Μάρτης είναι νάζια κάνει ,πότε κλαίει ,πότε γελάει.

Του ταιριάζει τέλεια η παροιμία του Μάρτη, όπως και το παρακάτω τραγουδάκι

Ο Μάρτης ήρθε βροχερός ,με κρύα ,δεν θέλει φαίνεται να μας φέρει την Άνοιξη.

Ας τον φωνάξουμε όλοι μαζί .

Μάρτη ,Μάρτη  ξύπνησε!

Εμείς όμως , αν και έβρεχε φορέσαμε τα μαρτάκια μας για καλό και και κακό .Ξέρουμε άλλωστε ότι ο Μάρτης είναι άστατος μήνας και αύριο μπορεί να έχει μια τέτοια λιακάδα που θα μας μαυρίσει ,είμαστε βλέπετε προνοητικοί.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο , μάθαμε για το έθιμο με τα μαρτάκια που φοράμε στο χέρι την πρώτη μέρα της Άνοιξης.

Το μικρούλι χαμομηλάκι γέμισε ευωδιές τους αγρούς

Άνοιξη στα μάτια ,στην καρδιά, στον νου , Άνοιξη παντού.

Πουλιά της πόλης και της υπαίθρου αποτελούν σύμβολο της αρμονικής συμβίωσης του ανθρώπου με τη φύση

H πασίγνωστη ασπρόμαυρη φιγούρα του πελαργού με το μακρύ λαιμό και τα μεγάλα πόδια, αποτελεί μια οικεία χαρακτηριστική εικόνα της ανοιξιάτικης ελληνικής υπαίθρου.

Οι πελαργοί είναι πουλιά μεταναστευτικά, που ζουν μια ζωή μοιρασμένη ανάμεσα στις χώρες που φωλιάζουν και σ’ εκείνες που ξεχειμωνιάζουν. Οι μακριές και φαρδιές φτερούγες τους διευκολύνουν τις μακρινές πτήσεις τους, καθώς τους επιτρέπουν να πετούν χωρίς πολλά φτεροκοπήματα, επωφελούμενοι από τα θερμά ανοδικά ρεύματα

Οι πελαργοφωλιές φτιάχνονται πάντα σε ψηλά σημεία, πάνω στις στέγες των σπιτιών, στις καμινάδες, σε κολόνες, μεγάλα δέντρα, γκρεμούς, ερείπια, εκκλησίες και καμπαναριά. Ο αρσενικός πελαργός είναι αυτός που φθάνει συνήθως πρώτος και αναλαμβάνει τη συντήρηση ή και την εξαρχής κατασκευή της φωλιάς. Αν και το χτίσιμο της φωλιάς μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε λίγες μέρες, οι πελαργοί προτιμούν να μη φτιάχνουν κάθε χρόνο νέα φωλιά, αλλά να επισκευάζουν και να ξαναχρησιμοποιούν την παλιά.

 Γεννούν 3-5 αυγά και η επώαση κρατά περίπου ένα μήνα. Στο κλώσσημα των αυγών εναλλάσσονται και οι δύο γονείς. Τα μικρά πραγματοποιούν την πρώτη τους πτήση έπειτα από εννέα έως δέκα εβδομάδες.

H τροφή των πελαργών αποτελείται κατά ένα μεγάλο μέρος από έντομα, σκουλήκια, ερπετά (φίδια, σαύρες) και αμφίβια. Επίσης τρέφονται και με μικρά θηλαστικά (ποντίκια, αρουραίους κ.λπ.). H επιδεξιότητα και η γρηγοράδα τους στη σύλληψη της τροφής τους είναι αξιοθαύμαστη, ειδικά όταν αυτή αφθονεί. Έχει παρατηρηθεί π.χ. ότι μπορούν να πιάσουν 25-30 ακρίδες μέσα σε ένα λεπτό!

Εμείς τους βοηθήσαμε να χτίσουν την φωλιά τους  , πάνω στην πιο ψηλή καμινάδα.

Ο μύθος του Αίσωπου

Κάποτε η αλεπού κάλεσε τον πελαργό  για φαγητό. Θέλοντας να τον κοροϊδέψει, σέρβιρε τον χυλό πάνω σε πέτρες. Γι’ αυτήν ήταν εύκολο να φάει με την γλώσσα της. Όχι όμως και για τον γερανό, που το ράμφος του τον δυσκόλευε.

Την επόμενη μέρα, ο πελαργός  αποφάσισε να ανταποδώσει το γεύμα στην αλεπού. Έτσι την κάλεσε και σέρβιρε το φαγητό μέσα σε στάμνες με λεπτό και μακρύ στόμιο. Αυτός έτρωγε εύκολα χάρη στο μακρύ του ράμφος, μα η αλεπού παιδευότανε να βρει τρόπο για να φάει.

Και τότε κατάλαβε η αλεπού ότι το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.

Καλώς τα, τα  μικρά τα χελιδόνια
στα σύρματα, στις στέγες, στα
μπαλκόνια,
καλώς τα τ’ ανοιξιάτικα πουλιά
τη νέα που θα χτίσετε φωλιά.
Σε σπίτι μοναχό και
ερειπωμένο
ψηλά σε μπαλκονάκι
ξεχασμένο,
σε θόλο εκκλησούλας μακρινής
που δεν τη λειτουργεί ποτέ
κανείς.

Σου ανοίξαμε την πόρτα να περάσεις