Τα δάκρυα του Χριστού

Τον καιρό, που οι Εβραίοι κυνηγούσαν το Χριστό να τον πιάσουν και να τον σταυρώσουν βρέθηκε σε πολύ μεγάλη στενοχώρια. Ζητούσε ησυχία μα δεν την εύρισκε, γιατί οι παράνομοι τον ακολουθούσαν κατά πόδι. Τέλος, έφτασε σε μια ελιά, κάθισε από κάτω κι ακούμπησε το κεφάλι του στον κορμό της, ύπνο  λίγο για να πάρει. Όμως, να του κολλήσει ύπνος ήταν αδύνατο. Από τη μεγάλη του στενοχώρια ξέσπασαν τα δάκρυά του και σαν  δροσοσταλιές έσταζαν στη ρίζα της και την πότισαν. Ποτισμένη με τα δάκρυα του Χριστού είναι ευλογημένο δέντρο η ελιά κι αυτός είναι ο λόγος που βγάζει το λάδι, το πιο νόστιμο άρτυμα των φαγητών μας, που δίνει και φως στα καντήλια τα κρεμασμένα σ’ εκκλησιές και μοναστήρια.