Οι εξελίξεις στην εκπαίδευση εν μέσω του καλοκαιριού, μπορεί να μη μας βρήκαν στις τάξεις, όμως δε μας άφησαν αδρανείς και αδιάφορους.
Θεωρούμε ως “δάσκαλοι”, με την ευρεία έννοια του όρου, πως πρέπει να αφιερώσουμε -τουλάχιστον- ένα μικρό χώρο στο σχολικό μας ιστολόγιο για όσα συμβαίνουν. Η κατεδάφιση των δομών της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης είναι μόνο η αρχή μιας καταστροφικής λαίλαπας για ό,τι έχει μείνει όρθιο στη χώρα μας.
Σας παραθέτουμε το άρθρο του εκπαιδευτικού Χρήστου Κάτσικα από την ιστοσελίδα της “Εφημερίδας των Συντακτών”.
Οι καθηγητές των Επαγγελματικών Λυκείων και Σχολών (ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ) αποτελούν ένα μόνο τμήμα -το μικρότερο- των εκπαιδευτικών που το υπουργείο στοχεύει να θέσει σε διαθεσιμότητα – απόλυση. Ο στόχος του υπουργείου Παιδείας είναι μέσα στους επόμενους 17 μήνες, δηλαδή μέχρι το τέλος του 2014, να έχει εξοστρακίσει από τη δημόσια πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολική εκπαίδευση άλλους περίπου 10.000 δασκάλους, νηπιαγωγούς και καθηγητές.
Το σχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο χειρίζεται ειδική ομάδα, έχει δύο συντεταγμένες. Πρώτον, καταργεί με ένα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» θέσεις ανά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα. Σύμφωνα με το άρθρο 90 του πολυνομοσχεδίου: «Επιτρέπεται να καταργούνται θέσεις ανά κατηγορία, κλάδο ή και ειδικότητα σε υπουργεία, αυτοτελείς δημόσιες υπηρεσίες, αποκεντρωμένες διοικήσεις, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού και λοιπά Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου με απόφαση του υπουργού ∆ιοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής ∆ιακυβέρνησης».
Πλεονάζον προσωπικό
Η δεύτερη συντεταγμένη είναι η «κατασκευή» πλεονάζοντος προσωπικού με πολλούς και διάφορους τρόπους. Μέχρι τώρα η «κατασκευή» πλεοναζόντων εκπαιδευτικών έγινε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την αύξηση του ωραρίου και με τη συγχώνευση σχολικών μονάδων και τμημάτων τους και το σχέδιο αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη, καθώς το υπουργείο Παιδείας στοχεύει στην παραπέρα μείωση του αριθμού των σχολικών μονάδων και του αριθμού των τμημάτων σε ποσοστό 7-10% μέχρι το φθινόπωρο του 2014.
Η συρρίκνωση των σχολικών μονάδων θα έχει μεγαλύτερη ένταση στα Δημοτικά και στα Νηπιαγωγεία τόσο των αστικών κέντρων όσο και της υπαίθρου. Η υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού θα αυξήσει την ήδη μεγάλη δεξαμενή των πλεοναζόντων εκπαιδευτικών προσθέτοντας στους ήδη υπάρχοντες και δασκάλους και νηπιαγωγούς. Παράλληλα, ορισμένες ειδικότητες εκπαιδευτικών θα «τιναχθούν στον αέρα», καθώς με τις αλλαγές στο Γενικό και Τεχνολογικό Λύκειο θα βρεθούν εκτός ωρολόγιου προγράμματος.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, μέσα στο σχολικό έτος 2013-14 περίπου 10.000 εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, εφόσον υλοποιηθούν τα σχέδια του υπουργείου Παιδείας, θα βρεθούν χωρίς οργανική θέση. Στην πρώτη γραμμή κινδύνου βρίσκονται οι γυμναστές, οι καθηγητές Πληροφορικής, Ξένων Γλωσσών (κυρίως Γαλλικής), οι θεολόγοι, οι κοινωνιολόγοι, οι μουσικοί, οι καθηγητές καλλιτεχνικών μαθημάτων, αλλά και φιλόλογοι, οι μαθηματικοί, οι φυσικοί κ.ά. οι οποίοι δεν θα μπορούν να καλύψουν ωράριο.
Ο μηχανισμός κατασκευής πλεονασμάτων σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση δουλεύει μέρα-νύχτα για να προστεθούν οι «επίορκοι» και οι χρόνια πάσχοντες από βαριά νοσήματα. Παράλληλα η απαράδεκτη διαβεβαίωση ότι όσοι «πλεονάζουν» και «περισσεύουν» θα έχουν προτεραιότητα για να εργαστούν ως ωρομίσθιοι δεν δείχνει τίποτα άλλο από το γεγονός ότι για την κυβέρνηση το μόνο που περισσεύει είναι η μόνιμη, σταθερή και ασφαλισμένη εργασία στην εκπαίδευση και παντού. Γιατί στο κομβικό αυτό θέμα, το οποίο μένει έξω από τη δημόσια συζήτηση, η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας «δίνουν τα ρέστα τους», το θέμα της μονιμότητας, που θεωρείται από τους πρωθιερείς του νεοφιλελευθερισμού αναχρονισμός.
Συνθήκες απομόρφωσης
Ωστόσο, όπως γίνεται σαφές, η μείωση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων έχει στόχευση τον ίδιο τον μαθητικό πληθυσμό καθώς και τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που έχουν τα παιδιά τους στη δημόσια σχολική εκπαίδευση. Στα παγωμένα σχολεία, τα παραφορτωμένα με μαθητές και με τρομοκρατημένους εκπαιδευτικούς κάνοντας «χημεία» με τα νέα προγράμματα του Γενικού και Τεχνολογικού Λυκείου θα βαθύνουν την εκπαίδευση της αμάθειας. Γιατί, όπως η ποιότητα του σπόρου που φυτεύεται καθορίζει την ανάπτυξη του φυτού και το θωρακίζει απέναντι στη βροχή ή στην ξηρασία, όμοια και το «είδος» της εκπαίδευσης επιδρά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας.
Στην ήδη επιβαρημένη κατάσταση έρχονται να προστεθούν, αθέατα, οι συνέπειες της ολοκληρωτικής αναίρεσης οποιασδήποτε δυνατότητας ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας μέσα από την πρόσβαση στον εκπαιδευτικό μηχανισμό, που ακυρώνουν ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών προσδοκιών, συγκροτημένο εδώ και αρκετές δεκαετίες και, βεβαίως, επηρεάζουν τις συνθήκες αλλά και τα κίνητρα μάθησης μέσα στις σχολικές τάξεις.
Η αθέατη υποχώρηση χιλιάδων μαθητών από τη μαθησιακή διαδικασία δεν προσαρμόζεται απλώς στην ναυαγισμένη ζωή των οικογενειών, που είναι κατάσταση αδιεξόδου, αλλά ακριβώς στο αδιέξοδο της κατάστασής τους. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος και δεν απέχει πολύ από μια γενική κατάσταση απομόρφωσης στα ελληνικά σχολεία, αν δεν υψωθεί τείχος θεόρατο από τη μεριά των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων με ισχυρά μορφωτικά χαρακτηριστικά.
Δάσκαλοι… δεύτε έξω
Διαθεσιμότητα, απολύσεις, μετατάξεις, αξιοκρατία…
Αυτή η βαβυλωνιακή σύγχυση των λέξεων προέρχεται από το ότι είναι η γλώσσα αυτών που αδικούν. Το ότι ο κόσμος της εργασίας δεν μπορεί να την καταλάβει προέρχεται από το ότι σε τίποτα πια δεν χρησιμεύει να την καταλάβει.
Οταν η άλλη πλευρά, οπλισμένη με τη θεοσοφία της αγοράς, προτάσσει τα φτηνά οικόσημα και τα τσίγκινα εξαπτέρυγα των απολύσεων, της ιδιωτικοποίησης και του ξεθεμελιώματος του Δημοσίου,
Οταν κηρύσσει από τον άμβωνα την έξωση των φτωχών από τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια και σφυρηλατεί νέες χειροπέδες στη γνώση,
Οταν ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες περιφέρουν το άθλιο σώμα ενός πολυνομοσχεδίου της ντροπής ως αναστάσιμο,
Οταν το κράτος και η βία σφίγγουν για ακόμη μια φορά τα δεσμά του Προμηθέα,
Τότε, δίκαια το ποτάμι της οργής των απολυμένων, των φτωχών και των αδικημένων και όλων όσοι δεν σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, άπιστοι στις φλυαρίες των χορτασμένων και των πληρωμένων σοφών, συντρίβει τις όχθες που το περιορίζουν, προτάσσοντας ως ελπίδα του όλους αυτούς που δεν έχουν καμιά ελπίδα και υψώνοντας μαζί με τον προγραμματικό λόγο και το φραγγέλιο.
Τώρα επιβάλλεται ο κόσμος της εργασίας να κάνει τους δικούς του ισολογισμούς, να καθαρίσει τα μάτια του από τις χρόνιες τσίμπλες, να «ξορκίσει» την παραλυσία και να τραβήξει τις σωστές διαχωριστικές γραμμές, ενάντια στους «πουρκουάδες», τους ριψάσπιδες και τα σκιάχτρα που φυτεύονται δίπλα του.
(http://www.efsyn.gr/?p=74744)
Πρόσφατα σχόλια