Ετικέτα: διαθεματικά

Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ε’1 δίνουν το παρόν με τη δεύτερη δημοσιογραφική τους προσπάθεια. Η εφημερίδα τους, εμπνεύστηκε σε ό,τι αφορά τη θεματολογία και αποτελεί προΐόν των ίδιων. Εργάστηκαν με επιμονή και υπομονή και μας καταθέτουν το αποτέλεσμα.

Με τη σειρά μου, τους οφείλω θερμά συγχαρητήρια και τους εύχομαι να καταφέρνουν πάντα να υλοποιούν τις σκέψεις και τις ιδέες τους.

Τέλος, ευχαριστούμε θερμά την Κ. Σοφία Ισιδώρου για την πολύτιμη βοήθειά της στην εκτύπωση της εφημερίδας μας.

Πολλές ευχές για όμορφες γιορτινές στιγμές σε όλους τους αναγνώστες,

Η δασκάλα του τμήματος,

Μαρία Κουνέλη

Για να δείτε την εφημερίδα, πατήστε στην εικόνα.

Η Δευτέρα 2/10 που ορίστηκε για φέτος μέρα Πεναλλήνιου Σχολικού αθλητισμού, άφησε μνήμες από τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν και σας παρουσιάζουμε ένα δείγμα από αυτές. Οι μαθητές, από τους πιο μικρούς έως τους μεγαλύτερους, συμμετείχαν σε αθλητικά παιχνίδια στο προαύλιο, ζωγράφισαν τους τοίχους του γυμναστηρίου με θέματα από τον αθλητισμό, είδαν ταινία για τη ζωή ενός αθλητή αλλά και διαμαρτυρήθηκαν για την έλλειψη γυμναστή για τη Β’ τάξη που συνεχίζει να στερείται το δικαίωμα στην άθληση.

Να επισημάνουμε, τη συμμετοχή του 1ου ειδικού σχολείου Κορυδαλλού και τη συνεργασία των μαθητών από δυο σχολεία διαφορετικής δομής.

Την επιμέλεια του προγράμματος είχε ο γυμναστής μας, Κ. Νίκος Μελετάκος και η καθηγήτρια εικαστικών, Κ. Ιωάννα Καραντζή.

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

“Ξαναχτυπούν” και μας αιφνιδιάζουν τα γλυκά μαθητούδια του Α’1, δημοσιεύοντας την επόμενη δραστηριότητά τους.

Και με το καλοκαίρι να μας καλεί στην αγκαλιά του, μας στέλνουν τα όνειρά τους γεμάτα καράβια. Υπερωκεάνια, ιστιοφόρα, βαρκούλες, μέχρι και την Αργώ έχουν φέρει με λέξεις και ζωγραφιές. Και το απλό χαρτί ζωντάνεψε και ταξιδεύει τους αναγνώστες σε μακρινά ταξίδια που μόνο το παιδικό μυαλό μπορεί να σχεδιάσει.

Καλό σας ταξίδι!!

(Πατώντας την εικόνα, ξεκινάτε. Προσοχή: Προσδεθείτε!)

Σήμερα ήταν μία ξεχωριστή ημέρα, γιατί από πολύ μακριά ήρθε κάτι για τη Β’ και τη Δ’ τάξη! Μας ήρθε ένα κουτί που έχει ταξιδέψει πολύ και είχε μία σημαντική έκπληξη για εμάς… και ένα μήνυμα:
«Άνοιξέ το, το κουτί, ιστορίες θα σου πει
για παιδιά, όπως εσείς, μαθητές περιωπής,
που ήταν σε μιαν άλλη χώρα και όμως ήρθαν εδώ τώρα.
Γιατί, ενώ την αγαπούσαν κι εκεί καλά περνούσαν,
ήρθε ο πόλεμος μια μέρα, βόμβες πέφταν πέρα ως πέρα
και τριγύρω άλλαξαν όλα, φόβος, τρόμος, πολυβόλα.
Αναγκάστηκαν να φύγουν και τους φίλους τους να αφήσουν
με τα πόδια ή με βάρκες, να διασχίσουν χώρες, χάρτες
για να βρούνε ένα μέρος δίχως όπλα και φοβέρα,
που θα ζούνε με ειρήνη, ηρεμία και γαλήνη,
σπίτι για να ξαναχτίσουν και σχολειό να ξαναρχίσουν.
“Μα εμένα τι με νοιάζει;” θα ρωτάς. “Δεν με πειράζει!”

Κι όμως ξέρω, αν σκεφτείς, στην καρδιά σου πως θα βρεις
έννοιες, όπως η αγάπη, η φροντίδα και το χάδι.
Κι ότι θες να βοηθάς όποιον κίνδυνο διατρέχει.
Πες αλήθεια! Δεν είναι έτσι;
Άνοιξε το, το κουτί, ιστορίες θα σου πει.
Κι όταν όλες τις ακούσεις, θησαυρό θα έχεις βρει!»

Κι έτσι ξεκινήσαμε να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα του μηνύματος. Πώς; Συμμετέχοντας στο βιωματικό πρόγραμμα με τίτλο: «Προσφυγικές ροές, ανθρώπινα δικαιώματα και διαπολιτισμικότητα», που σχεδιάστηκε για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού (Σ.Ε.Ο.) και στοχεύει στην ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και τη διαμόρφωση θετικής στάσης και συμπεριφοράς των παιδιών της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους πρόσφυγες και το προσφυγικό ζήτημα. Ως μέσο στο παρόν εκπαιδευτικό πρόγραμμα χρησιμοποιήθηκε το παιχνίδι, που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο στη ζωή των παιδιών, ενισχύει τη βιωματική μάθηση και συμβάλλει στην ισορροπημένη και ολόπλευρη ανάπτυξη των παιδιών.

Συντονιστές του προγράμματος ήταν οι εκπρόσωποι του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού κα Κάππου Ειρήνη και κος Γαλάνης Μπαλάσης, οι οποίοι καθοδήγησαν μέσα από τις δράσεις τα παιδιά να κατανοήσουν  τις έννοιες: αποδοχή, προσφορά, συμπαράσταση, ισότητα, πρόσφυγας και μετανάστης, να ευαισθητοποιηθούν σε σχέση με το προσφυγικό ζήτημα και να έρθουν σε επαφή με την αξία της αυτενέργειας του σημερινού πολίτη μέσω της ενεργούς συμμετοχής και της κοινωνικής προσφοράς.

Τα περάσαμε όμορφα…και ανακαλύψαμε πως ο πραγματικός θησαυρός είναι αυτός που βρίσκεται μέσα μας: η αγάπη!

Ευχαριστούμε πολύ Ειρήνη και Μπαλάση και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στο πολύτιμο έργο σας!

Πατήστε την εικόνα για να δείτε στιγμιότυπα από τη δράση μας

“Κυρία, μπορώ να πιω νερό; ” Η ερώτηση αυτή, ένα πρωινό του Φεβρουαρίου, στάθηκε αφορμή να ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για τις ανάγκες. Έχουμε όλοι τις ίδιες ανάγκες; Και αφού είμαστε τόσο διαφορετικοί, με ποιο τρόπο αυτές εκφράζονται; Υπάρχουν παιδιά που δεν ικανοποιούνται οι βασικές τους ανάγκες; Τις απορίες μας αυτές, κι άλλες πολλές, “ήρθε” να μας βοηθήσει να απαντήσουμε η Ειρήνη, μέσα από την αφήγηση της ιστορίας της.

Η “Ειρήνη” αποτελεί ένα εκπαιδευτικό υλικό σχεδιασμένο για παιδιά ηλικίας 5-8 ετών. Περιλαμβάνει μια ταινία κινουμένων σχεδίων και το εγχειρίδιο “Σημειώσεις για εκπαιδευτικούς”, καθώς και το κείμενο της ιστορίας.

Συγκεκριμένα, η ιστορία αναφέρεται σε  ένα κοριτσάκι που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του και δοκιμάζει την ανασφάλεια και την απόρριψη μέχρι να βρει ζεστασιά, προστασία και στοργή σε ένα νέο σπιτικό.

Αφού, λοιπόν, θυμηθήκαμε ποια είναι τα δικαιώματά μας, ήρθαμε σε επαφή και με την παραβίασή τους…

• Πατήστε την εικόνα για να διαβάσετε την Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με εικόνες:

• Δείτε την ιστορία της Ειρήνης, επιμελημένη από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες:

• Δείτε την ιστορία της Ειρήνης, επιμελημένη από εμάς!

Η ιστορία της Ειρήνης μας βοήθησε να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθησή μας για εκείνους που βρίσκονται μακριά από την πατρίδα τους και να κατανοήσουμε την έννοια της διαφορετικότητας και του αποκλεισμού σε συνδυασμό με τις βασικές και καθολικές ανάγκες των παιδιών. Κι επειδή η Ειρήνη είναι ένα κορίτσι στην ηλικία μας, ταυτιστήκαμε μαζί της και μοιραστήκαμε κι εμείς με εκείνη τους δικούς μας φόβους. Ο Παραμυθάς, μας κάθισε κοντά του και μας διηγήθηκε μια ιστορία για το φόβο…

• Πατήστε την εικόνα για να διαβάσετε την ιστορία του:

Κι εμείς με τη σειρά μας αναγνωρίσαμε τους φόβους μας, τους ζωγραφίσαμε και μέσα σε τούτο δω το βιβλιαράκι τους εγκλωβίσαμε!

Με τον τρόπο αυτό μυηθήκαμε στην τέχνη του να μη φοβόμαστε το φόβο! Να μεγαλώνουμε όμορφα, με σεβασμό στα συναισθήματά μας, με σεβασμό στη Ζωή…

Ας βοηθάμε τα παιδιά να συνειδητοποιούν πως οι ομοιότητες και οι διαφορές μπορούν να συνυπάρχουν και πως το δυσκολότερο, μα και σημαντικότερο κομμάτι είναι να μην επικρίνουμε ό,τι διαφέρει…

Υπάρχουν άραγε γλώσσες που δεν τις μιλά το στόμα, αλλά τα χέρια τις μιλούν; Υπάρχουν άραγε τραγούδια που δεν τ’ ακούν τα αυτιά, μα τα χέρια τα “ακούν”;

Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στις χώρες του Ξένου και του Άλλου, με στόχο να αναπτύξουν τα παιδιά την προσωπικότητά τους σε ένα πλαίσιο αλληλοσεβασμού, ανοιχτής σκέψης και συμπεριφοράς απέναντι σε ατομικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, συνταξιδιώτες μας έγιναν οι δυο δάσκαλοι Ειδικής Αγωγής του σχολείου μας, ο κος Γιώργος Σωτηρίου και η κα Ευγγελία Πουρνάρα. Αφορμή για την επίσκεψή τους αποτέλεσε ο προβληματισμός μας σχετικά με το πώς τα άτομα με Ειδικές Ανάγκες επικοινωνούν τις ανάγκες τους, αφού μάθαμε πως έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα τυπικής ανάπτυξης και τις ίδιες βασικές ανάγκες. Πιο συγκεκριμένα, σημεία αναφοράς μας έγιναν τα άτομα με προβλήματα ακοής.

Ο Γιώργος και η Ευαγγελία αρχικά προέτρεψαν τα παιδιά να κλείσουν τα αυτιά τους και ξεκίνησαν μια συζήτηση. Τα παιδιά, όταν άνοιξαν τα αυτιά τους απάντησαν πως δεν είχαν καταλάβει τι έλεγαν οι δάσκαλοι. Στη συνέχεια, ξαναέκλεισαν τα αυτιά τους και αυτή τη φορά η Ευγγελία και ο Γιώργος άρχισαν να “μιλούν” με χειρονομίες, κάνοντας χρήση της Νοηματικής Γλώσσας, στην οποία έχουν εκπαιδευτεί.

Εντυπωσιακό ήταν πως αυτή τη φορά, αν και τα παιδιά δεν κατάλαβαν το περιεχόμενο της συζήτησης, “έπιασαν” τη συναισθηματική απόχρωσή της, επισημαίνοντας πως ήταν μια χαλαρή κι ευχάριστη συνομιλία.

Στη συνέχεια, οι δάσκαλοι έβαλαν στα παιδιά να ακούσουν ένα μελοποιημένο ποίημα του Γιώργου – Μενέλαου Μαρίνου, το “Τραγούδι του Κλόουν”, που βρίσκεται στο Ανθολόγιο Κειμένων της Γ’ – Δ’ τάξης.

Έπειτα έμαθαν στα παιδιά να το τραγουδούν στη νοηματική γλώσσα!

Μέσα από μια διασκεδαστική δραστηριότητα τα παιδιά αντιλήφθηκαν πως υπάρχουν εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα σε άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες να επικοινωνούν τις ανάγκες τους, απλά με διαφορετικό τρόπο!

Είμαστε όλοι ίσοι, μα όχι και ίδιοι!

Περάσαμε υπέροχα…και συμφωνήσαμε να μυηθούμε περισσότερο στη νοηματική γλώσσα, ώστε να μοιραστούμε το τραγούδι αυτό μέσω της νοηματικής γλώσσας και μαζί σας προς το τέλος της σχολικής χρονιάς.

Ευχαριστούμε θερμά το Γιώργο μας και την Ευαγγελία μας!

Πατήστε την εικόνα για να δείτε τη δράση μας

Μια ταινία για παιδιά και νέους που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1990, “Ο Ψύλλος” του Δημήτρη Σπύρου, απασχόλησε τα παιδιά του ΣΤ΄2 τμήματος τα οποία κλήθηκαν να διερευνήσουν, να συζητήσουν και να συμπληρώσουν ομαδικά, τρία φύλλα εργασίας.

Στόχος της δράσης ήταν να έρθουν οι μαθητές σ΄επαφή με μια ταινία που έχει βραβευτεί ως η καλύτερη Ευρωπαϊκή ταινία για παιδιά και νέους το 1990,  να διερευνήσουν τα βαθύτερα νοήματα και μηνύματα που δίνει αλλά και να γνωρίσουν μια εποχή που η πρωτοποριακή δημιουργία – ακόμη και από παιδιά – έβρισκε πολλά εμπόδια από τις συνθήκες της τοπικής κοινωνίας.

Δείτε τα φύλλα εργασίας:fyllaergasiaspsyllosst

Το επιστέγασμα της ενασχόλησης των μαθητών του ΣΤ’2  με την ιστορία και τη φιλοσοφία του πολιτισμού των ιθαγενών λαών της Αμερικής, ήταν η βιωματική παραγωγή προφορικού και γραπτού λόγου.

Τα παιδιά, με αφόρμηση  όσα άκουσαν, είδαν και διάβασαν καθώς και μετά από ανταλλαγή απόψεων, σκέψεων και εξαγωγή συμπερασμάτων, κατέθεσαν τις ιδέες τους στο χαρτί.

Το ερέθισμα – θέμα των κειμένων τους ήταν η διαλεκτική αντιμετώπιση και υποστήριξη των ιδεών τους  – όπως θα έκανε ένας συνομήλικος μ’ αυτά ινδιάνος – απέναντι σε ένα παιδί που ανήκει στη λευκή φυλή.

Η σκέψη στην οποία όλοι οδηγηθήκαμε παραμένει: Πόσο η αλλοτρίωση και η φθορά έχει επηρεάσει τους ενήλικες που κυβερνούν στο διάβα του χρόνου τους λαούς και κατά πόσο τα παιδιά, με την ατόφια, απλή και αμόλυντης δυναμικότητας σκέψη θα μπορούσαν να χτίσουν έναν κόσμο καλύτερο;

Σας παραθέτουμε αποσπάσματα από τα κείμενα των μαθητών, πιστεύοντας ότι παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

«Δύο φορές την εβδομάδα φτάνει στο γραφείο μου μια έκθεση που διηγείται μια τραγική ιστορία. Περιγράφει λεπτομερώς τον αριθμό των μεταναστών που πεθαίνουν. Πεθαίνουν όταν βυθίζονται τα πλοιάρια όπου τους στοιβάζουν οι διακινητές, πεθαίνουν από εξάντληση διασχίζοντας ερήμους, ή ακόμα χειρότερα, πεθαίνουν επειδή εκείνοι που τους κρατούν αιχμάλωτους -σε περιοχές όπως η Λιβύη- τους παίρνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και τους δολοφονούν, θάβοντάς τους σε κοινούς τάφους»…

Γουίλιαμ Λέισι Σουίνγκ, Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΙΟΜ) 

Κι επειδή ο φόρος αίματος και ζωών δε συμβαίνει μία μέρα, κι επειδή η συνείδηση και η ενσυναίσθηση δε χωρούν σε μία μέρα… είναι χρέος της εκπαίδευσης – όπλο ισχυρό ενάντια στην αδιαφορία και την απάθεια – διαρκώς να βάζει βαθιά την αξίνα της καλλιέργειας των ψυχών.

Οι μαθητές του ΣΤ΄2, στα πλαίσια του προγράμματος για τους γηγενείς πληθυσμούς που εξοντώθηκαν, συνεχίζουν, αφιερώνοντας τη Δευτέρα, 19-12, στους πληθυσμούς που ξερίζωσαν απ’ την καρδιά τους την “πατρίδα” και αναγκάστηκαν ν’ αφήσουν τα όνειρά τους σε χωμάτινα μονοπάτια, συρματοπλέγματα και αφιλόξενες θάλασσες.

Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Μαρία Κουνέλη

https://www.youtube.com/watch?v=gDAvN2fghSM

https://vimeo.com/144857118

https://www.youtube.com/watch?v=f-3DNeIjr0I