Αν έως σήμερα μόλις 12 αστροναύτες έχουν περπατήσει στη Σελήνη, το κρίσιμο ερώτημα είναι πότε θα υπάρξει και… 13ος. Σε μόλις 11 χρόνια, θα απαντούσαν κατηγορηματικά μέχρι πριν από λίγο καιρό οι περισσότεροι ειδικοί, λαμβάνοντας υπόψη τη δέσμευση του Τζορτζ Μπους πριν από μία πενταετία. Τότε, ο Αμερικανός πρόεδρος είχε εξαγγείλει πως το 2020 η διαστημική υπηρεσία θα επιστρέψει στον φυσικό δορυφόρο της Γης, ξεκινώντας μία σειρά από επανδρωμένες αποστολές οι οποίες θα σηματοδοτήσουν τη «μόνιμη παρουσία» πλέον του ανθρώπου στο φεγγάρι, αφού ένας από τους στόχους τους θα είναι να εγκαταστήσουν τις απαραίτητες υποδομές για την πρώτη σεληνιακή βάση. Σύμφωνα άλλωστε με αυτό το σενάριο, το φεγγάρι θα αποτελέσει το «προκεχωρημένο φυλάκιο» της διαστημικής υπηρεσίας, ώστε να οργανώσει ακόμη μακρινότερες αποστολές προς τον Αρη.

Σήμερα, πάντως, δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν το κατά πόσο η NASA θα προχωρήσει με τα βήματα και τις χρονικές προθεσμίες, που είχε καθορίσει ο απελθών πρόεδρος. Και αυτό όχι μόνο γιατί ο τωρινός Αμερικανός ηγέτης θεωρείται λιγότερο φιλόδοξος από τον προκάτοχό του όσον αφορά την κατάκτηση του Διαστήματος, αλλά και επειδή στην παρούσα οικονομική κρίση μάλλον θεωρείται πολυτέλεια να δαπανηθούν 35 δισ. δολάρια για να κατασκευαστούν ένα νέο διαστημόπλοιο, μία καινούργια σεληνάκατος και η επόμενη γενιά προωθητικών πυραύλων. Μία λύση που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η αναθεώρηση των σχεδίων ώστε να χρησιμοποιηθεί ένα μεγάλο μέρος του εξοπλισμού που ήδη υπάρχει, ώστε να μειωθεί δραστικά το κόστος του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος που θα φέρει τις ΗΠΑ πίσω στη Σελήνη.

Αλλωστε, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε τη δεκαετία του ’60 (όταν υλοποιήθηκε το πρόγραμμα Apollo), η Αμερική σήμερα δεν έχει να ανταγωνισθεί κάποια αντίπαλη υπερδύναμη, η οποία να συγκεντρώνει πολλές ελπίδες να στείλει πρώτη δικούς της αστροναύτες στο φεγγάρι. Από τις υπόλοιπες χώρες που διαθέτουν σήμερα διαστημική τεχνογνωσία -τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία- μόνον οι τρεις πρώτες έχουν δηλώσει ρητά πως βλέπουν θετικά το ενδεχόμενο μιας επανδρωμένης πτήσης στη Σελήνη. Και από αυτές, μόνο ίσως στην περίπτωση της Κίνας το πολιτικό γόητρο θα μπορούσε να αντισταθμίσει ως κίνητρο τις τεράστιες οικονομικές επενδύσεις που θα σήμαινε ένα τέτοιο εγχείρημα. “Κ”