Παρακάτω παρουσιάζονται οι πιο συνηθισμένες φωνολογικές διαταραχές των παιδιών στο σχολείο:

Έτσι ένα παιδί μπορεί να:

o       λέει ουρανό αντί να πει τη λέξη ουρανός, υπάρχει δηλαδή πτώση του τελικού συμφώνου.

o       Επίσης μπορεί να εμφανίζει και πτώση φθόγγων ή συμπλεγμάτων στο λόγο του, π.χ. να λέει μηο αντί να πεί τη λέξη μήλο.

o       Πολύ συνηθισμένο είναι επίσης το φαινόμενο της αντικατάστασης:

§        του γράμματος Κ με το Τ (π.χ. λέει τάτω αντί να πεί τη λέξη κάτω) Εμπροσθοποίηση

§        του γράμματος Τ με το Κ (π.χ. λέει σπίκι αντί σπίτι) Οπισθοποίηση

§        του γράμματος Σ με το Κ (π.χ. λέει κάλιο αντί σάλιο) Ουρανικοποίηση

§        του γράμματος Ρ με το Γι (π.χ. λέει γίοδα αντί ρόδα) Ουρανικοποίηση

§        του γράμματος Χ με το Κ (π.χ. λέει κάνω αντί χάνω)

o       Ενδέχεται να κάνει αναδιπλασιασμούς ολικούς ή μερικούς στις λέξεις που προφέρει.

o       Επίσης μπορεί να εμφανίζει πτώση προτονικής ή μετατονικής συλλαβής (π.χ. λέει μπάνα αντί να πει την λέξη καμπάνα, ή λέει πά αντί να πει τη λέξη πάμε).

o       Εξίσου συνηθισμένη είναι και η αντικατάσταση:

§        του γράμματος Θ με το Φ (π.χ. λέει φέλω αντι να πεί τη λέξη θέλω) και

§        του γράμματος Δ με το Β (π.χ. λέει βώρο αντί να πεί τη λέξη δώρο)

Τέλος μπορεί να εμφανίζει το φαινόμενο της ηχηροποίησης ή  της αηχοποίησης, να αντικαθιστά δηλαδή

§        το γράμμα Π με το ΜΠ (π.χ. λέει μπάλι αντί να πεί τη λέξη πάλι) και

§        το γράμμα Ζ με το Σ (π.χ. λέει σάρι αντί να πεί τη λέξη ζάρι)