Όλη η Χημεία βασίζεται στον «Περιοδικό Πίνακα», που περιλαμβάνει τα χημικά στοιχεία που υπάρχουν στη φύση, όπως όλοι μάθαμε στο σχολείο. Σύντομα, η «Βίβλος» της χημείας θα αποκτήσει το 112ο στοιχείο της, ένα «υπερ-βαρύ» στοιχείο, προς το παρόν χωρίς όνομα, που προέκυψε από τις πολύχρονες μιας ομάδας Γερμανών επιστημόνων. Μετά από μια δεκαετία πειραμάτων, που παρήγαγαν ένα άτομο του νέου στοιχείου, οι Γερμανοί ερευνητές, που πιστώθηκαν την ιστορική ανακάλυψη, με επικεφαλής τον καθηγητή Σίγκουρτ Χόφμαν του Κέντρου Έρευνας Βαριών Ιόντων, πρέπει να προτείνουν (όπως συνηθίζεται) ένα όνομα πριν το στοιχείο επίσημα προστεθεί στον Περιοδικό Πίνακα, σύμφωνα με το BBC. Παράλληλα, οι Γερμανοί επιστήμονες συνεχίζουν την έρευνα για να ανακαλύψουν και άλλα «υπερ-βαρέα» στοιχεία.

Ο Χόφμαν ξεκίνησε το 1976 την έρευνά του για νέες προσθήκες στον Περιοδικό Πίνακα. Τα πειράματα σύντηξης που έκανε με τους συνεργάτες του, ήδη έχουν αποκαλύψει νέα στοιχεία με ατομικούς αριθμούς 107 – 111, που είναι πλέον γνωστά ως «υπερ-βαρέα» στοιχεία (οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν τον αριθμό των πρωτονίων που, μαζί με τα νετρόνια, δίνουν στο άτομο τη μάζα του). Τώρα ο Χόφμαν προχώρησε την ανακάλυψη ενός ακόμα στοιχείου με τον αριθμό 112, χρησιμοποιώντας έναν επιταχυντή σωματιδίων μήκους 120 μέτρων, με τον οποίο έστειλε μια ακτίνα φορτισμένων ατόμων ψευδαργύρου (ή ιόντων ψευδαργύρου) πάνω σε άτομα μολύβδου. Οι πυρήνες των δύο στοιχείων συγχωνεύθηκαν (συντήχθηκαν) και από τη διαδικασία αυτή προέκυψε ο πυρήνας του νέου στοιχείου, που είναι ιδιαίτερα μεγάλος, βαρύς και ασταθής. Οι πυρήνες αυτοί αρχίζουν να αποσυντίθενται πολύ γρήγορα μετά το σχηματισμό τους, σε λίγα μόλις χιλιοστά του δευτερολέπτου. Επειδή τέτοια πειράματα παράγουν τελικά ελάχιστες επιτυχείς συντήξεις, οι επιστήμονες χρειάζονται όλο και μεγαλύτερους και ισχυρότερους επιταχυντές σωματιδίων για να βρουν τέτοια «φευγαλέα» και ασταθή στοιχεία. Για το λόγο αυτό, πέρασε πολύς καιρός μετά την αρχική ανακάλυψη του στοιχείου 112, μέχρι η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) επίσημα να αναγνωρίσει το στοιχείο. Η ανακάλυψή του από τον Χόφμαν έπρεπε να επιβεβαιωθεί και από άλλους χημικούς με ανεξάρτητα πειράματα και μέχρι τώρα μόνο τέσσερα άτομα του στοιχείου 112 έχουν παρατηρηθεί. Η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) προσωρινά «βάφτισε» το στοιχείο 112 με το λατινικό όνομα «ununbium» (ununbi σημαίνει 112 στα λατινικά), αλλά ο Χόφμαν ήδη ψάχνει για κάποιο άλλο όνομα. Επιστημονικές ομάδες από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία συμμετέχουν σε μια ιδιότυπη διεθνή «κούρσα» ανακάλυψης νέων βαρύτερων χημικών στοιχείων. Το 2006 μια ρωσική ερευνητική ομάδα από το Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας (JINR) ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε το στοιχείο 118, «βομβαρδίζοντας» το στοιχείο καλιφόρνιο με ακτίνες ιόντων ασβεστίου. Από την πλευρά τους, οι Γερμανοί, υπό τον Χόφμαν, κάνουν νέα πειράματα πιστεύοντας ότι πλησιάζουν στην ανακάλυψη του στοιχείου 120.

Στο πλαίσιο εορτασμού των εκατό χρόνων λειτουργίας του, το Μουσείο Επιστήμης του Λονδίνου παρουσιάζει δέκα εκθέματα που χαρακτηρίζει ως τις μεγαλύτερες επιστημονικές εφευρέσεις. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται η ατμομηχανή, η μηχανή ακτίνων-Χ, ο ηλεκτρικός τηλέγραφος, η διπλή έλικα του DNA, η κάψουλα του Απόλλων 10, το μοντέλο Τ της Ford, ο γερμανικός πύραυλος V2 και η πενικιλίνη. «Επιλέξαμε αυτά τα δέκα αντικείμενα εξαιτίας της τεράστιας σημασίας τους στην παγκόσμια ιστορία και της επίπτωσης τους στον τρόπο που ζούμε σήμερα», δήλωσε ο επικεφαλής έφορος του μουσείου, Τιμ Μπουν. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, το κοινό που θα επισκεφθεί το μουσείο θα μπορεί να ψηφίσει για εκείνο που θεωρεί σημαντικότερο.

Εναν από τους πιο δυσεπίλυτους γρίφους της επιστήμης κατάφερε να λύσει Γάλλος ερευνητής, ρίχνοντας φως στα αίτια εξαφάνισης του ανθρώπου του Νεάντερταλ. Σύμφωνα με τον Φερνάντο Ροζί από το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας στο Παρίσι, ο Νεάντερταλ έπεσε θύμα κανιβαλισμού από τον σύγχρονο άνθρωπο. Σε άρθρο του στην επιθεώρηση «Journal of Anthropological Sciences», ο Γάλλος επιστήμονας υποστηρίζει ότι, μελετώντας απολίθωμα σιαγόνας του Νεάντερταλ, που ανακάλυψε με τους συνεργάτες του στην περιοχή Λε Ρουά της νοτιοδυτικής Γαλλίας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο σύγχρονος άνθρωπος έφαγε τη σάρκα του «ξαδέλφου» του και πιθανόν χρησιμοποίησε τα δόντια του για να φτιάξει… κολιέ.

Για τον Ροζί, το απολίθωμα σιαγόνας αποτελεί αδιάσειστο στοιχείο ότι ο σύγχρονος άνθρωπος επιτέθηκε στους Νεάντερταλ και σε ορισμένες περιπτώσεις τους σκότωσε, μεταφέροντας το πτώμα τους σε σπήλαια είτε για να τους φάει είτε για να χρησιμοποιήσει τα δόντια ή το κρανίο τους ως τρόπαια…Η θεωρία αυτή βρίσκει αντίθετους τους επιστήμονες που πιστεύουν ότι οι Νεάντερταλ εξαφανίστηκαν από προσώπου γης για λόγους που δεν παραπέμπουν σε βία. Η ανακάλυψη του Γάλλου επιστήμονα καταδεικνύει επίσης ότι η κλιματική αλλαγή και ο ανταγωνισμός με τους πιο ευφυείς Homo Sapiens για τους όλο και περισσότερο λιγοστούς πόρους, δεν είναι τελικά οι λόγοι που οδήγησαν στον αφανισμό των Νεάντερταλ. Οι σύγχρονοι άνθρωποι διασταυρώθηκαν με τους ανθρώπους του Νεάντερταλ, όταν έφθασαν στην Ευρώπη πριν από 30 χιλιάδες χρόνια. Οι Ωριγινάσιοι (οι πρώτοι σύγχρονοι άνθρωποι) δεν μπορούσαν να αντέξουν το ψύχος της Β. Ευρώπης. Αρχισαν να μετακινούνται νότια έως ότου κατέληξαν σε ελάχιστα μικρά καταφύγια, όπως η νοτιοδυτική Γαλλία και οι ακτές της Μαύρης Θάλασσας, πριν από 25 χιλιάδες χρόνια. Εκεί αναγκάστηκαν να συνυπάρξουν με τους Νεάντερταλ για χιλιάδες χρόνια και να τους ανταγωνιστούν στην εκμετάλλευση φυσικών πόρων. Τα πρώτα απολιθώματα του Νεάντερταλ στην Ευρώπη χρονολογούνται στα 400 χιλιάδες χρόνια. Περίπου 20 χιλιάδες χρόνια μετά την άφιξη του Homo Sapiens, ο άνθρωπος του Νεάντερταλ είχε εξαφανιστεί. Oρισμένοι παλαιοανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει απογόνους, είτε λόγω της κλιματικής αλλαγής είτε εξαιτίας του ανταγωνισμού με τον σύγχρονο άνθρωπο. Αλλοι υποστηρίζουν ότι τα δύο είδη διασταυρώθηκαν και άφησαν εμάς ως απογόνους.

Φιλικές προς το περιβάλλον οι κατασκευές των αρχαίων Ελλήνων! Καινοτόμα, προσαρμοσμένα απόλυτα στο περιβάλλον και αρκετά προχωρημένα -ακόμα και για την εποχή μας- έργα κατασκεύαζαν οι Μινωΐτες, τόνισε ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Αθηνών Θεοδόσης Τάσιος, στο πλαίσιο ημερίδας με θέμα την αρχαία ελληνική τεχνολογία, που πραγματοποιήθηκε στα Χανιά. «Ήδη από την εποχή των Μυκηναίων μέχρι την αρχαιότητα της ελληνιστικής εποχής, οι Έλληνες είναι παθιασμένοι με την τεχνολογία, και τα έργα τους, από άποψη υδραυλικής οδομέτρων μηχανικής αυτομάτων, είναι εξαιρετικά προχωρημένα ακόμα και για τις σημερινές αντιλήψεις» είπε ο καθηγητής του Πολυτεχνείου. «Aυτές οι φωτογραφίες απεικονίζουν τον πολιτισμό από την Μινωική εποχή και φθάνομε μέχρι την Τουρκοκρατία, αλλά κυρίως δίνουμε έμφαση στο Μινωικό πολιτισμό γιατί λόγω παλαιότητας είναι ο πιο σημαντικός. Ορισμένα πράγματα αν τα κοιτάξουμε προσεκτικά είναι εκπληκτικής τεχνολογίας και απίστευτης προνοητικότητας, πράγματα που ούτε σήμερα δεν γίνονται τόσο καλά και με τόσο μακροχρόνια πρόγνωση». «Τα διδάγματα που μπορούμε να έχουμε εμείς σήμερα είναι το πώς οι άνθρωποι εκείνων των εποχών με σημείο αναφοράς τον Μινωικό πολιτισμό κατασκεύαζαν αυτά τα έργα που λειτουργούν αιώνες»!“K”

Βρε, σε τίποτε να μην τους μοιάσουμε;  Σε τίποτε…;;;;;

Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μόριο η ύπαρξη του οποίου είχε μόνο θεωρητική υπόσταση.
Το μόριο αυτό ονομάζεται Rydberg και η ύπαρξή του είχε αρχικά διατυπωθεί από τον πρωτοπόρο νομπελίστα φυσικό Ενρίκο Φέρμι τη δεκαετία του 1930. Η δημιουργία του ενισχύει σημαντικά τις θεμελιώδεις κβαντικές θεωρίες και ειδικά εκείνες που αφορούν τη συμπεριφορά και την αλληλεπίδραση των ηλεκτρονίων. Τα άτομα διαθέτουν πολλά ηλεκτρόνια τα οποία κινούνται γύρω από τον πυρήνα. Το Rydberg δημιουργήθηκε μέσα από την αλληλεπίδραση δύο ατόμων ρουβιδίου. Η αλληλεπίδραση αυτή προκάλεσε τη δημιουργία ενός νέου ατόμου (του Rydberg) που είναι ξεχωριστό από τα υπόλοιπα επειδή διαθέτει μόλις ένα ηλεκτρόνιο, το οποίο μάλιστα κινείται μακριά από τον πυρήνα. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι επίσης το γεγονός ότι για να κάνει την εμφάνισή του το μόριο οι επιστήμονες έπρεπε να χρησιμοποιήσουν παγωμένα άτομα ρουβιδίου τα οποία είχαν θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου). ToVima

Η μεγαλύτερη ανθρώπινη κατασκευή στην Ιστορία του πολιτισμού, το Σινικό Τείχος, είναι κατά 3.500 χιλιόμετρα μακρύτερο απ ό,τι πιστευόταν! Διετής μελέτη χαρτογράφησης του Τείχους από την κινεζική Κρατική Υπηρεσία Πολιτιστικής Κληρονομιάς και του Κρατικού Γραφείου Ερευνών και Χαρτογράφησης, με σύγχρονες τεχνολογίες, όπως GPS και συσκευές υπολογισμού απόστασης που λειτουργούν με υπέρυθρη ακτινοβολία, απέδειξε ότι το συνολικό μήκος της οχύρωσης του Μεγάλου Τείχους ήταν 8.852 χιλιόμετρα και όχι 5.000-6.300 χιλιόμετρα όπως πιστευόταν μέχρι πρότινος. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, ο χάρτης του Τείχους, το οποίο ξεκίνησε να κατασκευάζεται τουλάχιστον 2.000 χρόνια πριν, περιλαμβάνει πλέον 6.259 χιλιόμετρα τειχοποιίας, 360 χιλιόμετρα τάφρων και 2.236 χιλιόμετρα φυσικών εμποδίων.  τελευταία μέτρηση που αυξάνει το μήκος του Τείχους κατά περίπου 3.500 χιλιόμετρα είναι η πιο αποδεκτή επιστημονικά και η πιο έγκυρη μέχρι στιγμής, καθώς όλες οι προηγούμενες εκτιμήσεις είχαν βασιστεί κυρίως σε ιστορικά αρχεία.   Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, τα καινούργια τμήματα του Σινικού Τείχους είχαν χτιστεί κατά την περίοδο της δυναστείας των Μινγκ (1368- 1644), για να προστατεύουν την αυτοκρατορία από τις εισβολές των διαφόρων φυλών του Βορρά, όμως με τον καιρό καλύφθηκαν από χώμα που μετακινούνταν από αμμοθύελλες, οι οποίες σάρωναν την άνυδρη περιοχή για πολλά χρόνια. Η χαρτογράφηση του Τείχους εντάσσεται στο πλαίσιο μιας δεκαετούς έρευνας για την αποκατάσταση και συντήρηση του Μνημείου της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, τα επόμενα στάδια της οποίας θα είναι η χαρτογράφηση των μερών του Τείχους που έχουν χτιστεί κατά την περίοδο της δυναστείας των Κιν (221 π.Χ.- 206 π.Χ.) και των Χαν (206- π.Χ. – 9 μ.Χ.). Μέχρι στιγμής η έρευνα Κινέζων αρχαιολόγων, που έχει ξεκινήσει το 2005, έχει εντοπίσει τον κίνδυνο τμήματα του Τείχους στο Γκανσού, που οι αμμοθύελλες τα έχουν καταστήσει «λόφους από σκόνη», να μην υπάρχουν καθόλου σε 20 χρόνια από σήμερα. Για την άσχημη κατάσταση του Τείχους οι ειδικοί ρίχνουν την ευθύνη στις καταστροφικές μεθόδους καλλιέργειας κατά τη δεκαετία του 1950, οι οποίες στην ουσία μετέτρεψαν σε έρημο μεγάλες εκτάσεις γης στη Βόρεια Κίνα.  “Έθνος”

Έλληνες, Ρωμαίοι, Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Κινέζοι… δεν υπήρχε πολιτισμός στην αρχαιότητα που να μην το αναγνώριζε ως βάλσαμο. Η ανακάλυψη και η ευρεία χρήση των αντιβιοτικών το εκτόπισε από το θεραπευτικό μας οπλοστάσιο· όμως η ανάπτυξη μικροβίων ανθεκτικών στα αντιβιοτικά τείνει να επαναφέρει το μέλι στο βάθρο που του αρμόζει. Πολλοί επιστήμονες εκπέμπουν τελευταία SΟS για τις μέλισσες. Μια παγκόσμια πανδημία τις αποδεκατίζει, επισημαίνουν, και οι λόγοι είναι πολλοί: παράσιτα, μύκητες, βακτήρια, ιοί, φυτοφάρμακα, απώλεια βιοποικιλότητας… Απαιτείται γενική κινητοποίηση, προειδοποιούν, ειδάλλως αυτό το αναντικατάστατο για τη φύση έντομο θα εξαφανιστεί. Και όπως επισημαίνει το γαλλικό περιοδικό «Le Ρoint», οι μέλισσες δεν είναι πολύτιμες μόνο για τη γονιμοποίηση των φυτών- τα προϊόντα που παράγουν είναι πολύτιμα για όλους μας. Αντισηπτικό, επουλωτικό, αντιοξειδωτικό, αντιφλεγμονώδες: το μέλι διαθέτει εντυπωσιακές ιδιότητες. Οι αρχαίοι το χρησιμοποιούσαν για την επούλωση των τραυμάτων και την αντιμετώπιση του κοιλόπονου. Ο Μωάμεθ το συνιστούσε εναντίον της διάρροιας. Ο Διοσκουρίδης το πρότεινε ανεπιφύλακτα για τις φλεγμονές του φάρυγγα αλλά και της πόσθης. Ακόμα και σήμερα, πολλές παραδοσιακές ιατρικές το χρησιμοποιούν: στην Γκάνα για τα έλκη στα πόδια, στη Νιγηρία για τις ωτίτιδες, στο Μάλι για την ιλαρά, στην Ινδία για τις οφθαλμικές μολύνσεις… Μόνο η Δύση ξέχασε για κάποια περίοδο το μέλι- για να το ανακαλύψει εκ νέου.
Το μέλι, επισημαίνει το «Le Ρoint», ακόμα δεν έχει αποκαλύψει όλες τις θαυματουργές του ιδιότητες. Για να μη γίνει λοιπόν σε μερικά χρόνια ένα πανάκριβο προϊόν πολυτελείας, πρέπει να αναλάβουμε αμέσως δράση προκειμένου να προστατεύσουμε τις μέλισσες.

Σχεδόν επτά αιώνες μετά την καταδίκη των Ναϊτών ιπποτών από το Βατικανό και την εξόντωσή τους, η ιστορική έρευνα αποδεικνύει ότι οι κατηγορίες που άσκησε στη δίκη τους ο Πάπας για ειδωλολατρία είχαν βάση, καθώς οι Ναΐτες πράγματι λάτρευαν τη μορφή «γενειοφόρου άνδρα». Ο γενειοφόρος αυτός άνδρας ήταν, όμως, ο Ιησούς και η μορφή του ήταν αποτυπωμένη στην Ιερά Σινδόνη, γνωστή και ως Σάβανο του Τορίνο, την οποία οι Ναΐτες έκρυψαν και φύλαγαν για περισσότερο από έναν αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Ιερά Σινδόνη εκλάπη από τους Σταυροφόρους της Τέταρτης Σταυροφορίας, μετά την Αλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204.
Σε άρθρο της, που δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας του Βατικανού «L’Osservatore Romano», η ιστορικός Μπάρμπαρα Φρέιλ, αναφέρει ότι ανακάλυψε τα χαμένα στοιχεία για την τύχη των Ναϊτών ιπποτών και της Σινδόνης, ερευνώντας σε αδημοσίευτα χειρόγραφα των μυστικών αρχείων της Αγίας Εδρας. Μεταξύ των χειρογράφων, η δρ Φρέιλ ανακάλυψε μαρτυρία του νεαρού Γάλλου ιππότη Αρνό Σαμπατιέ, που περιγράφει με λεπτομέρειες τη μύησή του στο μυστικιστικό τάγμα των Ναϊτών το 1287. Ο Σαμπατιέ διηγείται πώς οι Ναΐτες τον έβαλαν να ορκισθεί σε «μακρύ κομμάτι λινού υφάσματος, πάνω στο οποίο είχε αποτυπωθεί η μορφή ενός άνδρα». Από το νεαρό ιππότη ζητήθηκε να λατρέψει το σάβανο και να φιλήσει τα πόδια του ομοιώματος τρεις φορές. Η ανακάλυψη της δρος Φρέιλ ενισχύει τη θεωρία του Βρετανού συγγραφέα και Ιστορικού Ιαν Ουίλσον, που το 1979 εξέφρασε πρώτος τη θεωρία που θέλει το σάβανο να περισυνελέγη από τους Ναΐτες, που ήθελαν με τον τρόπο αυτό να το προστατεύσουν από την αίρεση των Καθαρών. Οι μονοφυσίτες Καθαροί υποστήριζαν ότι ο Ιησούς ήταν μόνο Θεός και δεν είχε ανθρώπινη υπόσταση και μορφή, ενώ για το λόγο αυτό αρνούνταν την Ανάσταση και θα ήθελαν να καταστρέψουν κάθε στοιχείο που θα συνηγορούσε στην ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού. Η Σινδόνη εξαφανίσθηκε για αιώνες, έως ότου βρέθηκε στην κατοχή του βασιλικού οίκου της Σαβοΐας στην Ιταλία, που τη δώρισε στο Βατικανό το 1983. Ο Πάπας Βενέδικτος έχει ανακοινώσει ότι η Σινδόνη θα εκτεθεί στο κοινό το 2010. 

ποδιού  τα οποία ρίχνουν φως στην ανατομία του ανθρώπινου ποδιού και στη βάδιση αποκαλύφθηκαν στην Κένυα. Τα αποτυπώματα, ηλικίας 1,5 εκατ. ετών, μαρτυρούν την ύπαρξη έντονης αψίδας του ποδιού (καμάρας) καθώς και μικρών, ευθυγραμμισμένων δαχτύλων, σε αντίθεση με αρχαιότερα ίχνη ποδιού που έχουν αποκαλυφθεί. Το μέγεθος καθώς η διάταξη στον χώρο αυτών των αποτυπωμάτων που αποδίδονται στον Ηomo erectus δίνουν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με το ύψος, το βάρος αλλά και τον τρόπο βάδισης των σύγχρονων ανθρώπων, όπως σημειώνεται στην επιστημονική επιθεώρηση «Science». Τα ίχνη που ήλθαν τώρα στο φως κοντά στο Ιλερέτ της Βόρειας Κένυας δεν είναι και τα αρχαιότερα δείγματα πατημασιάς ενός μέλους της ευρύτερης «οικογένειας» του ανθρώπου. Ο τίτλος ανήκει σε αποτυπώματα ποδιού 3,7 εκατομμυρίων ετών που ανήκαν σε μέλος του Αustralopithecus afarensis και τα οποία βρέθηκαν στην Τανζανία το 1978.

 Ακαδημαϊκοί και επιστήμονες αναθεωρούν τις απόψεις τους σχετικά με τις γνώσεις του Αρχιμήδη για το άπειρο, καθώς προχωρούν οι εργασίες ανάκτησης των κειμένων του παλίμψηστου του αρχαίου Έλληνα επιστήμονα και φιλόσοφου.  Με τη χρήση τελευταίας γενιάς μηχανημάτων ακτινών Χ και φασματογράφων, οι επιστήμονες αποκαλύπτουν δύο αρχαία χειρόγραφα του Αρχιμήδη που έζησε στη Σικελία τον 3ο π.Χ. αιώνα, όπως ανέφερε ο Ούβε Μπέργκανν του πανεπιστημίου του Στάνφορντ, σε συνάντηση της American Association for the Advancement of Science. Περίπου το 1300, τα χειρόγραφα σχεδόν καταστράφηκαν όταν καλύφθηκαν με θρησκευτικούς στίχους, εξήγησε ο Μπέργκμαν. Σήμερα όμως οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αποκαλύψουν το περιεχόμενο των πρωτότυπων κειμένων που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού. Όπως προκύπτει από τη μελέτη τους, ο Αρχιμήδης ήταν πραγματικά μπροστά από την εποχή του, χρησιμοποιώντας μία μέθοδο σκέψης και επινοώντας τρόπους πρόσθεσης άπειρων αθροισμάτων, ανέφερε ο Μπέργκμαν. Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη ήρθε στο φως το 1997 όταν αγοράστηκε από ανώνυμο συλλέκτη σε δημοπρασία και κατόπιν το έστειλε στο Μουσείο Τέχνης της Βαλτιμόρης για περαιτέρω μελέτη. “Κ”