Διαταραχή Άγχους Αποχωρισμού

            Το άγχος του αποχωρισμού βάση της αναπτυξιακής ψυχολογίας  θεωρείται ένα φυσιολογικό αναπτυξιακό φαινόμενο για τις ηλικίες  των επτά μηνών έως  έξι περίπου ετών (Bernstein & Borchardt, 1991).

            Πυρήνας των φόβων από τους οποίους διακατέχονται τα παιδιά με τη διαταραχή αυτή, είναι η ανησυχία τους μήπως πάθει κάτι κακό αυτός που τα φροντίζει  και έτσι χάσουν το πρόσωπο στο οποίο έχουν προσκολληθεί. Φοβούνται, για παράδειγμα μήπως οι γονείς τους πέσουν θύμα ατυχήματος ή μήπως τα ίδια χαθούν  κάπου και δεν μπορέσουν μετά να ξαναβρούν τους γονείς τους (Bell-Dolan & Brazeal, 1993). Όσον αφορά, το νηπιαγωγείο, φοβούνται μήπως οι γονείς τους δεν έρθουν τα πάρουν την ώρα που σχολάν και μείνουν μόνα τους στο σχολείο.

            Τα βασικά χαρακτηριστικά της Διαταραχής Άγχους Αποχωρισμού είναι τα παρακάτω:

• Επαναλαμβανόμενη υπερβολική ανησυχία όταν συμβαίνει ή προβλέπεται αποχωρισμός με άτομα που υπάρχει συναισθηματικός δεσμός
• Επιμονή και υπερβολική ανησυχία ότι θα χάσει τα άτομα που έχει συναισθηματικό δέσιμο χωρίς απαραίτητα να συντρέχει λόγος
• Απροθυμία για κοινωνική λειτουργικότητα και συμμετοχή στις καθημερινές του δραστηριότητες
• Φόβος και απροθυμία να μείνει μόνο του ή με πρόσωπα που δεν είναι ιδιαίτερα δεμένο μαζί τους.
• Άρνηση για ύπνο χωρίς την παρουσία ατόμων που να νιώθει ασφάλεια .
• Εφιάλτες με θέμα  τον αποχωρισμό.
• Συχνή εμφάνιση σωματικών συμπτωμάτων (όπως κεφαλαλγίες, στομαχικοί πόνοι κ.λ.π).