Άρθρα κατηγορίας Σχολικές Γιορτές

9η Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας!

 

Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Με τη θέσπιση αυτής της παγκόσμιας Ημέρας αναγνωρίζεται ο σημαντικός ρόλος που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα στον ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο πολιτισμό.
Για την Παγκόσμια αυτή Ημέρα γίνονται εκδηλώσεις κάθε χρόνο στα σχολεία. Στο σχολείο μας η φιλόλογος Παναγιώτα Τσιάτσικα έκανε αναφορά στη σημασία της Ημέρας με τους μαθητές της Β΄ τάξης Γυμνασίου και προβλήθηκε το βίντεο, στο οποίο  536 μαθητές και σπουδαστές από 54 χώρες εξηγούν γιατί επιλέγουν να μάθουν ελληνικά.

Δείτε εδώ ολόκληρο το συγκινητικό βίντεο:

https://youtu.be/B9WsNePEBDo?t=4

Η  πρωτοβουλία ανήκει στον ΥΦΥΠΕΞ Κωνσταντίνο Βλάση, ο οποίος πρότεινε  αυτόν τον τρόπο  εορτασμού  γι’ αυτή την τόσο ιδιαίτερη ημέρα. Σε μήνυμά του, ο κ. Βλάσης αναφέρει:

«Η ημέρα εορτασμού της Ελληνικής Γλώσσας δεν αποτελεί απλώς μία υπενθύμιση της αδιάλειπτης συνέχειας της γλώσσας μας στον χρόνο, αλλά και μία αναγνώριση της διαχρονικής συνεισφοράς της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Σε αυτήν ακριβώς την αναγνώριση βρίσκεται η ουσία της καθιέρωσης του ετήσιου εορτασμού της.  Η Ελληνική Γλώσσα μετρά περισσότερα από πέντε χιλιάδες χρόνια ζωής, από την πρωτοελληνική μορφή της, περίπου το 3000 π.Χ. έως σήμερα. Παρά τις πολλές αναπροσαρμογές της στο διάβα των αιώνων, αποτελεί το νήμα που συνδέει τις σημειακές στιγμές χιλιάδων ετών σε μία ενιαία ιστορική χρονογραμμή. Η ιστορικότητά της ταξιδεύει τόσο βαθιά στον χρόνο, ώστε να της αποδίδονται αναντίρρητα τα σκήπτρα της γλώσσας που κωδικοποίησε πρώτη, ανώτερες λεξιλογικές αναφορές τόσο σε αφηρημένες όσο και σε τεχνικές έννοιες, που καθιέρωσε οικουμενικές αξίες και που θεμελίωσε και διαμόρφωσε το εννοιολόγιο του δυτικού πολιτισμού. Σύμφωνα με την Γαλλίδα ακαδημαϊκό και Ελληνίστρια Jacqueline de Romilly «αν η Ελλάδα ζητούσε να αφαιρέσουμε από την γλώσσα μας τις ελληνικές λέξεις που μας δάνεισε, ο δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε». Αυτή η παρακαταθήκη αποτελεί έναν αδιάσειστο πολλαπλασιαστή ήπιας μεν, αλλά δομικής ισχύος για τη χώρα μας.

Η Ελληνική Γλώσσα είναι συναίσθημα. Άρρηκτα συνδεδεμένη με την ελληνική εθνική ταυτότητα, την καρδιά και τον νου των Ελλήνων, οι οποίοι στις λέξεις της ανακάλυψαν τη μαγεία της έκφρασης του πλούσιου ψυχικού κόσμου τους. Στις λέξεις της βρήκαν τον τρόπο να εδραιώνονται στον χρόνο και να δημιουργούν. Η Ελληνική Γλώσσα είναι γλώσσα ποιητική. Εύλογα η Ελλάδα σεμνύνεται διαχρονικά για τα δύο βραβεία Νόμπελ που της χάρισαν ο Γεώργιος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης, σμιλεύοντας τις λέξεις κατά τρόπο μοναδικό. Είναι η γλώσσα του Διονυσίου Σολωμού, ο οποίος μας χάρισε τον ύμνο «εις την Ελευθερίαν», τον Εθνικό μας Ύμνο. Τιμώντας κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου τη μνήμη του εθνικού μας ποιητή, θυμόμαστε τα λόγια του: «Μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸ νοῦ μου, πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα». Η άριστη γνώση της ιταλικής και η μακρά παραμονή του στην Ιταλία,    δεν στάθηκαν εμπόδιο στην εξιστόρηση της αισθητικής, γλωσσικής και βιωματικής πορείας του στα ελληνικά. Εξιστόρηση, η οποία άφησε χαραγμένο το αποτύπωμά της στη γέννηση της σύγχρονης Ελλάδας. Tα εκατομμύρια των Ελλήνων και πολλών φιλελλήνων σε κάθε γωνιά της γης σήμερα, αποτελούν ζωντανό παράδειγμα της απαράμιλλης γοητείας της.

Το χαρακτηριστικό, ωστόσο, που κάνει τη Γλώσσα μας μοναδική είναι ότι αποτελεί στάση ζωής. Οι Έλληνες, στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τον κόσμο, δημιούργησαν λέξεις, οι οποίες έχουν την ιδιότητα να δίνουν νόημα στην ύπαρξη,  να οδηγούν στη διαπίστωση του πραγματικού, του υπαρκτού, αλλά και του υπερβατικού. Λέξεις που αποδίδουν με ακρίβεια αυθύπαρκτες έννοιες, ιδέες και αξίες. Δημο-κρατία, Φιλο-σοφία, Διά-λογος, Αγαθο-εργία. Το χαρακτηριστικό αυτό διατρέχει την Ελληνική Γλώσσα σε όλη την ιστορική της πορεία. Μέσω της Ελληνικής Γλώσσας, της γλώσσας των Ευαγγελίων και των Πατερικών Κειμένων της Εκκλησίας, διαδόθηκε και συνεχίζει να διαδίδεται ως σήμερα, το πανανθρώπινο μήνυμα της Αλήθειας, της Πίστεως, της Αγάπης και της Ειρήνης.

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα» γράφει ο Γεώργιος Σεφέρης, αποδίδοντας λιτά και  παραστατικά τη διαχρονικότητα, τον συναισθηματικό πλούτο και τη στάση απέναντι στη ζωή και στην ουσία, όπως αντανακλώνται στην Ελληνική Γλώσσα. Η διδασκαλία της αποτελεί καθήκον όλων μας για τη διατήρηση και τη διάδοση του ελληνικού Πολιτισμού.»

 

 

 

 

Αφιέρωμα στην 27η Ιανουαρίου: Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος!

Διαδικτυακή εκδήλωση του σχολείου μας!
...
.Αφιέρωμα στην 27η Ιανουαρίου.
Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος!

– Το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς, υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου, διοργάνωσε διαδικτυακή εκδήλωση – αφιέρωμα στη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος με θέμα:
«Οι Σεφαραδίτες και ο μουσικός πολιτισμός τους»

– Επίκεντρο της συζήτησης:
“Η συμμετοχή των Ελλήνων Εβραίων μουσικών στα μουσικά τεκταινόμενα του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.”
Ομιλητές:
– Λέων Ναρ Δρ. Νεοελληνικής Φιλολογίας και καθηγητής στο κολέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης.
– Νίκος Ορδουλίδης, Δρ. Μουσικολογίας και επιστημονικός συνεργάτης στο τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Όπως σημειώνει η διευθύντρια κ. Β. Μπελερή: 

“Είναι ένα μάθημα ιστορικής μνήμης η αποψινή εκδήλωση μέσα από την οποία ενισχύεται η εκπαιδευτική διαδικασία εισχωρώντας στην τραγικότητα του γεγονότος. Και όλα αυτά τα γεγονότα γύρω από το ολοκαύτωμα αποτελούν μια θλιβερή μοναδικότητα στην Ιστορία ΟΧΙ μόνο για τον αριθμό των θυμάτων αλλά η μοναδικότητα βρίσκεται στη σύλληψη της ιδέας, την προμελέτη, τη μέθοδο, που ακολουθήθηκε και την εκτέλεση της. Η «Τελική Λύση», όπως ονομάστηκε το σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων ήταν ένα σχέδιο πλήρως οργανωμένο, με ψυχρό υπολογισμό κάτω από τις διαταγές ενός οργανωμένου κράτους, που αυτοανακηρύχθηκε ως το «καθαρότερο φυλετικά». Ακολουθώντας λοιπόν αυτό το μάθημα Ιστορικής Μνήμης και με ευαισθητοποιημένους εκπαιδευτικούς υποστηρίζουμε και οργανώνουμε τέτοιου  είδους εκδηλώσεις ώστε να αντιμετωπίσουμε το ρατσισμό ακόμη και μέσα στα σχολεία, να αντιμετωπίσουμε και γιατί όχι να καταργήσουμε τις διακρίσεις, την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία. Φέτος επιλέξαμε να ασχοληθούμε με ένα άλλο κομμάτι του Πολιτισμού των Εβραίων, όπου αναδεικνύονται οι αρετές της διαφορετικότητας. Πολιτισμική γνωριμία λοιπόν με στοιχεία της καθημερινής ζωής σχετικά με τις γιορτές, τα ήθη και έθιμα, τη μουσική, το τραγούδι. Είναι ανάγκη να τη γνωρίσουμε αυτή την καθημερινότητα, γιατί υπήρξε συμβίωση Χριστιανών και Εβραίων και  ομαλή συμπόρευση αντίστοιχα των  μαθητών στο σχολείο καθώς και  κοινή αποδοχή της Εβραϊκής και Χριστιανικής κουλτούρας και της ελληνικής παιδείας. Άνθρωποι, δηλαδή διαφορετικού θρησκεύματος, που όμως έζησαν αγαπημένοι. Έχει γραφτεί «πως όσο καλύτερα γνωρίζεις αυτούς τους ανθρώπους τόσο περισσότερο αναρωτιέσαι για τον άδικο χαμό των Εβραίων. Και όσο καλύτερα γνωρίζεις την κουλτούρα του διπλανού σου τόσο αρχίζει να σου λείπει η παρουσία του». Ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι δε φταίνε για τον ξεριζωμό τους, δεν το επέλεξαν , δεν έγινε από δική τους υπαιτιότητα αλλά έπεσαν θύματα των δολοφονικών πράξεων των Ναζί οι οποίοι υποστήριζαν  την καθαρότητα της Αρίας Φυλής.Γνωρίζω λοιπόν τον πολιτισμό του άλλου και αμέσως ο φόβος εξαλείφεται ενώ κυριαρχούν συναισθήματα αγάπης και χαράς!!!

– Στα πλαίσια της εκδήλωσης, αφιερώσαμε το τραγούδι “Η Βοσκοπούλα” σε διασκευή από το Ευρωπαϊκό Μουσικό Σύνολο Ν.Ο.Ε.Μ.Δ. υπό την διεύθυνση, εναρμόνιση και ενορχήστρωση του καθηγητή Ευρωπαϊκών Θεωρητικών Κωνσταντίνου Ταμβάκη, στην επέτειο μνήμης για το Εβραϊκό ολοκαύτωμα. Το τραγούδι αυτό επιλέχθηκε επειδή τουλάχιστον από το 1903 τραγουδιέται και στη διάλεκτο (Λαντίνο) από τους Εβραίους Σεφαραδίτες και αποτελεί μέρος της κουλτούρας και του πολιτισμού τους.
Λίγα στοιχεία για το τραγούδι:
– Τραγούδι βασισμένο σε μελωδία ιταλικής καντάδας του 19ου αιώνα. Η ελληνική παραλλαγή του τραγουδιού είναι βασισμένη στο ποίημα του Γεωργίου Ζαλοκώστα «Το Φίλημα» που το εξέδωσε το 1851. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στο δραματικό ειδύλλιο του Δημητρίου Κορομηλά «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» το έτος 1891, με πιθανότητα να έχει ενορχηστρώσει μουσικά το κομμάτι ο Γεώργιος Λαμπίρης.
– Την αρχική μουσική ενορχήστρωση του κομματιού ενδέχεται να την έχει κάνει και ο Παύλος Καρρέρ, διότι βάσει των πηγών τον Απρίλιο του 1875 υπέβαλε οκτώ (8) τραγούδια στον “Ολυμπιακό Μουσικό Αγώνα” του Ζαππείου Κληροδοτήματος, μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και «Το φίλημα» του Ζαλοκώστα.
– Το τραγούδι έγινε ευρύτατα γνωστό και αγαπητό λόγω της μεγάλης αποδοχής που είχε από το θεατρόφιλο κοινό. Το έτος 1903 τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στη Σεφαραδίτικη διάλεκτο από το ανέβασμα του δραματικού ειδυλλίου του Κορομηλά στη Σμύρνη από εβραϊκό θίασο. Το έτος 1932 ανέβηκε η πρώτη κινηματογραφική του εκδοχή του έργου. Μία από τις πιο αγαπημένες εκτελέσεις του τραγουδιού είναι το 1955, στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία, στην οποία το κομμάτι ενορχήστρωσε ο Διονύσιος Λαυράγκας και το τραγούδησε ο Δημήτριος Ζάχος.
.
.
.
.
.

Γιορτή Τριών Ιεραρχών – Κοπή Βασιλόπιτας

Καλημέρα σας και χρόνια μας πολλά !!!

Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στη μνήμη των τριών  μεγάλων διδασκάλων και Ιεραρχών. Των τριών μεγάλων της Εκκλησίας πατέρων: του Μεγάλου Βασιλείου ,του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τόσο πολύ τους αγαπούσαν και τους σέβονταν οι χριστιανοί, ώστε έφθασαν στο σημείο να μαλώνουν για το ποιος είναι ο πρώτος και ο μεγαλύτερος. Έτσι χωρίστηκαν σε τρία κόμματα και υπήρχε κίνδυνος να δημιουργηθεί σχίσμα. Γι ’αυτό η Εκκλησία αποφάσισε να τους γιορτάζει την ίδια μέρα. Για να τους εξισώσει και μαζί μ’ αυτούς να φέρει την ομόνοια, τη γαλήνη και την ενότητα στη χριστιανική κοινότητα.

Έκτοτε, πανηγυρίζεται από εμάς τους ορθόδοξους αυτή η γιορτή ως γιορτή των ελληνικών γραμμάτων. Ιδιαίτερα από τότε που ελευθερώθηκε η πατρίδα μας από τον τουρκικό ζυγό, η γιορτή αυτή θεωρείται εκκλησιαστική αλλά και εκπαιδευτική.

Οι τρεις Ιεράρχες υπήρξαν πολυγραφότατοι κι εξέτασαν πολλούς τομείς της ζωής του ανθρώπου. Το κέντρο βάρους του ενδιαφέροντός τους υπήρξαν οι νέοι. Είναι βαθύτατα γνώστες της παιδικής ψυχής και θαυμάσιοι παιδαγωγοί. Οι γνώμες των Τριών Ιεραρχών και διδασκάλων για την αγωγή των νέων, αν συγκεντρωθούν είναι δυνατό ν’ αποτελέσουν ολόκληρα βιβλία. Από άποψη ποιότητας είναι τέτοιες οι γνώμες, ώστε και σήμερα θεωρούνται πρωτοποριακές και σίγουρα θα προβλημάτιζαν τους αρμόδιους της Παιδείας. Σχεδόν δεν υπάρχει θέμα παιδαγωγικό που να μην το έχουν αντιμετωπίσει.

Τους απασχόλησε ο σκοπός της αγωγής, η προσωπικότητα του δασκάλου. Σημείωσαν ότι αυτός πρέπει να είναι επινοητής σε μεθόδους διδασκαλίας για να κάνει το μάθημα ελκυστικό. Τόνισαν την ανάγκη να είναι ο δάσκαλος γνώστης της ψυχολογίας, να είναι ακέραιος χαρακτήρας, να μην είναι μνησίκακος, να έχει το χάρισμα της διδασκαλίας, να έχει ευρεία μόρφωση, κύρος, να δείχνει πατρική στοργή, να χαίρεται την πρόοδο των μαθητών του, να είναι άψογος, για να έχει το θάρρος να τιμωρεί τους μαθητές του, να μπορεί να συγχωρεί να είναι επιεικής αλλά και αυστηρός, να μην αγανακτεί και να μην οργίζεται.

Επιπλέον οι τρεις μεγάλοι διδάσκαλοι κάνουν λόγο για την αρχή της εποπτικότητας, την εποπτική διδασκαλία, γιατί η εικόνα και πράξη είναι ισχυρότερα από τα λόγια και την θεωρία. Σημειώνουν πως ο μαθητής δεν πρέπει να είναι παθητικός δέκτης, αλλά να συμμετέχει ενεργά, να διατυπώνει γνώμες και απορίες. Μιλάνε για την υγιεινή δίαιτα, την ευεργετική επίδραση της γυμναστικής, την αγαθή επενέργεια της μουσικής και πρεσβεύουν πως στο μάθημα πρέπει να διδάσκεται όχι μόνο ό,τι αρέσει, αλλά και ό,τι ωφελεί.

Τα παραπάνω είναι επόμενο να σκανδαλίζουν όλες τις εποχές. Ιδιαίτερα ίσως τη δική μας εποχή, που τα περιθώρια για δράση των πνευματικών δυνάμεων είναι ελάχιστα.

Το Σύνταγμα ορίζει τα εξής: « Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους, έχει δε ως σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως και τη διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών ».Για την πραγμάτωση αυτού του σκοπού, πέρα από θεωρίες και μεθοδολογίες, ειδικά σήμερα, χρειάζονται και τα ζωντανά πρότυπα των τριών Ιεραρχών, για να μας θυμίζουν πόσο σπουδαίο και ευεργετικό είναι για τον άνθρωπο  και την κοινωνία να συνεργάζεται η σοφία με την αρετή, η μόρφωση με την πίστη, και να συμβαδίζει η ανάπτυξη του νου με τον εξευγενισμό της καρδιάς!!!

Το κείμενο επιμελήθηκε η θεολόγος του σχολείου μας Αντωνία Τσακίρη.

 

Σήμερα στο σχολείο μας μαζί με το αφιέρωμα στους Τρείς Ιεράρχες, οι μαθητές της Β΄Γυμνασίου παρουσίασαν δραματοποιημένα κείμενα από τα βιβλία που διαβάζουν στο πλαίσιο του προγράμματος “Φιλαναγνωσία”. Ήταν μια σεμνή αλλά ουσιαστική γιορτή στην προσπάθειά μας να τιμήσουμε τα Γράμματα και να δείξουμε σε όλους μαθητές, καθηγητές και γονείς (παραβρέθηκαν μέλη του Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου μας) ότι οι μαθητές του Μουσικού Γυμνασίου Καστοριάς δεν είναι παθητικοί δέκτες αλλά συμμετέχουν ενεργά  και με την ευεργετική επενέργεια της μουσικής μπορούν να δημιουργήσουν μαθήματα διαφορετικά από τα καθημερινά όπως είναι το Θέατρο!

Τέλος όλοι μαζί κόψαμε τη βασιλόπιτα  και η τυχερή, η μαθήτρια της Β΄τάξης Μαρία Ζούλα! Το δώρο της, ένα βιβλίο – όπως ταιριάζει με το πρόγραμμα της Φιλαναγνωσίας.

Ευχαριστούμε ιδιαίτερα το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων για την αγορά της βασιλόπιτας και του δώρου και για την παρουσία τους σ αυτή τη μικρή γιορτή μας.

Ευχόμαστε στους μαθητές. καθηγητές και γονείς του σχολείου μας Καλή και Δημιουργική Χρονιά το  2019 με πολλή μουσική !

 

 

 

Χριστουγεννιάτικη γιορτή!!!

 Οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές είναι ότι πιο όμορφο μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει για να νιώσει το πνεύμα των Χριστουγέννων και να μπει στο κλίμα της εορτής. Μπορεί να είναι χαρούμενες, συγκινητικές, πανηγυρικές, κατανυκτικές, αφηγηματικές, θεατρικές, χορευτικές ή ότι άλλο φανταστεί κανείς, όμως το νόημα είναι πάντα το ίδιο, η Γέννηση του Θεανθρώπου.

Σε αυτή τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή που παρουσίασε το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς στις 19 Δεκεμβρίου 2018 στην αίθουσα εκδηλώσεων του «Μπαϊρακτάρειου» Δημοτικού Ωδείου Καστοριάς, ο σκοπός της γιορτής επιτεύχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Οι αφηγήσεις και οι μικρές ιστοριούλες των εκφωνητών ανήγγειλαν με σαφήνεια αλλά και γλυκύτητα τη σημασία της γέννησης του Ιησού Χριστού ενώ η διακόσμηση της αίθουσας μετέδιδε το εορταστικό πνεύμα των ημερών.

Μαθητές ερμήνευσαν στο Πιάνο και άλλα μουσικά όργανα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια ενώ αίσθηση έκανε μια πρωτοβουλία 5 μαθητριών να τραγουδήσουν το «Let it go» από την ταινία Frozen του Disney.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το μουσικό σύνολο με κλασικές κιθάρες το οποίο ερμήνευσε πολυφωνικά γνωστές Χριστουγεννιάτικες μελωδίες και παρά το μικρό της ηλικίας των μαθητών αφού στο σχολείο μας αυτή τη σχολική χρονιά υπάρχουν μόνο οι Α΄ και Β΄ τάξεις γυμνασίου και παρά τον μικρό χρόνο ενασχόλησης τους με το όργανο, αυτό το μουσικό σύνολο κατάφερε να παρουσιάσει ένα πραγματικά επαγγελματικό αποτέλεσμα.

Στο τέλος ανέβηκε στη σκηνή η ορχήστρα και η χορωδία του σχολείου την οποία συνόδευαν μια τρομπέτα, 5 βιολιά, ένα κλαρινέτο, ένα ευφώνιο, το πιάνο, ένας μπασίστας και πέντε κιθάρες. Όλοι τους ήταν μαθητές οι οποίοι με όρεξη και πολύ δουλειά είχαν καταφέρει χωρίς να το καταλάβουν έναν μικρό άθλο! Είχαν καταφέρει να κάνουν ένα Μουσικό Σχολείο που λειτουργούσε μόλις ένα χρόνο να έχει ορχήστρα!

Ο χρόνος προετοιμασίας ήταν σχετικά μικρός αφού αυτή η χορωδία είχε προηγουμένως καταφέρει κι άλλες εκδηλώσεις με τελείως διαφορετικό θέμα! Όμως τελικά το θέαμα ήταν εντυπωσιακό, το αποτέλεσμα ποιοτικό και όλοι μας νιώσαμε υπερήφανοι. Ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα του τι μπορεί να καταφέρει κάποιος όταν το θέλει πραγματικά.

Και οι δυο ορχήστρες μας, η κιθαριστική και η οργανική, θα συνεχίσουν και στο μέλλον και η εξέλιξή τους προβλέπεται εντυπωσιακή.

17η Νοεμβρίου – Σχολική γιορτή σε συνεργασία με το 2ο Γενικό Λύκειο Καστοριάς!

Η 17η Νοεμβρίου ας μας θυμίζει αυτούς που έδωσαν τα πάντα για την ελευθερία και ότι πρέπει να είμαστε και εμείς έτοιμοι να πράξουμε το ίδιο όποτε χρειαστεί. Μας στέλνει μήνυμα ότι η δημοκρατία θέλει θυσίες, και εξαρτάται από τον καθένα από εμάς για να τη διατηρήσουμε ζωντανή και ακέραιη προς όφελος όλων μας.

Όλα ξεκίνησαν από τους φοιτητές, όμως ολόκληρος ο λαός ήταν στο πλευρό αυτών που δίκαια φώναζαν «”Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”. Το σύνθημα με το οποίο ζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον, μόρφωση για όλους και αυτό που πολλοί θεωρούν σήμερα αυτονόητο, τη δημοκρατία. Όμως η δημοκρατία δεν μας χαρίστηκε, κερδίθηκε με θυσίες και αίμα και αυτές οι θυσίες πρέπει να αποτελούν παράδειγμα για όλους εμάς τους μεταγενέστερους.

Σήμερα, που τα φασιστικά φαινόμενα ξανά εμφανίζονται στην Ευρώπη και αλλού, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι το παράδειγμα που πρέπει να έχουμε όλοι στο νου μας για να μην ξανά περάσει αυτός ο τόπος παρόμοιες περιπέτειες!

Το σχολείο μας, ακολουθώντας το πνεύμα της συνεργασίας που εμπνέει η ημέρα αυτή, συνέπραξε με το 2ο Γενικό Λύκειο Καστοριάς σε μια κοινή γιορτή και παρουσίασε την χορωδία του σχολείου υπό την διεύθυνση του καθηγητή μουσικής κ. Κων/νου Ταμβάκη. Την χορωδία συνόδευε η ορχήστρα του σχολείου μας με τους μαθητές μας να παίζουν μουσικά όργανα όπως πιάνο, τρομπέτα, κιθάρες και μπάσσο. Η ατμόσφαιρα ήταν εορταστική και το αποτέλεσμα άρτιο.

Μεταξύ άλλων ακούστηκαν από την χορωδία μας διαχρονικά και συγκινητικά τραγούδια όπως “Ένα το χελιδόνι”, “Ο δρόμος”, “Ω ελευθερία”, κλπ.

Ευχαριστούμε τον διευθυντή του 2ου Γενικού Λύκειου Καστοριάς κ. Δ. Κωστούλα για την πρόσκληση και ευελπιστούμε σε περισσότερες συνεργασίες στο μέλλον, στέλνοντας έτσι το μήνυμα ότι ενωμένοι είμαστε αν μη τι άλλο, πιο δυνατοί!

«28 Οκτωβρίου 1940» – 78 χρόνια από το «ΟΧΙ» της Ελλάδας στην Ιταλία

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.

Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Επίσης, σε πολλές χώρες του κόσμου, ελληνικές κοινότητες γιορτάζουν την Επέτειο του Όχι.

Η Ελλάδα υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία της εναντίον των φασιστικών ιταλικών δυνάμεων και μετά την εισβολή των γερμανικών ναζιστικών δυνάμεων, την άνοιξη του 1941, οργανώνει ένα από τα μαζικότερα αντιστασιακά κινήματα στον κόσμο που οδήγησε στην απελευθέρωσή του, τον Οκτώβριο του 1944.

Το σχολείο μας γιόρτασε αυτή την μεγάλη γιορτή με εκδήλωση εντός του σχολείου κατά την οποία απονεμήθηκαν τα αριστεία προόδου, ορίστηκαν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες για τις φετεινές παρελάσεις ενώ στη συνέχεια, μαθητές του σχολείου διάβασαν το χρονικό εκείνων των ημερών ενώ παράλληλα προβλήθηκε οπτικο-ακουστικό υλικό που αφορούσε τα γεγονότα του 1940.

Η χορωδία μας υπό την διεύθυνση του καθηγητή μουσικής κ. Κων/νου Ταμβάκη, συγκίνησε με τραγούδια όπως “ο Ναπολιτάνος”, “Το παιδί και το Ταμπούρλο” και “Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα”.

Τελετή λήξης της σχολικής χρονιάς

Η πρώτη σχολική χρονιά για το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς έφτασε στο τέλος της. Μια χρονιά γεμάτη από “νότες και λέξεις”, γεμάτη από τη γνώση των βιβλίων αλλά και από τα τραγούδια της χορωδίας μας και τα ηχοχρώματα από τα εντυπωσιακά Μουσικά Σύνολα.

Το Σχολείο μας, ένα “άλλου πνεύματος” σχολείο προσέφερε στους μαθητές μας  μια ολόκληρη χρονιά, χώρο και χρόνο για ελεύθερη έκφραση και συμμετοχή σε μουσικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Πρώτη χρονιά λειτουργίας …

Λίγοι μαθητές … αλλά με δυνατή ψυχή! Κοντά τους πάντα οι καθηγητές τους με τη συνοδεία των μουσικών οργάνων.

Μαθητές, γονείς και καθηγητές σας καλούμε την Παρασκευή 8 Ιουνίου 2018 και ώρα 20:30 στο ΜΠΑΪΡΑΚΤΑΡΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ σε μια βραδιά με μουσική και τραγούδι αλλά και πολύ συναίσθημα και συγκίνηση. Είμαστε σίγουροι ότι θα εντυπωσιαστείτε από το αποτέλεσμα και θα μας χειροκροτήσετε.

Γιορτή των τριών Ιεραρχών

Την τιμητική τους έχουν σήμερα, 30 Ιανουαρίου οι τρείς Ιεράρχες, με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να μένουν κλειστά για να τιμήσουν τους προστάτες των Γραμμάτων.

Τρία μεγάλα αναστήματα…

Τρείς διάνοιες σπινθηροβόλες, πανεπιστήμονες…

Τρείς καρδιές ανδρείες , γενναίες…

Μορφώθηκαν ελληνικά και δίδαξαν ελληνικά. Είχαν χαρίσματα και πήραν φροντισμένη αγωγή από τα σπίτια τους και κυρίως από τις μητέρες τους. Η γιορτή τους είναι γιορτή της Παιδείας και των Γραμμάτων, γιορτή των δασκάλων και των μαθητών. είναι γιορτή τόσο Σχολική όσο και Χριστιανική! Έστησαν γέφυρες ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο, ανάμεσα στη γνώση και την αρετή, ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη, ανάμεσα στον Ελληνισμό και το Χριστιανισμό!

ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Την εορτή των Τριών Ιεραρχών καθιέρωσε ο Αλέξιος Κομνηνός το 1100 μΧ, αφενός για να τιμηθούν οι τρεις μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας κι αφετέρου για να σταματήσουν οι διαμάχες και φιλονικίες μεταξύ των πιστών σχετικά με το ποιος από τους τρεις Αγίους (Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Άγιος Ιωάννης ο Χρυστόστομος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος) είναι ο πιο σπουδαίος και ο πιο μεγάλος.

Οι πιστοί χωρίστηκαν σε ομάδες, ανάλογα με ποιον Άγιο θεωρούσαν πιο σημαντικό. Αυτοί που υποστήριζαν ότι πιο σημαντικός είναι ο Μέγας Βασίλειος αυτοαποκαλούνταν Βασιλείται, αυτοί που υποστήριζαν ότι ήταν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αυτοαποκαλούνταν Γρηγορίται και τέλος αυτοί που υποστήριζαν ότι ήταν πιο σημαντικός ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αυτοαποκαλούνταν Ιωαννίται.

Έξι αιώνες αργότερα, το 1826 μΧ ο Δημήτριος Φρειδερίκος Γκίλφορντ, ιδρυτής της Ιονίου Ακαδημίας, και ο Κωνσταντίνος Τυπάλδος καθιέρωσαν την ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Ελληνική και Επτανησιακή Παιδεία. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, το 1842 μΧ το πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για όλη την ελεύθερη Ελλάδα την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα. Από τότε ως σήμερα, οι Τρεις Ιεράρχες θεωρούνται προστάτες των μαθητών, των φοιτητών και των σπουδαζόντων εν γένει, και η μέρα εορτή τους είναι σχολική αργία.

Ο Γρηγόριος γεννήθηκε στο χωριό Αριανζό κοντά στη Ναζιανζό  της Καππαδοκίας.  Ο Γρηγόριος σπούδασε ρητορική και φιλοσοφία στη Ναζιανζό, στην Καισάρεια, στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα. Στην Αθήνα συναντήθηκε και έγινε φίλος με τον Βασίλειο. Οι δύο νέοι άντρες ζούσαν στο ίδιο σπίτι, έτρωγαν στο ίδιο τραπέζι, είχαν τα ίδια πνευματικά ενδιαφέροντα (Λόγος ΜΓ’ 19) και σπούδασαν στις κυριότερες Σχολές της Αθήνας. Τότε ο Γρηγόριος, γνώρισε και τον λίγο νεότερό του (μετέπειτα αυτοκράτορα) Ιουλιανό.

«O Γρηγόριος Θεολόγος, ο Ναζιανζηνός, είναι ο επιφανέστερος, ο «άριστος» θεολόγος της Εκκλησίας μετά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Το θεολογικό του βάθος και η έντονη ποιητικότητα στο έργο του τον ύψωσαν σε πρότυπο μοναδικού κάλλους και λάμψεως. Ο Γρηγόριος υπήρξε ο ποιητής που έγινε μεγάλος θεολόγος. Η ευαισθησία χαρακτήριζε το είναι του με τρόπο καθολικό και τον οδηγούσε σε αλλεπάλληλες απογοητεύσεις, σ’ ένα είδος συνεχούς φυγής από καταστάσεις, στις οποίες εμπλεκόταν με πιέσεις τρίτων αλλά πάντως θεληματικά.Η «φυγή» του ήταν συνάρτηση της αναπτυγμένης ευαισθησίας του και της κλίσεως για τον μονήρη νηπτικό βίο. Πίστευε ότι «μεγίστη πράξις εστιν η απραξία» (Επιστ. 49), ο θεωρητικός ή θεοπτικός βίος.
Απέφευγε συστηματικά την δραστηριοποίηση του στο έργο της Εκκλησίας, αλλά τελικά και ποιμαντική φροντίδα ανέλαβε και τα μεγάλα θεολογικά προβλήματα αντιμετώπισε. Η συνύπαρξη των αντιθέσεων στο είναι του επιτεύχτηκε, διότι ο Γρηγόριος δεν ήταν μόνο ποιητής και νηπτικός, αλλά και μέγας θεολόγος, που φρονούσε ότι όφειλε να «καρποφορεί», να «ωφελεί» την Εκκλησία και μάλιστα να «δημοσιεύη την έλλαμψιν» του (Λόγος IB’ 4. PG 35, 848ΑΒ). Στην περίπτωση του Γρηγορίου συνέβη το εξής θαυμαστό: ενώθηκαν ασύγχυτα ο ποιητής, ο νηπτικός και ο θεολόγος. Η τριπολικότητα του προσώπου του αποτελεί το μεγαλείο του, αλλά και την πρώτη δυσχέρεια ερμηνείας του.»

Να μή διδάσκεις ή να διδάσκεις με τον τρόπο σου.
Μή με το ένα χέρι τραβάς και απωθείς με το άλλο.
Θα χρειαστείς λιγότερα λόγια πράττοντας όσα πρέπει.
Ο ζωγράφος διδάσκει πιο πολύ με τις ζωγραφιές

Την μνήμη του Γρηγορίου εορτάζουμε την 25Η Ιανουαρίου. του.

Ο Άγιος Βασίλειος υπήρξε υποδειγματικός Επίσκοπος. Ως άριστος ποιμένας, βοηθούσε κάθε πεινασμένο, άρρωστο και αδικημένο με όσες δυνάμεις διέθετε. Υπήρξε πάντα υπερασπιστής, οδηγός και βοηθός του ποιμνίου του. Υπάρχουν εκατοντάδες διηγήσεις περιστατικών που δείχνουν την δράση αυτή του Αγίου. Μεταξύ όσων έκανε για τους χριστιανούς της Καισάρειας, είναι η ίδρυση του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Βασιλειάδα».
Στο ίδρυμα λειτουργούσε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας. Τις υπηρεσίες του τις πρόσφερε το ίδρυμα δωρεάν σε όποιον τις είχε ανάγκη. Το προσωπικό του ιδρύματος αυτού ήταν εθελοντές που προσφέρανε την εργασία για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Είναι αξιοθαύμαστο πως εκείνη την εποχή, μιλάμε για τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο Άγιος Βασίλειος εμπνεύστηκε, ίδρυσε και λειτούργησε ένα ίδρυμα που και στις μέρες μας θα αποτελούσε πρότυπο.
Στην πολύπλευρη δράση του Αγίου συμπεριλαμβάνεται και ο «πόλεμος» που διεξήγαγε εναντίων της αιρέσεως του Αρειανισμού. Στον πόλεμο αυτό δεν δίστασε να αντιταχθεί πολλές φορές με την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Όπλα του ήταν η πίστη και η προσευχή. Με τους λόγους, τα κηρύγματα αλλά και την πένα του μετέδιδε την αγάπη του για τον Χριστό. Έγραψε πολλά ασκητικά και παιδαγωγικά συγγράμματα, επιστολές και ομιλίες.

Ὅλη, λοιπόν, αὐτὴ ἡ γήινη εὐτυχία δὲν φθάνει οὔτε τὸ μικρότερο ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τῆς ἄλλης ζωῆς. Ὅλα τὰ καλὰ τοῦ κόσμου τούτου εἶναι τόσο κατώτερα ἀπὸ τὸ ἐλάχιστο ἀνάμεσα σ᾿ ἐκεῖνα τὰ ἀγαθά, ὅσο κατώτερα εἶναι ἡ σκιὰ καὶ τὸ ὄνειρο ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Την μνήμη του Αγίου Βασιλείου εορτάζουμε την 1η Ιανουαρίου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος  γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας. Το έργο που επιτέλεσε για έντεκα χρόνια στην Αντιόχεια ήταν πολυσχιδές: κήρυγμα, δράση κατά των αιρέσεων, συγγραφή και κοινωνική δράση. Τα κηρύγματά του σαγήνευαν όλο τον κόσμο, χριστιανούς και μη.  Ωστόσο, ο σκοπός του δεν ήταν να εντυπωσιάσει, αλλά να ερμηνεύσει τη χριστιανική πίστη και να καθοδηγήσει τους ανθρώπους. Συγκλονιζόταν από το δράμα των φτωχών ανθρώπων που στην κυριολεξία πέθαιναν από την πείνα, ενώ άλλοι ξόδευαν τεράστια ποσά για απολαύσεις. Γι’ αυτό και δεν έπαυσε να διαμαρτύρεται, να καταγγέλλει και να δραστηριοποιείται για να ανακουφίσει όσους έπασχαν και στερούνταν. Στις μέρες του η Εκκλησία της Αντιόχειας έτρεφε τρεις χιλιάδες φτωχούς. Κατά τον Χρυσόστομο η άγρια διαμάχη γύρω από το δικό μου και το δικό σου αποτελεί τη ρίζα όλων των κοινωνικών κακών που αναστατώνουν και δηλητηριάζουν τη ζωή των ανθρώπων: «Όπου γαρ χρήματα, εκεί έχθρας υπόθεσις και μυρίων πολέμων». Για τον Χρυσόστομο, η ιδεώδης μορφή κοινωνικής συμβίωσης που ταιριάζει σε χριστιανούς είναι η αδερφική κοινοκτημοσύνη της πρώτης χριστιανικής κοινότητας των Ιεροσολύμων. Η φήμη του έφτασε ως την αυτοκρατορική αυλή. Έτσι, το 397, οπότε και πεθαίνει ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως τον φέρνουν στην πρωτεύουσα –σχεδόν παρά τη θέλησή του- για να τον διαδεχθεί. Μάλιστα την υποψηφιότητά του τη στήριξε ο ίδιος ο αυτοκράτορας.  Και εδώ ο Χρυσόστομος εξακολούθησε να είναι αυστηρός και μαχητικός. Διατάζει αυστηρές οικονομίες στα έξοδα της Αρχιεπισκοπής, ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα για το φιλανθρωπικό έργο. Διδάσκει, παρηγορεί, συμβουλεύει, υπερασπίζεται αδικημένους, οργανώνει ιεραποστολές.

Ο Χρυσόστομος θεωρείται ο εξοχότερος εκκλησιαστικός ρήτορας όλων των αιώνων. Ο ίδιος υπήρξε θαυμαστής του αρχαίου ελληνικού λόγου: του Ισοκράτη, του Δημοσθένη, του Θουκυδίδη, του Πλάτωνα. Χρησιμοποιούσε πολλές εικόνες, ερωταποκρίσεις, μεταφορές, παραλληλισμούς και μπορούσε να προσαρμόζει την ομιλία του στη σύνθεση και τις διαθέσεις του ακροατηρίου του. Εξαιτίας αυτής της μεγάλης του δεινότητας ονομάστηκε «Χρυσόστομος».

‘’Εν ειρήνη κέκληκεν ημάς ο Θεός ουκ εν μάχη’’, λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 13 Νοεμβρίου και στις 30 Ιανουαρίου, γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

(επιμέλεια κειμένου: Μαγδαληνή Βαφειάδου)

Επέτειος του Πολυτεχνείου

Δυο λόγια για το μήνυμα του Πολυτεχνείου…

… 44 χρόνια μετά θέλω να πω στους μαθητές μας ότι το Πολυτεχνείο  δεν έχει ανάγκη από μνημόσυνα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχει πεθάνει.Και οι νεκροί ήρωές του ΖΟΥΝ.

Η ιστορία τους δεν τελειώνει εδώ- συνεχίζει να γράφεται από ανθρώπους σαν κι εμάς, ανθρώπους που συναντάμε κάθε μέρα στους δρόμους να περπατάνε με τα ρούχα της δουλειάς, που ξοδεύουν τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις τους για να κερδίσουν την  επιβίωση, που όμως στα μάτια τους παίζει μια σπίθα, ζωής και επανάστασης.

     Ο Διομήδης Κομνηνός και ο Αλέξανδρος Σπαρτίδης, που ήταν μαθητές, σαν και σας , είναι ζωντανοί.  και σας απλώνουν το χέρι για να σας οδηγήσουν στα δικά σας  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ.
     Γιατί τα δικά σας Πολυτεχνεία βρίσκονται ΕΚΕΙ  και σας περιμένουν:
        -στα πεδία των σημερινών μαχών και πολέμων
       -εκεί που οι ισχυροί του κόσμου σπέρνουν το θάνατο και δολοφονούν την παγκόσμια ειρήνη.
       -στη ματοβαμμένη Συρία
       -στα μάτια των παιδιών που πεθαίνουν από πείνα ή από αρρώστιες
       -στα παιδικά κορμάκια που ξεβράζει κάθε μέρα η θάλασσα στα νησιά του Αιγαίου
       -στην προσφυγιά, στον ξεριζωμό, στο ρατσισμό ,στο φασισμό που σηκώνει κεφάλι , γιατί νομίζει ότι ξεχάσαμε..
       -στον πόνο του ανθρώπου “σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια”, όπως λέει ο Σεφέρης
       -στην καταστροφή της φύσης
       -στη φτώχια
       – στη στράτευσή μας στο κέρδος και το ατομικό συμφέρον.
    ΓΙ’ ΑΥΤΟ, ας γυρίσουμε τις πλάτες μας στο  μέλλον,” στο μέλλον που φτιάχνουν όπως θέλουνε”, αλλά να μη μείνουμε εκεί- ΑΣ σφίξουμε όλοι μαζί τη γροθιά μας για να φτιάξουμε το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΛΛΟΝ…
  Και έχω την εντύπωση ότι θα βρείτε τον τρόπο και το δρόμο να αρθρώσετε πολλοί μαζί τον αντίλογό σας σε όλα αυτά, γιατί, αν “τα καλύτερα παιδιά  κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι”, όπως λέει ο Σαββόπουλος, τα ακόμη καλύτερα μείνατε στους δρόμους ή είστε έτοιμα να ξεχυθείτε  στους δρόμους με το πρώτο χτύπημα, στο πρώτο σάλπισμα.
        ΓΙΑΤΙ  μου φαίνεται ότι δεν έχετε τον κόσμο που ονειρεύεστε, ας έχετε κινητό και ίντερνετ.
        ΓΙΑΤΙ δεν αρκείστε στις υλικές ανέσεις, όπως σας κατηγορούν, αλλά ψάχνετε τη συγκίνηση στην αλήθεια και στην ουσία, στην τέχνη και στον έρωτα, στην αγάπη για τον ΑΝΘΡΩΠΟ που κουβαλάτε μέσα σας κι αυτόν που ζει δίπλα σας
Βαρβάρα Μπελερή

… 44 χρόνια μετά, το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς τίμησε τη μνήμη του Πολυτεχνείου με ποιήματα, αφηγήσεις και πολλά τραγούδια. Ένα κομμάτι της γιορτής μας το αφιερώσαμε στο Μάνο Λοΐζο (2017- 35 χρόνια από το θάνατό του) του οποίου πολλά τραγούδια έχουν συνδεθεί με τη σημερινή επέτειο!

Εκδηλώσεις για την 11η Νοεμβρίου

Σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου 1912: Η απελευθέρωση της Καστοριάς

Εν ονόματι του Βασιλέως της Ελλάδος Γεωργίου του Α’,
Καταλαμβάνω την πόλιν Καστορίαν, διακηρύττω καθ’ Υψηλήν εντολήν της Βασιλικής Αυτού Υψηλότητος του Διαδόχου και Γενικού Αρχηγού των εν Μακεδονία στρατευμάτων, ότι οι νόμοι του Ελληνικού Κράτους θέλουσι ισχύει απο σήμερον και δια την Επαρχίαν Καστοριάς ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Απο σήμερον μέχρι νεωτέρας διαταγής θέλει ισχύει ο Στρατιωτικός Νόμος, καθ’ όλην την Επαρχίαν.
Εγένετο εν Καστορία τη 11η Νοεμβρίου 1912
Ο Διοικητής Ιππικού
Ιωάννης Άρτης
 
Σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου του 1912, μετά από 527 χρόνια υπό του τούρκικου ζυγού η Καστοριά απελευθερώνεται από τον Ελληνικό Στρατό και εντάσσεται ξανά στις πόλεις του Νεοελληνικού Κράτους.
Ο Ελληνικός Στρατός, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης (26 Οκτωβρίου) και την απελευθέρωση της Φλώρινας (7 Νοεμβρίου), διέταξε τμήμα του Συντάγματος Ιππικού να προχωρήσει προς κατάληψη της Καστοριάς.
Το τμήμα διέθετε μόλις 27 ιππείς και τελούσε υπό τις διαταγές των Υπίλαρχων Ιωάννη Άρτη (ο ελευθερωτής της Φλώρινας) και Παναγιώτη Νικολαΐδη και του μακεδονομάχου ανθυπίλαρχου μια Κατοριανού Φιλολάου Πηχεώνα. Τη πόλη την είχαν κυκλώσει περίπου δυνάμεις 25.000 ανδρών. Ο Άρτης, απέστειλε μήνυμα στον τότε Μητροπολίτη Καστοριάς προειδοποιώντας για τις δυνάμεις που βρίσκονταν στη πόλη και την διαταγή για παράδοσής της άνευ όρων από τον Αρχηγό του τουρκικού στρατού Μεχμέτ, εντός μιας ώρας από της λήψεως του μηνύματος. Σε αντίθετη περίπτωση, προειδοποιούσε ότι θα αναγκαστεί να προβεί σε βομβαρδισμό της πόλης.
Ο Άρτης έστειλε τον Νικολαϊδη μαζί με δύο ιππείς στη Καστοριά, προκειμένου να μάθουν τα τεκταινόμενα. Πληροφορήθηκε από τον Μητροπολίτη ότι ο Αρχηγός του Τουρκικού Στρατού είχε εγκαταλείψει με τις δυνάμεις του τη Καστοριά προτού καν του επιδώσουν το μήνυμα του Υπίλαρχου Άρτη.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 11ης Νοεμβρίου, ο Ανθυπίλαρχος Πηχεών, εισήλθε πρώτος στη πόλη με λίγους ιππείς και κατευθύνθηκε στον Μητροπολίτη προαναγγέλλοντας του την απελευθέρωση της πόλης. Αργότερα, εισήλθε και επίσημα ο Επίλαρχος Άρτης με τους άνδρες του, χιλιάδες πολίτες ξεχυθήκαν στους δρόμους να τον προϋπαντήσουν. Οι καμπάνες σήμαναν χαρμόσυνα και ελληνικές σημαίες κυμάτιζαν στα μπαλκόνια.πηγή: (διαβάστε περισσότερα) http://www.alphafm.gr/archives/122917

Το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς, πραγματοποίησε μια μικρή γιορτή – αφιέρωμα στη σημερινή επέτειο και κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των πεσόντων του αγώνα για την απελευθέρωση της πόλης.