Ο 67χρονος Μουσαβί δεν είναι ο Λεχ Βαλέσα, ούτε ο Χάβελ ούτε ο Μαντέλα ή ο Γκάντι. Αποτελεί μέρος του ιρανικού καθεστώτος τα τελευταία 30 χρόνια. Είναι προσεκτικός, διεξάγει με προσοχή την προεκλογική του εκστρατεία και δεν εμπνέει τα πλήθη ως ρήτορας. Αλλά τυχαίνει να είναι λιγότερο σκληροπυρηνικός από τον Αχμαντινετζάντ. Επίσης, έχει δίπλα του μια φιλελεύθερη σύζυγο, τη Ζαχρά Ραχναβάρντ.Οι φίλοι λένε ότι το ζεύγος συναντήθηκε τα χρόνια του σάχη, όντας οπαδοί του ισλαμιστή φιλοσόφου Αλι Σαριάτι. Και οι δύο αναμείχθηκαν ενεργά στην επανάσταση του 1979. Ο Μουσαβί διετέλεσε πρωθυπουργός της νέας ισλαμικής δημοκρατίας και ανάμεσα στο 1981 και 1989 άνοιξε τον δρόμο για τον Χαταμί, έναν μεταρρυθμιστή που κέρδισε στις εκλογές. Σ’ αυτές τις εκλογές ο Μουσαβί δεν ήταν ιδιαίτερα καλός. Ναι μεν ζήτησε μεγαλύτερες κοινωνικές ελευθερίες, οικονομική φιλελευθεροποίηση και εποικοδομητική συνεργασία με τη Δύση, αλλά υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός ώστε να μην πάει πολύ μακριά, επειδή ήταν ανήσυχος έναντι των συντηρητικών που ένιωθαν απογοητευμένοι με τον Αχμαντινετζάντ, αλλά και έναντι των μετριοπαθών. THE TIMES

Για να συνειδητοποιήσουμε ότι εκτός απο τον Ομπάμα και τον Σαρκοζί, τηνΑμερική και την Ευρώπη υπάρχει και το Ιράν και οι Φιλιππίνες, η Β. Κορέα και άλλες χώρες.  Δεν χρειάζεται να τις δούμε να …βομαρδόζονται για να μάθουμε την ύπαρξή τους.

Η ιδιοφυΐα του Αϊνστάιν πιθανόν να άφησε ίχνη στον εγκέφαλό του. Με την πεποίθηση αυτή, η παλαιοανθρωπολόγος Ντιν Φολκ του Πανεπιστημίου της Φλόριδας εξέτασε φωτογραφίες του εγκεφάλου του μεγάλου επιστήμονα και έφτασε σε ένα συμπέρασμα το οποίο χαρακτηρίζει «ενδιαφέρον». Τα 25 σλάιντς που εξέτασε η Φολκ είχαν τραβηχτεί το 1955, κατά τη νεκροψία που έγινε μετά τον θάνατο του Αϊνστάιν. Η επιστήμονας εντόπισε πάνω από δέκα μικρές διαφορές στην επιφάνειά του, που μπορεί να αύξησαν την ικανότητά του να βλέπει τη Φυσική με νέο τρόπο. Παρατήρησε πως στους βρεγματικούς λοβούς, οι οποίοι συνδέονται με τις μαθηματικές δεξιότητες και την κατανόηση του χώρου, υπάρχουν διαφοροποιήσεις στον εγκέφαλο του Αϊνστάιν σε σύγκριση με αυτά που συναντώνται συνήθως- ασυνήθιστες αυλακώσεις που υποδηλώνουν μια ιδιαίτερη διάρθρωση των περιοχών αυτών. Ο Αϊνστάιν πέθανε τον Απρίλιο του 1955 στο Νοσοκομείο του Πρίνστον. Ήταν 76 χρονών και στο κομοδίνο του βρέθηκαν εξισώσεις με τις οποίες προσπαθούσε να δημιουργήσει μια θεωρία του όλου. Ο παθολόγος Τόμας Χάρβεϊ που έκανε τη νεκροψία, πήρε τον εγκέφαλό του (από ό,τι φαίνεται με δική του πρωτοβουλία) και τράβηξε τη σειρά των σλάιντς που χρησιμοποιεί τώρα η Ντιν Φολκ. Μετά έκοψε 240 δείγματα, καθένα από τα οποία περιέχει περίπου δύο κουταλάκια του γλυκού εγκεφαλικό ιστό.

Το 1985 η Μάριον Ντάιαμοντ, νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, δημοσίευσε τα πρώτα αποτελέσματα από την εξέταση αρκετών από τα δείγματα αυτά. Ανακάλυψε πως, σε μερικά από τα δείγματα, υπάρχουν σε κάθε νευρώνα περισσότερα κύτταρα από ό,τι συνήθως. Τα κύτταρα αυτά, τα οποία βρίσκονται σε μια περιοχή που συνδέεται με τις μαθηματικές και τις γλωσσικές δεξιότητες, μπορεί να εξηγούν- σύμφωνα με την Ντάιαμοντ- γιατί ο φυσικός είχε «ασυνήθιστες ικανότητες αντίληψης». Τα επόμενα χρόνια, η Σάντρα Ουάιτελσον του Πανεπιστημίου Μακμάστερ στο Χάμιλτον (Οντάριο, Καναδάς) διαπίστωσε πως η βρεγματική περιοχή, που συνδέεται με την οπτική αντίληψη και την αντίληψη του χώρου, στον εγκέφαλο του Αϊνστάιν ήταν 15% μεγαλύτερη από το φυσιολογικό. Ακόμη πιο ασυνήθιστο ήταν το γεγονός ότι ο εγκέφαλός του δεν είχε στην περιοχή αυτή μία χαρακτηριστική σχισμή- τη σχισμή του Sylvius ή πλαγία σχισμή- με αποτέλεσμα δύο σημαντικές εγκεφαλικές περιοχές να είναι ενωμένες σε μία. Η Ντιν Φολκ χρησιμοποίησε τεχνικές για την ανάλυση απολιθωμάτων για να ανασυνθέσει τη μορφή του εγκεφάλου του Αϊνστάιν. «Ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν είναι πραγματικά ασυνήθιστος», εξηγεί στη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», «τουλάχιστον στην επιφάνειά του, μοιάζει διαφορετικός από τους άλλους». Ωστόσο παραδέχεται ότι είναι δύσκολο να αποφανθεί κανείς αν η ιδιοφυΐα του είναι αποτέλεσμα των διαφορών που παρατηρούνται ή αν οι διαφορές οφείλονται στην ιδιοφυΐα του.i

Μεταξύ των 100 προσωπικοτήτων με τη μεγαλύτερη επιρροή κατατάσσει φέτος το περιοδικό «Time» τον ελληνικής καταγωγής Νικόλα Χρηστάκη, γιατρό και κοινωνιολόγο στο Πανεπιστήμιο του  που έχει πραγματοποιήσει σημαντικές έρευνες για τις κοινωνικές σχέσεις και τη μεταβολή της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε συνάρτηση με τον κοινωνικό περίγυρο. Οι γνωστότερες εργασίες του αφορούν την επίδραση των κοινωνικών δικτύων στην ευτυχία και την υγεία. Ο δρ Χρηστάκης κατέληξε σε μελέτες του ότι η ευτυχία είναι μεταδοτική, περίπου όπως και η γρίπη: όταν οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά μας -με την έννοια είτε της ψυχικής σύνδεσης (συγγενείς και φίλοι) είτε της φυσικής εγγύητας (γείτονες, συγκάτοικοι)- γίνονται πιο ευτυχισμένοι, γινόμαστε κι εμείς πιο χαρούμενοι. Το ίδιο όμως ισχύει και για τις κακές συνήθειες… enet

Λέγεται πως όταν ο Ναπολέων παρατήρησε με κάποια έκπληξη στον Πιερ – Σιμόν Λαπλάς ότι δεν είδε πουθενά τον Θεό στο επιστημονικό του έργο, ο μεγάλος φυσικομαθηματικός του απάντησε: «Ο Θεός, εξοχότατε, θα ήταν περιττή παράμετρος στις εξισώσεις της θεωρίας μου». Ακριβής ή όχι, η μαρτυρία έχει ισχυρή συμβολική σημασία: Καθώς οι θετικές επιστήμες, από την ίδια τους τη φύση, δέχονται ότι υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα, που υπακούει στους δικούς της, κοσμικούς νόμους, οι λειτουργοί τους πολύ συχνά κλίνουν προς τον υλισμό, τον αγνωστικισμό, τον Θεό – Φύση του Σπινόζα ή, το πολύ- πολύ, τον Θεό – ωρολογοποιό του Ντεκάρτ. Εναν Θεό, ο οποίος, αφού έφτιαξε το Σύμπαν – ωρολογιακό μηχανισμό και το «κούρδισε», προικίζοντάς το με τους νόμους της αέναης ελέλιξής του, το άφησε στην (αυστηρά προκαθορισμένη) μοίρα του.   Τέκνο αυτής της παράδοσης είναι και ο ευρέως γνωστός, Βρετανός βιολόγος και συγγραφέας, Ρίτσαρντ Ντόκινς (Το Εγωιστικό Γονίδιο, Η περί Θεού Αυταπάτη κ.α.). Μαχητικά άθεος και υπερασπιστής του κοσμικού κράτους, ο Ντόκινς πρότεινε κάποτε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, να αντικατασταθεί, στην πολυπολιτισμική Βρετανία, η γιορτή των Χριστουγέννων από τον εορτασμό των γενεθλίων του… Ισαάκ Νεύτωνα! Ο θεμελιωτής της σύγχρονης Φυσικής, ο οποίος γεννήθηκε, σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε, στις 25 Δεκεμβρίου του 1642, είναι κοινός ευεργέτης της ανθρωπότητας και προσφέρει, κατά τον Ντόνικς, μια καλή δικαιολογία για διακοπές στους πάντες.   Είναι αλήθεια ότι το έργο που άφησε πίσω του ο Νεύτων προκαλεί δέος με την πρωτοτυπία, το βάθος και το σχεδόν υπερφυσικό εύρος του: Μηχανική, Βαρύτητα, Οπτική, Θερμότητα, Διαφορικός Λογισμός, Αλγεβρα – είναι τα κυριότερα γνωστικά πεδία όπου άφησε ανεξίτηλο στίγμα, όπως γνωρίζουν σήμερα οι μαθητές του λυκείου. Αν ζητούσαμε όλους τους φυσικούς να διαλέξουν τον επιστήμονα που άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή ανά τους αιώνες, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ψήφιζαν τον Νεύτωνα, πολύ μπροστά και από τον «ροκ σταρ» της σύγχρονης Φυσικής, τον Αϊνστάιν – όσο κι αν ο ίδιος ο Νεύτων, παρότι δεν φημιζόταν για τη σεμνότητά του, είπε κάποτε: «Αν μπόρεσα να δω μακριά, ήταν μόνο γιατί στηριζόμουν σε ώμους γιγάντων»!  Παρόλα αυτά, ο Νεύτων είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα χειροκροτούσε, αλλά θα έφριττε με την πρόταση του Ντόκινς. Ο συγγραφέας του Principia ήταν πιστός Χριστιανός -ίσως «αιρετικός» με τα μέτρα της εποχής, αλλά πιστός- και μάλιστα έγραψε περισσότερες σελίδες θεολογικού, παρά επιστημονικού περιεχομένου (αν και δεν έμεινε στην Ιστορία για την ποιότητα των μεταφυσικών του αναζητήσεων και δεν δέχθηκε να κοινωνήσει στο κρεβάτι του θανάτου). «Η θεωρία μου εξηγεί τους νόμους της βαρύτητας, αλλά δεν εξηγεί ποιος θέσπισε αυτούς τους νόμους», έγραψε χαρακτηριστικά.   Αν κάτι ενσάρκωσε ο Νεύτων, αυτό ήταν η συμβατότητα μεταξύ θρησκείας και αγοράς. Από το 1699 μέχρι τον θάνατό του, το 1727, ήταν επικεφαλής του Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Υπηρέτησε (με το αζημίωτο) τα οικονομικά της Βρετανίας, στέλνοντας στην αγχόνη ή στο διαμελισμό πολλούς παραχαράκτες χωρίς το παραμικρό έλεος. Προσεβλήθη κι αυτός από τη διαδεδομένη, εκείνη την εποχή, μανία των αλχημιστών, που πάσχιζαν να μετατρέψουν φτηνά μέταλλα σε χρυσό. Αποτέλεσμα ήταν, στο πτώμα αυτού του έξοχου επιστήμονα, να βρεθούν πολύ ισχυρές συγκεντρώσεις υδραργύρου. Κι ήταν γι’ αυτό που ο διάσημος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς, είπε κάποτε: «Ο Νεύτων δεν ήταν ο πρώτος της εποχής του Λόγου, αλλά ο τελευταίος των μάγων»!

 υγεία του Στίβεν Χόκινγκ. Στο Addenbrooke’s Hospital του Κέιμπριτζ εισήχθη με σοβαρό πρόβλημα υγείας ο κορυφαίος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ. Ο 67χρονος επιστήμονας ο οποίος έχει συνδέσει το όνομα του με πρωτοποριακές έρευνες για τις μαύρες τρύπες και τη δημιουργία του σύμπαντος, τα τελευταία σαράντα χρόνια πάσχει από την ασθένεια Lou Gehrigs, η οποία πλήττει τους νευρώνες και δεν του επιτρέπει να κινηθεί και να μιλήσει. Η υγεία του Στίβεν Χόκινγκ επιδεινώθηκε ξαφνικά τις τελευταίες εβδομάδες καθώς εμφάνισε λοίμωξη στους πνεύμονες.

“Ο Pranav Veera μπορεί να ονομάσει έναν-έναν τους Αμερικανούς Προέδρους με τη σειρά της θητείας τους. Μπορεί να πει την αλφάβητο ανάποδα, ενώ αν του δώσετε μία ημερομηνία εντός του 2000, μπορεί να σας πει αμέσως τι μέρα έπεφτε. Και είναι μόνο 6 ετών.” Με μία πρώτη ματιά, ο Pranav μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο αγοράκι της ηλικίας του, το οποίο είναι ανταγωνιστικό, παίζει βιντεοπαιχνίδια και του αρέσει να παίζει με τους φίλους του. Με μία πιο προσεκτική ματιά όμως, ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο αγοράκι. Ο Pranav έχει δείκτη ευφυΐας 176, ενώ μόλις ένας στους 1 εκατομμύριο ανθρώπους έχει τον ίδιο ή μεγαλύτερο δείκτη. Ο δείκτης ευφυΐας του Αϊντστάιν πιστεύεται πως ήταν γύρω στο 160, ενώ ο μέσος δείκτης είναι το 100. Όταν το αγοράκι ήταν 4,5 ετών, οι γονείς του παρατήρησαν κάτι ασυνήθιστο όποτε έπαιζε ένα παιχνίδι με την αλφάβητο. Ο μικρός μπορούσε να θυμηθεί ακόμα και τι χρώμα είχε το κάθε γράμμα. Σήμερα, λατρεύει οποιοδήποτε παιχνίδι που έχει να κάνει με την αλφάβητο. Ο Pranav φαίνεται ότι έχει φωτογραφική μνήμη, επομένως η ενασχόληση μαζί του και με την εκμάθησή του αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση για την οικογένειά του. Η μητέρα του και η γιαγιά του ασχολούνται πολλές ώρες μαζί του, μαθαίνοντάς του συνεχώς πράγματα. Καθοδηγούνται από την προσοχή του και τα ενδιαφέροντά του, ενώ οι αριθμοί έχουν βασικό ρόλο στην εκπαίδευσή του. Προσφάτως, ο Pranav ζήτησε από την οικογένειά του να του μάθει τις πολιτείες και τους νομούς όλων των χωρών παγκοσμίως. Θέλει να είναι ένα συνηθισμένο παιδί, αλλά όταν αρχίσει να ασχολείται με ένα συγκεκριμένο θέμα και αρχίζει να πιάνει την ιδέα, παθιάζεται με αυτό και ξεχνά τα πάντα,» ισχυρίζεται ο πατέρας του. Στο προ-νήπιο, η δασκάλα προσπαθούσε να του δίνει πιο προχωρημένες ασκήσεις να κάνει, όπως η διαίρεση και το να λέει την ώρα. Στο νήπιο που είναι τώρα, οι συμμαθητές του μαθαίνουν την αλφάβητο και να μετρούν μέχρι το 100. Ο Pranav μπορεί και μετράει πάνω από το 1 εκατομμύριο. Οι γονείς του μικρού Αϊνστάιν σκέφτονται να επιταχύνουν την εκπαίδευσή του, ακόμα και να προσπεράσουν ορισμένες τάξεις στο σχολείο, αλλά ο πατέρας του υποστηρίζει πως θα πρέπει πάνω απ’ όλα να σκεφτούν τις κοινωνικές ανάγκες του παιδιού τους. «Θέλουμε να είναι όσο πιο φυσιολογικός γίνεται» είπε χαρακτηριστικά ο πατέρας του αγοριού.

Απο τις  προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, για την οποία πρέπει να είμαστε υπερήφανοι! Κι ας μην συμπεριέλαβαν ανάμεσα στους 100 μεγάλους Έλληνες.

 Με όλον αυτόν τον ..αλαλαγμό των γεγονότων, που μας ταλανίζουν τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε εγχώριο επίπεδο, αναρωτήθηκα ακόμα μια φορά, τί είδους ηγέτες κυβερνούν τις τύχες του κόσμου.  Απάντηση δεν πήρα, μιας και όπου κι αν “έστρεψα” την μικρή μου γνώση, βρήκα τίποτε άνω του συνηθισμένου!  Αλλά αν εσείς διαβλέπετε κάποιον ¨φέρελπι” ηγέτη ανά την υφήλιο, θα παρακαλούσα να μου προσφέρετε αυτήν την παρηγοριά!  Έτσι, το άρθρο για τον Ξενοφώντα Ζολώτα, μου υπενθύμισε για μιαν ακόμη φορά, αυτό που έλεγε η γιαγιά μου: “Ο άνδρας κάνει την γενιά…”.   Και απο προσωπικότητες τέτοιου βελνεκούς…χρή δεί!  
Ο Ξενοφών Ζολώτας ήταν ο πρώτος που  υποστήριξε ότι η ελληνική οικονομία έπρεπε να εγκαταλείψει τον αγροτικό της χαρακτήρα και να στραφεί στην εκβιομηχάνιση. Oικονομολόγος με παγκόσμια φήμη, πανεπιστημιακός που αγαπούσε τη διδασκαλία, συγγραφέας μελετών διαχρονικής αξίας, αλλά και ακαδημαϊκός, υπουργός, μακροχρόνιος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και -βέβαια- πρωθυπουργός της Οικουμενικής Κυβέρνησης του 1989, ο Ξενοφών Ζολώτας υπήρξε μια πολυσχιδής προσωπικότητα και ένας εκ των επιφανέστερων Ελλήνων της εποχής του. Ο Ξενοφών Ζολώτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904 και ανατράφηκε μέσα σε ένα εύπορο και ζεστό οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας του, Ευθύμιος, ήταν γνωστός έμπορος της πρωτεύουσας και η μητέρα του Κωνσταντίνα, το γένος Ζαφειρίου, διακρίθηκε για τη φιλανθρωπική της δραστηριότητα στα κρίσιμα χρόνια του Μεσοπολέμου. Από πολύ νεαρή ηλικία ο Ξενοφών έδειξε σημάδια μιας ξεχωριστής ευφυΐας και πριν ακόμη συμπληρώσει τα δεκαέξι του χρόνια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν θα αργήσει όμως να διαπιστώσει ότι μια σταδιοδρομία δικηγόρου δεν ανταποκρινόταν στα ενδιαφέροντά του και έτσι έπειτα από δύο χρόνια εγκαταλείπει τα νομικά για να σπουδάσει στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή Λειψίας, από όπου το 1924 έλαβε το πτυχίο με άριστα. Είναι, πάντως, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι με τη διδακτορική του διατριβή «Η Ελλάς εις το στάδιον της εκβιομηχανίσεως» έδειξε, από πολύ νωρίς, τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπισθεί το αναπτυξιακό πρόβλημα. Η πρωτοποριακή αυτή μελέτη -για τα δεδομένα της εποχής εκείνης- ενώ εστιάζει στην ελληνική οικονομία, παρέχει τα ουσιώδη στοιχεία για την ταχύτερη προώθηση της βιομηχανικής ανάπτυξης όλων των καθυστερημένων οικονομικά χωρών. Ενώ μέχρι τότε θεωρούσαν κύριο παράγοντα της βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης την εξεύρεση κεφαλαίων, σε αυτή την εργασία για πρώτη φορά γινόταν λόγος για την επιτακτική ανάγκη τεχνικής κατάρτισης τόσο των επιχειρηματιών όσο και των εργατών, με σκοπό τη δυνατότητα εκτενούς χρήσης της νεώτερης τεχνολογίας. Μάλιστα, το 1931 εκλέγεται Καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- στο οποίο θα παρέμενε μέχρι την απομάκρυνσή του, το 1968, από τη δικτατορία. Κατά την περίοδο της αποκλειστικής πανεπιστημιακής του ενασχόλησης ο Ξενοφών Ζολώτας πείσθηκε οριστικά για την ορθότητα μιας επιστημονικής αρχής την οποία στο εξής θα χρησιμοποιούσε με θρησκευτική σχεδόν προσήλωση και αυτή δεν είναι άλλη από τον συνδυασμό της οικονομικής ανάπτυξης με τη σχετική νομισματική σταθερότητα. Η Ακαδημία Αθηνών δεν θα παραβλέψει την τεράστια αξία του επιστημονικού του έργου και το 1952 ο καθηγητής Ζολώτας γίνεται τακτικό μέλος της. Αλλωστε, η πλούσια συγγραφική δράση του, καθώς και η ενεργός συμμετοχή του σε διεθνείς διασκέψεις και όργανα, έτυχαν από νωρίς παγκόσμιας αναγνώρισης και συνετέλεσαν στο να γίνει μέλος της Επιτροπής των «Τεσσάρων Σοφών», που ανέλαβε το 1960 την αναδιοργάνωση του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας. Νωρίτερα, το 1955 γίνεται διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος- αξίωμα που διατήρησε μέχρι το 1981, με την εξαίρεση των ετών της δικτατορίας. Ηδη τον θεωρούσαν διεθνώς κορυφαίο ειδικό στη νομισματική θεωρία και πολιτική, με έντονα τα στοιχεία της διορατικότητας και της ευρηματικότητας. Αυτή εξάλλου η ευρηματικότητα τον χαρακτήριζε και στη δεινή ικανότητά του να κερδίζει την προσοχή, αλλά και να βρίσκει τρόπους να προκαλεί το γενικό ενδιαφέρον σε όποιο θέμα ήθελε να επισύρει την προσοχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορική, πια, ομιλία του στην ετήσια κοινή σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Διεθνούς Τράπεζας τον Σεπτέμβριο του 1957.

Ηταν τότε που μίλησε στην αγγλική γλώσσα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ελληνικές λέξεις που περιλαμβάνονται αυτούσιες στο αγγλικό λεξιλόγιο καταφέρνοντας να γίνει απόλυτα αντιληπτός από το πολυπληθές διεθνές ακροατήριο, στο οποίο περιλαμβάνονταν Υπουργοί Οικονομικών και Διοικητές κεντρικών τραπεζών των χωρών που συμμετείχαν. Μία απρόσμενη -από κάθε άποψη- ομιλία που εντυπωσίασε για την πρωτοτυπία της. Σκοπός του ήταν να προβάλει τη συμβολή της ελληνικής γλώσσας και της κλασικής Ελλάδας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Και το πέτυχε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο: Η ομιλία του αυτή είχε διεθνή προβολή και απήχηση. Την επόμενη μέρα ήταν πρωτοσέλιδο στην «Washington Post» και στους «New York Times». Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη μονογραφία του με τίτλο «Δημιουργικός σοσιαλισμός» (1944), στην οποία προσέδωσε το ιδεολογικό στίγμα της οικονομικής θεωρίας που δίδασκε. Πρόκειται για την ανάγκη οικονομικής ελευθερίας, παράλληλης προς την πολιτική ελευθερία, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και αυτό δεν είναι άλλο από την κοινωνική ευημερία, για την οποία όμως απαιτείται όχι μόνο η μέγιστη δυνατή παραγωγικότητα αλλά και μια δικαιότερη διανομή του εισοδήματος. Γνωστό το φλεγματικό του χιούμορ…Οταν το 1953 έγιναν οι καταστρεπτικοί σεισμοί στα Επτάνησα, ο Ξενοφών Ζολώτας είπε σε συνεργάτη του στην Τράπεζα Ελλάδος ο οποίος κλαυθμύριζε για τις οικονομικές συνέπειες: «Αυτός παιδί μου δεν είναι σεισμός, αλλά σωσμός για την οικονομία». Η σκωπτική αυτή διατύπωση δεν υποδεικνύει μόνο τη φλεγματική αίσθηση του χιούμορ που διέθετε ο καθηγητής Ζολώτας. Ηταν και ένα εξαιρετικό πρόσχημα που έδωσαν οι σεισμοί αυτοί για την επιβολή σωρείας φόρων και εισφορών με τις οποίες ωστόσο σώθηκε ο καταρρέων προϋπολογισμός, τα ελλείμματα του οποίου είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο!

Από τους πιο μετριοπαθείς εκκεντρικούς μέχρι τους πιο «φευγάτους», οι 10 αυτοί υπερ-ευφυείς χαρακτήρες δεν βάδιζαν απλά ο καθένας στον δικό του ρυθμό, αλλά τραγουδούσαν και διαφορετικούς σκοπούς, καθώς προσπαθούσαν να μας αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο.
10. Γιόχαν Κόνραντ Ντίπελ
Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Κάστρο του Φράνκενσταϊν στη Γερμανία, ο αλχημιστής του 17ου αιώνα, Γιόχαν Κόνραντ Ντίπελ έγινε γνωστός ως ο εφευρέτης του πρωσσικού μπλε, μιας από τις πρώτες συνθετικές χημικές χρωστικές ουσίες. Έγινε, όμως, γνωστότερος για την ατελείωτη αναζήτησή του για τα ελιξίρια της αθανασίας. Οι φήμες ότι πειραματιζόταν πάνω σε ανθρώπινα σώματα ενδεχομένως να ενέπνευσε τον θρυλικό χαρακτήρα της Μαίρη Σέλλεϊ, ο οποίος φέρει και το όνομα του κάστρου.
9. Βέρνερ φον Μπράουν
Στην ηλικία των 12 ετών, ο τολμηρός Βέρνερ φον Μπράουν γέμισε ένα καροτσάκι με βαρελότα και το έριξε στη μέση ενός πολυσύχναστου δρόμου της Γερμανίας. Ήταν μόνο ένα δείγμα των όσων θα ακολουθούσαν .Ο εγκέφαλος πίσω από το πυραυλικό πρόγραμμα V-2 του Χίτλερ κατέφθασε στις ΗΠΑ ως κρατούμενος πολέμου και στη συνέχεια έγινε ο πρωταθλητής του διαστήματος και της εξερεύνησης της Σελήνης. Και ενώ έστελνε ανθρώπους στη Σελήνη, ο φον Μπράουν έκανε ταυτόχρονα scuba diving και ασχολιόταν με τη φιλοσοφία.
8. Ρόμπερτ Οπενχάιμερ
Το μεγάλο αφεντικό του Σχεδίου Μανχάταν ποτέ δεν έκρυψε τη συμπάθειά του για τον σοσιαλισμό και τα αισθήματά του για τη ρήψη των ατομικών βομβών, δύο πράγματα που του κόστισαν την ακαδημαϊκή και πολιτική του καριέρα. Παρόλα αυτά, ο Οπενχάιμερ έχει μείνει γνωστός και ως ο άντρας που οι φοιτητές του τον αποκαλούσαν «Όπι», ως ο άνθρωπος που έμαθε ολλανδικά και σανσκριτικά επειδή απλά του άρεσαν και ως ο άνθρωπος που, στη θέα της ρήψης της πρώτης δοκιμαστικής ατομικής βόμβας είπε την περίφημη φράση από ένα ινδουιστικό ιερό κείμενο: «Είμαι ο θάνατος: ο καταστροφέας των κόσμων.»
7. Φρήμαν Ντάισον
Αξιοσέβαστος πυρηνικός φυσικός και δεινός συγγραφέας, ο Φρήμαν Ντάισον αποτελεί το όνειρο κάθε συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας. Το 1960, ο Ντάισον εξέφρασε την ιδέα πως στο μέλλον οι άνθρωποι ίσως χρειαστεί να κατασκευάσουν ένα τεχνητό κέλυφος, το οποίο είναι γνωστό σήμερα ως «Σφαίρα του Ντάισον», και το οποίο θα περικλείει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα, με σκοπό να υπάρχει μέγιστη χρήση της ηλιακής ενέργειας. Ο Ντάισον πιστεύει ολόψυχα στην ύπαρξη εξωγήινης ζωής και πιστεύει πως κάποια στιγμή, μέσα στις επόμενες δεκαετίες, θα καταφέρουμε να έρθουμε σε επαφή με τους εξωγήινους.
6. Ρίτσαρντ Φάινμαν
Μέλος της ομάδας με τα καλύτερα μυαλά του Σχεδίου Μανχάταν, που κατασκεύασαν την ατομική βόμβα, ο φυσικός Ρίτσαρντ Φάινμαν ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες των τελών του 20ου αιώνα. Χωρίς να είναι το είδος του στενόμυαλου καθηγητή, ως ελεύθερο πνεύμα που ήταν, ασχολήθηκε με τη μουσική, εξερεύνησε τη φύση και αποκωδικοποίησε κάποια ιερογλυφικά των Μάγια.
5. Τζακ Πάρσονς
Όταν ο Τζακ Πάρσονς δεν ήταν απασχολημένος με την ίδρυση του Jet Propulsion Laboratory ως συνέταιρος, ασχολιόταν με την μαγεία και αυτοαποκαλούνταν «ο Αντίχριστος». Το μυστηριώδες αυτό «κακό παιδί» του διαστημικού προγράμματος δεν είχε τυπική μόρφωση, αν και κατάφερε να δημιουργήσει ένα προωθητικό υγρό για πυραύλους, το οποίο θα μπορούσε να μεταφέρει τις ΗΠΑ στο διάστημα. Το τέλος του Πάρσονς ήταν τραγικό καθώς αυτοανατινάχτηκε κατά τη διάρκεια ενός πειράματος στο σπίτι του το 1952.
4. Τζέιμς Λάβλοκ
Ο σύγχρονος αυτός περιβαλλοντικός επιστήμονας και εφευρέτης, ο οποίος είναι διάσημος κυρίως επειδή πρότεινε και εκλαΐκευσε την Υπόθεση της Γαίας, με βάση τη οποία επιχειρηματολογεί ότι η Γη λειτουργεί ως ένα είδος υπεροργανισμού, έχει εκφράσει τρομερές προβλέψεις για τις κλιματικές αλλαγές και τον πλανήτη μας εδώ και αρκετές δεκαετίες, κάποιες από τις οποίες έχουν δυστυχώς βγει αληθινές. Ο Λάβλοκ δεν έχει κανέναν απολύτως ενδοιασμό να εκφράσει ανοιχτά μία άκρως ζοφερή πρόβλεψη. Δεδομένης της υπάρχουσας οικολογικής κρίσης, ο Λάβλοκ πιστεύει ότι μέχρι το 2100 είναι αναπόφευκτος ο θάνατος του 80% της ανθρωπότητας.
3. Νίκολα Τέσλα
Ο Τέσλα, στον οποίο αποδίδεται η εφεύρεση της ασύρματης επικοινωνίας και της γεννήτριας εναλλασσόμενου ρεύματος, γεννήθηκε κατά τη διάρκεια μίας φοβερής καταιγίδας με αστραπές το 1856, συμβολικό αν αναλογιστεί κανείς την μετέπειτα πορεία του. Ο Τέσλα ήταν επίσης γνωστός ως μία «μανιακή ιδιοφυία», καθώς κοιμόταν λίγο και λάτρευε να χαρίζει ωραίο θέαμα, πολλές φορές χρησιμοποιώντας το ίδιο του το σώμα ως ηλεκτρικό αγωγό στις διαλέξεις του.
2. Λεονάρντο ντα Βίντσι
Πέρα από το να ζωγραφίζει τα πιο σπουδαία αριστουργήματα της Αναγέννησης, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι έβρισκε πάντα χρόνο να ξεσπά στον εσωτερικό του εκκεντρισμό. Τα επιστημονικά σκίτσα του Ιταλού, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι σχεδιασμένα κυρτά, αποτελούν έναν φανταστικό κόσμο περίεργων μηχανών και εξαιρετικών σχεδίων, κάποια από τα οποία ποτέ δεν θα υλοποιούνταν και κάποια θα έπαιρναν μορφή αρκετούς αιώνες μετά, όπως για παράδειγμα το στοιχειώδες ελικόπτερό του.
1. Άλμπερτ Αϊνστάιν
Σίγουρα, το μαλλί του και μόνο αποδεικνύει το πόσο τρελός επιστήμονας ήταν. Ένας από τους διασημότερους επιστήμονες του τελευταίου αιώνα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έφερε τα πάνω κάτω στη φυσική με τη θεωρία της σχετικότητας και συνέβαλε τα μέγιστα στον τομέα της βαρύτητας και της κβαντικής θεωρίας. Ο Αϊνστάιν λάτρευε ακόμα να πηγαίνει βόλτες με τη βάρκα του όταν η θάλασσα ήταν ήρεμη «απλά για την πρόκληση» όπως έλεγε και ο ίδιος.
Live Science

δέχτηκε μία ξεχωριστή επίσκεψη κατά τη διάρκεια της καθιερωμένης εβδομαδιαίας ακρόασής του στο Βατικανό. Ο λόγος για ένα μικρό λιονταράκι, το οποίο παρουσίασαν στον Ποντίφικα τα μέλη του τσίρκου Μεντράνο, κατά τη διάρκεια της παράστασής τους στην εβδομαδιαία ακρόαση στο Βατικανό. Ο Πάπας φάνηκε να διασκέδασε την παράσταση των ακροβατών και σηκώθηκε όταν πήγαν πιο κοντά του το λιονταράκι, ώστε να μπορέσει να το χαϊδέψει. Το λιονταράκι ανταποκρίθηκε με έναν βρυχηθμό, που προκάλεσε γέλια στο συγκεντρωμένο πλήθος.