Το παρακάτω δημοσίευμα του Βήματος, με έβαλε σε πολύ μεγάλη ανησυχία και πάλι, σχετικά με όλα όσα τεκταίνονται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας “Ιδρύματα” !  Φύσει αισιόδοξως άνθρωπος, αναρωτιέμαι: ανάμεσα στους Πανεπιστημιακούς δασκάλους σίγουρα θα υπάρχουν και πνεύματα λαμπρά.  Αξιοπρεπείς, αν μη τι άλλο, με πνεύμα ανοιχτό, ιδέες και όραμα για το μέλλον της ελληνικής εκπαίδευσης και των νέων μας.  Πώς τα ανέχονται όλα αυτά;  Σκέφτεστε να παραιτείτο σύσσωμο το σώμα των Καθηγητών της Σχολής;  Αλλά αυτά είναι άλλου καιρού χαβιόλια!  Τότε που για το “φιλότιμο” και την “αξιοπρέπεια” …”έκλειναν σπίτια”!  Να τολμήσω να ρωτήσω;  Πόσο συνδεδεμένες είναι οι εκλογές Προέδρων Τμημάτων με τις πολιτικές νεολαίες;

Στα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια τα κρούσματα βίας συνεχίστηκαν και την προηγούμενη εβδομάδα. Ομάδες φοιτητών της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς εξακολουθούν να κάνουν αυτό ακριβώς που προκάλεσε την έκπληξη των εξωτερικών αξιολογητών οι οποίοι ήρθαν από μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου για να βοηθήσουν στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων μας: να εμποδίζουν τα όργανα των ΑΕΙ να λειτουργήσουν και τους καθηγητές τους να ολοκληρώσουν το έργο τους. Ομάδα φοιτητών προσπάθησε να εμποδίσει την προηγούμενη εβδομάδα τη συνεδρίαση επιτροπής καθηγητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία συζητούσε τις λεπτομέρειες της αξιολόγησης τμήματός της.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι φοιτητές εμφανίστηκαν αιφνιδιαστικά στη διάρκεια της συνεδρίασης, κλείδωσαν τους καθηγητές τους στα γραφεία τους και δεν τους άφησαν να βγουν επί αρκετές ώρες. Αίτημά τους ήταν να μην προχωρήσουν στη διαδικασία αξιολόγησης του τμήματός τους, καθώς τη θεωρούσαν λάθος. Τελικά, και αφού έγινε σαφές ότι η απόφαση των υπευθύνων του τμήματος δεν θα αλλάξει, οι φοιτητές υποχώρησαν και η διαδικασία ολοκληρώθηκε.

Αντίστοιχα περιστατικά- ευτυχώς σε μικρότερο βαθμό από την περυσινή χρονιά- σημειώθηκαν και σε άλλα πανεπιστήμια της χώρας, όπου ολοκληρώθηκαν τις προηγούμενες ημέρες οι εκλογές για τους προέδρους των τμημάτων τους.

Tα δυο δημοσιεύματα του ΒΗΜΑτος (12 και 19 Ιουλίου) δεν προκάλεσαν τις αντιδράσεις που τους άρμοζαν. Μας πληροφορούν ότι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων -και αντίπαλων κατά τα λοιπά- φοιτητικών παρατάξεων, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, συνέταξαν από κοινού λίστα υποψηφίων που «πρέπει να επιλεγούν» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Και την υπέβαλαν στον αρμόδιο καθηγητή, για να ξέρει ποιους πρέπει να επιλέξει! Θα προηγούνταν βέβαια, για τα μάτια του κόσμου, οι τυπικές διαδικασίες (εξετάσεις, προσωπική συνέντευξη κλπ), αλλά είναι σαφές ότι τα αποτελέσματά τους δεν αποτελούν το πρώτο κριτήριο επιλογής. Ο καθηγητής «επέλεξε» όλους τους υποψηφίους της λίστας. Ανάμεσά τους, συγγενείς πολιτικών, γραμματείς τοπικών παραγόντων, μέλη και φίλοι των φοιτητικών παρατάξεων, υποψήφιοι με βαθμό 5,85 όταν απαιτείται ελάχιστο 6, άλλοι που έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος της ηλικίας τους. Ενας από τους επιτυχόντες δεν έχει πάρει ακόμη το πτυχίο του! Η είδηση αυτή είναι μια επιτομή του ευτελισμού του δημόσιου πανεπιστημίου και της ανομίας, του κυνισμού, του ραγιαδισμού και της διαφθοράς, που σήμερα βασιλεύουν στην υπό κατάρρευση δημοκρατία μας. Η κοινωνική αδικία αυτής της χώρας αυξάνεται διαρκώς. Αν τα πανεπιστήμιά μας, η αφρόκρεμα των θεσμών και των πολιτών, βρίσκονται σ’ αυτή την κατάντια, εύκολα φαντάζεσθε τι συμβαίνει παραπέρα. Πολλοί νέοι, απογοητευμένοι, δεν θέλουν πλέον να παλέψουν για κάτι καλύτερο διότι ξέρουν ότι ματαιοπονούν αν δεν έχουν μέσον. Δημοσιεύματα σαν τα παραπάνω θεωρούνται σχεδόν φυσιολογικά. Η προχωρημένη σήψη, είτε θα υποχωρήσει, με την εμφάνιση νέων αδιάφθορων προσώπων και πολιτικών, είτε θα παρασύρει όλη την κοινωνία. Το πρώτο είναι δύσκολο, αλλά είναι το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε. Ηδη, υπάρχει μια ελπίδα για τα ΑΕΙ. Είναι η νέα διοίκηση της Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών. Tου Διονυση Γουσετη

Έχω πάψει να ελπίζω… Όταν η σήψη ξεκινάει απο το πώς δίνονται τα θέματα, πώς διορθώνονται τα γραπτά και ποιοί διορθώνουν, καμμοία εντύπωση δεν μου προκαλεί το τί γίνεται με τα μεταπτυχιακά!  Τα παιδάκια γιατί τα τρελλαίνουμε; Γι αυτά τα “Ιδρύματα”;

Συνδικαλιστική άδεια για ψηφίζοντες και μή. Τα παιδιά δεν θα πάνε σχολείο σήμερα. Γνωρίζοντας ότι:

• οι “ανάσες” που παίρνουμε οι διδάσκοντες είναι λίγες,

• οι σχολικές αργίες είναι σοφά βαλμένες στο ημερολόγιο,

• φτάνουμε σε κάθε αργία -Χριστουγέννων, Πάσχα- ρετάροντας και παραπατώντας.

Επίσης έχοντας πλήρη συναίσθηση, οτι κάποιοι εξ υμών θα θελήσουν να … “με πυροβολήσουν”, θα τολμήσω να ρωτήσω: Έπρεπε να χαθεί μια διδακτική ημέρα; Δεν θα μπορούσε η ψηφοφορία να διεξαχθεί, αν ο καθένας απο μας πήγαινε μετά το τέλος του ωραρίου του να ψηφίσει; Μία σκέψη κάνω, και μακριά απο μένα κάθε πολιτική ή κομματική ή οποιασδήποτε μορφής υστεροβουλία.

Update: Παρακαλώ στο μεσοδιάστημα του…λιθοβολισμού, ρίψατε το κάτι τι σας κι εδώ…