Υπόσχονται να δώσουν λάμψη στην επιδερμίδα, να εξαφανίσουν τα συμπτώματα του χανγκόβερ, να θεραπεύσουν την αϋπνία, ακόμα και να δώσουν στην τεμπέλα νοικοκυρά την όρεξη που χρειάζεται για να κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Είναι τα «θεραπευτικά ringtones». Επιστημονικά μπορεί να μην πείθουν, αλλά στην Ιαπωνία σκίζουν. Υποτίθεται πως βασίζουν τη θεραπευτική τους δύναμη στα κύματα άλφα, ταλαντούμενες ηλεκτρικές τάσεις μέσα στον εγκέφαλο· στην πραγματικότητα, ωστόσο, η αξιοπιστία των «θεραπευτικών ringtones» στηρίζεται κυρίως στην καλή φήμη του Ματσούμι Σουζούκι, επικεφαλής του Ιαπωνικού Εργαστηρίου Ringtones. Πριν καταπιαστεί με τους ήχους κλήσης των κινητών τηλεφώνων, ο Σουζούκι εργαζόταν στο Εθνικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Εγκληματολογίας, όπου έκανε θαύματα στον τομέα των φωνητικών αποτυπωμάτων. Φέρεται να βελτιώνουν την υφή της επιδερμίδας ή να χαρίζουν ενέργεια και όρεξη για δουλειά. Μεταξύ άλλων, έφτιαξε έναν συνθετικό ήχο κουνουπιού που δεν μπορούν να τον ακούσουν όσοι είναι άνω των 60 αλλά φέρεται να αποθαρρύνει τους εφήβους από το να «συναθροίζονται στα πάρκα τα μεσάνυχτα».
Εκπρόσωπος της Ιndex, του ιαπωνικού κολοσσού που διαθέτει τα ringtones του Σουζούκι, αναγνωρίζει πως οι σχετικές έρευνες που έχουν γίνει είναι ελλιπείς, υποστηρίζει όμως πως «ο αριθμός των downloads δείχνει πως ώς έναν βαθμό τα ringtones πρέπει να έχουν αποτέλεσμα».

Οι «Τimes» ζήτησαν από δύο νεαρές Γιαπωνέζες, τη Γιουκάρι Σέντο και την Αγιάκα Γουακαμπαγιάσι, να δοκιμάσουν μερικούς από αυτούς τους ήχους κλήσης. Το ringtone που φέρεται να βελτιώνει την υφή της επιδερμίδας αναμειγνύει Σούμπερτ, ηλεκτρονική μουσική και ήχους από δάση- πουλιά που κελαηδάνε, νερά που κελαρύζουν… «Υποθέτω ότι μπορεί υποσυνείδητα να σε κάνει να σκεφτείς να πλύνεις το πρόσωπό σου, και αυτό είναι καλό για την επιδερμίδα», δήλωσε η Αγιάκα. «Πάντως σίγουρα σε κάνει να θέλεις να πας στο μπάνιο!». Σειρά είχε το ringtone που υποτίθεται ότι χαρίζει ενέργεια και όρεξη ακόμα και στην πιο τεμπέλα νοικοκυρά. «Μια κάποια αύξηση της αδρεναλίνης τη νιώθω», ομολόγησε η Γκιουκάρι. «Αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω την παραμικρή όρεξη να κάνω δουλειές του σπιτιού».  TANEA

Και τώρα χαλαρώνουμε! Το τεστ που ακολουθεί –δικής μας έμπνευσης– δεν έχει στόχο να ξεχωρίσει τους «σπασίκλες» από τους «κουμπούρες», αλλά να δώσει την ευκαιρία και στις δύο… παρατάξεις να παίξουν και να γελάσουν. Αν, μαζί με το γέλιο, αφομοιωθεί και καμιά πληροφορία… ακόμα καλύτερα!

1. Πότε απελευθερώθηκε η Θεσσαλία;

α) Το 1912 β) Το 1821 γ) Το 1881 2.

Τι ήταν ο Δημήτρης Πικιώνης;

α) Ηθοποιός β) Αρχιτέκτονας γ) Σκηνοθέτης

3. Ποιο από τα παρακάτω δεν είναι έργο του Βέρντι;

α) Αΐντα β) Μάλα γ) Τραβιάτα

4. Τι πολίτευμα έχουμε;

α) Προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία β) Προεδρική κοινοβουλευτική δημοκρατία γ) Προεδρική κοινοβουλιακή δημοκρατία.

5. Ποιο είναι το όνομα και το πατρώνυμο του Λένιν;

α) Βλαντιμίρ Ιλιτς β) Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς γ) Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς

6. Το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών ενός τριγώνου ισούται…

α) με το τετράγωνο της υποσκελίδας β) με το τετράγωνο της υποτείνουσας γ) συνήθως, αλλά καμιά φορά δεν ισούται

7. Ο Μπάρακ Ομπάμα είναι:

α) Χριστιανός β) Αθεος γ) Μουσουλμάνος

8. Ποιος έγραψε το «Τσάιλντ Χάρολντ»;

α) Ο λόρδος Βύρωνας β) Ο Νικ Κέιβ γ) Η Μαντόνα

9. Πού γεννήθηκε ο Καβάφης;

α) Στην Αλεξανδρούπολη β) Στην Αλεξάνδρεια γ) Στην Αλεξάνδρας

10. Ποιος έγραψε «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»;

α) Ο Οδυσσέας Ελύτης β) Ο Διονύσιος Σολωμός γ) Ο Ανδρέας Κάλβος

11. Ποιος ρεμπέτης τραγούδησε τον ύμνο του Ολυμπιακού;

α) Ο Στράτος Παγιουμτζής β) Ο Γιάννης Βογιατζής γ) Ο Μίμης Κουγιουμτζής

12. Τι ήταν η Λέλα Καραγιάννη;

α) Αδερφή της Μάρθας Καραγιάννη β) Σχεδιάστρια κοσμημάτων γ) Αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης

13. Ποιος είπε «Και όμως, κινείται»; α) Ο Ισαάκ Νεύτωνας β) Ο Γαλιλαίος γ) Ο Αρχιμήδης

14. Ποιος είπε «Είμαι Βερολινέζος»; α) Ο Τζον Κένεντι β) Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ γ) Ο Μπόνο

15. Τι είναι το Στόουνγουολ;

α) Ιστορικό γκέι-μπαρ της Ν.Υ. β) Αμερικανική σειρά κινουμένων σχεδίων γ) Μεσαιωνικό πέτρινο τείχος περιμετρικά του Λονδίνου

16. Σε ποια χώρα είπαμε ΟΧΙ το 1940;

α) Στη Γερμανία β) Στην Ιταλία γ) Στην Αλβανία

17. Ποιος έγραψε την «Ιλιάδα»;

α) Ο Αίσωπος β) Ο Πλάτωνας γ) Ο Ομηρος

18. Τι καταδικάστηκε να πιει ο Σωκράτης για να πεθάνει; α) Κώνειο β) Ρετσινόλαδο γ) Νέκταρ 1

9. Ποιος έγραψε τον «Οδυσσέα»; α) Ο Ομηρος β) Ο Τζέιμς Τζόις γ) Ο Νίκος Καζαντζάκης

10. Τι από τα παρακάτω συνιστά λειτουργικό αναλφαβητισμό;

α) Να μην ξέρεις να διαβάζεις β) Να μην ξέρεις κομπιούτερ γ) Να μην μπορείς να εκφραστείς με σαφήνεια

Απαντήσεις 1.γ , 2.β , 3.β , 4.α , 5.α , 6.β , 7.α , 8.α , 9.β , 10.γ , 11.α , 12.γ , 13.β , 14.α , 15.α , 16.β , 17.γ , 18.α, 19.β, 20.γ

20 σωστές απαντήσεις: Συγγνώμη, μπαμπά. Αν ξέραμε ότι μας διαβάζεις, θα ήμασταν πιο προσεκτικοί. Ή πολύ πιθανόν να είστε ο φιλόλογός μας από το λύκειο, που γέμιζε με κοκκινίλες όλες μας τις εκθέσεις – ή ο επιμελητής ύλης, που προλαβαίνει τα μαργαριτάρια μας πριν τυπωθούν. Οχι μόνο ξεκοκαλίζετε εφημερίδες, βιβλία και περιοδικά, αλλά είστε από εκείνους που στέλνουν γράμματα επισημαίνοντας τα λάθη. Αγαπημένα σας στέκια τα περίπτερα, οι πλατείες και τα καφενεία, όπου με την ευρυμάθειά σας εντυπωσιάζετε την ομήγυρη. Δώστε μας το τηλέφωνό σας, να σας πάρουμε για βοήθεια αν ποτέ πάμε στον «Εκατομμυριούχο».

12-18 σωστές απαντήσεις: Υποκριτή αναγνώστη μας, όμοιέ μας, αδελφέ μας. Εντάξει, μην το παίρνετε κατάκαρδα αν δεν θυμόσασταν πότε απελευθερώθηκε η Θεσσαλία, κι εμείς στο ίντερνετ το «γκουγκλάραμε». Ισως σας παρηγορεί να μάθετε πως ούτε υποψήφιοι δικαστές δεν απαντάνε σωστά σε αντίστοιχες ερωτήσεις. Είμαστε σίγουροι πως αν οι ερωτήσεις αφορούσαν τον τομέα σας, όποιος και αν είναι αυτός, θα σκίζατε. Μη σκάτε, κανείς δεν τα ξέρει όλα και η αλήθεια είναι πως, αν τα ξέρατε, σιγά μη μας διαβάζατε. Πολύ πιθανόν να είστε συνάδελφος· εξάλλου, όπως έγραφε ο Μαρκ Τουέιν, δημοσιογράφος είναι εκείνος που γράφει για τα πάντα χωρίς να γνωρίζει σε βάθος τίποτα. Ή μπορεί να το είχε πει κι ο Τζέφερσον, αλλά δε βαριέσαι…

Λιγότερες από 10 σωστές ερωτήσεις: Υπομονή, θα έρθει η σειρά σας. Σας έχει ταράξει αυτός ο φρονιμίτης, έτσι δεν είναι; Είμαστε 99% σίγουροι ότι μας διαβάζετε στον προθάλαμο ενός οδοντιατρείου – θα έλεγα σε κομμωτήριο, αλλά εκεί δεν υπάρχει συνήθως ΕΨΙΛΟΝ. Σε διαφορετική περίπτωση, είστε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Κύριε υπουργέ, την είδαμε τη διόρθωση στο twitter, αλλά θέλαμε να σας δώσουμε άλλη μια ευκαιρία. Σε τι θεό, είπαμε, πιστεύει ο Ομπάμα;

Θα μπορούσε να αποτελεί ιδέα σεναρίου επιστημονικής φαντασίας, στην πραγματικότητα όμως είναι η τρελή ιδέα των ειδικών του εργαστηρίου SΕΝSΕable City Laboratory του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), σε συνεργασία με το ΑRΕS Lab (Αerospace Robotics and Εmbedded Systems Laboratory), με στόχο την επανάσταση στην… εναέρια διαφήμιση – και όχι μόνο.

Ο λόγος για το Flyfire, ένα πρωτοποριακό σύστημα το οποίο εξερευνά νέους ορίζοντες δημιουργίας «εναέριων» επιγραφών με τη βοήθεια μικροελικοπτέρων, εξοπλισμένων με φωτοδιόδους (LΕD). Το μυστικό σύμφωνα με τους επινοητές του καινοτόμου συστήματος κρύβεται στον ελεγχόμενο συγχρονισμό των λιλιπούτειων ελικοπτέρων, τα οποία παίζοντας τον ρόλο έξυπνων πίξελ δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας εναέριας οθόνης.

Η κίνηση των ελικοπτέρων προσαρμόζεται και εκτελείται σε πραγματικούς χρόνους. Ετσι στον άυλο «καμβά» του Flyfire μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να εμφανιστεί μια νέα εικόνα δύο ή τριών διαστάσεων. Με αυτό τον τρόπο η ευρηματική εναέρια επιγραφή μπορεί να μετατραπεί σε ένα εντυπωσιακό, ζωντανό θέαμα όπου πρωταγωνιστεί ένα σμήνος ελεύθερων πίξελ.  ToBHMA

«Μα εγώ τα κάνω όλα για να μη λείψει τίποτα από το παιδί μου», λένε πολλοί γονείς βρίσκοντας άλλοθι για τα εξαντλητικά εργασιακά ωράρια που ακολουθούν ή προσπαθώντας να δικαιολογήσουν για ποιο λόγο ανέχονται στην εργασία τους καταστάσεις και συνθήκες που μόνο ευχάριστες δεν είναι. «Θέλω το παιδί μου να τα έχει όλα», απαντούν και δεν διστάζουν να περάσουν βράδια και Σαββατοκύριακα στα γραφεία, ευελπιστώντας ότι έτσι θα διασφαλίσουν περισσότερα χρήματα και θα μπορέσουν να προσφέρουν μεγαλύτερο μέρος του καταναλωτικού παραδείσου στους συνεχιστές των γονιδίων τους. Μπορεί να επιστρέφουν στο σπίτι ψυχικά και σωματικά κουρέλια, έτοιμα να εκραγούν στην πρώτη αφορμή, αλλά το κάνουν για «καλό σκοπό».

Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του τμήματος εκπαίδευσης της Φινλανδικής Ακαδημίας, οι γονείς που σκοτώνονται στη δουλειά για να εξασφαλίσουν το καλύτερο για τα παιδιά τους δεν φέρνουν στο σπίτι μόνον όσα το παιδί χρειάζεται ή επιθυμεί (καλύτερα έμαθε να επιθυμεί), αλλά πράγματα που δυναμιτίζουν την οικιακή ειρήνη. Μεταφέρουν το δικό τους εργασιακό στρες, εξανεμίζοντας τις πιθανότητες του παιδιού να έχει καλές σχολικές επιδόσεις. Η υπερβολική κόπωση και η απογοήτευση που φέρνει στο σπίτι ένας γονιός που δουλεύει υπερβολικά σκληρά είναι μεταδοτική. Οι μικροί μαθητές που ζουν βουτηγμένοι στο καθημερινό στρες της εργασίας των γονιών τους τελικά παύουν να ενδιαφέρονται για το σχολείο. Νιώθουν απογοήτευση από τα μαθήματά τους, υπερβολική κούραση, άγχος, αλλά και αδυναμία να ανταγωνιστούν τους συμμαθητές τους.

Μια δεύτερη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Βρετανία είναι ακόμη πιο ανησυχητική. Αυτή πραγματοποιήθηκε σε 148.000 παιδιά και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 10% των ανηλίκων δηλώνει δυστυχισμένο. Κι αυτό διότι ακόμη κι αν έχουν όλα τα απαραίτητα υλικά αγαθά -από την τελευταία Μπάρμπι μέχρι το πιο σύγχρονο ηλεκτρονικό παιχνίδι- οι μικροκαβγάδες στο σπίτι, πολύ συχνά αποτέλεσμα του εργασιακού άγχους των γονιών και της μεταφοράς έντασης από το σπίτι στο γραφείο, διαλύουν τον κόσμο τους.

Ισως η γονεϊκή προσπάθεια για την εξασφάλιση της ευτυχίας των παιδιών να πρέπει να είναι διαφορετική. Ισως οι γονείς να πρέπει να προσεγγίσουν με περισσότερες επιφυλάξεις την κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού. Πιθανώς να πρέπει να αντιληφθούν ότι τα ταξίδια στην Ντίσνεϊλαντ μπορεί να ευχαριστούν για λίγο, αλλά δεν μπορούν να γεφυρώσουν τη γονεϊκή έλλειψη από το σπίτι τις υπόλοιπες 360 ημέρες του χρόνου. Ολα τα παιχνίδια, όσο φανταχτερά κι αν είναι, παλιώνουν και σπάνε.

Αν καταλάβουμε ότι αυτά που μας κάνουν εμάς δυστυχείς, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, η έλλειψη ψυχικής ηρεμίας, τελικά τραυματίζουν τα παιδιά μας, τότε θα κατανοήσουμε ότι όσα κι αν κάνουμε, δεν αρκούν. Ισως κάποια στιγμή να μπορέσουμε να δούμε ότι όλα αυτά τα υλικά αγαθά με τα οποία φορτώνουμε τα παιδιά μας τελικά τους στερούν το πιο σημαντικό απ’ όλα, τη γονεϊκή παρουσία. Μόνον τότε θα βάλουμε τις σωστές προτεραιότητες στη ζωή μας.
Tης Διονυσιας Βοριδη

Για πέντε χρόνια νεαρός Βέλγος βρισκόταν σε κατάσταση «φυτού», μη μπορώντας να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του εξαιτίας σοβαρού τραύματος στο κρανίο λόγω αυτοκινητιστικού δυστυχήματος το 2003.

Βρετανοί και βέλγοι ερευνητές αφού χρησιμοποίησαν μια συσκευή απεικόνισης του εγκεφάλου σε πραγματικό χρόνο, (δηλαδή μια μαγνητική τομογραφία λειτουργικού συντονισμού – fMRI), απέδειξαν ότι ο ασθενής μπορούσε να σκέφτεται και να είναι ικανός να απαντάει σε ερωτήσεις κλειστού τύπου “ναι” και “όχι” αλλά και σε ερωτήσεις που του έκαναν οι γιατροί (όπως π.χ. “είναι Τόμας το όνομα του πατέρα σου;”), αλλάζοντας με τη θέλησή του την εγκεφαλική δραστηριότητά του.

Η συγκεκριμένη έρευνα, που διήρκησε τρία χρόνια, δημοσιεύτηκε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό “New England Journal of Medicine”, σύμφωνα το Ρόιτερ και το BBC. Οι επιστήμονες μελέτησαν συνολικά 54 περιπτώσεις ασθενών που είχαν χαρακτηριστεί “φυτά” και διαπίστωσαν μέσω της τομογραφίας fMRI ότι τρεις από αυτούς έδιναν σημάδια επίγνωσης – ανάμεσά τους ήταν και ο 29χρονος Βέλγος , ο μόνος που τελικά μπόρεσε να επικοινωνήσει με τους γιατρούς με “ναι” και “όχι”).

Οι ερευνητές δήλωσαν έκπληκτοι από τη δυνατότητα “επικοινωνίας” με τον ασθενή. Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος νευροεπιστήμων Άντριαν Όουεν του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κέιμπριτζ της Βρετανίας:

“Μπορούσε να απαντήσει σωστά στις ερωτήσεις που του κάναμε, αλλάζοντας απλώς τις σκέψεις του. Όχι μόνο η έρευνά μας έδειξε ότι ο ασθενής δεν ήταν σε κατάσταση φυτού, αλλά, το σημαντικότερο, για πρώτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια, βρήκε έναν τρόπο να επικοινωνήσει τις σκέψεις του στον έξω κόσμο”.

Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς, το αποτέλεσμα της έρευνας δείχνει ότι πρέπει ως φαίνεται να επαναξιολογούνται πολλές περιπτώσεις ασθενών σε κατάσταση “φυτού” και να αλλάξει στο μέλλον ο τρόπος ιατρικής φροντίδας τους, καθώς η κατάσταση «φυτού» μοιάζει μεν με το κώμα ωστόσο δεν είναι ίδια, καθώς στη κατάσταση αυτή οι ασθενείς είναι ξύπνιοι, αλλά δεν έχουν επίγνωση λόγω σοβαρής εγκεφαλικής βλάβης.

Αν και ήταν η πρώτη φορά που η μαγνητική τομογραφία λειτουργικού συντονισμού δοκιμάστηκε σε ασθενείς που δεν μπορούν να μιλήσουν και να κινηθούν, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα βελτιώσουν την τεχνική, ώστε, πέρα από τις απλές ερωτήσεις κλειστού τύπου, οι ασθενείς «φυτά» να μπορούν να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να αποκτούν κάποιο έλεγχο στο περιβάλλον τους, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής τους.

Σύμφωνα και με τον επικεφαλή της βελγικής ερευνητικής ομάδας, δρα Στήβεν Λερουά του πανεπιστημίου της Λιέγης “τώρα πρέπει να κάτσουμε με τη διε-επιστημονική ιατρική κοινότητα και με νομικούς ειδικούς για να δούμε τι πρόκειται να κάνουμε από εδώ και πέρα”.

Τέλος, το συγκεκριμένο επίτευγμα αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της ιατρικής και ανοίγει νέους ορίζοντες στη φροντίδα των ασθενών που βρίσκονται σε πολύχρονη κατάσταση ασυνειδησίας. Προς το παρόν πάντως, η μέθοδος δεν είναι έτοιμη για χρήση της σε νοσοκομεία.

Πηγή: News 247.gr

Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας των ΗΠΑ (ΝΙSΤ) κατασκευάζουν ρολόγια ατομικής τεχνολογίας τα οποία χαρακτηρίζονται από την εξαιρετική ακρίβειά τους. Το τελευταίο επίτευγμα τους είναι ένα ρολόι που χρησιμοποιεί παλμούς ιόντων υδραργύρου με παγιδευμένα άτομα αλουμινίου και έχει δύο φορές μεγαλύτερη ακρίβεια από το προηγούμενο αντίστοιχο ρολόι που είχε κατασκευαστεί και πάλι στα εργαστήρια του ΝΙSΤ.

Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, το νέο ρολόι χάνει μόλις 1 δευτερόλεπτο περίπου κάθε 1,5 δισ. έτη! Ποια, όμως, η χρησιμότητα των ατομικών ρολογιών; Οι επιστήμονες λένε ότι αυτή είναι τεράστια, αφού ένα απόλυτα ακριβές ρολόι που θα μπορούσε να καλύψει την ηλικία του Σύμπαντος χωρίς να χάνει ούτε 1 δευτερόλεπτο θα επέτρεπε δοκιμές οι οποίες θα έδειχναν αν οι φυσικοί νόμοι και οι σταθερές έχουν μεταβληθεί από τις απαρχές του κόσμου ως σήμερα. Επίσης η δημιουργία ολοένα μεγαλύτερης ακρίβειας ατομικών ρολογιών βελτιώνει θεαματικά όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα και ειδικά συστήματα όπως εκείνα του εντοπισμού θέσης, σαν το γνωστό GΡS.

«Ο καθηγητής παίζει τον πρώτο ρόλο για την επίδοση του μαθητή. Αυτό ισχύει και στα μαθηματικά», λέει η φοιτήτρια Χημείας Δ. Καφαντάρη
Τα μαθηματικά αντιμετωπίζονται από πολλούς, εκπαιδευτικούς και μη, ως ανδρική υπόθεση. Όμως έρευνες αποδεικνύουν πως οι γυναίκες έχουν μαθηματική σκέψη και η πεποίθηση ότι «τα κορίτσια είναι καλύτερα στο να κλείνουν ένα ρήμα και τα αγόρια στο να κάνουν μαθηματικές πράξεις» είναι απλώς ένα στερεότυπο. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι υπεύθυνοι γι΄ αυτό είναι οι δάσκαλοι.
Για τη Sian Βeilock, καθηγήτρια Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Σικάγου, υπεύθυνες για το συγκεκριμένο στερεότυπο είναι οι γυναίκες δασκάλες του δημοτικού. Αυτό ήταν το βασικό συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας που πραγματοποιήθηκε στο αμερικανικό πανεπιστήμιο. Οι μαθήτριες της Α΄ και της Β΄ δημοτικού, των οποίων οι δασκάλες είχαν άγχος για τη διδασκαλία των μαθηματικών, είχαν χειρότερες επιδόσεις στο συγκεκριμένο μάθημα. Ο τρόπος που μετέδιδαν το άγχος στις μικρές μαθήτριες και αναπαρήγαν το στερεότυπο είναι, σύμφωνα με τους ερευνητές, απλός: καλούσαν πιο συχνά τα αγόρια να λύσουν ασκήσεις, τα επαινούσαν πολύ περισσότερο από τις συμμαθήτριές τους ή υπονοούσαν ότι δεν είναι απαραίτητο για τα κορίτσια να γνωρίζουν μαθηματικά. Ανάλογη όμως είναι και η στάση κάποιων Ελλήνων εκπαιδευτικών, που φαίνεται να πιστεύουν πως γυναίκες και μαθηματικά είναι ασύμβατα. Σε έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου το 2007 σε δείγμα 255 δασκάλων δημοτικού, τα μαθηματικά όχι απλώς χαρακτηρίζονται ανδρική υπόθεση, αλλά οι συμμετέχοντες πιστεύουν ότι τα κορίτσια έχουν από τη φύση τους μειωμένες ικανότητες.

Ο ρόλος του καθηγητή

«Στο λύκειο είχα μαθηματικό στου οποίου το μάθημα ήμουν άριστη χωρίς να καταβάλλω ιδιαίτερη προσπάθεια και σε επόμενη τάξη με άλλον καθηγητή δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα με την πρώτη», λέει στα «ΝΕΑ» η Δέσποινα Καφαντάρη, φοιτήτρια στο Χημικό Τμήμα. Συμπληρώνει δε ότι «σε σχολικό επίπεδο, ο καθηγητής παίζει πρωτεύοντα ρόλο στο αν θα αποδώσει ο εκάστοτε μαθητής στα μαθηματικά. Αυτό άλλωστε ισχύει σε όλα τα μαθήματα». Για τη Δέσποινα το στερεότυπο της ανδρικής υπεροχής στα μαθηματικά δεν ισχύει. Όπως χαρακτηριστικά λέει, «το να είναι κάποιος έξυπνος, εύστροφος και γενικώς να έχει όσα χαρακτηριστικά χρειάζονται για να είναι καλός στα μαθηματικά είναι ανεξάρτητο από το φύλο του».

Για τον κ. Γιάννη Τυρλή, γενικό γραμματέα της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας και καθηγητή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όμως «οι διαφορές των δύο φύλων στις μαθηματικές επιδόσεις παρουσιάζουν μεγάλες αποκλίσεις ανάλογα με τη βαθμίδα που εξετάζει κανείς. Δηλαδή, πλέον σε σχολικό επίπεδο υπάρχει ισορροπία, στο ερευνητικό έχει μειωθεί το χάσμα αλλά υπάρχουν ακόμη διαφορές και σε επίπεδο διεθνών διαγωνισμών, π.χ. στις μαθηματικές ολυμπιάδες, παρατηρούνται τεράστιες αποκλίσεις υπέρ των αγοριών». Ωστόσο, επισημαίνει ότι «σίγουρα τα τελευταία χρόνια το στερεότυπο αρχίζει να αλλάζει και στον μέσο πληθυσμό μπορούμε να μιλάμε για ισορροπία».

Η κ. Βασιλική Δεληγιάννη, καθηγήτρια της Κοινωνιολογικής Θεμελίωσης της Αγωγής στο Τμήμα Ψυχολογίας του ΑΠΘ, επισημαίνει ότι «υπάρχει ο διαχωρισμός ανδρικών και γυναικείων μαθημάτων, αντικειμένων σπουδών και επαγγελμάτων. Είναι πολλοί αυτοί που αξιολογούν και χαρακτηρίζουν τα μαθηματικά ως ανδρική υπόθεση. Γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικοί. Και φυσικά αναπαράγουν αυτήν την αντίληψη. Πρόκειται λοιπόν για μια κοινωνική κατασκευή». Τονίζει ωστόσο ότι «δεν είναι σε καμία περίπτωση βιολογικό φαινόμενο». Για την κ. Δεληγιάννη όμως δεν είναι βασικοί υπαίτιοι αυτής της κοινωνικής κατασκευής οι εκπαιδευτικοί. «Αρκεί να σκεφτείτε ότι τα κορίτσια που έχουν έφεση στα μαθηματικά αντιμετωπίζονται από τους συνομηλίκους τους σαν να στερούνται κάποιο στοιχείο της θηλυκότητάς τους», υποστηρίζει. Οι μελέτες
Διεθνείς έρευνες όπως οι μελέτες ΤΙΜSS (1990- 1998) και ΡΙSΑ (του 2006) του ΟΟΣΑ για τις επιδόσεις στα μαθηματικά αναδεικνύουν την «ισότητα» ανδρικού και γυναικείου εγκεφάλου, αφού οι στατιστικές διαφορές είναι πολύ μικρές και ανατρέπουν την πεποίθηση της γυναικείας μειονεξίας στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Έρευνα που δημοσιεύθηκε αυτόν τον μήνα στο «Ρsychological Βulletin» και έγινε σε δείγμα μισού εκατομμυρίου μαθητών ηλικίας 14 έως 16 ετών από 69 χώρες δείχνει επίσης ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά στις επιδόσεις των δύο φύλων.  TANEA

Δεν ξέρω ποιες προτεραιότητες είχατε εσείς στα σχολειά σας, αλλά στα δικά μας δεν εθεωρείτο κάποιος καλός μαθητής αν δεν πρώτευε στα μαθηματικά. Οι καλοί βαθμοί στο μάθημα αυτό μπορούσαν να αντισταθμίσουν τυχόν ελλείψεις σε μαθήματα θεωρητικής κατεύθυνσης τα οποία στη συνείδηση των γονιών, και κατ’ επέκταση και των μαθητών ήταν μειωμένης σπουδαιότητας συγκρινόμενα με τα μαθηματικά, την άλγεβρα δηλαδή και τη γεωμετρία. Η διάκριση επομένως στα θεωρητικά μαθήματα, αρχαία, λατινικά, έκθεση και γλώσσα, είχε αίγλη κατά τι μικρότερη απ’ ότι η διάκριση στα μαθηματικά. Όποιος δε διακρινόταν και στα δυο, τόσο το καλύτερο γι αυτόν, μιας και τότες είχε όλα τα προσόντα για να γίνει και σημαιοφόρος.

Τα πράγματα στην τάξη ήταν έτσι μοιρασμένα ώστε σε γενικές γραμμές τα μεν θεωρητικά μαθήματα να αποτελούν προνομιακό πεδίο των κοριτσιών, τα δε θετικά, των αγοριών. Δεν γνωρίζω ποιες ήταν οι συνθήκες εκείνες που έδωσαν στα μαθηματικά το συγκεκριμένο πρωτείο. Πιθανόν, κάποιοι να πρόκριναν ότι οι ανώτερες νοητικές ικανότητες αντανακλώνται πιστότερα στην καλή επίδοση στους αριθμούς, παρά στην κατοχή και καλή χρήση της γλώσσας.

Πάντως εμπειρικά και στατιστικά δεδομένα συγκλίνουν στο ότι η σχέση των γυναικών με τα μαθηματικά παραμένει εντελώς άνιση και διαχρονικά προβληματική. Γεγονός που μοιραία θέτει επιτακτικά ερωτήματα για τους παράγοντες εκείνους που συντελούν στον αποκλεισμό των γυναικών από χώρους σπουδών και καριέρας οι οποίοι είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την μαθηματική επιστήμη. Οι παράγοντες αυτοί χοντρικά δεν μπορεί παρά να είναι δυο: Φύση ή Κοινωνία. Nature or Nurture? Είναι δηλαδή οι γυναίκες γενετικά προσχεδιασμένες ώστε να αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ιδιαιτερότητες της αφηρημένης μαθηματικής σκέψης, ή είναι το κοινωνικό περιβάλλον και το παιδαγωγικό πλαίσιο εκείνα που τις κάνει να μειονεκτούν;

Για να δώσω ένα παράδειγμα από τα καθ’ ημάς, σύμφωνα με την μελέτη της Άννας Χρονάκη, αναπληρώτριας καθηγήτριας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που διεξήχθη στο πλαίσιο του έργου ΘΕΦΥΛΙΣ κατά το ακαδημαϊκό έτος 2003-4 στα τμήματα Μαθηματικών της χώρας μας, βρέθηκε ότι τα περισσότερα μέλη ΔΕΠ ήταν άνδρες, με την κατά φύλο κατανομή διδασκόντων να είναι περισσότερο άνιση στις υψηλότερες βαθμίδες. Για παράδειγμα, στη βαθμίδα του καθηγητή 93,5% ήταν άνδρες και μόνο 6,5% γυναίκες, ενώ στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή 87% ήταν άνδρες και 13% γυναίκες. Στις βαθμίδες του επίκουρου καθηγητή και του λέκτορα η άνιση κατανομή συνεχίζει, παρόλο που δίνεται η αίσθηση για μια μείωση των έντονων διαφορών. Συγκεκριμένα στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή υπήρχαν 75,5% άνδρες έναντι 24,5% γυναίκες και στη βαθμίδα του λέκτορα 68% άνδρες έναντι 32% γυναίκες.

Σε διεθνές τώρα επίπεδο, η ίδια εργασία της κ. Χρονάκη μας πληροφορεί ότι για τη σχέση φύλου και επίδοσης στα σχολικά μαθηματικά έχουν διεξαχθεί τρεις μεγάλες μελέτες: η FirstΙnternational Mathematics Study το 1964 σε 10 χώρες, η Second International MathematicsStudy κατά τα έτη 1980-82 σε 15 χώρες, και η Third International Mathematics and ScienceStudy (TIMSS) ανάμεσα στα 1994-97, σε περισσότερες από 40. Ενώ λοιπόν στις δύο πρώτες γενιές μελετών τα αγόρια βρέθηκε να υπερτερούν των κοριτσιών στα tests, στη τελευταία φαίνεται τα κορίτσια να σημειώνουν ίδιες, αν όχι καλύτερες επιδόσεις από τα αγόρια. Ωστόσο, πρόσφατες αναλύσεις στο πρόγραμμα αξιολόγησης PISA 2003, καταδεικνύουν ότι οι έμφυλες διαφορές εξακολουθούν να υπάρχουν, παρόλο που δεν είναι πάντα στατιστικά σημαντικές. Με εξαίρεση την Ισλανδία, τα αγόρια μοιάζει να υπερέχουν συστηματικά έναντι των κοριτσιών τόσο σε διαφορετικές χώρες όσο και σε διαφορετικές περιοχές των μαθηματικών, καθ’ ότι κάθε μια από τις προηγούμενες μελέτες εστίασε και σε διαφορετικές δεξιότητες.

Και τα νέα, κορίτσια, όπως μάς διαβεβαίωσε η προφεσόρισσα δεν ήταν καθόλου κακά για μάς! Σε σύγκριση με τ’ αγόρια δεν τα πάμε κι άσκημα, αν και σε μερικές χώρες τα πάμε καλύτερα απ’ ότι σε άλλες. Και μαντέψτε πού: εκεί όπου και οι διαφορές των φύλων σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο είναι και οι μικρότερες. Παρ’ όλα όμως τα στερεότυπα που κι εδώ μας ακολουθούν, τα κορίτσια σκίζουμε! Ζορίζοντας παραπάνω το πράγμα, η ομάδα έρευνας βρήκε ότι τα κορίτσια θα αναπτύξουν όλες τους τις μαθηματικές ικανότητες αν τους δοθούν τα κατάλληλα εκπαιδευτικά εργαλεία και τα κατάλληλα πρότυπα γυναικών που διέπρεψαν και διαπρέπουν στα μαθηματικά. Αν φυσικά τ’ ανακαλύψουν. Μια Υπατία δεν είναι από μόνη της αρκετή, ούτε και οι κάποιες λίγες άλλες που βιογραφούνται στο ωραίο βιβλίο «Το Παντελόνι του Πυθαγόρα».

Αλλά το πιο βασικό εύρημα της έρευνας είναι ότι εκεί που κυρίως την πατάνε είναι στο θέμα της αυτοπεποίθησης και των κινήτρων και όχι της βιολογικής κατασκευής. Δεν είναι δα και δύσκολο να διακρίνουμε πόσο, ακόμα και σήμερα, οι οικογένειες και τα σχολεία ποντάρουν στα αγόρια και πόσο λιγότερο στα καημένα τα κορίτσια. Δώστε λοιπόν αυτοπεποίθηση και κίνητρα στα κορίτσια και θα σαρώσουν!

Σήμερα στην Αμερική υπάρχουν τόσα κορίτσια όσα και αγόρια στην επιλογή των μαθηματικών στο σχολείο και οι επιδόσεις τους είναι παρόμοιες. Παρ’ όλα αυτά μόνο το 30% των διδακτορικών στα μαθηματικά απονέμονται σε γυναίκες. Πάλι καλά, αν σκεφτεί κανείς ότι μισό αιώνα πριν το ποσοστό αυτό ήταν γύρω στο 5%. Φυσικά δε λείπουν και οι απόψεις που αποδίδουν γενετική βάση στη μαθηματικά ικανότητα. Με πρώτο και καλύτερο τον Larry Summers, τέως πρόεδρο του Harvard και νυν οικονομικό σύμβουλο του Obama, ο οποίος είχε αποδώσει, προφανώς πριν αναλάβει αυτό το πόστο, τις μαθηματικές ικανότητες των ανδρών στη μεγαλύτερη γενετική τους διαφοροποίηση. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Summers, τα αποτελέσματα της ομάδας του Madison έδειξαν ότι παρόμοια διαφοροποίηση υπήρχε στα tests τόσο των κοριτσιών όσο και των αγοριών.

Οσο ανεβαίνει ο υδράργυρος, τόσο εξασθενεί το ανοσοποιητικό μας σύστημα! Επανεμφάνιση ξεχασμένων στην Ευρώπη ασθενειών, επιδρομές κουνουπιών και άλλων εντόμων που μεταφέρουν μολυσματικές ασθένειες, αύξηση καρδιοπαθειών και δερματοπαθειών, νεκροί από πλημμύρες και φωτιές, ακόμα και απειλή στειρότητας. Ολες αυτές οι επικίνδυνες για την υγεία μας καταστάσεις έχουν κοινό παρανομαστή: κλιματική αλλαγή! Μπορεί οι πολιτικοί και οι άλλοι εκπρόσωποι των μεγάλων συμφερόντων να μην έκαναν την αναγκαία τομή στην Κοπεγχάγη, αλλά οι επιστήμονες φέρνουν στο φως ολοένα και περισσότερες (και πιο πολύπλευρες) αρνητικές συνέπειες της ανισορροπίας του κλίματος.

«Η επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας από την κλιματική αλλαγή είναι ήδη εδώ», τονίζει στην «Κ» η κ. Πολυξένη Νικολοπούλου – Σταμάτη, αναπλ. καθηγήτρια στην Ιατρική Αθηνών και υπεύθυνη του πετυχημένου μεταπτυχιακού προγράμματος «Περιβάλλον και Υγεία». Σε συνεργασία με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα, που αποσκοπούσε στη διεπιστημονική προσέγγιση της σχέσης κλιματικών αλλαγών, υγείας και νομικής προστασίας.

Ποιες είναι όμως οι επιπτώσεις; «Οι μεταβολές της θερμοκρασίας συμβάλλουν σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Οι όλο και συχνότεροι καύσωνες έχουν αποδειχθεί πολύ επικίνδυνοι, καθώς προκαλούν θρομβώσεις, απώλειες ηλεκτρολυτών και πλάσματος», σημειώνει η κ. Νικολοπούλου. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο καθηγητής κ. Χρ. Ζερεφός υπογράμμισε στην ημερίδα ότι «καύσωνες σαν αυτούς που έπληξαν την Ευρώπη το 2003, θα θεωρούνται σε μερικές δεκαετίες δροσιά»!

Επιπλέον, η αύξηση της θερμοκρασίας σε συνδυασμό με αυξημένη υγρασία επιτρέπει σε παθογόνους μικροοργανισμούς, που δεν έπρεπε να εμφανίζονται σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, να αναπτύσσονται. «Πρόσφατη είναι η εμφάνιση πολλών κρουσμάτων εγκεφαλίτιδας στη Νέα Υόρκη. Η ελονοσία, ο δάγκειος και ο κίτρινος πυρετός, αποτελούν νοσήματα που μεταδίδονται από έντομα, που παλιότερα δυσκολεύονταν να επιβιώσουν στο γεωγραφικό πλάτος της Ευρώπης. Σήμερα, η αλλαγή κλίματος τα κάνει να αισθάνονται άνετα…», λέει η κ. Νικολοπούλου. Αλλά και οι αλλεργίες αυξάνονται (η μέση περίοδος ανθοφορίας αλλεργιογόνων φυτών έχει αυξηθεί κατά 10-11 μέρες σε σχέση με 30 χρόνια πριν), όπως και το άσθμα. «Συνολικά εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα», υπογραμμίζει η καθηγήτρια της Ιατρικής. Επιπλέον, η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας της κατώτερης ατμόσφαιρας αυξάνει το «κακό» όζον του φωτοχημικού νέφους, ενισχύοντας τα προβλήματα του αναπνευστικού. Αλλά και οι αυξανόμενες απώλειες ζωών, οι τραυματισμοί και τα ψυχολογικά πλήγματα από την εκδήλωση πλημμυρών, πυρκαγιών, ακραίων καιρικών φαινομένων, συνδέονται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. «Φτιάχνουμε μοντέλα για το τι θα γίνει σε δέκα χρόνια, αλλά είναι φέτος που πνίγηκαν άνθρωποι από πλημμύρες στη Μαγνησία. Πριν από 2,5 χρόνια θρηνήσαμε δεκάδες νεκρούς από τις πυρκαγιές», σχολιάζει η κ. Νικολοπούλου.

Ιδιαίτεροι είναι οι κίνδυνοι για τις ευπαθείς ομάδες: Υπερήλικες, όσους λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή, νεογνά και βρέφη (δεν έχει αναπτυχθεί ο θερμορρυθμιστικός τους μηχανισμός), διαβητικούς, καρδιοπαθείς, κ. λπ. Στην ομάδα κινδύνου περιλαμβάνονται και πιο φτωχοί, οι άστεγοι, όσοι ζουν ή εργάζονται σε άσχημες συνθήκες, οι πρόσφυγες.

Η κλιματική αλλαγή πλήττει και την ψυχική υγεία! Ειδικά, οι μεγάλες καταστροφές που εκδηλώνονται (στην Ελλάδα κυρίως πυρκαγιές, αλλού και πλημμύρες, καταιγίδες κ.λπ.) αφήνουν σοβαρότατες ψυχολογικές πληγές, με πιο συχνή τη μετατραυματική διαταραχή. «Πρόκειται για μια ψυχική διαταραχή, που εμφανίζεται όταν το άτομο εκτεθεί βραχυπρόθεσμα ή μακροχρόνια σε μια εξωτερική απειλή ή καταστροφή. Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενη αναβίωση του τραύματος, εφιάλτες, αισθήματα αδιαφορίας και απαθείας, κρίσεις πανικού, άγχος, κατάθλιψη, αϋπνία, συχνά αλκοολισμό και επιθετικότητα», λέει στην «Κ» η κ. Μαρία Διαλλινά, διευθύντρια Ψυχιατρικού Τμήματος του Περιφερειακού Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών. Φαινόμενα μετατραυματικής διαταραχής εμφανίστηκαν μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Ηλεία, όπως και σε επιδημιολογικές έρευνες του εξωτερικού, μεταξύ πυροσβεστών κυρίως.

Κάθε αλλαγή περιβάλλοντος επηρεάζει τον ψυχισμό του ανθρώπου, υπογραμμίζει η κ. Διαλλινά. «Η αρμονική επαφή με τη φύση και τον πολιτισμό βοηθά τον ανθρώπινο ψυχισμό. Ο άνθρωπος εμπεριέχεται στη φύση, την οποία νιώθει σαν προστασία. Οταν αυτή η αίσθηση διαταραχθεί ή χαθεί, το άτομο μπορεί να οδηγηθεί σε κατάρρευση, σε απώλεια της εμπιστοσύνης στον εαυτό του και στους άλλους». Του Γιαννη Eλαφρου

Άκρως εξελιγμένη συμπεριφορά το κλάμα, σύμφωνα με ισραηλινή έρευνα. Οι άνθρωποι κλαίνε όταν αισθάνονται σωματικό ή ψυχικό πόνο, αλλά και για άλλους λόγους, ακόμα και από χαρά, όμως ποιόν εξελικτικό σκοπό εξυπηρετεί το κλάμα; Σύμφωνα με μια νέα επιστημονική θεωρία, το κλάμα αναπτύχθηκε στους ανθρώπους ως ένα σκόπιμο σημάδι μειονεκτήματος για να δείξουμε στους γύρω μας ότι ρίχνουμε τις άμυνές μας.

«Το κλάμα είναι μια άκρως εξελιγμένη συμπεριφορά», σύμφωνα με τον εξελικτικό βιολόγο Όραν Χάσον του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ στο Ισραήλ. Όπως υποστηρίζει, εκ των πραγμάτων το κλάμα θολώνει την όραση, άρα ο άνθρωπος δεν βλέπει καλά το περιβάλλον του και είναι πιο ευάλωτος σε κάθε πιθανό κίνδυνο, από ζώο, άλλο άνθρωπο, φυσικό φαινόμενο κλπ. Έτσι, το κλάμα δείχνει ότι ο οργανισμός έχει χαμηλώσει τις φυσικές άμυνες και το επίπεδο εγρήγορσης που του εξασφαλίζει την επιβίωσή του, συνεπώς εξαρτάται περισσότερο -ή και απόλυτα- από τη βοήθεια των συνανθρώπων του.

Η νέα θεωρία, που παρουσιάστηκε σε άρθρο στο περιοδικό «Evolutionary Psychology» (Εξελικτική Ψυχολογία), θεωρεί το κλάμα ένα σήμα υποταγής του εαυτού, μια κραυγή απόγνωσης για βοήθεια από τους γύρω, μια επίδειξη συναισθηματικής προσέγγισης και εξάρτησης από τους άλλους και, τελικά, μια ένδειξη κοινωνικής συνοχής, αφού αυτός που κλαίει, χρειάζεται υποστήριξη.

Το κλάμα για συναισθηματικούς λόγους είναι μοναδικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων. Στο παρελθόν, οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει ότι το κλάμα βοηθά για να απομακρύνει από το σώμα επικίνδυνες χημικές ουσίες που δημιουργούνται από το στρες ή ότι διατηρήθηκε ως λειτουργία επειδή απλώς μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα ή επειδή, από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος, μπορεί με το κλάμα, ως μωρό, να μεταδώσει τη δυσφορία του για κάτι ή για κάποιο πρόβλημα υγείας. Τώρα, ο ισραηλινός επιστήμονας υποστηρίζει ότι το κλάμα, καθώς θολώνει την όραση, εμποδίζει την επιθετική συμπεριφορά προς τους άλλους και σηματοδοτεί ότι κάποιος είναι ευάλωτος, μια στρατηγική που δένει συναισθηματικά τους άλλους με αυτόν που κλαίει, δημιουργώντας στενότερους διαπροσωπικούς δεσμούς.

Στο απώτατο παρελθόν, το κλάμα πιθανότατα ήταν ακόμα πιο φανερά μια στρατηγική επιβίωσης, καθώς αυτός που έκλαιγε, δήλωνε την υποταγή του σε έναν εχθρό ή επιδρομέα και ζητούσε το έλεός του για να ζήσει ή ζητούσε συμπάθεια και έμπρακτη βοήθεια από τα άτομα της δικής του κοινότητας, σε μια στιγμή που αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Με την ίδια λογική, όταν ένας άνθρωπος μοιράζεται το κλάμα του με κάποιον άλλο (και το κλάμα έχει αποδειχτεί ότι συχνά είναι «κολλητικό» ), σύμφωνα με τον Χάσον, σημαίνει ότι επιδεικνύει τη διάθεσή του και την ικανότητά του να δεθεί με τους γύρω του, να μοιραστεί τα συναισθήματά τους, να αναπτύξει ή να εμβαθύνει τη φιλία μαζί τους, να λειτουργήσει ομαδικά. Από την άλλη, κατά τον ισραηλινό βιολόγο, η αποτελεσματικότητα αυτής της εξελικτικής συμπεριφοράς δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει, στη δουλειά τους (όπου συχνά επικρατεί ένα ανταγωνιστικό κλίμα) οι άνθρωποι τείνουν να κρύβουν τα συναισθήματά τους, επειδή αισθάνονται ότι το κλάμα δεν θα λειτουργήσει υπέρ τους.

Ως «την πιο εύλογη θεωρία για την εξελικτική λειτουργία του κλάματος και των δακρύων» χαρακτήρισε την υπόθεση του Χάσον ο εξελικτικός ψυχολόγος Ντέηβιντ Μπας του πανεπιστημίου του Τέξας των ΗΠΑ.