Οι μαθητές και οι δάσκαλοι του σχολείου μας, σας καλούμε την Πέμπτη 24/3/2011 να γορτάσουμε μαζί την αναγέννηση του ελληνικού έθνους, με το ξεκίνημα της ελληνικής επανάστασης, αλλά και τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, με το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης στη γη του θεανθρώπου. Ώρα έναρξης γιορτής 9:15 π.μ.
Οι γυναίκες
“Οι γυναίκες απόψε, ενώ είχαν τα παράθυρα ανοιχτά για τη δροσιά, μία απ’ αυτές, η νεώτερη, επήγε να τα κλείσει, αλλά μία άλλη της είπε:
«Όχι, παιδί μου, άφησε να μπει η μυρωδιά από τα φαγητά, είναι χρεία να συνηθίσουμε.
Mεγάλο πράμα η υπομονή!
Eμείς πρέπει να έχουμε υπομονή, αν και έρχονταν οι μυρωδιές.
Aπ’ όσα δίν’ η θάλασσα, απ’ όσ’ η γη, ο αέρας.»
Kι’ έτσι λέγοντας εματάνοιξε το παράθυρο και η πολλή μυρωδιά των αρωμάτων εχυνότουν μέσα κι’ εγιόμισε το δωμάτιο.
Kαι η πρώτη είπε: «Kαι το αεράκι μάς πολεμάει;»
Mία άλλη έστεκε σιμά εις το ετοιμοθάνατο παιδί της κι άφ’σε το χέρι του παιδιού κι’ εσώπασε λιγάκι και ξάφνου της εφάνηκε στο στόμα το βαμπάκι.
Kαι άλλη είπε χαμογελώντας, να διηγηθεί καθεμία τ’ όνειρό της κι όλες εφώναξαν μαζί κι είπαν πως είδαν ένα κι ότι αποφάσισαν μαζί να πουν τα ονείρατά τους.
Kαι μία είπε:
«Mου εφαίνοτουν ότι όλοι εμείς, άντρες και γυναίκες, παιδιά και γέροι, ήμαστε ποτάμια, ποια μικρά, ποια μεγάλα κι’ ετρέχαμε ανάμεσα εις τόπους φωτεινούς, εις τόπους σκοτεινούς, σε λαγκάδια, σε γκρεμούς, απάνου κάτου κι έπειτα εφθάναμε μαζί στη θάλασσα με πολλή ορμή και μες στη θάλασσα γλυκά βαστούσαν τα νερά μας».
Kαι μία δεύτερη είπε:
«Eγώ ‘δα δάφνες κι εγώ φως… κι’ εγώ σ’ φωτιά μιαν όμορφη π’ αστράφταν τα μαλλιά της».
Kαι αφού όλες εδιηγήθηκαν τα ονείρατά τους, εκείνη πού ‘χε το παιδί ετοιμοθάνατο είπε:
«Iδές, και εις τα ονείρατα ομογνωμούμε, καθώς εις τη θέληση και εις όλα τ’ άλλα έργα».
Kαι όλες οι άλλες εσυμφώνησαν κι’ ετριγύρισαν με αγάπη το παιδί της που ‘χε ξεψυχήσει.
Iδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά αυτές είναι μεγαλόψυχες κι ας λένε ότι μαθαίνουν από μας δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. Eμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτές και να τες λατρεύουμε έως την ύστερην ώρα.”
Unit 7 in the Grade 5 book is called Going back in time. We talked about various figures from the past and students wrote about Aliki Vougiouklaki, Jenny Karezi and Socrates but I am posting the following piece as it is 200 years since this influential Greek writer passed away.
Papadiamantis was born on 4th March 1851 on the island of Skiathos. He lived a humble life and he supported himself (very meagerly) by writing throughout his adult life. His novels are adventurous with rich plots about war, pirates and the plague and his shorter stories are “ real “ about country life in Skiathos or city life in the poorer neighbourhoods of Athens. He lived among people like a monk. He was known as a recluse. He died of pneumonia on 3rd January 1911. This year marks 200 years since his death.
By George Grade 5.
There are certain days in the year that as an English teacher I feel we should point out to students….. March 17 last week was Saint Patrick’s Day and I did enjoy making leprechaun figures with students and introducing them to the legend of Saint Patrick. There are crosswords, word searches and a variety of printable worksheets on line to keep everyone busy. We may not have worn green but we did read GREEN EGGS AND HAM by Dr.Seuss. We had a good time.
Από τις διδαχές του Κοσμά του Αιτωλού
«…και σεις γονείς,
να στέλνετε τα παιδιά σας εις το σχολείον
και να τα παιδεύετε με χριστιανικά ήθη,
να κάνετε τρόπον εδώ εις την χώραν σας διά σχολείον,
να ευρήτε ένα δάσκαλο, να τον πληρώνετε να μαθαίνει τα παιδιά σας,
ότι αμαρτάνετε πολύ να τα αφήνετε αγράμματα και τυφλά
και μόνον να φροντίζετε να τους αφήσετε πλούτη και υποστατικά.
Καλλίτερα να τ΄ αφήσετε φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα».
Κοσμάς ο Αιτωλός
Επιστολή του Οδυσσέα Ανδρούτσου προς τους Γαλαξιδιώτες
Αγαπητοί μου Γαλαξιδιώτες!
Ήτανε, βέβαια από το Θεό γραμμένο να δράξουμε τα άρματα μια ημέρα και να χυθούμε καταπάνω στους τυράννους μας, που τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν.
Τι τη θέλουμε, βρε αδέρφια, τούτη την πολυπικραμένη ζωή- να ζούμε στη σκλαβιά και το σπαθί του Τούρκου ν’ ακονιέται εις τα κεφάλια μας. Δεν τηράτε που τίποτα δεν μας απέμεινε;
Οι εκκλησιές μας γενήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει, πως τάχα, έχει τίποτα εδικά του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός, σαν διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτε αδέρφια, δε μας απόμεινε! Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώση και νου. Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας και ό,τι μας απανταχαίνει, ας το βάλουμε γρήγορα σε πράξη και ας είμεθα , αδέρφια, βέβαιοι, το πως ο Χριστός μας ο πολυαγαπημένος θα βάλει χέρι απάνω μας. Ό,τι θα κάμουμε, πρέποντας είναι να το κάμομεν μια ώρα αρχίτερα, γιατί ύστερα θα χτυπάμε το κεφάλι μας. Τώρα η Τουρκία είναι μπερδεμένη σε πολέμους και δεν έχει ασκέρι να στείλει καταπάνου μας. Αν ωφεληθούμε από την περίσταση, όπου ο Θεός, ακούγοντας τα δίκαια παράπονά μας, έστειλε δια ελόγου μας. Μια ώρα πρέποντας είναι να ξεσπάσει αυτό το μαράζι, όπου μας τρώγει την καρδιά. Στα άρματα, αδέρφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνουμε! Και, βέβαια, καλύτερο θάνατο δεν μπορεί να προτιμήσει κάθε Χριστιανός και Έλληνας.
Εγώ, καθώς το γνωρίζετε καλότατα, αγαπητοί μου Γαλαξιδιώτες, εμπορώ να ζήσω βασιλικά- με πλούτη, τιμές και δόξες. Οι Τούρκοι, ό,τι κι αν ζητήσω, μου το δίνουν παρακαλώντας. Γιατί το σπαθί του Οδυσσέα δε χωρατεύει! Έπειτα, κοντά στ’ άλλα, ενθυμούνται τον πατέρα μου, που τους εζεμάτισε. Μα, σας λέγω την πάσαν αλήθειαν, αδέρφια: Δε θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνώ και το Γένος μου να βογγά στη σκλαβιά! Μου καίγεται η καρδιά μου, σαν βλέπω και συλλογιούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραγνεύουν.
Από το Μοριά μου στείλανε γράμμα, πως είναι τα πάντα έτοιμα. Εγώ είμαι στο ποδάρι με τα παλικάρια μου. Μα θέλω, πρώτα, να είμαι βέβαιος το πώς θα με ακολουθήσετε και σεις. Αν εσείς κάμετε αρχή από τη μια μεριά κι εγώ από την άλλη, θα σηκωθεί όλη η Ρούμελη. Γιατί ο κόσμος φοβάται. Μα σαν ιδεί ελόγου σας, που έχετε καράβια και ξέρετε καλύτερα τα πράγματα, το πώς σηκώνεται το μπαϊράκι, θενά τελειώσει όχι καλύτερο το πράγμα.
Περιμένω απάντηση απόκριση με τον ίδιο που φέρνει το γράμμα μου. Την μπαρούτη και τα βόλια τα έλαβα και τα μοίρασα.
Χαιρετίσματα σ’ όλους, πέρα και πέρα.
Σας χαιρετώ και σας γλυκοφιλώ.
Ο αγαπητός σας
Οδυσσέας Ανδρούτσος
22 Μαρτίου 1821
Περιοδικό Διδασκαλικό Βήμα
ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ
«…Όταν φτάσει το αυτοκρατορικό μου φιρμάνι, ν’ αρχίσετε τη στρατολογία των ραγιάδων που κατοικούν στις χώρες μου, για τις ανάγκες της αυτοκρατορικής μου φρουράς…
Θα στρατολογήσετε ένα αγόρι από κάθε πολύτεκνο ραγιά, που να έχει ηλικία από δεκατεσσάρων ως είκοσι χρονών και να είναι ικανό για υπηρεσία.
Από το χωριό που στρατολογείτε να πάρετε όσα χρήματα χρειάζονται για το ντύσιμο των στρατολογουμένων με κόκκινη τσόχα και για το ξύρισμά τους, όχι όμως και άλλα χρήματα για τον οδηγό ή για άλλο σκοπό.
Επειδή αυτή η υπηρεσία πρέπει να γίνει με πολλή προσοχή, σας προστάζω να στρατολογήσετε ανάμεσα στους εκλεκτότερους, τους δυνατότερους και τους καταλληλότερους νέους από εκατόν πενήντα ως εκατόν εξήντα παλικάρια και να τους στείλετε εδώ με τους σχετικούς καταλόγους που θα γράφουν το όνομα και τα χαρακτηριστικά του καθενός και να τους συνοδέψετε στο δρόμο ή στους σταθμούς. Να μην αλλάξετε κατεύθυνση στο δρόμο, να μην αργοπορείτε και να’ χετε το νου σας μήπως φτάσουν λιγότεροι από εκείνους που είναι γραμμένοι…»
Σουλτανικό Φιρμάνι
Δ. Ακτύπης , Στα νεότερα χρόνια, Στ΄ Δημοτικού, ΟΕΔΒ, Αθήνα 1989
Οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές όταν έρχονται αντιμέτωποι με μαθητές που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις μαθησιακές δραστηριότητες αναρωτιούνται πώς μπορούν να τους βοηθήσουν.
Παρακάτω θα βρείτε τρόπους που μπορείτε να τους χρησιμοποιήσετε σε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες:
Η Ποδηλάτισσα
Το δρόμο πλάι στη θάλασσα περπάτησα
που ‘κανε κάθε μέρα η ποδηλάτισσα
Βρήκα τα φρούτα που ‘χε το πανέρι της
το δαχτυλίδι που ‘πεσε απ’ το χέρι της
Βρήκα το κουδουνάκι και το σάλι της
τις ρόδες, το τιμόνι, το πεντάλι της
Τη ζώνη της τη βρήκα σε μιαν άκρη
μια πέτρα διάφανη που ‘μοιαζε δάκρυ
Τα μάζεψα ένα-ένα και τα κράτησα
κι έλεγα πού ‘ναι πού ‘ναι η ποδηλάτισσα
Την είδα να περνά πάνω απ’ τα κύματα
την άλλη μέρα πάνω από τα μνήματα
Την τρίτη νύχτωσ’ έχασα τ’ αχνάρια της
στους ουρανούς άναψαν τα φανάρια της
Μουσική/Στίχοι: Τρανουδάκης Μιχάλης/ Ελύτης Οδυσσέας
Ο γλάρος
Στο κύμα πάει να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει
Από πόλεμο δεν ξέρει
ούτε τι θα πει μαχαίρι
Ο Θεός του ’δωσε φύκια
και χρωματιστά χαλίκια
Αχ αλί κι αλίμονό μας
μες στον κόσμο το δικό μας
Δε μυρίζουνε τα φύκια
δε γυαλίζουν τα χαλίκια
Χίλιοι-δυο παραφυλάνε
σε κοιτάν και δε μιλάνε
Είσαι σήμερα μονάρχης
κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις
Μουσική/Στίχοι: Τρανουδάκης Μιχάλης/’ Ελύτης Οδυσσέας
Το Μαγισσάκι
Από τους χρόνους τους παλιούς, το ‘χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το Μαγισσάκι
Τ’ άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλίμονο σου -εκάης
Έβγα έβγα Μαγισσάκι, χτύπα χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι κι ετούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη
Ποιος θα μου δώκει δύναμη, κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το Μαγισσάκι
Που ‘ναι σπηλιά του ο ουρανός, άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του, στην άκρια του κυμάτου
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι, χύνε το νερό στ’ αυλάκι
Φα και ρε και μι και ντο, μες στο μπλε το ξάγναντο
Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια
Έξι τέσσερα κι οχτώ, γούρι μου και φυλαχτό
Τραγούδι: Νένα Βενετσάνου / Στίχοι:Ελύτης Οδυσσέας
Τα τζιτζίκια
Η Παναγιά τα πέλαγα κρατούσε στην ποδιά της
τη Σίκινο την Αμοργό και τ’ άλλα τα παιδιά της
E, σεις τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει Κι όλοι αποκρίνονται μαζί
Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει
Από την άκρη του καιρού και πίσω απ’ τούς χειμώνες
άκουγα σφύριζε η μπουρού και βγαίναν οι γοργόνες
E, σεις τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει Κι όλοι αποκρίνονται μαζί
Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει
Και ‘γώ μέσα στους αχινούς στις γούβες στ’ αρμυρίκια
σαν τους παλιούς θαλασσινούς ρωτούσα τα τζιτζίκια
E, σεις τζιτζίκια μου άγγελοι γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει Κι όλοι αποκρίνονται μαζί
Ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει, και ζει και ζει
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει
Μουσική/Στίχοι: Κόκοτος Λίνος / Οδυσσέας Ελύτης
Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!!!!!
Το είπε…:Οδυσσέας Ελύτης
“Μαλλιά Κουβάρια” είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας της Walt Disney Pictures που θα παρακολουθήσουν αύριο στα Γιαννιτσά οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Παραλίμνης.
Η ταινία είναι μια διασκεδαστική περιπέτεια σε Digital 3D™ και Real D 3D » που… υπόσχεται απανωτές εκπλήξεις, άφθονο σασπένς, αλλά και δυνατές συγκινήσεις.
Όταν ο περιζήτητος και πιο γοητευτικός κλέφτης του βασιλείου, ο Φλιν Ράιντερ, βρίσκει καταφύγιο σε ένα μυστηριώδη πύργο, πιάνεται όμηρος της Ραπουνζέλ, μιας όμορφης, φυλακισμένης έφηβης με μαγικά, χρυσά μαλλιά, μήκους 70 μέτρων!
Η Ραπουνζέλ, που ψάχνει τρόπο να δραπετεύσει από τον πανύψηλο πύργο όπου η μοχθηρή μητέρα Γκόθελ την κρατάει φυλακισμένη για χρόνια, θα καταφέρει να κλείσει μια συμφωνία με τον όμορφο κλέφτη. Το αταίριαστο δίδυμο, ξεκινά την απόδραση του, παρέα με ένα ιδιαίτερα παρατηρητικό άλογο, τον Μάξιμους, έναν υπερπροστατευτικό μικρό χαμαιλέοντα, τον Πασκάλ και μια συμμορία όχι και τόσο ικανών κλεφτών.
Με τις φωνές των Α. Πρωτοψάλτη, Ι. Παππά και Π. Μπουγιούρη.
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΚΥΚΛΩΜΑ – ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ
Εργασία της Ε΄Τάξης του Σχολείου μας με την οποία πρόκειται να πάρουμε μέρος στο 3ο μαθητικό συνέδριο πληροφορικής.
1. Εισαγωγή
Η αφορμή για να ασχοληθούμε με το ηλεκτρικό κύκλωμα και το διακόπτη, μας δόθηκε όταν μιλήσαμε στο μάθημα της Φυσικής για το απλό ηλεκτρικό κύκλωμα και τους διακόπτες (Φυσικά Ε΄ Δημοτικού, Ερευνώ και Ανακαλύπτω Τετράδιο Εργασιών, σελίδες 104 και 115 αντίστοιχα).
Αποφασίσαμε λοιπόν να βρούμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες καθώς και τα υλικά που θα χρειαστούμε για να κατασκευάσουμε το δικό μας ηλεκτρικό κύκλωμα και διακόπτη.
2. Τρόπος εργασίας
Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες των τριών και δύο παιδιών. Η πρώτη ομάδα θα παρουσίαζε τον τρόπο κατασκευής του ηλεκτρικού κυκλώματος χρησιμοποιώντας όλα τα απαραίτητα υλικά και η δεύτερη χρησιμοποιώντας ένα λογισμικό παρουσίασης. Ο δάσκαλος, μας έδωσε συμβουλές για το πού θα μπορούσαμε να βρούμε και να προμηθευτούμε τα υλικά μας, καθώς και τον τρόπο κατασκευής. Τέλος αποφασίστηκε να παρουσιάσουμε τις δημιουργίες μας στην τάξη μόλις θα τις ολοκληρώναμε.
3. Η εργασία των ομάδων
Ξεκινήσαμε διαβάζοντας μερικές φορές το πείραμα που είναι στο βιβλίο μας. Αφού κρατήσαμε σημειώσεις για τα υλικά που θα χρειαστούμε, πήγαμε σε ένα κατάστημα με ηλεκτρολογικό υλικό και τα προμηθευτήκαμε. Επίσης, από το ξυλουργείο του χωριού μας, βρήκαμε και ξύλινα πλακάκια για να σταθεροποιήσουμε την κατασκευή μας.
Στη συνέχεια αναζητήσαμε στο διαδίκτυο (http://www.google.gr/) τις απαιτούμενες εικόνες που αντιστοιχούν στην κατασκευή μας και τις αντιγράψαμε σε έναν φάκελο στον υπολογιστή του σχολείου.
1ηΟμάδα
Στην αρχή σταθεροποιήσαμε τη λυχνιολαβή στη μία άκρη επάνω στο ξύλινο πλακάκι χρησιμοποιώντας ξυλόβιδες ή καρφάκια. Μόλις σταθεροποιήθηκε βιδώσαμε το λαμπτήρα και τοποθετήσαμε την πηγή ηλεκτρικής ενέργειας (μπαταρία) στην άλλη άκρη συγκρατώντας την με λίγη κολλητική ταινία. Στη συνέχεια ενώσαμε με τα καλώδια τις άκρες της μπαταρίας με τις άκρες της λυχνιολαβής και παρατηρήσαμε ότι έχουμε ένα κλειστό ηλεκτρικό κύκλωμα με το λαμπτήρα μας να ανάβει. Έπειτα κατασκευάσαμε το διακόπτη χρησιμοποιώντας δύο συνδετήρες και τον παρεμβάλαμε στο κύκλωμα. Παρατηρήσαμε πως όταν κλείνει ο διακόπτης κλείνει το κύκλωμα και ανάβει ο λαμπτήρας, ενώ όταν ανοίγει ο διακόπτης ανοίγει το κύκλωμα και σβήνει ο λαμπτήρας. Επίσης διαπιστώσαμε πως ο διακόπτης είναι δυνατό να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε σημείο μέσα στο κύκλωμα. Κατά τη διάρκεια κατασκευής του πειράματός μας, ο δάσκαλός μας βιντεοσκόπησε την παρουσίαση, για να την προβάλουμε αργότερα στην τάξη.
2ηΟμάδα
Ξεκινήσαμε ψάχνοντας στο διαδίκτυο (http://www.google.gr/) για εικόνες σχετικές με τα υλικά του πειράματός μας. Αφού τις βρήκαμε, τις αποθηκεύσαμε σε ένα φάκελο στον υπολογιστή μας. Μετά ανοίξαμε το λογισμικό παρουσίασης (Power Point) της Microsoft και προσθέσαμε τις εικόνες του πειράματος προσεκτικά και στη σωστή θέση σε νέα διαφάνεια. Στο τέλος προσθέσαμε κατάλληλα εφέ εμφάνισης των εικόνων ώστε, κατά την παρουσίαση, να εμφανίζονται με την κατάλληλη σειρά δείχνοντας βήμα βήμα την κατασκευή του ηλεκτρικού κυκλώματος και του διακόπτη.
4. Παρουσίαση στην τάξη
Οι εργασίες μας ολοκληρώθηκαν και συγκεντρώθηκε όλη η τάξη στην αίθουσα υπολογιστών του σχολείου μας. Στην αρχή παρουσιάστηκε το βίντεο της 1ης ομάδας και στη συνέχεια έγινε η παρουσίαση της δεύτερης ομάδας. Όλοι μαζί αποφασίσαμε να αναρτήσουμε στην ηλεκτρονική εφημερίδα του σχολείου μας (e-φημερίδα : https://blogs.sch.gr/dimparal/) τις δύο εργασίες με τη βοήθεια του δασκάλου μας.
Το βίντεο της 1ης ομάδας.
Η παρουσίαση της 2ης ομάδας.
5.Συζήτηση
Η εργασία αυτή μας βοήθησε να καταλάβουμε καλύτερα τα ηλεκτρικά κυκλώματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο εργάζονται όσοι ασχολούνται γενικά με τον ηλεκτρισμό. Επίσης μας βοήθησε να καταλάβουμε τη χρησιμότητα που έχει ο διακόπτης στην καθημερινή μας ζωή.
Μάθαμε πώς να αναζητούμε πληροφορίες στο διαδίκτυο και πώς να τις χρησιμοποιούμε.
Επίσης μάθαμε πως είναι σημαντικό να αναφέρουμε πάντα τις πηγές (τους δικτυακούς τόπους) από τις οποίες αντλούμε πληροφορίες και εικόνες. Μάθαμε πώς να χρησιμοποιούμε το λογισμικό παρουσίασης (Power Point/Microsoft). Σημαντικό βέβαια για εμάς ήταν και το γεγονός της παρουσίασης των εργασιών μας στους συμμαθητές μας.
Βιβλιογραφία
1. Εμμανουήλ Αποστολάκης, Ελένη Παναγοπούλου, Σταύρος Σάββας, Νεκτάριος Τσαγλιώτης, Βεατρίκη Μακρή, Γιώργος Πανταζής, Κυριακή Πετρέα, Σοφοκλής Σωτηρίου, Βασίλης Τόλιας, Αθηνά Τσαγκογέωργα, Γεώργιος Καλκάνης, Έκδοση Ε΄ 2010 Φυσικά Ε΄Δημοτικού Ερευνώ και Ανακαλύπτω, Βιβλίο Μαθητή (κεφ.Ηλεκτρισμός σελίδες 59, 60, 61, 66 και 67), ΟΕΔΒ, ΥΠΕΠΘ, ΑΘΗΝΑ.
2. Εμμανουήλ Αποστολάκης, Ελένη Παναγοπούλου, Σταύρος Σάββας, Νεκτάριος Τσαγλιώτης, Βεατρίκη Μακρή, Γιώργος Πανταζής, Κυριακή Πετρέα, Σοφοκλής Σωτηρίου, Βασίλης Τόλιας, Αθηνά Τσαγκογέωργα, Γεώργιος Καλκάνης, Έκδοση Ε΄ 2010 Φυσικά Ε΄Δημοτικού Ερευνώ και Ανακαλύπτω, Τετράδιο Εργασιών (κεφ.Ηλεκτρισμός σελίδες 104 και 115) ΟΕΔΒ, ΥΠΕΠΘ, ΑΘΗΝΑ.
Πηγές
1. http://www.google.gr/ Μηχανή αναζήτησης Google
2. https://blogs.sch.gr/dimparal/ Δημοτικό Σχολείο Παραλίμνης Γιαννιτσών.
Στην παρακάτω εικόνα βλέπεις παραδοσιακά παιχνίδια. Πού παίζονταν συνήθως αυτά; Πού παίζονται αυτά συνήθως σήμερα;
Με τον όρο λαχνίσματα ονομάζονται παιδικά κυρίως τραγούδια που λέγονται πριν την έναρξη ομαδικών παιχνιδιών προκειμένου να καθορισθεί με κλήρο (“λαχνός”) ο πρώτος που θα αρχίσει το παιχνίδι.
Μετά το ερώτημα “Να τα βγάλουμε” κάποιο παιδί κάνει τη “μάνα” και αφού τα υπόλοιπα κάνουν κύκλο, η μάνα αρχίζει το τραγούδι. Είναι διαδεδομένα σε πολλά μέρη της Ελλάδας και τα περισσότερα παρόλο που είναι ακαταλαβίστικα, ακούγονται θαυμάσια από τα παιδιά που τα διαδίδουν στα μικρότερα. Σημαντικότερα είναι:
“Α μπε μπα μπλομ”, “Άκατα μάκατα”, “Ένι μένι”, “Μαριάμ” κλπ
Ο Βασιλιάς
Τα παιδιά “τα βγάζουν” κι ένας τους γίνεται βασιλιάς. Ο βασιλιάς κάθεται κάπου, ενώ οι άλλοι απομακρύνονται για να διαλέξουν ποιο επάγγελμα θα παραστήσουν και με ποιες κινήσεις. Όταν τελειώσουν επισκέπτονται τον βασιλιά και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
– Τεμπελιά!
Τότε τα παιδιά κάνουν τις κινήσεις του επαγγέλματος που διάλεξαν. Αν ο βασιλιάς το καταλάβει, το φωνάζει και κυνηγάει να πιάσει ένα παιδί που γίνεται βασιλιάς. Αν δεν το καταλάβει, ξανακάθεται και τα παιδιά μιμούνται κάτι άλλο.
Το Δημοτικό Σχολείο της Παραλίμνης στις 23/2/2010 πραγματοποίησε εκπαιδευτική επίσκεψη στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πέλλας, το οποίο μόλις τότε είχε ανοίξει τις πύλες του για το κοινό.
Είχαμε την ευκαιρία να ξεναγηθούμε στο χώρο και στις σημαντικές εκθεσιακές ενότητες από τη γνωστή ξεναγό κ. Ε. Κούκουρα ενώ σημαντικά σημεία της ξενάγησής της καταγράφηκαν και αποτέλεσαν τη βάση για δραστηριότητες από εκπαιδευτικούς στις τάξεις τους.
Σημειωτέων πως η έκθεση του Μουσείου, αναπτύσσεται σε χώρο 2.500 τετραγωνικών μέτρων και διαρθρώνεται σε πέντε θεματικές ενότητες, που μπορεί να μη διαχωρίζονται η μία από την άλλη σε κλειστές αίθουσες αλλά η περιήγηση παραπέμπει στον αρχαιολογικό χώρο ενώ ο εκθεσιακός χώρος έχει πλήρη εποπτικότητα.
Επίσης, επάνω από την έκθεση του ισογείου βρίσκεται εξώστης, απ’ όπου ο θεατής έχει τη δυνατότητα της πανοραμικής επαφής με τα εκθέματα
Τον επισκέπτη υποδέχεται στον εκθεσιακό χώρο η μαρμάρινη κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου – εύρημα από την περιοχή των Γιαννιτσών, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πέλλα.
Ο εκθεσιακός χώρος συμπληρώνεται με αίθουσες προβολής βίντεο και πολλαπλών χρήσεων, πωλητήριο, αναψυκτήριο, γραφεία, εργαστήρια και αποθήκες.
Θέμα: «Τι μάθαμε από την ξενάγησή μας στο Μουσείο» *
* Σημειώσεις από την ξενάγηση της κ. Κούκουρα όπως καταγράφηκαν από τη συνάδελφο κ. Οικονομίδου Αναστασία.
Η ΙΔΡΥΣΗ ΑΠΟΙΚΙΩΝ
Στα αρχαία χρόνια η οικογένεια ονομάζονταν φάρα. Κι αυτό γιατί, όλα τα μέλη της οικογένειας δούλευαν για το ψωμί τους. Το ψωμί γίνεται από το στάχυ, που τότε το ονόμαζαν φαρίνα. Δηλαδή φάρα είναι η οικογένεια που μοιράζεται και τρώει το ίδιο ψωμί.
Όταν συγκεντρώνονταν πολλοί άνθρωποι σε έναν τόπο, δεν τους χωρούσε πλέον ο τόπος. Γι’ αυτό ξεκινούσαν πόλεμοι για τη γη και για το ψωμί. Άλλοι πάλι, έπαιρναν τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να μεταναστεύσουν. Στην αρχαιότητα δεν επιτρέπονταν, όμως να φύγουν έξω από την πόλη πάνω από πενήντα άτομα. Αυτοί που ήθελαν να φύγουν, έπρεπε να πάρουν διαβατήριο.
Έστελναν, λοιπόν, τους ιερείς ως αντιπροσώπους τους στο Μαντείο των Δελφών, για να πάρουν χρησμό. Αυτοί έδιναν στην Πυθία μια πλάκα που έγραφε: “Εμείς είμαστε από την Πέλλα. Δε μας χωράει πια, αυτός ο τόπος. Πού να πάμε;” Τότε η Πυθία έγραφε σε μια πλάκα το μέρος που έπρεπε να μεταναστεύσουν και τους έδινε και έναν χάρτη.
Η μετανάστευση γίνονταν το μήνα Μάρτιο, το μήνα του Θεού Άρη.
Όταν επέστρεφαν οι ιερείς, έπαιρναν τα δαχτυλίδια των ανθρώπων που επιθυμούσαν να μεταναστεύσουν ( κάθε οικογένεια είχε ένα συγκεκριμένο δαχτυλίδι, με δική του σφραγίδα -κάτι σαν τη σημερινή υπογραφή-) και τα έριχναν σ’ ένα κράνος. Μετά τραβούσαν κλήρους. Όσοι κληρώνονταν ήταν οι κληρωτοί, αυτοί που θα έφευγαν.
Ένα χρόνο προετοιμάζονταν για τη νέα πατρίδα. Πρώτα γίνονταν προξενιά. Τον Ιανουάριο (ο μήνας για γάμους) γίνονταν οι γάμοι στα σπίτια. Σ’ έναν ειδικό ναό δίνονταν οι αμοιβαίοι όρκοι των ζευγαριών. Τα σπίτια στολίζονταν με λουλούδια και πούπουλα και έτρωγαν κοτόπουλο. Στο τραπέζι δεν υπήρχαν ψητά κατσικάκια, γιατί ήταν ετοιμόγεννα. Έπρεπε δηλαδή να παντρευτούν μια κοπέλα απ’ τον τόπο τους. Έτσι έμεινε η φράση: “Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο”
Ακολουθούσε ο μήνας Φεβρουάριος -ο μήνας του ελαφιού- και οι άντρες επιδίδονταν στο κυνήγι του ελαφιού. Το κρέας έφτανε στο σπίτι και έτρωγαν όλοι μαζί για τελευταία φορά. Και τελείωνε το κρέας (Αποκριά). Το μήνα Μάρτιο (άνοιγε το Τριώδιο) άνοιγαν οι πύλες της πόλης και αυτοί που έφευγαν , έβλεπαν έφευγαν τρία αγάλματα, τρεις δρόμους δηλαδή, και έπρεπε από μόνοι να διαλέξουν ένα δρόμο για να βρουν τη μοίρα τους. Η λέξη “μοίρα” βγαίνει από το ρήμα “μοιράζω”, είναι δηλαδή το “μερίδιο” και το “μερτικό”, το κομμάτι που παίρνει ο καθένας από τη μοιρασιά ενός όλου. Έτσι, μοίρα σημαίνει πάνω απ’ όλα το μερίδιο που διεκδικεί ο καθένας στη ζωή και την ευτυχία.
Οι αρχαίοι πίστευαν στη μοίρα που δεν ήταν μια αλλά τρεις. Οι Μοίρες παριστάνονται, συνήθως, ως τρεις γυναικείες μορφές που κλώθουν. Η κλωστή που κρατούν στα χέρια τους, είναι η ανθρώπινη ζωή· συμβολίζεται έτσι το πόσο μηδαμινή κι ασήμαντη αποδεικνύεται τελικά, αφού κόβεται με το παραμικρό, όπως μια κλωστή. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, γνέθει το νήμα της ζωής, η δεύτερη, η Λάχεση, μοιράζει τους κλήρους, καθορίζει τι θα “λάχει” στον καθένα. Η τρίτη Μοίρα, τέλος, η Άτροπος, κόβει χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, όταν έρθει η ώρα, την κλωστή της ζωής των ανθρώπων. Οι Μοίρες είναι επομένως οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του.
Το άσβεστο πυρ στην αποικία.
Στο ταξίδι έπαιρναν μαζί τους χάρτη, άσβεστο πυρ (φωτιά από τον τόπο τους μέσα σε γυάλινα βάζα με τρύπες, για να μπαίνει το οξυγόνο) και σπόρους για το ψωμί (σιτάρι και κριθάρι). Οι νύφες ήταν στολισμένες και φορούσαν στέμμα από άνθη μυρτιάς. Υπόσχονταν μάλιστα να κάνουν πολλά παιδιά.
Το καινούριο μέρος που θα πήγαιναν δεν ήταν μια τυχαία επιλογή. Έπρεπε να υπάρχει ύψωμα, για να χτιστεί η Ακρόπολη. Μέσα εκεί θα χτίζονταν ένας ναός αφιερωμένος στο Θεό της μητέρας πατρίδας και Θα έπρεπε να υπάρχει χώρος για να μπουν εκεί σε περίπτωση κινδύνου. Οπωσδήποτε θα έπρεπε να έχει νερό. Και πού έχει νερό; Όπου φυτρώνουν πλατάνια. Όταν επέστρεφαν οι μετανάστες για να δουν τους συγγενείς τους στη μητέρα πατρίδα , την ώρα που έπρεπε να ξαναφύγουν για την νέα τους πατρίδα( αποικία), τους έλεγαν οι ντόπιοι: “Χαιρέτα μας τον πλάτανο” , δηλαδή χαιρετίσματα στη νέα σου γη.
I think encouraging children to read books is very important and introducing them to some classic English children’s literature is something I truly enjoy. Today I chose to read Where the Wild Things Are (a 1963 children’s picture book by American writer and illustrator Maurice Sendak) to the students in Grade 6. The story appealed to them as the plot is “wild” and they did enjoy the beautiful illustrations. We talked about Max’s feelings, dreams, fantasy and animals as the “wild things” in the book are a combination of different animals. We finished off with a worksheet and I now await to see their own “wild” animal creations.
Η λογική της υπερ-παραγωγής, της υπερ-κατανάλωσης, της συνεχούς συσσώρευσης σκουπιδιών που μολύνουν και πιέζουν το περιβάλλον και υποβαθμίζουν τελικά την ποιότητα της φύσης και της ζωής μας, ήταν η ιδέα της περιβαλλοντικής δράσης “Τέχνη με τα σκουπίδια μας”.
Μέσα από τη διαδικασία του να αξιοποιήσουμε τα σκουπίδια και να δημιουργήσουμε με αυτά έργα τέχνης (κολάζ, συνθέσεις, γλυπτά κλπ) δίνεται στα παιδιά η δυνατότητα να ανακαλύψουν μια καινούρια λογική που λέει πως:
Έτσι λοιπόν οι μαθητές της Στ΄τάξης του σχολείου μας συμμετέχοντας πρόθυμα στην παραπάνω δράση και στο σχετικό διαγωνισμό του Υπουργείου Παιδείας για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου, δημιούργησαν με την επιμέλεια της δασκάλας τους κ. Οικονομίδου, δύο έργα τα οποία φωτογράφισαν και έστειλαν σε ψηφιακή μορφή στο διαγωνισμό.
Το (ομαδικό) έργο
ονομάστηκε “ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ” και συνδημιουργοί ήταν όλοι οι μαθητές της τάξης, ενώ 
το ατομικό φτιάχτηκε από το μαθητή Θ.Κ
Συγχαρητήρια παιδιά!!!
