Σκέψεις – Συναισθήματα μαθητών Β΄Γυμνασίου. Διδάγματα που πρέπει να αποκομίσουμε από την εποχή του κορονοϊού.

Σκέψεις…

Το 2020 εμφανίστηκε ένας μεταδοτικός ιός. Στην αρχή τον υποτίμησαν και δεν κατάλαβαν τι μπορεί να προκαλέσει. Ο κορονοϊός μεταδόθηκε σε πολλές χώρες προσβάλλοντας και βασανίζοντας τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές. Τα κρούσματα και τα θύματα αυξήθηκαν και έτσι όλοι αναγκάστηκαν να κλειστούν στα σπίτια τους. (Α.Κ)

Μια άλλη μαθήτρια:  Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις που φαντάζουν επιστημονική φαντασία. Ζούμε επίσης μια κοινωνική απομόνωση η οποία μας κάνει να αναπολούμε και να εκτιμάμε κάτι που ποτέ δεν θα σκεφτόμασταν. Το πόσο αυθόρμητα και ελεύθερα αγκαλιαζόμασταν και χαιρετιόμασταν με το ελληνικό μας ταμπεραμέντο. Άραγε πόσο αυθόρμητα θα αγκαλιαστούμε ξανά ; Πόσο αυθόρμητα θα πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον χωρίς ανησυχία; Ζούμε νέα φαινόμενα που στην ηλικία μας τα διαβάζαμε μόνο στα βιβλία, για άλλες εποχές. Απαγόρευση κυκλοφορίας, καραντίνα, αυστηρή επιτήρηση της αστυνομίας. Κάτι που ακουγόταν ξένο, μακρινό και παρελθοντικό. Όλο αυτό προκαλεί αίσθημα φόβου, έντονης φυγής, απόδρασης και στέρησης ελευθερίας. Δηλαδή αυτό που θεωρούσαμε αυτονόητο και δεδομένο ανατράπηκε σε λίγες μέρες. Ο ιός αυτός έχει οδηγήσει στον αποκλεισμό και στην απομόνωση 2,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους ανήκουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας μας. Η καραντίνα έχει αλλάξει την καθημερινότητα μας. Αποχωριστήκαμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, κλειστήκαμε στο σπίτι και κυριευτήκαμε από έντονα άσχημα συναισθήματα. (Δ.Α)

Μια άλλη μαθήτρια:  Σε αυτήν την δύσκολη δοκιμασία λοιπόν καλούμαστε όλοι μας να γίνουμε ήρωες. Η κατάσταση είναι στα χέρια μας και είναι καθήκον μας να μην την αφήσουμε να ξεφύγει. Είναι καιρός να μάθουμε τι σημαίνει συνέπεια και υπευθυνότητα . Είναι καιρός να ξεκινήσει μία καινούρια εποχή, όπου όχι απλά γνωρίζουμε τι περνάει κάποιος, αλλά το κατανοούμε, γιατί σε αυτό είμαστε όλοι ίσοι. Ίσοι, είναι , μία λέξη που όλοι  μας γνωρίζουμε και την χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας, όμως τώρα είναι καιρός να αποκτήσει βαθύτερο νόημα. (Β.Λ)

Και ακόμη: Συμφιλιωνόμαστε λοιπόν με την ιδέα του «Μένουμε σπίτι» γιατί πάνω απ όλα σε τέτοιες ιδιαίτερες συνθήκες αυτό που προέχει είναι η αλληλεγγύη και η ατομική ευθύνη. (Ε.Κ)

Και τα διδάγματα…

Αυτή η δοκιμασία είναι μια ευκαιρία για τον άνθρωπο να σκεφτεί και να εκτιμήσει όλα όσα θεωρούσε αυτονόητα ενώ στην πραγματικότητα αποδείχτηκε πως δεν είναι. Αυτή την περίοδο όλοι έχουμε καταλάβει πως πάνω από όλες τις αξίες νικά η υγεία και η ελευθερία. Όταν απειλούνται οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου η ανθρωπότητα έχει την ανάγκη να κάνει μια επανεκκίνηση. Να θέσει στο τραπέζι τα βασικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, που είναι η ανάγκη για επιβίωση και έχοντας διασφαλίσει την πρωταρχική αυτή ανάγκη έρχεται η ανάγκη της ελευθερίας της ζωής, της ανεξαρτησίας και έπειτα η ανάγκη του ανθρώπου να μοιράζεται την ζωή του, δηλαδή να υπάρχει μέσα σε ομάδες, από την μικρότερη ‘’ οικογένεια’’ ως το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Σ’ αυτό το ηθικό δίδαγμα καταλήγει ο άνθρωπος απειλούμενος από  κοινωνική απομόνωση ακόμη και στον κύκλο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος.  (Δ.Α)

Ο «πόλεμος» αυτός θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία όλων των κρατών. Έτσι θα μειωθεί ο παγκόσμιος πλούτος. Κάθε κράτος θα στηρίζει πιο πολύ τα νοσοκομεία και τα φαρμακεία. Δεν θα σπαταλάει τόσα χρήματα μόνο για όπλα και για στρατό, αλλά και για την άλλη εξίσου σημαντική άμυνα της χώρας . Την άμυνα απέναντι στους ιούς και στις ασθένειες.  Πολλοί μπορεί να εκτιμήσουν το πραγματικό νόημα της ζωής και να μην δίνουν περισσότερη σημασία στις πρόσκαιρες καταναλωτικές ανάγκες. Τέλος, πιστεύω ότι όλοι μας μετά την καταπολέμηση του ιού θα γίνουμε πιο δυνατοί. Διότι οι δυσκολίες είναι αυτές που μας ενώνουν και μας κάνουν πιο έτοιμους να αντιμετωπίσουμε κάποια απειλή που μπορεί να εμφανιστεί.   (Α.Κ)

Αναμφίβολα τα πράγματα θα αλλάξουν, όμως ποιος μας λέει ότι δεν θα είναι προς το καλύτερο;  Ίσως επιτέλους περάσουμε σε μία καινούρια εποχή, ανώτερη, που όλοι μας θα μάθουμε να σεβόμαστε και να εκτιμάμε. Να εκτιμάμε αυτό που κάποτε θεωρούσαμε δεδομένο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. (Β.Λ)