Ολοκληρώνοντας το πρόγραμμά μας, τα παιδιά εκδήλωσαν την επιθυμία τους να δημιουργήσουν και τον “δικό” τους Όλυμπο με τους θεούς.
Επειδή η επιθυμία και το ενδιαφέρον των παιδιών αποτελούν το ισχυρότερο κίνητρο για μάθηση, οργανώνουμε τη μαθησιακή διαδικασία πάνω σε αυτό.
Πράγματι, το κάθε παιδάκι δημιούργησε εικαστικά με ποικιλία υλικών και τεχνικών τον “δικό” του Όλυμπο, ο οποίος αποτέλεσε το εξώφυλλο του ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ.
Οι θάλασσες αποτελούν πηγή ζωής για πολλούς οργανισμούς οι οποίοι είτε κατοικούν σε αυτές, είτε εξαρτώνται από αυτές για την επιβίωσή τους. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα θαλασσοπούλια.
Θαλασσοπούλια είναι τα πουλιά που περνούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους, εκτός από την εποχή αναπαραγωγής, εν πλω.
Οι ελληνικές θάλασσες φιλοξενούν έξι είδη θαλασσοπουλιών: τον Αιγαιόγλαρο, τον Ασημόγλαρο, τον Θαλασσοκόρακα, τον Αρτέμη, τον Μύχο και τον Υδροβάτη.
Γλάροι ονομάζονται διάφορα είδη στεγανοπόδων πτηνών, τα οποία κατατάσσονται στην οικογένεια των λαριδών.
Ο γλάρος έχει σώμα ατρακτοειδές, ένα Μυτερό ράμφος και φτερούγες πολύ μακριές και μυτερές. Τα πόδια του έχουν τέσσερα δάχτυλα το καθένα, από τα οποία τα τρία συνδέονται με νηκτική μεμβράνη. Παρόλο που έχει αρκετΉ αντοχή στο πέταγμα του, δεν είναι πολύ γρήγορος (οι αποστάσεις που διανύει είναι συνήθως αντίθετες από τον άνεμο).
Έχει την ικανότητα να επιπλέει πάνω στο νερό ενώ κολυμπά με ευκολία αλλά και κινείται γρήγορα στο έδαφος.
Ζει συνήθως σε πολυάριθμες ομάδες κοντά στις θαλάσσιες ακτές, γιατί εκεί μπορεί να βρει πιο εύκολα τροφή κυρίως ψάρια.
Οι γλάροι συχνάζουν συνήθως σε απομονωμένες και μικρές νησίδες. Οι αποικίες τους συνήθως αποτελούνται από 10 έως 65 ζευγάρια[1]. Τρέφεται με κάθε είδος τροφής και για να την βρει ταξιδεύει μαζί με τα πλοία ή πετά πάνω από λιμάνια.
“Κατοικεί” σε μικρές φωλιές που δημιουργεί στις σχισμές των παραθαλάσσιων βράχων ή στις αμμουδιές. Μερικά από τα πολυάριθμα είδη γλάρων είναι:
ο βασιλικός ή αργυρόχρους γλάρος
ο τεφρόχρους και
ο μελάγχρους γλάρος.
Θαυμάζουμε αυτά τα πουλιά. Ζούμε μαζί τους. Τα βλέπουμε γύρω μας! Συχνά έρχονται στην αυλή του νηπιαγωγείου μας.
Θελήσαμε να τα γνωρίσουμε και αλλιώς: μέσα από την Τέχνη!
Ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης έγραψε ένα ποίημα το οποίο μελοποίησε ο συνθέτης Μιχάλης Τρανουδάκης.
Το ακούσαμε, το μάθαμε, το τραγουδάμε, το ζωγραφίσαμε,
Ο Όλυμπος είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, γνωστό παγκοσμίως κυρίως για το μυθολογικό του πλαίσιο, καθώς στην κορυφή του κατοικούσαν οι Δώδεκα «Ολύμπιοι» Θεοί σύμφωνα με τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων. Είναι επίσης το δεύτερο σε ύψος βουνό στα Βαλκάνια με πρώτη τη Ρίλα στη Βουλγαρία για ελάχιστα μέτρα διαφορά. Βικιπαίδεια
Το σχήμα του Ολύμπου, η πολύμορφη και ευμετάβλητη γοητεία της φύσης του, οι ψηλές κορυφές του, γεμάτες ομίχλη και χαμηλά σύννεφα που φέρνουν συχνά καταιγίδες, προκάλεσαν δέος και θαυμασμό στον προϊστορικό άνθρωπο που κατοίκησε στους πρόποδές του, όπου η αρχαιολογική σκαπάνη αποκαλύπτει σήμερα ευρήματα από οικισμούς της εποχής του σιδήρου. Οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι της περιοχής θα δημιουργήσουν τους θρύλους που αργότερα θα αποδώσουν το Δωδεκάθεο των Αρχαίων Ελλήνων.
Οι δώδεκα θεοί κατοικούν στα φαράγγια, «τις πτυχές του Ολύμπου» όπως τα αποκαλεί ο Όμηρος- όπου βρίσκονται και τα παλάτια τους. Το Πάνθεον (ο σημερινός Μύτικας), είναι το σημείο συνάντησής τους, θέατρο των Θυελλωδών συζητήσεών τους. Ο θρόνος του Δία (το σημερινό Στεφάνι), φιλοξενεί αποκλειστικά τον αρχηγό των θεών, τον Δία (Ζευς). Από κει εξαπολύει τους κεραυνούς του δείχνοντας έτσι την «Θεϊκήν του μήνιν». Το δωδεκάθεο συμπληρώνουν η Ήρα, η Εστία, η Δήμητρα, ο Ποσειδώνας, η Αθηνά, ο Απόλλων, η Άρτεμις, ο Ερμής, ο Άρης, η Αφροδίτη και ο Ήφαιστος. Ο Όλυμπος στην Ιλιάδα ονομάζεται μέγας, μακρύς, αιγλήεις (δηλ. λαμπρός), πολύδενδρος.
Στις ανατολικές παρυφές του Ολύμπου, στην Πιερία, η μυθολογική παράδοση τοποθέτησε τις εννέα Μούσες, προστάτιδες των Καλών Τεχνών, θυγατέρες του Δία και της Τιτάνιδας Μνημοσύνης: η Κλειώ, η Ευτέρπη, η Θάλεια, η Μελπομένη, η Τερψιχόρη, η Ερατώ, η Πολύμνια, η Ουρανία και η Καλλιόπη.
Με το πρόγραμμα που εκπονήσαμε τη φετινή χρονιά, στο πλαίσιο της Ελληνικής Μυθολογίας, που αφορά στους θεούς του Ολύμπου (που δεν είναι 12 αλλά 13 καθώς προστέθηκε ο Διόνυσος αργότερα εκτοπίζοντας την Εστία), ξεκινήσαμε από τον Όλυμπο και καταλήξαμε πάλι σε αυτόνμε μία ομαδοσυνεργατική τελική εργασία!
Φθάσαμε στον Όλυμπο με γνώσεις και συναισθήματα, με παιχνίδια, δραματοποιήσεις, κατασκευές, θαυμασμό, ενδιαφέρον να μάθουμε και άλλα! Αγαπήσαμε τις ιστορίες τους, στοχαστήκαμε στις συμπεριφορές τους, μετρήσαμε, συγκρίναμε, γράψαμε, αντιγράψαμε, κόψαμε, κολλήσαμε, μάθαμε τεχνικές ζωγραφικής, χρησιμοποιήσαμε ποικίλα υλικά, συνθέσαμε το βιβλίο τους, τραγουδήσαμε, χορέψαμε, φανταστήκαμε…….
αποφάσισαν στην ολομέλεια της τάξης να ζωγραφίσουν τα χταπόδια και τα άλλα θαλασσινά που αναφέρονται στο τραγούδι, να γράψουν τα ονόματά τους και αφού τα κόψουν να τα κολλήσουν στην αμμουδιά που έφτιαξαν με τα χεράκια τους και να δημιουργήσουν ομαδοσυνεργατικά την αφίσα του τραγουδιού!
Κόρη του Δίακαι της Λητούς, η Άρτεμις,δίδυμη αδελφή τουΑπόλλωνα,βασίλισσα των βουνών και των δασών,θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και των εφήβων, των ζώων, του τοκετούενώ οι Oρφικοί τη θεωρούσαν θεάτηςΣελήνης.
Η Άρτεμις γεννήθηκε στο νησί Ορτυγία (το οποίο είναι το αρχαίο όνομα της νήσου Δήλου). Σ’ αυτό το άγονο πετρονήσι και μετά από φοβερές ταλαιπωρίες και περιπλανήσεις είχε καταφύγει η έγκυος Λητώ προκειμένου να κρυφτεί και να προφυλαχτεί από την καταδιωκτική μανία της νόμιμης συζύγου του Δία, της Ήρας. Εκεί και με τη βοήθεια όλων των γυναικείων θεοτήτων (εκτός της Ήρας) ήρθε στο φως η Άρτεμις και λίγο αργότερα ο αδελφός της Απόλλωνας.
Από τις πρώτες κιόλας ώρες της γέννησής της η Άρτεμις, αν και νεογέννητο βρέφος, βοηθά την μητέρα της να ξεγεννήσει και το δεύτερο της παιδί, τον Απόλλωνα, και ταυτίζεται με τον τρόπο αυτόν με την Ειλείθυια, από το ελεύθω+υιός, δηλαδή μαμμή, και άρα τη θεά του τοκετού.
Πανέμορφη και πανέξυπνη η Άρτεμις, από τα τρία της χρόνια είχεσυγκεκριμένες απαιτήσεις, που αφορούσαν την ενδυμασία της, τον εξοπλισμό της και την ακολουθία της στην πιο αγαπημένη της ενασχόληση, το κυνήγι.
Ντυμένη με λιτό ελαφρύ ρούχο και εφοδιασμένη με τον κατάλληλο για την περίσταση εξοπλισμό ριχνόταν με ενθουσιασμό και μανία σ’ αυτό που κυρίως την ενδιέφερε. Αδάμαστη, σκληρή κι αγέρωχη, δεινή γνώστρια της τοξευτικής τέχνης και πολύ ικανή δρομέας και κυνηγός, επιδιδόταν με πάθος στο κυνήγι.
Ένα από τα βασικότερα γνωρίσματα της Άρτεμης ήταν η καθολική της κυριαρχία στηφύση.Ήμερα και άγρια ζώα, ψάρια στα νερά και πουλιά στον αέρα ήταν όλα τους κάτω από τηνπροστασίατης.
Ως θεά και προστάτιδα της φύσης η Άρτεμις θεωρείτο υπεύθυνη τόσο για τη γεωργία όσο και για την κτηνοτροφία. Περιοχές που τη λάτρευαν και την τιμούσαν ανελλιπώς είχαν πάντα εύφορη γη, κατάσπαρτα χωράφια, πλούσια συγκομιδή και ζώα υγιή και γόνιμα
Η θεά του κυνηγιού παίρνει ενεργό μέρος και σ’ έναν από τους δώδεκα άθλους του Ηρακλή.Ο Ηρακλής για μεγάλο διάστημα καταδίωκε την πανέμορφη ελαφίνα με χρυσά κέρατα και χάλκινα πόδια, αφιερωμένη στην θεά Άρτεμη. Η Άρτεμις, με τη συνδρομή του αδελφού της, του Απόλλωνα, τον εμποδίζει να σκοτώσει το άγριο ζώο και τον προτρέπει να το παραδώσει στο βασιλιά Ευρυσθέα. Με την παραλαβή του ζώου ο Ευρυσθέας αναλαμβάνει να της το ξαναφιερώσει.
Η Άρτεμις ήταν θεά αμείλικτη που ποτέ σχεδόν δεν συγχωρούσε. Οποιαδήποτε παρατυπία σε βάρος της, οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα πιστεύω της και τις αρχές της, άξιζε την τιμωρία της. Η αδυσώπητη οργή της ήταν έτοιμη να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή απέναντι στον παραβάτη των αυστηρών της κανόνων. Τα θανατηφόρα της βέλη στόχευαν διαρκώς θνητούς, θεούς και ήρωες που παρέβλεπαν την ύπαρξή της ή αμελούσαν τις αρχές και τη λατρεία της.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησε η Άρτεμις σαν δώρο από τον πατέρα της ήταν η αιώνια αγνότητα και παρθενία. Πιστή και σταθερή σ’ ό,τι ζητούσε και τη δέσμευε, η παρθενική θεά δε σπίλωσε ποτέ ούτε το ήθος της ούτε και τον χαρακτήρα της. Σοβαρή και περήφανη, διατήρησε την αγνότητά της περιφρονώντας ερωτικές πολιορκίες και επιθέσεις.
Ο Απόλλωνας είναι ένας από τους 12 θεούς του Ολύμπου, θεός της μουσικής, του φωτός, προστάτης των τεχνών και της μαντείας.
ΟΜύθος για την γέννησή του
Ο πιο διαδεδομένος μύθος για την γέννησή του αναφέρει, πως αυτή πραγματοποιήθηκε στο νησί Ορτυγία (τη σημερινή Δήλο) από τη Λητώ, θεάς της έναστρης νύχτας, που υπήρξε σύζυγος του Δία πριν από την Ήρα. Λόγω της μεγάλης ζήλιας της Ήρας για τη Λητώ, κανένας τόπος δεν τη δεχόταν να γεννήσει, εκτός από την Ορτυγία. Ήταν ένα νησί, που έως τότε έπλεε ελεύθερο στα κύματα κι έτσι ήταν δύσκολο η Ήρα να ανιχνεύσει την τοποθεσία στην οποία η Λητώ είχε καταφύγει. Αργότερα, ο Δίας σταθεροποίησε το νησί προκειμένου να πραγματοποιηθεί η γέννηση του Απόλλωνος. Οι πόνοι του τοκετού διήρκεσαν εννιά μέρες και εννιά νύχτες και τότε η Ειλείθυια, η μαμή που η Ήρα κρατούσε επίτηδες κοντά της, μπόρεσε να διαφύγει ώστε να βοηθήσει την ετοιμόγεννη Λητώ. Πρώτηγεννήθηκε η Άρτεμις και ύστερα ο Απόλλωνας.Η Ορτυγία ονομάστηκε Δήλος, επειδή εκεί αποκαλύφθηκε (έγινε δήλος, δηλαδή φανερός) ο θεός Απόλλωνας. Ι
Ως θεός της μουσικής ήταν ο επικεφαλής των εννέα Μουσών και αυτός ήταν που τραγουδούσε στα συμπόσια του Ολύμπου, μαζί με τις Μούσες.
Ο Απόλλων ήταν ο ομορφότερος θεός. Με ψηλή κορμοστασιά, ξανθές μέχρι τον ώμο μπούκλες, γαλάζια μάτια και καλογυμνασμένο σώμα.
Ως θεός της μαντικής, ήταν ο ιδρυτής και αρχηγός του περίφημου Μαντείου των Δελφών και φανέρωνε στους ανθρώπους την βούληση του πατέρα του. Η Πυθία καθόταν, ως ιέρεια του θεού, σε ένα χρυσό τρίποδα σκεπασμένο με το δέρμα του Πύθωνα και μασώντας φύλλα δάφνης, πρόφερε σε εξάμετρα τον χρησμό της δοσμένο από τον θεό, που ήταν πάντα σκοτεινός και αινιγματικός.
Ο Απόλλωνας γεννήθηκε στο νησί της Δήλου και ήταν παιδί του Δία και της πανέμορφης Λητώς. Χάρη στην αμβροσία που χορηγήθηκε στο νεογνό από τη Θέμιδα, μεγάλωσε πολύ γρήγορα και εξελίχθηκε σε έναν πανέμορφο νέο. Όλες οι γυναίκες εντυπωσιάζονταν από τον θεό του φωτός, όπως αποκαλούσαν τον Απόλλωνα. Όμως, η γυναίκα που ο ίδιος ποθούσε δεν του έδειχνε ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με τον μύθο ο θεός Απόλλωνας ήταν ερωτευμένος με την κόρη του Πηνειού Δάφνη. Την ερωτεύτηκε σφοδρά και άρχισε να την κυνηγάει ασταμάτητα. Ο πατέρας της την μεταμόρφωσε σε φυτό, την δάφνη, που βρίσκεται σε αφθονία στην κοιλάδα, όταν ο Απόλλων προσπάθησε να την αγκαλιάσει. Ύστερα από ξέφρενο κυνηγητό και περιπέτειες, τη στιγμή που η κόρη εξαντλημένη θα έπεφτε στις αγκάλες του θεού, με κραυγή απελπισίας ζήτησε από τον πατέρα της, τον ποταμό Πηνειό, να τη βοηθήσει. Ο πατέρας της την μεταμόρφωσε σε φυτό, την δάφνη, που βρίσκεται σε αφθονία στην κοιλάδα, όταν ο Απόλλων προσπάθησε να την αγκαλιάσει. Έτσι βρέθηκε καταπράσινη και λαμπερή στις όχθες του ποταμού με τα πόδια ριζωμένα βαθιά στη μητέρα της, τη μάνα Γη.
Πικραμένος τότε ο Απόλλων, έκοψε ένα κλαδί, έπλεξε στεφάνι και στεφανώθηκε για να απαλύνει την θλίψη του για τον χαμό της αγαπημένης του. Ορκίστηκε ότι η δάφνη θα ήταν πλέον το ιερό του δέντρο και ότι θα φορούσε ένα δάφνινο στεφάνι παντοτινά. Από τότε η δάφνη είναι το ιερό φυτό του θεού Απόλλωνα με το οποίο στεφανωμένοι οι προσκυνητές, ύστερα από καθαρμούς και ιεροτελεστίες, ξεκινούσαν σε πομπή από το ιερό του Aπόλλωνα των Tεμπών για τους Δελφούς, όπως έκανε ο ίδιος ο θεός μετέφερε δηλαδή τις δάφνες στους Δελφούς από την κοιλάδα των Τεμπών. Στις ιεροτελεστίες που γίνονταν στους Δελφούς προς τιμή του θεού Απόλλωνα η χρήση της δάφνης γίνονταν προς τιμή και μνήμη της ομώνυμης μυθικής νύμφης Δάφνης, την οποία είχε ερωτευτεί ο θεός.
Με τα φύλλα της δάφνης ο θεός Απόλλωνας συνέθεσε ένα στεφάνι το οποίο φορούσε στο κεφάλι του. Έτσι και τα παιδιά στο νηπιαγωγείο συνέθεσαν τις δικές τους δημιουργίες με τα φύλλα της δάφνης.
Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Ερμής αμέσως μετά την γέννησή του σε ένα σπήλαιο της Κυλλήνης, έκλεψε κρυφά τα βόδια που πρόσεχε ο Απόλλωνας.
Βλέποντας έξω από το σπήλαιο μια χελώνα, αφαίρεσε το όστρακό της, στερέωσε πάνω του χορδές από έντερα βοδιών και έτσι κατασκεύασε την λύρα.
Όταν ο Απόλλωνας ανακάλυψε την κλοπή και παραπονέθηκε στον Δία, ο Ερμής προσέφερε την λύρα στον Απόλλωνα, ο οποίος μαγεύθηκε από τον ήχο της.
H λύρα είναι το πιο διαδεδομένο έγχορδο της αρχαίας Ελλάδας. Ένα μουσικό όργανο ιδιαίτερα δημοφιλές, που αποτελούσε το σύμβολο του Απόλλωνα. Συνδεόταν στενά με την λατρεία του Απόλλωνακαι για τον λόγο αυτόν περιβαλλόταν από μεγάλο σεβασμό.
Η λύρα δεν χρησιμοποιoύνταν σε εκδηλώσεις σε ανοιχτούς χώρους. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως το εθνικό όργανο των αρχαίων Ελλήνων. Εξαιτίας της απλότητας στον τρόπο κατασκευής της, καθώς και της ποιότητας του ήχου της που ήταν ευγενής, διαυγής, γαλήνιος και αρρενωπός χρησιμοποιήθηκε ως κύριο όργανο της εκπαίδευσης των νέων.
Ο Ερμής είναι ο αγγελιαφόρος των θεών της ελληνικής μυθολογίας.[1] Ακόμη λειτουργεί ως ψυχοπομπός, οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη (όπως μαθαίνουμε στην Οδύσσεια), αλλά είναι και προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιγνίων και του εμπορίου.[2] Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, πατέρας του ήταν ο Δίας και μητέρα του η Μαία, μία από τις Πλειάδες, τις θυγατέρες του Άτλαντα, του γίγαντα που κρατούσε στις πλάτες του τον ουρανό. Πρόκειται για τις Πλειάδες κόρες που αργότερα ο Δίας τις μετέτρεψε σε αστερισμό, μαζί με τον κυνηγό Ωρίωνα, καθώς ο τελευταίος τις καταδίωκε.
Πρόκειται, ίσως, για την πιο συμπαθητική θεότητα του ελληνικού Δωδεκάθεου, καθώς συνδυάζει, αρχικά, πολύ έντονα τα ανθρώπινα με τα θεϊκά στοιχεία, αλλά και διότι θεωρείται, ουσιαστικά, ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους. Εκείνος είναι που εισήγαγε τα γράμματα και τις επιστήμες στην ανθρωπότητα, δίδαξε τη χρήση της διάνοιας και, μάλιστα, υπάρχουν μύθοι οι οποίοι του αποδίδουν τη μετάδοση της γνώσης της φωτιάς στους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, είναι προστάτης του εμπορίου, των ουσιαστικών τελετών και της μαγείας. Εκφράζει με ένα αρχετυπικό, σχεδόν, τρόπο την ταχύτητα, την ευλυγισία, τη μεταβλητότητα, μα και τους απατηλούς δρόμους που κάποιες φορές ακολουθεί ο νους, καθώς εύκολα απατάται και κάνει λάθη.
Τα σύμβολα του Ερμή είναι ο πέτασος, το κυρήκειο και τα φτερωτά σανδάλια που τα παιδιά έφτιαξαν και μόλις τα φόρεσαν μεταμορφώθηκαν σε φτεροπόδαρο Ερμή!
Στον φτεροπόδαρο Ερμή, τον ταχυδρόμο των θεών, τον προστάτη των εμπόρων, τωντεχνητών των βοσκών και των γραμμάτων, αφιέρωσαν την νεοϊδρυθείσα πόλη τους οι πρόσφυγες από την κατακαμένη Χίο (το 1822 από την μανία των Τούρκων) και από άλλα μέρη της τουρκοκρατούμενης Έλλάδας που βρήκαν καταφύγιο, έχτισαν τα σπίτια τους και άνθισαν το εμπόριο και τα γράμματα και τις τέχνες στην μικρή μας Σύρο τόσο πολύ που ακούστηκε στα πέρατα της οικουμένης για την ομορφιά της και τον πολιτισμό της.
Ερμούπολη είναι το όνομά της και έχουμε την τύχη και την χαρά να ζούμε στα χώματά της περήφανοι.
Η τελετή της ονοματοθεσίας έγινε το 1826, στη νεόκτιστη εκκλησία της Μεταμόρφωσης. Εκεί συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι με πρωτοβουλία του Δρόσου Μανσόλα και του Λουκά Ράλλη.
Τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, τα περισσότερα από τα ξένα πλοία σταματούσαν μόνο στο λιμάνι της Σύρου, απ’ όπου γινόταν το εμπόριο με την υπόλοιπη Ελλάδα, τη Ρωσία και την Ανατολή.
Έτσι το 1856 γίνεται η δεύτερη πόλη μετά την Αθήνα σε πληθυσμό. Μερικά χρόνια πριν, η νεοσύστατη Εθνική Τράπεζα ανοίγει το πρώτο της υποκατάστημα στην Ερμούπολη. Από τα μέσα του 19ουαιώνα στην Ερμούπολη, δημιουργείται μια μεγάλη βιομηχανική ζώνη, που περιλαμβάνει ναυπηγείο, βυρσοδεψεία, κλωστήρια κ.ά. Η Ερμούπολη άρχισε να παρακμάζει μετά το 1880, με την άνοδο του λιμανιού του Πειραιά.
Το ό,τι η Ερμούπολη ήταν «φερώνυμος όχι μόνο του Κερδώου αλλά και του ΛόγιουΕρμή» το αποδεικνύουν η ιστορία των σχολείων της, η ίδρυση βιβλιοθήκης, μουσείων και θεάτρου από τα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα!
Η Ερμούπολη με τους δύο λόφους της όπου στην κορυφή του καθενός μία εκκλησία δεσπόζει και προστατεύει την πόλη, στον έναν ο Άγιος Γεώργιος των Καθολικών Συριανών και στον άλλον, η Ανάσταση των Ορθοδόξων Συριανών.
Ζούμε αρμονικά όλοι μαζί, μία οικογένεια, μία πόλη, κοινές συνήθειες, έθιμα. δράσεις και αγάπη!
Στην όμορφη πόλη μας και γενικά στη Σύρο μας η αποδοχή της διαφορετικότητας, η φιλοξενία, η καλλιέργεια του ωραίου, ο πολιτισμός είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά της με σήμα κατατεθέν της τα γλυκά και ονομαστά της λουκούμια που τα “έφερε” μαζί της η δεύτερη “φουρνιά” προσφύγων το 1922, από την Μικρασία μετά την μικρασιατική καταστροφή.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
