Έλληνες, Ρωμαίοι, Ασσύριοι, Αιγύπτιοι, Κινέζοι… δεν υπήρχε πολιτισμός στην αρχαιότητα που να μην το αναγνώριζε ως βάλσαμο. Η ανακάλυψη και η ευρεία χρήση των αντιβιοτικών το εκτόπισε από το θεραπευτικό μας οπλοστάσιο· όμως η ανάπτυξη μικροβίων ανθεκτικών στα αντιβιοτικά τείνει να επαναφέρει το μέλι στο βάθρο που του αρμόζει. Πολλοί επιστήμονες εκπέμπουν τελευταία SΟS για τις μέλισσες. Μια παγκόσμια πανδημία τις αποδεκατίζει, επισημαίνουν, και οι λόγοι είναι πολλοί: παράσιτα, μύκητες, βακτήρια, ιοί, φυτοφάρμακα, απώλεια βιοποικιλότητας… Απαιτείται γενική κινητοποίηση, προειδοποιούν, ειδάλλως αυτό το αναντικατάστατο για τη φύση έντομο θα εξαφανιστεί. Και όπως επισημαίνει το γαλλικό περιοδικό «Le Ρoint», οι μέλισσες δεν είναι πολύτιμες μόνο για τη γονιμοποίηση των φυτών- τα προϊόντα που παράγουν είναι πολύτιμα για όλους μας. Αντισηπτικό, επουλωτικό, αντιοξειδωτικό, αντιφλεγμονώδες: το μέλι διαθέτει εντυπωσιακές ιδιότητες. Οι αρχαίοι το χρησιμοποιούσαν για την επούλωση των τραυμάτων και την αντιμετώπιση του κοιλόπονου. Ο Μωάμεθ το συνιστούσε εναντίον της διάρροιας. Ο Διοσκουρίδης το πρότεινε ανεπιφύλακτα για τις φλεγμονές του φάρυγγα αλλά και της πόσθης. Ακόμα και σήμερα, πολλές παραδοσιακές ιατρικές το χρησιμοποιούν: στην Γκάνα για τα έλκη στα πόδια, στη Νιγηρία για τις ωτίτιδες, στο Μάλι για την ιλαρά, στην Ινδία για τις οφθαλμικές μολύνσεις… Μόνο η Δύση ξέχασε για κάποια περίοδο το μέλι- για να το ανακαλύψει εκ νέου.
Το μέλι, επισημαίνει το «Le Ρoint», ακόμα δεν έχει αποκαλύψει όλες τις θαυματουργές του ιδιότητες. Για να μη γίνει λοιπόν σε μερικά χρόνια ένα πανάκριβο προϊόν πολυτελείας, πρέπει να αναλάβουμε αμέσως δράση προκειμένου να προστατεύσουμε τις μέλισσες.