ΔΥΣΑΡΘΡΙΑ

Η δυσαρθρία είναι μια βαριά νευρολογική διαταραχή του λόγου που εμφανίζεται τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Αφορά το μηχανισμό παραγωγής της ομιλίας, είναι επίκτητη ή συγγενής και οφείλεται σε βλάβη των εγκεφαλικών κέντρων, των νευρώνων και των πυρήνων τους. Ο όρος δυσαρθρία αναφέρεται στις κεντρικές οργανικές διαταραχές του κινητικού συστήματος της ομιλίας, του σχηματισμού της φωνής, της άρθρωσης και της προσωδίας (μελωδία, δυναμική και ρυθμός της ομιλίας).

Οι διαταραχές στην άρθρωση και την προφορά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της δυσαρθρίας και εκδηλώνονται με παραλύσεις ή βλάβες στο συντονισμό των μελών των οργάνων, που σχετίζονται με την ομιλία. Πιο συγκεκριμένα η άρθρωση είναι ατελής, η ομιλία ακατάληπτη, η φωνή τρεμάμενη χωρίς ρυθμό, χρόνο και μελωδία.

                Στην δυσαρθρία, η παράλυση του λάρυγγα επιφέρει αφωνία ή βραχνάδα. Η βλάβη στη μαλακή υπερώα προκαλεί ρινολαλία. Η παράλυση των γλωσσικών μυών δημιουργεί ανωμαλίες στην προφορά των συμφώνων (ν, λ, ρ, τ, δ ), ενώ η παράλυση των μυών των χειλιών επιφέρει ανωμαλίες στην προφορά των χειλίων φωνημάτων (π, β, φ ). Η πιο βαριά μορφή δυσαρθρίας, κατά την οποία το άτομο είναι εντελώς ανίκανο να εκφραστεί είναι η αναρθρία.

ΕΙΔΗ ΔΥΣΑΡΘΡΙΑΣ

                Η δυσαρθρία είναι μια νευρική διαταραχή του εξωτερικού συστήματος ομιλίας και μπορεί να οφείλεται σε τραυματισμό, παράλυση ή αδυναμία συνεργασίας του μυϊκού συστήματος της ομιλίας.

Η δυσαρθρία μπορεί να ταξινομηθεί ανάλογα με την εγκεφαλική περιοχή που έχει προσβληθεί:

Υπνώδης Δυσαρθρία

 Σπαστική Δυσαρθρία

Αταξική Δυσαρθρία

Υποκινητική Δυσαρθρία

Υπερκινητική Δυσαρθρία: Η Υπερκινητική δυσαρθρία διακρίνεται σε δυο επιμέρους είδη: την ταχεία και την βραδεία.

Μεικτή Δυσαρθρία 

                Γενικά, θα λέγαμε ότι Δυσαρθρία είναι η μερική έλλειψη συντονισμού μεταξύ φώνησης, άρθρωσης και αναπνοής, λόγω κεντρικών νευρομυικών διαταραχών. Μπορεί να προκαλέσει πολλαπλά προβλήματα στην ομιλία, όπως: μεταβολές στην άρθρωση, υπερβολική ρινική χροιά, βραχνάδα στη φωνή, ξαφνικές παύσεις, δυσανάλογο τονισμό, αυξομειούμενη ταχύτητα, μειωμένη ακουστική ικανότητα και προβλήματα όρασης.          

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

                Η θεραπευτική προσέγγιση ποικίλλει ανάλογα με την περίπτωση του ατόμου. Πιο συγκεκριμένα επιδιώκεται η ενεργοποίηση των μυών από τους οποίους εξαρτάται η φώνηση και η άρθρωση όπως και ο συντονισμός του νευρομυικού συστήματος (δηλαδή του μηχανισμού παραγωγής της φωνής και της άρθρωσης).   Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ορισμένες τεχνικές όπως : η επιβράδυνση στο ρυθμό ομιλίας, οι ασκήσεις σε συμπλέγματα και συλλαβές με κρίσιμα φωνήματα και οι χαλαρωτικές ασκήσεις στο εξωτερικό και εσωτερικό του λάρυγγα και των μυών γύρω από το λαιμό.

                Τέλος, είναι σημαντικό να τονισθεί ότι θα πρέπει να γίνει ανατομικοφυσιολογική και κλινική εξέταση καθώς είναι πιθανό να συνυπάρχουν με την δυσαρθρία και προβλήματα στις κινήσεις του σώματος.

Πατιού Ιωάννα

(Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ”, στις 21/03/2011, με τίτλο: Προσεγγίζοντας τη Δυσαρθρία , απο την Πατιού Ιωάννα)