Ο θεός Ήφαιστος

Ο θεός της Φωτιάς, των μετάλλων και των ηφαιστείων, ο άσχημος και κουτσός θεός, ο σιδηρουργός θεός, ο εργατικός και επιστήμων θεός, ο έξυπνος θεός  υπερτερούσε όλων στην δημιουργικότητα κατασκευάζοντας τα όπλα και τα σύμβολα των θεών και μαζί με την αδελφή του Αθηνά ήταν προστάτης των τεχνιτών και ταυτόχρονα ήταν ο πάροχος της φωτιάς μαζί με την αδελφή του την Εστία!  Αυτός ο θεός είχε σύζυγο την θεά της ομορφιάς την Αφροδίτη! Δεν του στάθηκε όμως πιστή και κάποτε, με τη βοήθεια του αόρατου διχτύου, την έπιασε με το θεό Άρη. Παιδιά του θεωρούνται ο Εριχθόνιος, ο Αργοναύτης Παλαίμονας, ο γλύπτης Άρδαλος. 

Ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Ο Δίας όμως τον πέταξε έξω από τον Όλυμπο, γιατί κάποτε που ο ίδιος φιλονικούσε μη την Ήρα, ο Ήφαιστος πήρε το μέρος της μητέρας του. Μια ολόκληρη μέρα έπεφτε ο θεός προς τα κάτω. Τέλος κατά τη δύση του ήλιου προσγειώθηκε στη Λήμνο. Οι κάτοικοί της τον παρέλαβαν και τον περιποιήθηκαν. Γι’ αυτό και στην αρχαία εποχή πίστευαν ότι το χαλκείο του, δηλαδή το εργαστήριο του του χαλκού, βρισκόταν στη Λήμνο, στο ηφαίστειο Μόσυχλος. Πίστευαν ακόμη ότι οι βοηθοί του ήταν οι Κάβειροι, που τους λάτρευαν στη Λήμνο. Άλλες παραδόσεις λένε πως το εργαστήριό του ήταν στην Αίτνα της Σικελίας και βοηθοί του ήταν οι Κύκλωπες. Φέρεται δε από την Μυθολογία ως εκείνος που χάλκευσε και σφυρηλάτησε τους κεραυνούς του Θεού Διός, την αιγίδα και το σκήπτρο του, το χρυσό άρμα του Θεού Ηλίου, το δρεπάνι της Θεάς Δήμητρος, το χρυσό κύπελλο του Θεού Διονύσου, τα χρυσά και αργυρά βέλη των θεών Απόλλωνος και Αρτέμιδος, την αορατοποιητική περικεφαλαία του Πλούτωνος, τα όπλα της Θεάς Θέτιδος για τον υιό της Αχιλλέα, τον χάλκινο ανθρωπόμορφο φρουρό της νήσου Κρήτης Τάλω, κ.ά. Χάρισε επίσης στον Ηρακλή έναν χρυσό θώρακα, ένα περιδέραιο στους Κάδμο και Αρμονία, ένα στεφάνι από χρυσό και πετράδια στην Αριάδνη, ασημένια σκυλιά στον Αλκίνοο, δύο ταύρους που έβγαζαν φωτιά από τα ρουθούνια τους στον Αιήτη, κ.ά.

Ο Θεός Ήφαιστος στην τέχνη απεικονίζεται ως μεσόκοπος, ρωμαλέος γενειοφόρος άνδρας, που φέρει στο χέρι εργαλεία (σφυρί ή τανάλιες) και στο κεφάλι το χαρακτηριστικό καπέλο των τεχνιτών.

Ήφαιστος και ηφαίστεια 

Το όνομα του Ηφαίστου δόθηκε στα «ηφαίστεια όρη», τα γνωστά, σήμερα, στη γεωλογία ως ηφαίστεια, που με τη σειρά τους ονόμασαν κλάδο της, την ηφαιστειολογία. Είναι προφανής ο λόγος που οι άνθρωποι φαντάζονταν ότι κάτω από ένα βουνό που έβγαζε καπνό, φωτιά και, επιπλέον, βροντώδεις ήχους, είχε το εργαστήριό του ένας θεός. Για τον ίδιο λόγο, εκτός από το Μόσυχλο (που επί αιώνες εξέπεμπε αναθυμιάσεις), άλλες εκδοχές θέλουν το σιδηρουργείο του Ηφαίστου να «υποκρύπτεται» σε άλλα ηφαιστειογενή μέρη, συνήθως, στην Αίτνα, στον Βεζούβιο, ή στις Αιολίδες Νήσους.

Πηγές: https://heroes.mythologika.gr/olympus_gods/vulcan

και

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%89%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82

και

https://www.rassias.gr/1087HEPHAISTOS.html