ΣΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ- Ένας ιερέας με 700 παιδιά της Ουγκάντα στην ευθύνη του?
Συγγραφέας: kantonopou στις 10 Ιανουαρίου, 2009
Ο πατήρ Αντώνιος Μουντιάμπα τα φροντίζει, ώστε να μαθαίνουν γράμματα, αλλά και να βρίσκονται κοντά στην εκκλησία, τα ταΐζει και προσπαθεί για το καλύτερο .
Λειτούργησε στον Άγιο Αθανάσιο Κοσμίου, με τους κατοίκους του οικισμού διατηρεί δεσμούς με συνδετικό κρίκο τον πατέρα Ναθαναήλ Καδήρη
Ο ιερέας έχει ένα πολύ όμορφο ελληνικό λόγο, έψαλλε γνωστά εκκλησιαστικά τροπάρια στο ράδιο Χρόνος 87,5 fm και μίλησε για τις συνθήκες ζωής που επικρατούν στην πατρίδα του. Με 200 ευρώ τον χρόνο μπορεί κάποιος να βαφτίσει ένα παιδί και να φροντίσει για τα ετήσια έξοδά του? Ο κόσμος της Κομοτηνής ανταποκρίνεται κι τον στηρίζει.
Πώς ξεκίνησε η γνωριμία σας πατέρα Αντώνιε με την Κομοτηνή και τον πατέρα Ναθαναήλ Κοσμίου;
Έχω μία συμπατριώτισσά μου που την λένε Κατερίνα, αυτή γνώρισε την κ. Αδαμαντίνα Μπλέτσια και επειδή ήρθε εδώ και γνώριζε καλούς ανθρώπους μου λέει, πατέρα Αντώνιε δεν πας στην Κομοτηνή να γνωρίσεις καλούς ανθρώπους; Υπάρχει ο πατέρας Ναθαναήλ και η κ. Αδαμαντίνα. Και ήρθα και γνωρίζω συνέχεια καλούς ανθρώπους. Έζησα στην Ελλάδα αρκετά χρόνια και δεν είχα έρθει στην Κομοτηνή. Γνωρίζω καλά την Ελλάδα και τώρα είμαι στην Ουγκάντα αλλά κάθε φορά που έρχομαι λαχταρώ την Κομοτηνή και έρχομαι γιατί η Κομοτηνή έχει άγιους ανθρώπους.
Μάλλον η Κομοτηνή σας θυμίζει λίγο την Ουγκάντα πατέρα Αντώνιε και είστε εδώ.
Ναι, η Κομοτηνή μου θυμίζει την Ουγκάντα γιατί και στην Ουγκάντα δεν είμαστε μόνο ορθόδοξοι αλλά υπάρχουν κι άλλοι λαοί που είναι μη ορθόδοξοι όπως είναι προτεστάντες, μουσουλμάνοι κλπ. Είναι μία πολυπολιτισμική κοινωνία αλλά ζούνε μαζί αρμονικά. Υπάρχουν ορισμένα προβλήματα, αλλά εμείς σαν χριστιανοί βαδίζουμε πολύ ενωμένοι και δίνουμε παράδειγμα και στους άλλους για να ζήσουν αρμονικά.
Έγινε αυτή η γνωριμία πατέρα Αντώνιε με τον πατέρα Ναθαναήλ, μάλιστα κατέληξε και σε μία συνεργασία που είχατε, μαζεύτηκαν κάποια χρήματα από την ενορία του πατέρα Ναθαναήλ και ήρθε το πρώτο τρακτέρ στην Ουγκάντα.
Μάλιστα. Να σας πω πρώτα ότι ήρθα στην Ελλάδα, σπούδασα, χειροτονήθηκα από τον σεβασμιότατο Ειρηναίο Σκαρανάκη, μετά πήγα στην Ουγκάντα, ανέλαβα μία ενορία του Αγίου Αντωνίου. Ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση αλλά μετά από τα βοηθήματα που πήραμε από την Ελλάδα φτιάξαμε ένα οικοτροφείο στο οποίο αυτή την στιγμή έχουμε φτάσει στα 320 ορφανά. Το πρόβλημά το πιο βασικό, βέβαια σε κάθε άνθρωπο ήταν η τροφή, τότε παρακάλεσα τον πατέρα Ναθαναήλ τι θα κάνουμε. Δηλαδή ήξερα ότι αυτός μπορεί να ακούσει τον πόνο μας και του λέω ότι το πρόβλημά μας είναι να ταΐζουμε τα παιδιά μας, αλλά έχουμε ένα χωράφι στο οποίο σπέρνουμε καλαμπόκι με τα χέρια μας, αλλά μετά δεν μπορούμε να το ποτίσουμε, η παραγωγή μας είναι ελάχιστη. Και του ζήτησα αν υπάρχει ένα παλιό τρακτέρ, γιατί ήξερα ότι η Κομοτηνή είναι αγροτική πόλη και μου λέει, το παλιό το τρακτέρ όταν θα το πας κάτω θα είναι σαράβαλο. Και τότε σκέφτηκε και μου είπε, εγώ θα σου βρω τρακτέρ. Εδώ υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Και τελικά μάζεψαν οι άνθρωποι χρήματα και μου έστειλε τα χρήματα και πήραμε ένα ολοκαίνουριο τρακτέρ. Πολλοί χωριανοί μου ήταν η πρώτη φορά που έβλεπαν τρακτέρ.
Φαντάζομαι την χαρά τους πατέρα Αντώνιε.
Χαρά μεγάλη, σήμαναν οι καμπάνες, μαζεύτηκε το χωριό, έγινε γλέντι τρικούβερτο και ακόμη χορεύουν μέχρι τώρα, λόγω του ότι κάθε φορά που έχουν κάτι παραπάνω να φάνε, είναι ένας χορός.
Με ένα τρακτέρ δηλαδή μπορείς να καλλιεργήσετε μία μεγάλη έκταση και να έχουν τα απαραίτητα, το ψωμί πολλά παιδιά, τα οποία όπως αναφέρατε είναι ορφανά πατέρα Αντώνιε.
Πολλά παιδιά είναι ορφανά γιατί η Ουγκάντα πέρασε πρώτα από ένα μεγάλο πόλεμο, αλλά άφησε και ένα πρόβλημα. Ότι οι άνθρωποι μέσα στον πόλεμο κόλλησαν πολλοί Aids και μετά οι γονείς έχουν πεθάνει από Aids και ελονοσία, με αποτέλεσμα να έχουμε πολλά παιδιά ορφανά. Και αυτά τα ορφανά πρέπει να τα κρατήσουμε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ζήσουν και να μορφωθούν. Όταν θα μορφωθούν θα μπορούν να καλυτερεύσουν την ζωή τους αλλά και θα μπορούν να γνωρίσουν και καλά την ορθοδοξία λόγω του ότι είναι πολύ δύσκολο να έχεις μία ενορία και οι άνθρωποι να θέλουν να διαβάζουν και να μην μπορούν. Όταν θέλουν να υπογράψουν κάτι πάνε και βάζουν αποτύπωμα του χεριού τους. Αυτό είναι υποτιμητικό. Βέβαια τα γράμματα δεν μαθαίνονται χωρίς τροφή. Τώρα αυτό το τρακτέρ είναι μία λύση την οποία μας έχετε δώσει, κάθε μέρα προσευχόμαστε και λέμε να ευλογεί ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους που μας πονάμε για να μπορούμε να ζήσουμε και εμείς. Γιατί σε αυτή την εποχή είναι λίγοι άνθρωποι που ακούνε τον πόνο του άλλου.
Βέβαια, γιατί αν εξετάσουμε, η Ευρώπη, ο πολιτισμένος κόσμος, η Αμερική, καταναλώνει τόσα αγαθά που στην Αφρική ένα ελάχιστο από αυτά θα μπορούσαν να ζήσουν οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια, να έχουν ένα πιάτο φαγητό. Είναι μεγάλη η φτώχεια πατέρα Αντώνιε; Δηλαδή ένας στην Ουγκάντα με πόσα χρήματα την ημέρα ζει, αν έχει χρήματα φυσικά;
Μεγάλη φτώχεια. Ένας στην Ουγκάντα αν έχει 25 λεπτά του ευρώ μπορεί να ζήσει. Και να πω και το άλλο. Έρχομαι εδώ πολλές φορές και με καλούν σε ένα μνημόσυνο, στρώνουν ένα μεγάλο τραπέζι κλπ και μετά ευλογούμε τα περισσεύματα. Εκεί εμείς την λέξη ότι ευλογούμε τα περισσεύματα δεν υπάρχει αυτή η λέξη. Πολλές φορές έλεγα, καλά ευλογούμε τα περισσεύματα και μετά θα τα πετάξουμε, αλλά μετά κατάλαβα ότι με αυτά τα περισσεύματα παίρνουμε και εμείς ευλογία εμείς οι φτωχοί και εμείς τρώμε. Δηλαδή η ευλογία περνάει από το πλούσιο τραπέζι και καταλήγει σε εμάς διά μέσω της ευλογίας του Κυρίου.
Όχι μόνο περισσεύματα αλλά ολόκληρα καράβια με σιτάρια, καλαμπόκια τα πετάνε στην θάλασσα πατέρα Αντώνιε για να διατηρήσουν τιμές. Έτσι λειτουργεί το σύστημα αφήνοντας κόσμο να πεθαίνει εκεί, αφήνοντας παιδιά μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια.
Αυτό είναι μεγάλο θέμα και αν αρχίσουμε και λέμε σε αυτό τον τομέα είναι ντροπή. Πιο εύκολα έρχεται ένα τανκ ή τα όπλα στα μέρη μας παρά μία καραμέλα. Για να περάσει μία καραμέλα στο τελωνείο είναι μία μεγάλη διαδικασία και ο άλλος που έχει να περάσει ένα τανκ το περνάει και φεύγει. Θέλω να πω ότι ο κόσμος τώρα στις βιομηχανικές χώρες πιο πολύ φροντίζουν πώς θα ζήσουν με τα βιομηχανικά τους πολεμικά κλπ, παρά έναν άνθρωπο που αναπνέει, που χρειάζεται τροφή και νερό. Τον απαξιώνουν.
Πατέρα Αντώνιε, λέμε εδώ στην Ελλάδα μία έκφραση «χάλια πάνε τα πράγματα, Ουγκάντα γίναμε». Την Ουγκάντα τι την έχουν δηλαδή; Όπως μου είπατε προηγουμένως, μέτρο μέτρησης του χειροτέρου;
Πράγματι, γιατί η Ουγκάντα πέρασε πολλά δύσκολα, μας κυβέρνησε ο δικτάτορας Αμίν, μετά έγινε πραξικόπημα περίπου 8 φορές και τότε νομίζω αυτό το βγάλανε μέτρηση του χειροτέρου. Έγινε δηλαδή μονάδα μέτρησης η Ουγκάντα.
Πώς είναι η ζωή εκεί πατέρα Αντώνιε; Είπατε προηγουμένως ότι εκεί τα σχολεία όλα είναι ιδιωτικά;
Τα γυμνάσια είναι όλα ιδιωτικά. Το δημόσιο προσφέρει μέχρι 6 τάξεις του δημοτικού. Πολλές ενορίες δεν έχουν σχολεία. Καλύτερα να κάνεις ένα σχολείο και μετά την εκκλησία. Όπως στον Άγιο Αντώνιο που πρώτα φτιάξαμε σχολείο και τώρα τελειώνει η εκκλησία και πολλά παιδιά μαθαίνουν μέσα στο σχολείο και κάνουν ιεραποστολή και τους γονείς τους και σιγά ? σιγά βλέπεις ότι αρχίζεις να έχεις ανθρώπους μέσα στην εκκλησία. Γυρνώντας στην ερώτησή σας, τα παιδιά επειδή πεινάνε και οι άνθρωποι δεν έχουν μόρφωση κλπ, πώς θα μπορούν να ζήσουν κλπ, γι? αυτό προσπαθούμε να δίνουμε δύναμη στα σχολεία. Ένα παιδί για να σπουδάσει και να τελειώσει το σχολείο, δηλαδή το λύκειο, χρειάζεται πολλά. Τελειώνουν το δημοτικό. Όταν δεν έχεις χρήματα να ακολουθήσεις το λύκειο παραμένεις με την μόρφωση του δημοτικού. Το δημοτικό τώρα πια είναι ένα μηδενικό, δηλαδή δεν προσφέρει τίποτα. Ούτε να διαβάσεις την ετικέτα μπορείς σε ένα φάρμακο, τι λέει κάθε τι και γι? αυτό κάνουμε εμείς την καμπάνια όποιος μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί να σπουδάσει. Με 200 ευρώ μπορεί το παιδί κάθε χρόνο να έχει την διατροφή του, το μολύβι, τα σχολικά βιβλία και παπούτσια. Πολλά παιδιά έχουν φτάσει στην ηλικία των 15 χρονών και δεν έχουν γνωρίσει ποτέ παπούτσια.
Τώρα θα θέσω εγώ το ερώτημα. Εμείς οι περισσότεροι έχουμε την δυνατότητα να βοηθήσουμε ένα παιδί, να βαφτίσουμε ένα παιδί, να το στηρίξουμε και όλα αυτά στοιχίζουν 200 ευρώ τον χρόνο. Ένα μηδαμινό ποσό, αλλά σου λέει πώς, με ποιο τρόπο; Μέσω της εκκλησίας, μέσω ΜΚΟ; Πιάνουν τόπο αυτά που δίνουμε;
Δεν θα έλεγα τις ΜΚΟ, δεν θα πήγαινα προς τα εκεί. Η εκκλησία πάει κατευθείαν σε εκκλησία. Δηλαδή δεν υπάρχει αυτή η γραφειοκρατία, γιατί τότε το ένα ποσό μηδενίζεται. Όπως έγινε το τρακτέρ, μπορεί να γίνει και σε αυτό το πράγμα. Δηλαδή διά μέσω πατέρα Ναθαναήλ.
Στην Ουγκάντα τι προσευχή κάνουν τα παιδιά πατέρα Αντώνιε;
Πρώτα λένε το πάτερ ημών, εκεί φτάνει στο δως ημίν σήμερον, δηλαδή να μπορέσει να φάει και να ζήσει εκείνη την ημέρα.
Όνειρα κάνουν τα παιδιά πατέρα Αντώνιε;
Και την συνεχίζει την προσευχή και λέει, δώσε μου τύχη να σπουδάσω, λόγω του ότι για να σπουδάσει κάποιος εκεί είναι θέμα τύχης. Γι? αυτό θέλω να ευχαριστήσω όλους που έχουν προσφέρει σε αυτό τον τομέα βοηθώντας αυτά τα παιδιά. Και εδώ στην Κομοτηνή υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν συμμετάσχει, υπάρχουν κι άλλοι που έρχονται στην Ουγκάντα κάνουν ένα έργο, χτίζουν και σχολεία. Διά μέσω εσάς, βέβαια και το ποίμνιο του πατέρα Ναθαναήλ και την ευλογία του σεβασμιοτάτου κ. Δαμασκηνού που πήρα, ειλικρινά πήρα δυνάμεις. Φεύγοντας από εδώ θα τους επισημάνω περισσότερα από αυτό που μας έχετε δώσει, το τρακτέρ, ότι ζείτε στην Ουγκάντα. Δηλαδή οι καρδιές σας είναι στην Ουγκάντα.
Σας ευχαριστώ πολύ πατέρα Αντώνιε.
Μελαχροινή Μαρτίδου
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.