Δελτία ειδήσεων και δελτία καιρού, διαφημίσεις, πρωινές και μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές, σίριαλ, σαπουνόπερες και ριάλιτι μπαίνουν στο στόχαστρό τους. Τα μελετούν, τα αναλύουν, τα αποκωδικοποιούν, τα απομυθοποιούν και στο τέλος τα αναπαριστούν. Με μια βιντεοκάμερα στο χέρι οργανώνουν και στήνουν εκπομπές που μαγνητοσκοπούν, παράγοντας έτσι τα δικά τους οπτικοακουστικά προϊόντα, με κριτική ματιά απέναντι στην τηλεόραση.

Περισσότεροι από 2.500 μαθητές δημοτικού σε 120 σχολεία της Β. Ελλάδας και της Αθήνας μαθαίνουν φέτος τα μυστικά της τηλεόρασης, χάρη στη συμμετοχή τους στο σχολικό Δίκτυο Οπτικοακουστικής Αγωγής. Καταφέρνουν, έτσι, να απομυθοποιήσουν τον λαμπερό κόσμο της και να αποκτήσουν άμυνες στην ενδεχόμενη χειραγώγηση.

Το Δίκτυο, που συστάθηκε το 2007 από τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Σερρών και το οποίο πρόσφατα μετεξελίχθηκε σε εθνικό θεματικό δίκτυο υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας, με τη χρηματοδότηση της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και του Ινστιτούτου Οπτικοακουστικών Μέσων, έχει καταφέρει τα τελευταία τρία χρόνια να απομακρύνει από την κατάσταση της παθητικής και άκριτης τηλεθέασης περίπου 5.500 μαθητές δημοτικού.

Μέσα από δραστηριότητες όπως η ανάλυση του τηλεοπτικού λόγου και των μη γλωσσικών στοιχείων επικοινωνίας (μουσική, εφέ, φωτισμός), το θεατρικό παιχνίδι, το παιχνίδι ρόλων, η καλλιτεχνική έκφραση, η κατασκευή επιτραπέζιων παιχνιδιών και τελικά η παραγωγή των δικών τους τηλεοπτικών προγραμμάτων, οι μαθητές συνειδητοποιούν τι κρύβεται πίσω από τις κάμερες και τα λαμπερά σκηνικά, πως οι τηλεοπτικές προσωπικότητες είναι… κοινοί θνητοί, αλλά και τον ρόλο που διαδραματίζουν η γλώσσα, τα εφέ, η μουσική και το μοντάζ.

«Τα παιδιά είναι ήδη υποψιασμένα και καχύποπτα απέναντι στην τηλεόραση, για την οποία δηλώνουν πως δεν τους αρέσει ούτε τους αξίζει. Βλέπουν, όμως, τηλεόραση επειδή όλη η οικογενειακή ζωή εκτυλίσσεται γύρω από αυτήν τη συσκευή», επισήμανε μιλώντας στην «Κ» ο σχεδιαστής του προγράμματος και ένας εκ των συντονιστών, κ. Ι. Πούλιος.
Της Ζωγιας Tαλιανου

Τετσούο Ουράμπε. Ο άνθρωπος της Sony που τελειοποίησε την τεχνολογία ΟLΕD (από τα αρχικά Οrganic Light Εmitting Diode), η οποία θα αντικαταστήσει τις οθόνες LCD και Ρlasma, δεν είναι ηλεκτρονικός αλλά χημικός. H τηλεόραση του- πολύ κοντινού- μέλλοντός μας θα είναι λεπτή σαν μια κόλλα χαρτί και θα τυλίγεται σαν ρολό. Το πρωτότυπο της νέας οθόνης τσέπης έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2008. Δεν θα μπορούσε να το φανταστεί κανείς τον Απρίλιο του 1927, όταν μεταδόθηκε το πρώτο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων στις ΗΠΑ. Δύσκολα θα το φανταζόταν κανείς και μερικά χρόνια πριν. Η τηλεόραση του μέλλοντος μάς θυμίζει μία από εκείνες τις περίεργες συσκευές που χειρίζονται με μεγάλη άνεση οι ήρωες του φουτουριστικού Star Τrek. Η οθόνη που παρουσιάστηκε πριν από μερικούς μήνες από την ιαπωνική Sony είναι 2,5 ίντσες και έχει πλάτος μόλις 0,3 χιλιοστά. Από την εποχή της τηλεοπτικής συσκευής με τη γνωστή «καμπούρα» δεν έχουν περάσει παρά δύο δεκαετίες, αλλά σύμφωνα με τον Τατσούο Μόρι καθηγητή Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Ναγκόγια στην Ιαπωνία, τα εμπόδια που απομένουν για να ξεπεραστούν και να διατεθεί το προϊόν στην αγορά, είναι ελάχιστα- όπως να μεγαλώσει η οθόνη, να μειωθεί το κόστος της κατασκευής και να επιτευχθεί καλύτερη ανάλυση χρωμάτων, η οποία στο πρωτότυπο που παρουσιάστηκε είναι μόνο 960Χ540. Όταν λυθούν αυτά τα προβλήματα, η τηλεόραση θα πάψει να αποτελεί ένα από τα βασικά έπιπλα στο καθιστικό- και πολλές φορές και στα δωμάτια- των σπιτιών και θα γίνει κάτι σαν αφίσα στον τοίχο. Εκπρόσωπος της Sony έχει δώσει μια εικόνα: «Στο μέλλον η τηλεόραση θα είναι τόσο λεπτή που θα μπορεί να τυλί γεται γύρω από τον καρπό, ή ακόμα και να φοριέται σαν ρούχο». Πηγή

Πώς οι κυνηγοί της επικαιρότητας χάνουν ή θάβουν κάτω από το χαλί τις πραγματικές ειδήσεις, την ίδια στιγμή που κατασκευασμένα αρθράκια βρίσκουν το δρόμο τους στις εφημερίδες. Τα παραπολιτικά μετεξελίχθηκαν στο κυριότερο μέσο γλειψίματος εκβιασμών και γενικώς αλλαξό(μπιπ-λογοκρισία) μεταξύ Τύπου και πολιτικής εξουσίας. Στα απόρρητα κονδύλια πολιτικών, υπουργών και επιχειρηματιών υπάρχουν λίστες «δημοσιογράφων» που πληρώνονται για να γράψουν ή να μην γράψουν κάτι. Είναι γνωστό ότι ο γραπτός τύπος, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Πολλοί την αποδίδουν στην εξάπλωση του Internet και των free press περιοδικών και εφημερίδων, αλλά η ελληνική ιδιομορφία έχει και μια ακόμη εξήγηση: κανείς δεν έχει όρεξη να δώσει τα χρήματά του για να αγοράσει χαμηλή ποιότητα, κουτσομπολιά και ειδήσεις που διαισθάνεται ότι του λένε τη μισή αλήθεια ή τον παραπλανούν.

Του Στέλιου Κούλογλου

«Πολύ σκληρές για να πεθάνουν», βρίσκει τις εφημερίδες ο γκουρού των ΜΜΕ, Ρούπερτ Μέρντοχ, με την προϋπόθεση ότι θα ανακαλύψουν ξανά τη δημοσιογραφία. Ο Αυστραλός μεγιστάνας, ιδιοκτήτης της «News Corporation», που ελέγχει δεκάδες έντυπα και τηλεοπτικά κανάλια σε όλο τον κόσμο, θεωρεί ότι οι εφημερίδες μπορούν να επιζήσουν στην ψηφιακή εποχή και να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που τους προσφέρει το Διαδίκτυο. Μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό πληροφοριών, το μεγάλο πλεονέκτημα των εφημερίδων είναι η αξιοπιστία που μπορούν να προσφέρουν γι’ αυτό που δημοσιεύουν.

Ο κ. Μέρντοχ τόνισε όμως ότι αυτό δεν περιορίζεται μόνο στις έντυπες εκδόσεις των εφημερίδων, φέρνοντας για παράδειγμα δύο από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του, τους «Times» και τη «Wall Street Journal», που κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μεγάλο και πιστό κοινό στο Διαδίκτυο. Πριν από μερικούς μήνες ο κ. Μέρντοχ είχε προβλέψει ότι οι εφημερίδες, στην έντυπη έκδοσή τους, έχουν πέντε με δέκα χρόνια ζωής, τονίζοντας ότι ο ανταγωνισμός θα αναγκάσει κάποιες να συγχωνευτούν και κάποιες άλλες να κλείσουν. Το κλειδί για την επιβίωσή τους είναι να χρησιμοποιήσουν ως σημείο αξιοπιστίας το όνομά τους και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του κοινού, προσφέροντας ειδήσεις, χρησιμοποιώντας όλα τα δυνατά κανάλια. Πηγή

Στην κοινωνία του θεάματος όλα επιτρέπονται. Ακόμα και η ηχηρή σιωπή των τηλεοπτικών καναλιών, σ’ ένα γεγονός το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη περίπου δέκα ημέρες, συνεχώς αποκτά και πιο δραματικές διαστάσεις και αν μη τι άλλο αποτελεί είδηση. Στη στάση των καναλιών και των περίφημων δελτίων των «οκτώ» αναφερόμαστε και στην ένοχη σιωπή τους για τις εξεγέρσεις στις φυλακές. Για δεύτερη εβδομάδα συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις των «κολασμένων» σχεδόν στο σύνολο των φυλακών και ήδη στην απεργία πείνας μετέχουν περισσότεροι από 4.800 κρατούμενοι.

Η ευρύτητα του γεγονότος είναι πρωτοφανής, όταν μάλιστα συμμετοχή στις κινητοποιήσεις έχουν δηλώσει οι 8.000 από τους συνολικά 12.000 κρατούμενους. Κι όμως, η σιωπή των καναλιών είναι ηχηρή με μερικές μικρές εξαιρέσεις. Η στάση τους αυτή δεν ερμηνεύεται μόνο με πολιτικά κριτήρια. Δεν συνδέεται δηλαδή μόνο με τα συστημικά χαρακτηριστικά μέσα στα οποία κινούνται τα δελτία ειδήσεων, τα οποία έχουν ένα δικό τους αξιακό σύστημα, το οποίο συνήθως κινείται παράλληλα με το αντίστοιχο πολιτικό σύστημα ή ακόμα και μ’ εκείνο των ιδιοκτητών τους. Εχει να κάνει -και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό- με τον εντυπωσιασμό ο οποίος, ακόμα και χωρίς ουσία, είναι ελκυστικός, άρα προσοδοφόρος. Αν οι εξεγερμένοι ακολουθούσαν μια διαφορετική μορφή αγώνα, αν δηλαδή έκαιγαν μερικά από τα άθλια στρώματα που βρίσκονται στα κελιά τους ή ανέβαιναν στις ταράτσες των κτηρίων, τότε θα υπήρχε θέμα. Για την ακρίβεια, θα υπήρχε τηλεοπτικό υλικό που θα συνιστούσε θέαμα, άρα και θέμα…Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ