kantonopou’s blog

Η Ιερά Μονή Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου είναι κτισμένη στίς Ανατολικές κατάφυτες πλαγιές του όρους Κόζιακας πάνω από την Πύλη Τρικάλων Θεσσαλίας σέ υψόμετρο 700 μέτρα καί μέ απέραντη θέα πρός τόν θεσσαλικό κάμπο. Τήν ανήγειρε ο Άγιος Βησσαρίων Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τρίκκης μέ τόν Αδελφό του Ιγνάτιο Επίσκοπο Καπούας καί Φαναρίου τό 1527 μ.Χ. σέ ερίπεια βυζαντινής Μονής, πού καταστράφηκε μέ τήν εισβολή των τούρκων στή Θεσσαλία τό 1394. Σημαντικές κτιριακές επεκτάσεις έκανε ο ανεψιός τους Νεόφυτος Λαρίσης στά έτη 1550-1568.Τό όλο κτιριακό συγκρότημα της Μονής προβάλλει σάν φρούριο καί εντυπωσιάζει μέ τή βαθμιδωτή προσαρμογή του στίς απότομες κλίσεις του εδάφους, τούς εξώστες, τούς τρούλους, τήν ανεμόσκαλα καί τό δίχτυ, απ’ όπου γινόταν η πρόσβαση μέχρι τό 1962.Παρ’ ότι εν μέρει παρουσιάζει όψι ερειπίων αποτελεί μνημειακό σύνολο εξαιρετικού ενδιαφέροντος, μέ τήν πληθωρική χρήσι ξύλου καί τήν εις ορόφους διάταξι των κελλιών.Ο Ναός υψώνεται στό κέντρο της εσωτερικής αυλής της Μονής καί κτίστηκε τό 1550 από τό Νεόφυτο Λαρίσης, διότι εκείνος πού έκτισε ο Άγιος Βησσαρίων μέ πέντε τρούλλους κατέρρευσε από ισχυρότατο σεισμό τό 1544.Είναι σταυροειδής, τετρακιόνιος μέ τρείς τρούλλους καί χορούς κατά τόν Αγιορείτικο τύπο. Σε πολλή καλή κατάστασι διατηρείται όλος ο Αγιογραφικός του διάκοσμος, πού αποτελεί έργο του εξαιρέτου αγιογράφου Τζώρτζη καί των μαθητών του. Ανήκει στά επιτεύγματα της Κρητικής Σχολής καί ολοκληρώθηκε τό 1557. Τό διατρήτου τεχνικής τέμπλο φιλοτεχνήθηκε τό 1767 από ξυλογλύπτας πού καταγόταν από τό Λινοτόπι της Β. Ηπείρου.Η Αγία προσωπικότης του κτίτορος της Μονής Αγίου Βησσαρίωνος καί οι μοναχοί πού ασκήθηκαν σ’ αυτή τήν ενέδειξαν σεβάσμιον προσκύνημα αλλά καί συγχρόνως σπουδαίον κέντρον θρησκευτικού, κοινωνικού, εθνικού καί πολιτιστικού βίου στή Θεσσαλία καί στήν Ηπειρο.Οργανωμένο Εργαστήριο βιβλιογραφίας πλαισιωμένο από αρίστους κωδικογράφους μοναχούς καί παρόμοιο βιβλιοδεσίας παρήγαγε πλήθος χειρογράφων πού εμπλουτίζουν σήμερα ιδιαίτερα τήν εθνική Βιβλιοθήκη των Αθηνών.Πολλές φορές λόγω της δράσεώς της απέβη ο στόχος των κατακτητών. Τό 1771 πέντε χιλιάδες τουρκαλβανοί τήν πολιορκούν καί τήν λεηλατούν.Τό 1800 επίσης. Τό 1823 σώζεται ως εκ θαύματος από τήν πρωτοφανή αγριότητα του τουρκαλβανού Σούλτζε Κόρτζα πού είχε αποφασίσει νά τήν παραδώση στήν φωτιά. Α Αποχώρησε αφού ασύλησε τό ταμείο της καί άλλους από τούς μοναχούς έσφαξε, άλλους εκακοποίησε.Παρ’ όλα αυτά τά δεινά τό 1858 επί ηγουμενίας του ρέκτου Αρχιμ. Κυπριανού αναλαμβάνει τήν προστασίαν καί τήν διοίκησιν της ελληνικής σχολής στά Τρίκαλα, ενώ παράλληλα ιδρύει ιατρείο πού διέθετε επιστήμονα ιατρό γιά τή δωρεάν περίθαλψι των απόρων αθενών της περιοχής. Τό 1943 έμελλε νά υπομείνει δύο φορές ανελέητο βομβαρδισμό από τά στρατεύματα κατοχής. Τά κτίριά της αρχισαν βαθμηδόν νά καταρρέουν.Απέμειναν πλέον ολίγοι γέροντες μοναχοί, πού κράτησαν όμως άσβεστον τήν δάδα της μοναχικής παραδόσεως. Σήμερα καταβάλλονται προσπάθειες νά αναστηλωθούν καί αποκατασταθούν τά κτίριά της πού κατέρρευσαν από τίς περιπέτειες αιώνων καί νά τηρηθούν μέ ευλάβεια οι ιερές αποθήκες του Αγίου ιδρυτού της.Μέ εντολή του Αγίου Βησσαρίωνος πού διατυπώνεται στή διαθήκη Του παραμένει άβατος γιά τίς γυναίκες. Πανηγυρίζει τήν 15η Σεπτεμβρίου ημέρα της μνήμης του Αγίου