Με όλον αυτόν τον ..αλαλαγμό των γεγονότων, που μας ταλανίζουν τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε εγχώριο επίπεδο, αναρωτήθηκα ακόμα μια φορά, τί είδους ηγέτες κυβερνούν τις τύχες του κόσμου.  Απάντηση δεν πήρα, μιας και όπου κι αν “έστρεψα” την μικρή μου γνώση, βρήκα τίποτε άνω του συνηθισμένου!  Αλλά αν εσείς διαβλέπετε κάποιον ¨φέρελπι” ηγέτη ανά την υφήλιο, θα παρακαλούσα να μου προσφέρετε αυτήν την παρηγοριά!  Έτσι, το άρθρο για τον Ξενοφώντα Ζολώτα, μου υπενθύμισε για μιαν ακόμη φορά, αυτό που έλεγε η γιαγιά μου: “Ο άνδρας κάνει την γενιά…”.   Και απο προσωπικότητες τέτοιου βελνεκούς…χρή δεί!  
Ο Ξενοφών Ζολώτας ήταν ο πρώτος που  υποστήριξε ότι η ελληνική οικονομία έπρεπε να εγκαταλείψει τον αγροτικό της χαρακτήρα και να στραφεί στην εκβιομηχάνιση. Oικονομολόγος με παγκόσμια φήμη, πανεπιστημιακός που αγαπούσε τη διδασκαλία, συγγραφέας μελετών διαχρονικής αξίας, αλλά και ακαδημαϊκός, υπουργός, μακροχρόνιος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και -βέβαια- πρωθυπουργός της Οικουμενικής Κυβέρνησης του 1989, ο Ξενοφών Ζολώτας υπήρξε μια πολυσχιδής προσωπικότητα και ένας εκ των επιφανέστερων Ελλήνων της εποχής του. Ο Ξενοφών Ζολώτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904 και ανατράφηκε μέσα σε ένα εύπορο και ζεστό οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας του, Ευθύμιος, ήταν γνωστός έμπορος της πρωτεύουσας και η μητέρα του Κωνσταντίνα, το γένος Ζαφειρίου, διακρίθηκε για τη φιλανθρωπική της δραστηριότητα στα κρίσιμα χρόνια του Μεσοπολέμου. Από πολύ νεαρή ηλικία ο Ξενοφών έδειξε σημάδια μιας ξεχωριστής ευφυΐας και πριν ακόμη συμπληρώσει τα δεκαέξι του χρόνια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν θα αργήσει όμως να διαπιστώσει ότι μια σταδιοδρομία δικηγόρου δεν ανταποκρινόταν στα ενδιαφέροντά του και έτσι έπειτα από δύο χρόνια εγκαταλείπει τα νομικά για να σπουδάσει στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή Λειψίας, από όπου το 1924 έλαβε το πτυχίο με άριστα. Είναι, πάντως, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι με τη διδακτορική του διατριβή «Η Ελλάς εις το στάδιον της εκβιομηχανίσεως» έδειξε, από πολύ νωρίς, τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να αντιμετωπισθεί το αναπτυξιακό πρόβλημα. Η πρωτοποριακή αυτή μελέτη -για τα δεδομένα της εποχής εκείνης- ενώ εστιάζει στην ελληνική οικονομία, παρέχει τα ουσιώδη στοιχεία για την ταχύτερη προώθηση της βιομηχανικής ανάπτυξης όλων των καθυστερημένων οικονομικά χωρών. Ενώ μέχρι τότε θεωρούσαν κύριο παράγοντα της βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης την εξεύρεση κεφαλαίων, σε αυτή την εργασία για πρώτη φορά γινόταν λόγος για την επιτακτική ανάγκη τεχνικής κατάρτισης τόσο των επιχειρηματιών όσο και των εργατών, με σκοπό τη δυνατότητα εκτενούς χρήσης της νεώτερης τεχνολογίας. Μάλιστα, το 1931 εκλέγεται Καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών- στο οποίο θα παρέμενε μέχρι την απομάκρυνσή του, το 1968, από τη δικτατορία. Κατά την περίοδο της αποκλειστικής πανεπιστημιακής του ενασχόλησης ο Ξενοφών Ζολώτας πείσθηκε οριστικά για την ορθότητα μιας επιστημονικής αρχής την οποία στο εξής θα χρησιμοποιούσε με θρησκευτική σχεδόν προσήλωση και αυτή δεν είναι άλλη από τον συνδυασμό της οικονομικής ανάπτυξης με τη σχετική νομισματική σταθερότητα. Η Ακαδημία Αθηνών δεν θα παραβλέψει την τεράστια αξία του επιστημονικού του έργου και το 1952 ο καθηγητής Ζολώτας γίνεται τακτικό μέλος της. Αλλωστε, η πλούσια συγγραφική δράση του, καθώς και η ενεργός συμμετοχή του σε διεθνείς διασκέψεις και όργανα, έτυχαν από νωρίς παγκόσμιας αναγνώρισης και συνετέλεσαν στο να γίνει μέλος της Επιτροπής των «Τεσσάρων Σοφών», που ανέλαβε το 1960 την αναδιοργάνωση του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας. Νωρίτερα, το 1955 γίνεται διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος- αξίωμα που διατήρησε μέχρι το 1981, με την εξαίρεση των ετών της δικτατορίας. Ηδη τον θεωρούσαν διεθνώς κορυφαίο ειδικό στη νομισματική θεωρία και πολιτική, με έντονα τα στοιχεία της διορατικότητας και της ευρηματικότητας. Αυτή εξάλλου η ευρηματικότητα τον χαρακτήριζε και στη δεινή ικανότητά του να κερδίζει την προσοχή, αλλά και να βρίσκει τρόπους να προκαλεί το γενικό ενδιαφέρον σε όποιο θέμα ήθελε να επισύρει την προσοχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ιστορική, πια, ομιλία του στην ετήσια κοινή σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Διεθνούς Τράπεζας τον Σεπτέμβριο του 1957.

Ηταν τότε που μίλησε στην αγγλική γλώσσα χρησιμοποιώντας αποκλειστικά ελληνικές λέξεις που περιλαμβάνονται αυτούσιες στο αγγλικό λεξιλόγιο καταφέρνοντας να γίνει απόλυτα αντιληπτός από το πολυπληθές διεθνές ακροατήριο, στο οποίο περιλαμβάνονταν Υπουργοί Οικονομικών και Διοικητές κεντρικών τραπεζών των χωρών που συμμετείχαν. Μία απρόσμενη -από κάθε άποψη- ομιλία που εντυπωσίασε για την πρωτοτυπία της. Σκοπός του ήταν να προβάλει τη συμβολή της ελληνικής γλώσσας και της κλασικής Ελλάδας στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Και το πέτυχε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο: Η ομιλία του αυτή είχε διεθνή προβολή και απήχηση. Την επόμενη μέρα ήταν πρωτοσέλιδο στην «Washington Post» και στους «New York Times». Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στη μονογραφία του με τίτλο «Δημιουργικός σοσιαλισμός» (1944), στην οποία προσέδωσε το ιδεολογικό στίγμα της οικονομικής θεωρίας που δίδασκε. Πρόκειται για την ανάγκη οικονομικής ελευθερίας, παράλληλης προς την πολιτική ελευθερία, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και αυτό δεν είναι άλλο από την κοινωνική ευημερία, για την οποία όμως απαιτείται όχι μόνο η μέγιστη δυνατή παραγωγικότητα αλλά και μια δικαιότερη διανομή του εισοδήματος. Γνωστό το φλεγματικό του χιούμορ…Οταν το 1953 έγιναν οι καταστρεπτικοί σεισμοί στα Επτάνησα, ο Ξενοφών Ζολώτας είπε σε συνεργάτη του στην Τράπεζα Ελλάδος ο οποίος κλαυθμύριζε για τις οικονομικές συνέπειες: «Αυτός παιδί μου δεν είναι σεισμός, αλλά σωσμός για την οικονομία». Η σκωπτική αυτή διατύπωση δεν υποδεικνύει μόνο τη φλεγματική αίσθηση του χιούμορ που διέθετε ο καθηγητής Ζολώτας. Ηταν και ένα εξαιρετικό πρόσχημα που έδωσαν οι σεισμοί αυτοί για την επιβολή σωρείας φόρων και εισφορών με τις οποίες ωστόσο σώθηκε ο καταρρέων προϋπολογισμός, τα ελλείμματα του οποίου είχαν ξεφύγει από κάθε έλεγχο!