«Σώστε το ξύλο κι αυτό θα σώσει τον πλανήτη». Αυτό υποστηρίζει καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος διεξήγαγε μια πρωτότυπη έρευνα.

Η χρήση ξύλου, υποστηρίζει, αντί άλλων ενεργοβόρων υλικών (χάλυβα, πλαστικού, σκυροδέματος) μειώνει σημαντικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Το ξύλο, σε μορφή εφημερίδας, βιβλίου, επίπλων, δομικών υλικών συγκρατεί εντός του μεγάλες ποσότητες άνθρακα. Αν η κατανάλωση ξύλου αυξανόταν κατά 4% κάθε έτος στην Ευρώπη, σε μια πενταετία θα αφαιρούνταν από την ατμόσφαιρα 1.500 εκατομμύρια τόνοι αερίου.  Ένα ενδιαφέρον άρθρο στην “Κ”

Τον δρόμο της αειφόρου πράσινης ανάπτυξης δείχνει η Δανία, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της κρίσιμης κλιματικής συνόδου, με τη δημιουργία πειραματικού εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από την κινητική ενέργεια του κυματισμού της θάλασσας. Το πρώτο τμήμα του φιλόδοξου έργου, με ικανότητα παραγωγής 500 κιλοβάτ, βρίσκεται αγκυροβολημένο στα ανοικτά της πόλης Χάνστχολμ στις δυτικές ακτές της Δανίας.  “K”

Από «πράσινη κόπωση» πάσχουν οι Νεοζηλανδοί, εξαιτίας της υπερπροβολής της οικολογίας από τα μέσα ενημέρωσης. Η «ασθένεια» προκαλείται από τις συνεχείς προειδοποιήσεις για επικείμενη καταστροφή εξαιτίας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Reader΄s Digest». Μόλις το 3% των 1.000 ερωτηθέντων δήλωσε αφοσιωμένο στη σωτηρία του πλανήτη. Η μεγάλη πλειονότητα είπε ότι εξακολουθεί να χρησιμοποιεί πλαστικές σακούλες, να μένει πολλή ώρα κάτω από το ντους και να οδηγεί ενεργοβόρα αυτοκίνητα, αντί να περπατάει. Το περιοδικό αναφέρει δήλωση στελέχους διαφημιστικής εταιρείας ότι η «πράσινη» έννοια είναι «καμένο χαρτί» επειδή η συνεχής προβολή των οικολογικών θεμάτων «κουράζει τους πολίτες».  ToVima

Αν επιθυμούν πραγματικά να κάνουν κάτι για να σώσουν τον πλανήτη από την οικολογική καταστροφή, όσοι έχουν σκύλους και γάτες πρέπει να τις εγκαταλείψουν και να πάρουν καναρίνι και χρυσόψαρο ή ακόμη και να φάνε τα… κατοικίδιά τους, σύμφωνα με ένα νέο βιβλίο.

Το αμφιλεγόμενο έργο με τίτλο «Ωρα να φάμε τον σκύλο» ισχυρίζεται ότι το αποτύπωμα του άνθρακα που αφήνουν τα κατοικίδια είναι τόσο μεγάλο ώστε απειλεί το περιβάλλον: ένας σκύλος μεσαίου μεγέθους, όπως ένα κόλεϊ, έχει τις ίδιες βλαβερές συνέπειες για τον πλανήτη όσο ένα Τoyota Land Cruiser που διανύει 9.600 χλμ. τον χρόνο, ενώ μία γάτα αντιστοιχεί με τις ετήσιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ενός Golf της VW. Συγγραφείς είναι οι Ρόμπερτ και Μπρέντα Βέιλ, απόφοιτοι του Κέιμπριτζ που ζουν στη Νέα Ζηλανδία. Λένε ότι βασίζουν την ανάλυσή τους στην ποσότητα των εδαφών που είναι αναγκαία για να καλλιεργηθεί η τροφή την οποία καταναλώνουν τα κατοικίδια.

Κατά τους συγγραφείς, κατοικίδια κουνέλια και κοτοπουλάκια είναι «πιο φιλικά προς το περιβάλλον» , γιατί προσφέρουν το κρέας τους σαν τροφή για τους ανθρώπους, ενώ ένα καναρίνι ή ένα χρυσόψαρο προκαλεί σχεδόν μηδαμινή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Αντιθέτως, ένα ζευγάρι χάμστερ κάνει την ίδια ζημιά στο περιβάλλον όσο η λειτουργία μιας τηλεόρασης plasma. Σύμφωνα με το βιβλίο, ένα κόλεϊ καταναλώνει 164 κιλά κρέατος και 95 κιλά δημητριακών τον χρόνο, επιβαρύνοντας ιδιαίτερα τον πλανήτη.

Ενα ζευγάρι κουνελιών γεννά κατά μέσον όρο 36 μικρά τον χρόνο, τα οποία αν σφαγούν θα ισοδυναμούν με 72 κιλά κρέατος, κάτι που θα βοηθήσει στη μείωση του αποτυπώματος άνθρακος που άφησαν πίσω τους οι γεννήτορές τους.

Ο αρχιτέκτων κ. Βέιλ διαψεύδει ότι προτείνει στον κόσμο να φάει τον σκύλο του. «Δεν υπάρχουν συνταγές στο βιβλίο» λέει. «Απλώς λέμε ότι πρέπει να σκεφτούμε, και να μάθουμε τον αντίκτυπο που έχουν στο περιβάλλον μερικά από τα πράγματα που θεωρούμε δεδομένα» . Αν θέλουμε να διατηρηθεί η ζωή, συνεχίζει, απαιτείται να κάνουμε επιλογές «τόσο δύσκολες όσο θα ήταν να φάει κανείς τον σκύλο του». ToVima

…τρελού επιστήμονα;  Αυτοπροσδιορίζεται ως τρελός επιστήμων και φιλοδοξεί να φέρει επανάσταση στο χώρο της αρχιτεκτονικής, μέσω οικολογικού τσιμέντου. O Πλίνι Φισκ ο Τρίτος εργάζεται κάπου έξω από το Ώστιν του Τέξας. Τον έχουν χαρακτηρίσει οραματιστή και ονειροπόλο. Ο ίδιος προτιμά τον όρο «τρελός». «Να είσαι ελεύθερος να κάνεις αυτό που κάνουμε εδώ είναι πραγματική μαγεία» είπε σχετικά.

Ο Πλίνι Φισκ είναι ο ιδρυτής του μη κερδοσκοπικού Κέντρου Κτιρίων Μέγιστων Δυνατοτήτων (CMPB- Center for Maximum Potential Building) το 1975, ενώ επίσης διδάσκει αρχιτεκτονική στο πανεπιστήμιο στο Texas A&M University.

Ο σκοπός του είναι η ανάπτυξη φιλικών προς το περιβάλλον- ανανεώσιμων υλικών κτιρίων και να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο χτίζονται οι οικισμοί και οι κοινότητες- φέρνοντας επαναστατικές αλλαγές στον τρόπο που κατασκευάζονται σπίτια και γραφεία. Στις αρχές της καριέρας του, πολλοί τον θεωρούσαν ως έναν τρελό επιστήμονα, που κάνει μυστήρια πειράματα στο εργαστήριό του στο Τέξας- πλέον, αντιμετωπίζεται ως κάποιον που βρίσκεται στην «αιχμή του δόρατος» της σχετικής έρευνας. Η τελευταία του εφεύρεση ακούει στο όνομα megacrete: πρόκειται για ένα είδος φιλικού προς το περιβάλλον τσιμέντου, το οποίο, όπως πιστεύει ο Φισκ, θα αλλάξει τα δεδομένα στην αρχιτεκτονική.

Βασικό στοιχείο των εφευρέσεών του είναι η χρήση υλικών που αποτελούν μάλλον απόβλητα παρά πρώτες ύλες: επί της προκειμένης, η άλμη, που αποτελεί βασικό τμήμα της διαδικασίας παρασκευής του εν λόγω τσιμέντου. «Ο κόσμος έχει αλλάξει. Σκεφτόμασταν την επεξεργασία αποβλήτων ως πρόβλημα…τώρα βλέπουμε τα απόβλητα και αντικρίζουμε επαγγελματικές ευκαιρίες» λέει σχετικά.

Ο Φισκ οραματίζεται έναν κόσμο όπου τα υλικά κατασκευής οικοδομημάτων δεν θα συνεισφέρουν στην αύξηση της παρουσίας διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα- και εφαρμόζει τις αρχές του αυτές και στην προσωπική του ζωή, καθώς η κατοικία του είναι πλήρως «πράσινη». «Χρειαζόμαστε ανθρώπους που επεκτείνουν τα όρια του δυνατού, ανθρώπους που πηγαίνουν πέρα από τα σημερινά όρια της σκέψης» είπε η γυναίκα του, Γκέηλ Βιτόρι. «Χρησιμοποιούμε τους πόρους μας με έναν τρόπο που είναι πλήρως αποκομμένος από τη σημερινή πραγματικότητα».

Αγρότες στην ανατολική Ινδία ζήτησαν από τις ανύπαντρες κόρες τους να οργώσουν γυμνές τα χωράφια τους για να αναγκάσουν τους θεούς να στείλουν τις πολυπόθητες βροχές στην περιοχή. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων του κρατιδίου Μπιχάρ, τα γυμνά κορίτσια μετά το ηλιοβασίλεμα όργωναν τη γη με τη βοήθεια ηλικιωμένων γυναικών ψέλνοντας αρχαίους ύμνους και κάνοντας επικλήσεις στους θεούς της βροχής. «Οι χωρικοί πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα κάνουν τους θεούς να ντραπούν και θα τους αναγκάσουν να προκαλέσουν καταρρακτώδεις βροχές, ώστε να σωθούν οι καλλιέργειες», διευκρίνισε αξιωματούχος του κρατιδίου και πρόσθεσε πως οι χωρικοί είναι αποφασισμένοι να συνεχίζουν την τελετουργία αυτή μέχρι να βρέξει. Η εποχή των μουσώνων έχει φέτος καθυστερήσει τόσο που πολλά ινδικά κρατίδια απειλούνται με τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων ογδόντα χρόνων. “Κ”

Σε λίγες δεκαετίες τα οικοσυστήματα αποκαθίστανται, δείχνει μελέτη του Yale. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να πιστεύουμε κάτι εντελώς λανθασμένο. Πολλοί υποστηρίζουμε ότι η καταστροφή που επιφέρει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε χλωρίδα και πανίδα, στα οικοσυστήματα και τους βιότοπους, είναι οριστική και ισχυριζόμαστε ότι τίποτα δεν μπορεί να γυρίσει το ρολόι πίσω. Λέμε ότι όταν ένα είδος αφανιστεί, όλα έχουν τελειώσει, γι’ αυτό δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ.

Ωστόσο, οι πετρελαιοκηλίδες που σήμερα απειλούν τις θάλασσες του Τιμόρ, οι δασικές πυρκαγιές που αποτέφρωσαν τα ελληνικά δάση από τη μία άκρη της χώρας έως την άλλη και τόσες άλλες περιβαλλοντικές καταστροφές, που αποτελούν προϊόν της ανθρώπινης δραστηριότητας, τελικά είναι παροδικές. Με την εξαίρεση των περιπτώσεων αφανισμού κάποιου είδους, μέχρι σήμερα υποτιμούσαμε την ικανότητα της Γης να ξεπερνά και να αποκαθιστά τα προβλήματα της, να επουλώνει τις πληγές της.  Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο … εδώ …

SOS εκπέμπουν οι φοίνικες στη χώρα μας, που απειλούνται από το κόκκινο σκαθάρι (rhynochophous ferrugineus), «εισαγόμενο» έντομο που ενδημεί στους κορμούς των φοινικοειδών και σταδιακά τα καταστρέφει. Σε πολλές περιοχές της χώρας, στην Κρήτη, την Ρόδο, την Ηλεία, αλλά και την Αττική, η ασθένεια διαγιγνώσκεται πλέον διά γυμνού οφθαλμού- οι ειδικοί μιλούν για 3.000 δέντρα που έχουν πληγεί, μεταξύ των οποίων πολλά υπεραιωνόβια. «Η αρχή του κακού έγινε το 2004 με την αθρόα εισαγωγή φοινίκων για καλλωπιστικούς λόγους» εξηγεί στην «Κ» ο κ. Σπύρος Ανδριόπουλος, επικεφαλής της «Κίνησης Πολιτών για τη διάσωση των φοινικοειδών στην Ηλεία». «Χιλιάδες φοίνικες έφθασαν στην Ελλάδα από χώρες της Ε.Ε., αλλά και από την Αίγυπτο, χωρίς όμως να συνοδεύονται από τα απαραίτητα φυτο-υγειονομικά διαβατήρια ή να έχουν ελεγχθεί επισταμένα από τις αρμόδιες Υγειονομικές Υπηρεσίες». Οι φοίνικες αυτοί σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκαν «Δούρειοι Ιπποι», αφού «κουβαλούσαν» είτε προνύμφες είτε το ίδιο το έντομο και λίγους μήνες αργότερα εκδήλωσαν συμπτώματα μαρασμού. Σύντομα σε πολλά φυτά διαπιστώθηκε αιφνίδια κάμψη και απότομη ξήρανση των κεντρικών φύλλων τους, στην καρδιά του φοίνικα, άνοιγμα του δένδρου σε μορφή ομπρέλας και «φάγωμα» των κεντρικών φύλλων- απομεινάρια από την καταστροφική επέλαση του σκαθαριού.

«Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι το έντομο μεταφέρεται από δένδρο σε δένδρο, ακόμα και όταν απέχουν μεταξύ τους έως και 7 χιλιόμετρα», επισημαίνει ο κ. Ανδριόπουλος. «Τα κρούσματα εντοπίζονται στα δένδρα με μαλακό κορμό, ιδίως δε στα φοινικοειδή, τους κάκτους και τους αθανάτους» συμπληρώνει ο κ. Λειβαδάρας, γεωπόνος από την Κρήτη. «Ωστόσο, όταν το έντομο δεν έχει ακόμα «εντοπίσει» τον επόμενο φοίνικα για να μεταναστεύσει, μπορεί να τραφεί και με κηπευτικά», τονίζει. Σημειώνεται, ότι οι πολυάριθμοι φοίνικες που φυτεύτηκαν κυρίως την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων αφού η αγορά, η μεταφορά και η εγκατάσταση ενός κυμαινόταν από 1.500 έως 6.000 ευρώ. Η θεραπεία τώρα έχει επίσης υψηλό κόστος.
«Εφόσον διαπιστωθεί ότι το φυτό πάσχει, απαιτείται να κοπεί, να πακεταριστεί και να ταφεί άμεσα, μια διαδικασία με κόστος από 500 μέχρι 2.000 ευρώ», υπογραμμίζει ο κ. Λειβαδάρας «έτσι αποτρέπεται κατά 90% η εξάπλωση του φαινομένου. Αλλος τρόπος αντιμετώπισης δεν υπάρχει εκτός από τον προληπτικό ψεκασμό των δένδρων με βιολογικά σκευάσματα, όπως γίνεται σε άλλες χώρες της Ε.Ε.». Στην Ελλάδα, ωστόσο, κανένας φορέας δεν εμφανίζεται πρόθυμος να αναλάβει την προστασία των φοινίκων, με αποτέλεσμα αυτοί να μαραζώνουν πάνω από τέσσερα χρόνια πλέον. «Το υπουργείο παρέπεμψε το θέμα στη Νομαρχία», λέει ο κ. Ανδριόπουλος. «Εμείς κάναμε προσφυγή στην Ε.Ε., η οποία τον Ιούλιο έστειλε τους αρμόδιους επιθεωρητές. Αν αυτοί με το πόρισμά τους επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές θα γίνει σύσταση στη χώρα μας για την αμέλεια που μέχρι τώρα έχει επιδείξει».

Kαλή εβδομάδα!

Δύο κυβερνήσεις, σε ΗΠΑ και Βρετανία, δημοσιοποίησαν εκθέσεις, που καταγράφουν όσα θα συμβούν στο μέλλον. Στην Αμερική, ομάδα επιστημόνων που εκπροσωπεί ομοσπονδιακές υπηρεσίες έδωσε μία ζοφερή εικόνα. Η έκθεσή τους ξεκινάει με τη δυσοίωνη πρόβλεψη πως οι πολιτικοί θα αποτύχουν να συμφωνήσουν σε «πλαφόν» για τους ρύπους, που επιδεινώνουν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στη συνέχεια, σκιαγραφεί διαφορετικά σενάρια ανάλογα με την οικονομική και πληθυσμιακή ανάπτυξη, καθώς και την πρόοδο της τεχνολογίας. Η μέση θερμοκρασία αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,2-6,4 βαθμούς Κελσίου ώς τα τέλη του αιώνα. Από την πλευρά τους οι Βρετανοί επιστήμονες προβλέπουν πιο υγρούς χειμώνες με μεγαλύτερο κίνδυνο πλημμυρών, ειδικά στα βόρεια της χώρας και ξηρότερα και θερμότερα καλοκαίρια, που ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολα σε μεγάλες πόλεις του Νότου, ειδικά στο Λονδίνο. Στόχος της δημοσιοποίησης των εκθέσεων είναι να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη σε ΗΠΑ και Βρετανία ότι θα πρέπει οι πολίτες να προχωρήσουν σε θυσίες για να προλάβουν τις μελλοντικές συνέπειες. Μία διεθνής συμφωνία αναμένεται να υπάρξει στην Κοπεγχάγη μέσα στο 2009, καθώς οι χώρες του κόσμου επιζητούν το κείμενο που θα διαδεχθεί το Κιότο.  “K”