Με ένα βιβλίο ταξιδεύω
Το βιβλίο είναι ένας καλός φίλος γιατί μπορείς μέσα από αυτό να σκεφτείς, να φανταστείς, να ταξιδέψεις σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους.
Το βιβλίο έχει δικαιώματα
–Μακάρι να μπορούσα να διαβάσω –ένα πολύ ωραίο παραμύθι
Το βιβλίο είναι ένας καλός φίλος γιατί μπορείς μέσα από αυτό να σκεφτείς, να φανταστείς, να ταξιδέψεις σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους.
Το βιβλίο έχει δικαιώματα
–Μακάρι να μπορούσα να διαβάσω –ένα πολύ ωραίο παραμύθι
Πρωταπριλιά και συνηθίζεται να λέμε μερικά αθώα ψεματάκια, για αστείο που δεν προκαλούν κακό στους άλλους.
Τα ψέματα όμως μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις μερικές φορές και να αποδειχτούν επικίνδυνα και κανένας δεν θα ήθελε βέβαια να τον λένε ψεύτη.
,
Ο αγαπημένος ήρωας ζωγραφισμένος από τα παιδιά
«Μην κρατάς μυστικό»
Στη χώρα των παραμυθιών υπήρχαν δυο συνοικίες, η συνοικία της ουράς και η συνοικία της μουσούδας. Εκεί ξεχώριζαν δυο όμορφα σπίτια. Το πέτρινο σπίτι στο οποίο ζούσε η Κ.Ντακ με τον γιο της τον Κουάκη (παπάκι) και τον σκύλο τους τον κ.Γαβ-Γουβ και το ξύλινο σπίτι όπου ζούσε η κ. Ποντικίδου με τον γιο της τον Μουίκ (ποντικάκι) και την γάτα τους την κ.Νιαρ-Νιαρ. Δίπλα στις συνοικίες ήταν το δάσος με τα τέσσερα χαλιά. Στο πράσινο χαλί ζούσαν οι πράσινες σαύρες, στο κόκκινο χαλί ζούσαν οι πασχαλίτσες, στο άσπρο χαλί ζούσαν οι άσπρες πεταλούδες και στο μωβ χαλί ζούσαν οι μέλισσες. Μέσα στο δάσος υπήρχε ένα παράξενο δέντρο όπου ήταν το σχολείο με δασκάλα την κ.Κουκουβάγια και διευθυντή τον κ.Κόρακα. Κάθε πρωί περνούσε το σχολικό, μια τεράστια σαρανταποδαρούσα, μεταφέροντας τους μαθητές στο σχολείο τους . Εκεί όμως ο μικρός μας φίλος ο Κουάκη δυστυχώς ζούσε άσχημες στιγμές. Κάποιοι συμμαθητές του, οι Βελονάκιδες (σκαντζόχοιροι) τον τρομοκρατούσαν, απειλώντας τον και κλέβοντας του το πρωινό του. Η μικρή καρδιά του Κουάκη ήταν γεμάτη με φόβο και δεν τολμούσε να πει σε κανέναν τί του συμβαίνει. Από την αλλαγή στην συμπεριφορά του η μαμά του αντιλαμβάνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Μαμά και δασκάλα καταστρώνουν σχέδιο και ανακαλύπτουν την κακή συμπεριφορά των Βελονάκιδων και ο διευθυντής αναλαμβάνει την τιμωρία τους .Ο μικρός Κουάκη είδε πως μόλις έμαθαν η μαμά και η δασκάλα το τί συμβαίνει, το πρόβλημα λύθηκε και με χαρά μας φωνάζει: «ΜΗΝ ΚΡΑΤΑΣ ΜΥΣΤΙΚΟ».
Οι εντυπώσεις των παιδιών αποτυπωμένες στο χαρτί.
Με τη βοήθεια αυτού του βιβλίου τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι η βία ποτέ δεν βγαίνει σε καλό. Κάθε παιδί μπορεί να κάνει με τα χέρια του διασκεδαστικά και εποικοδομητικά πράγματα, να τιθασεύσει τα έντονα συναισθήματα θυμού ή ζήλιας βρίσκοντας εναλλακτικές λύσεις όταν του έρχεται να χτυπήσει κάποιον. Πώς; Χοροπηδώντας, ζωγραφίζοντας, συζητώντας.
Μερικές φορές μέσα στην τάξη υπάρχουν συγκρούσεις .τις οποίες πρέπει με ηρεμία και συζήτηση να επιλύουμε.
Τα χέρια λοιπόν δεν είναι για να δέρνουμε αλλά
-Να αγκαλιάζουμε
-Να γαργαλάμε για να γελάμε
-Να χαιρετάμε
-Να χειροκροτάμε
Υπάρχουν χέρια πολλά και διαφορετικά
Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας;
-Μπορούμε να ζωγραφίσουμε ζωάκια
Πρώτα -πρώτα εντοπίσαμε τι είναι βία στην συμπεριφορά μας.
Είναι αυτό που στεναχωρεί και πληγώνει τους φίλους μας.
Διαβάσαμε το βιβλίο – Μην κάνεις αγριάδες γιατί θα βρεις μπελάδες -συζητήσαμε την συμπεριφορά του μικρού Βασίλη και αναρωτηθήκαμε για τους δικούς μας τρόπους. Πως φερόμαστε εμείς στους φίλους μας , όταν μας πειράξει κάτι και κυρίως όταν θυμώνουμε;
Τι είναι βία;
Αποφασίσαμε πως δεν θέλουμε την βία και πως η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ
Στεφάνι φέρνω, ήρωες, στεφάνι
ταπεινό, σε σας που μας
χαρίσατε ελεύθερο ουρανό.
Στεφάνι φέρνω, ήρωες, με
δάφνη δροσερή και η μικρή
φωνούλα μου φωνάζει όσο
μπορεί.
Φωνάζει ν’ ακουστεί παντού σ’ όλη
την οικουμένη, χώρα που
βγάζει λεβεντιές …
ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!
Παρέλαση των παιδιών μας
Ψηλά την σημαία
παιδιά μου κρατάτε
περήφανα ,γενναία
μπροστά προχωράτε.