Μεταξύ παιδιών και γονιών/φροντιστών δημιουργείται ένας εξαιρετικά σημαντικός, συναισθηματικός δεσμός, ο οποίος διέπεται από ποικίλα χαρακτηριστικά. Η εκδήλωση άγχους, όταν τα παιδιά αποχωρίζονται ή φοβούνται ότι θα πρέπει να αποχωριστούν τους γονείς/τα πρόσωπα φροντίδας, είναι μια φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση, ιδίως στην παιδική ηλικία. Η προσαρμογή στη συνέχεια είναι η τάση του ανθρώπου να εξοικειώνεται και να εναρμονίζεται δυναμικά και δημιουργικά προς κάθε αλλαγή του κοινωνικού του περιβάλλοντος όπως για παράδειγμα με τη μετάβασή τους  από τη μια σχολική βαθμίδα στην επόμενη. Υπάρχουν τρόποι να προσαρμοστούν τα παιδιά μας στις αλλαγές; Πως μπορούμε να τα βοηθήσουμε και τι όρια μπορούμε να θέσουμε;

Ευχαριστούμε τους γονείς που συμμετείχαν στην ενημέρωση .