Ετικέτα: διαθεματικά

Το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη “Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος” αποτέλεσε το ερέθισμα να ευαισθητοποιηθούμε απέναντι σε θέματα διακρίσεων και υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής. Ενώσαμε, λοιπόν, τις φωνές μας σε μια αντιπολεμική κραυγή: ΌΧΙ στον πόλεμο, ΌΧΙ στο φασισμό, ΌΧΙ στη δικτατορία, ΝΑΙ στην Ειρήνη, ΝΑΙ στη Δικαιοσύνη, ΝΑΙ  στο ξεβόλεμα. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…

Εμείς, οι μαθητές της πρώτης τάξης, γράψαμε το πρώτο μας βιβλίο και σας το παρουσιάζουμε για να μας γνωρίσετε. Με τις δραστηριότητες “Καθρέφτη, καθρεφτάκι”, “Εγώ, εσύ και ο άλλος”, “Ζωγραφίζω τον εαυτό μου” προσπαθήσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, αλλά και τον συμμαθητή μας. Η συγγραφή του βιβλίου μας, μας βοήθησε να ανακαλύψουμε τα κοινά χαρακτηριστικά μας, αλλά και τις διαφορές μας. Ενίσχυσε το πνεύμα συνεργασίας μέσα στην τάξη μας και μας έδωσε μεγάλη χαρά. Ελπίζουμε να σας αρέσει!!!

Ακόμη, δημιουργήσαμε σύννεφα λέξεων με τα ονόματά μας και μια αφίσα με τις ζωγραφιές μας.

Λήψη αρχείου

Δείτε το βιβλίο μας σε πλήρη οθόνη.

Μπορείτε να φτιάξετε κι εσείς τα δικά σας σύννεφα λέξεων στο tagxedo.

Φτιάξτε το παζλ με την αφίσα μας στο Jigsaw Planet.

Σας παρουσιάζουμε και άλλες εργασίες μας:

Οι ζέβρες

Δείτε στο Slide.ly

Καράβι, καραβάκι

Δείτε στο Slide.ly

Σας ευχόμαστε ολόψυχα καλό καλοκαίρι!!!

Σε μια κοινή συνεύρεση των γνώσεων της γεωγραφίας και της κοινωνικής πολιτικής αγωγής βρέθηκαν οι μαθητές του ΣΤ΄1 με την καθοδήγηση της κ. Μαρίας Καπλάνη. Στόχος: η μελέτη της Ευρώπης μέσα από την συνυφασμένη – πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά – πορεία των χωρών της.

Τα παιδιά, δουλεύοντας ομαδοσυνεργατικά, κατέληξαν σε θεματικά κείμενα που δημιουργήθηκαν μέσα από τη μελέτη των δυο σχολικών βιβλίων. Σας παραθέτουμε το τελικό αποτέλεσμα της εργασίας τους.

Το πρόγραμμα που εκπονήσαμε τη φετινή χρόνια, είχε θέμα τη μελέτη των γηγενών λαών της Αμερικής. Μελετήσαμε τα χαρακτηριστικά των φυλών, σε ό,τι αφορά τον πολιτισμό, το γεωγραφικό εντοπισμό, τη θρησκεία, την ιστορία αλλά κυρίως τη φιλοσοφία τους σχετικά με τον άνθρωπο και τη φύση. Κομβικά σημεία στη δράση μας αποτέλεσαν το γράμμα του αρχηγού των Ινδιάνων προς τον Πρόεδρο της Αμερικής, ο διωγμός και ο αφανισμός των ιθαγενών πληθυσμών.

Σας παρουσιάζουμε ένα δείγμα από το υλικό το οποίο λειτούργησε σαν αφόρμηση για τη μελέτη μας καθώς και τα φύλλα εργασίας που εκπονήσαμε.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΜΕ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΑΜΕ:

1ο φύλλο

2ο φύλλο

3ο φύλλο

4ο φύλλο

indians-the letter

istoria

Η έξοδος μας από το Δημοτικό Σχολείο σηματοδοτείται από την τελευταία μας εργασία που παρουσιάζει μία είσοδο: την είσοδο της γυναίκας σε επαγγέλματα που πριν λίγα χρόνια ήταν απαγορευτικά για εκείνη. Το προσεγγίσαμε διαθεματικά, διερευνώντας αρχικά τα στερεότυπα που σχετίζονται με το φύλο στο πλαίσιο του προγράμματος που εκπονήθηκε τη φετινή χρονιά στο τμήμα μας με τίτλο “Θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι: Χτίζοντας τη διαφορετικότητα”, αλλά και ορμώμενοι από την ενότητα 13 του βιβλίου της Γλώσσας που ως θεματική του έχει τα επαγγέλματα.

Αφού ερευνήσαμε διαδικτυακά ποια επαγγέλματα ασκούνταν αποκλειστικά από άντρες και πώς αυτό έχει καταρριφθεί στην πορεία των χρόνων, έπειτα γίναμε μικροί δημοσιογράφοι και πήραμε συνέντευξη από την αγαπημένη μας Διευθύντρια κα Καπλάνη, επιθυμώντας να καταδείξουμε τις δυσκολίες, αλλά και το ευχαριστιακό κομμάτι που συνοδεύει  μία θέση που παλιότερα ήταν κατειλημμένη αποκλειστικά από άντρες.

Μέσα από αυτήν την ομαδική δουλειά επιθυμούμε να μεταφέρουμε το μήνυμα πως όσο αγωνιζόμαστε, δεν εφησυχάζουμε και όσο γκρεμίζουμε τα στερεότυπα και τις δυσλειτουργικές αντιλήψεις, χτίζουμε ένα καλύτερο αύριο, πιο φωτεινό, πιο αξιοβίωτο!

Ευχαριστούμε πολύ την κα Καπλάνη για τη συμβολή της σε αυτό και για όλα όσα έχει κάνει για εμάς όλα αυτά τα χρόνια!

• Πατήστε την εικόνα για να διαβάσετε την εργασία μας:

• Ακούστε τη συνέντευξη:

Ας συνεχίσουμε να χτίζουμε, γκρεμίζοντας!

Με αφόρμηση την ενότητα της Γλώσσας “Συγγενικές σχέσεις” – κι έστω και λίγο καθυστερημένα- αφιερώνουμε τα κείμενα και τις ζωγραφιές μας στην αγαπημένη μας ΜΗΤΕΡΑ.

Χρόνια Πολλά,

Από τους μαθητές και τις μαθήτριες του ΣΤ΄2

Η προσφυγιά μέσα από την ιστορία της καταστροφής της Σμύρνης αλλά και ως γεγονός που στιγματίζει και κυριαρχεί στις μέρες μας, απασχόλησε τους μαθητές της Στ’  τάξης. Έτσι, ως τμήματα αλλά και με κοινές συναντήσεις, ήρθαν σ’ επαφή με τα γεγονότα μέσα από οπτικοακουστικό υλικό κι έπειτα, χωρισμένοι σε ομάδες, μας έδωσαν τα δικά τους δείγματα της γραφής αλλά και της τέχνης. Δείγματα μοναδικά, με αποτυπωμένα συναισθήματα, σκέψεις και προτάσεις που μόνο τα παιδιά μπορούν να αποδώσουν και να εκφράσουν.

Μας παρουσιάζουν λοιπόν, το υλικό το οποίο τους έδωσε την αφόρμηση καθώς και το τελικό προϊόν της δημιουργίας τους.

‘Ένας πρόσφυγας αφηγείται” , O Μahmud Salameh αφηγείται την ιστορία του όχι με λόγια, αλλά με 21 σκίτσα…που λένε πιο πολλά από όσα οι λέξεις χωρούν…

[slideboom id=1403825&w=425&h=370]

Τα κείμενα που διάβασαν:

Ιστορία του Ασύλου

Ποιος είναι πρόσφυγας

Οι ταινίες  που παρακολούθησαν:

https://www.youtube.com/watch?v=gDAvN2fghSM

Μικρασιάτες Πρόσφυγες 2. Η αντιμετώπισή τους απο τους ντόπιους

https://vimeo.com/144857118

https://www.youtube.com/watch?v=dhl1Ti5qH5E

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΣΤ’ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Και ζείτε τόσα χρόνια βάσανα και διωγμούς

Και άλλα τόσα  μαύρα, θλίψη και καημούς

Και άλλα τόσα  μαύρα, θλίψη και καημούς

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Τι κι αν τώρα με κοιτάς

Με το βλέμμα λυπημένο

Την αλήθεια αναζητάς

Με το βλέμμα λυπημένο

Την αλήθεια αναζητάς  (2)

Τ’ άδικο των ανθρώπων πολλά σας στέρησε

Μα η αγάπη, το πείσμα σας ξαναγέννησε

Μα η αγάπη, το πείσμα σας ξαναγέννησε

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Τι κι αν τώρα με κοιτάς

Με το βλέμμα λυπημένο

Την αλήθεια αναζητάς

Με το βλέμμα λυπημένο

Την αλήθεια αναζητάς  (2)

Δίπλα σου στον αγώνα να σε κρατώ ζεστό

Στο δίκιο το δικό σου συμμετοχή ζητώ

Στο δίκιο το δικό σου συμμετοχή ζητώ

Τα μάτια σου θλιμμένα ρωτούν θαρρείς γιατί

Μα θα ’ρθει αυτή η ώρα που θα το βρεις το τι!

Μα θα ’ρθει αυτή η ώρα που θα το βρεις το τι!

Τίποτα δεν πάει χαμένο

Τι κι αν τώρα με κοιτάς

Με το βλέμμα λυπημένο

Την αλήθεια αναζητάς

Με το βλέμμα λυπημένο

Την αλήθεια αναζητάς

Μουσική: Μάνος Λοΐζος

Στίχοι: Στ’ (διασκευή των στίχων «Τίποτα δεν πάει χαμένο» των Λοΐζου / Ρασούλη)

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ:

ΤΑ ΕΡΓΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ: 1922 – ΣΜΥΡΝΗ …  2016- ΣΥΡΙΑ

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ:

 ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΚΕΨΗΣ, ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Η προσφυγιά και οι ματωμένες παιδικές ψυχές μας απασχόλησαν στην τελευταία μας δραστηριότητα. Ένα θέμα που, φυλλομετρώντας την ιστορία των λαών, έχει τα ίδια χαρακτηριστικά: πόνο, αγωνία, εκμετάλλευση…

Προσπαθήσαμε λοιπόν να πλησιάσουμε τον “ατελείωτο πυθμένα του μυαλού” – όπως ανέφερε και ο συμμαθητής μας- ενός παιδιού που αναγκάζεται να ξεριζωθεί για να γλιτώσει από τα δεινά του πολέμου και βρίσκεται μέσα σε μια βάρκα που την χτυπούν τα κύματα του χειμωνιάτικου Αιγαίου.

Σας παρουσιάζουμε τα μικρά – μεγάλα σε νοήματα κείμενα που γράψαμε καθώς και ένα τμήμα του οπτικοακουστικού υλικού που παρακολουθήσαμε.

https://www.youtube.com/watch?v=f-3DNeIjr0I&feature=share

Με πίστη στην αξία “όλοι ίσοι, μα όχι ίδιοι” και με βοηθό μας το διαδίκτυο ετοιμάσαμε μια πυξίδα-καθοδηγητή στις θρησκείες και των υπόλοιπων μελών της ανθρώπινης οικογένειας. Και μάθαμε πολλά! Κυρίως όμως αντιληφθήκαμε, μέσα από τη συμμετοχή μας στην ομάδα και τη συνεργασία μας, πως η αναγνώριση και ο σεβασμός της διαφορετικότητας του άλλου αποτελεί θεμέλιο της δημοκρατίας και της ειρήνης στον κόσμο…