Η μανούλα μου γιορτάζει!!!

-Διαβάσαμε το παραμύθι: «Η κούκλα που ήθελε να αποκτήσει μωρό» του Ντιμίτερ Ινκιόφ και γνωρίσαμε την ιστορία της παραδοσιακής ρώσικης κούκλας «Ματριόσκα», στα πλαίσια και του περιβαλλοντικού προγράμματος: «Ήθη κι έθιμα ανθρώπων και λαών», που υλοποιούμε στο Νηπιαγωγείο μας την τρέχουσα σχολική χρονιά. Παίξαμε με την κούκλα αυτή κάνοντας τις σχετικές σειροθετήσεις μεγεθών και φτιάξαμε και την ευχετήρια καρτούλα για τη μαμά μας.
-Διαβάσαμε το παραμύθι: «Πώς γράφεται η λέξη μητέρα;» της Αγγελικής Βαρελλά και φτιάξαμε ομαδικά την ακροστιχίδα της λέξης «μητέρα».
-Ασχοληθήκαμε με μαθηματικές και γλωσσικές δραστηριότητες αφιερωμένες στην ημέρα της μητέρας με σχετικές λεξούλες.
-Χαρίσαμε στις μαμάδες μας ένα βιβλιαράκι που σε κάθε σελίδα του, τα παιδιά έγραψαν ή ζωγράφισαν κάτι για τη μαμά τους. Την ιδέα την είδαμε σε πολλά αγαπημένα ιστολόγια συναδέλφων και την προσαρμόσαμε στις δικές μας ανάγκες.
-Επίσης, χαρίσαμε στις αγαπημένες μανούλες μας ένα κολιέ-φυλαχτό, που φτιάξαμε με τα χεράκια μας. Κάθε φορά που η μανούλα μας είναι στεναχωρημένη, θα βλέπει το ωραίο αυτό κολιέ-φυλαχτό και θα αισθάνεται καλύτερα.
-Διαβάζοντας το βιβλίο: «Οι μαμάδες» της Βούλας Παπαγιάννη, καθηγήτριας του τμήματος Διαπολιτισμικής Αγωγής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μας δόθηκε η ευκαιρία να φτιάξουμε το δικό μας βιβλίο, αφιερωμένο στις ξεχωριστές μανούλες μας. Πόσο άραγε γνωρίζουν τα νηπιάκια μας τις μανούλες τους; Οι περισσότερες πάντως μανούλες επιβεβαίωσαν τα όσα έγραψαν τα παιδάκια τους.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΕΣ!!!

Autumn Floral Heart --- Image by © Royalty-Free/Corbis

P5120121 P5120120 P5120119 P5120118P5120117P5120125P1012365P1012362P1012374P1012376P1012379P1012380P1012382P1012386P1012387P1012388P1012394P1012397P1012400P1012403P1012404P5160131P5160130P5160129P5160127
 

 

 

Πασχαλινές δραστηριότητες

Το Πάσχα είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης.

Τα παιδιά μας είπαν τι τους έρχεται στο μυαλό μόλις ακούν τη μαγική αυτή λέξη και καταγράψαμε τις παρατηρήσεις τους. Το πασχαλινό και το σοκολατένιο αυγό ήταν αυτά που κυριάρχησαν στη σκέψη τους. Μάθαμε έτσι τη λέξη αυγό και θέσαμε το σχετικό προβληματισμό, αν δηλαδή η κότα γέννησε το αυγό ή το αυγό την κότα.

Τα παιδιά ζωγράφισαν με το δικό τους τρόπο τον κύκλο ζωής της κότας ή του αυγού.

Παρατήρησαν το σχήμα του κι έμαθαν το οβάλ.

Έπαιξαν μαθηματικά και γλωσσικά παιχνίδια.

Έμαθαν και δραστηριοποιήθηκαν στην αναβίωση ελληνικών εθίμων, αλλά κι εθίμων άλλων χωρών για το Πάσχα και κατέγραψαν την ευχή : «Καλό Πάσχα» σε διάφορες γλώσσες στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος: «Ήθη κι έθιμα ανθρώπων και λαών», που υλοποιείται την τρέχουσα σχολική χρονιά στο Νηπιαγωγείο μας. Έφτιαξαν και σχετικό βιβλιαράκι, όπου αποτυπώθηκαν κάποια από τα έθιμα αυτά.

Οι ανθισμένες πασχαλιές στην αυλή του σχολείου, μας έδωσαν την αφορμή να μάθουμε την ιστορία της σύμφωνα με το λαϊκό μύθο και να τη ζωγραφίσουμε.

Ακούσαμε την ιστορία της παπαρούνας και του κοκκινολαίμη και την αποδώσαμε εικαστικά.

Μάθαμε τη συλλαβούλα «Πα-» του Πάσχα, της Πασχαλιάς και της πασχαλίτσας.

Και φυσικά δε νοείται Πάσχα χωρίς τις σχετικές κατασκευούλες.

P5090104 P5090103 P4220075 P4220072 P4220068 P4220065 P4220059 P4220058 P4220057 P4210056 P4210053 P4210052 P4210050 P4180026 P4180025 P1012369 P1012368 P1012367 P1012366 P1012358 P1012354 P1012350 P1012348 P1012347 P1012345 P1012344 P1012339 P1012337 P1012330 P1012317 P1012303 P1012301 P1012299 P1012295 P1012294 P1012293 P1012290P5200005P5200006

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, Δανός συγγραφέας και ποιητής, πασίγνωστος σ’ όλο τον κόσμο για τα παραμύθια του. Γιος ενός παπουτσή και μιας πλύστρας, γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 στην πόλη Οντένσε. Έμεινε ορφανός από πατέρα στα 11 του χρόνια και έκανε διάφορες δουλειές για να τα φέρει βόλτα αυτός και η μητέρα του. Το σχολείο ήταν μια πολυτέλεια για τον μικρό Χανς Κρίστιαν.

Το προσωπικό του καταφύγιο, τις όποιες ελεύθερες ώρες είχε, ήταν ένα μικρό κουκλοθέατρο. Έφτιαχνε με τα ίδια του τα χέρια τις κούκλες, τις έντυνε κι έδινε τις δικές του προσωπικές παραστάσεις, με έργα κυρίως του Σαίξπηρ, τα οποία απομνημόνευε με χαρακτηριστική ευκολία.

Η χάρη του αυτή έφτασε στα αυτιά του βασιλιά της Δανίας Φρειδερίκου του 6ου, ο οποίος ενδιαφέρθηκε προσωπικά για το παράξενο αυτό αγόρι. Τον έστειλε σ’ ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας, καταβάλλοντας ο ίδιος τα δίδακτρα. Μετά κόπων και βασάνων, ο Χανς Κρίστιαν τελείωσε το Γυμνάσιο σε ηλικία 23 ετών. «Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο πικρά και σκοτεινά της ζωής μου», έγραψε στην αυτοβιογραφία του. Στη συνέχεια γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Το 1822 εκδίδει το πρώτο βιβλίο του, που θα περάσει απαρατήρητο. Το 1829 γράφει μια ιστορία φαντασίας με τίτλο «Περίπατος από το κανάλι του Χόλμενς στο ανατολικό σημείο του νησιού Άμαγκερ, που θα σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Συνεχίζει να γράφει, ποιήματα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα για λυρικά έργα, μυθιστορήματα, που γνωρίζουν επιτυχία περισσότερο στη Γερμανία, παρά στην πατρίδα του.

Το 1835 δημοσιεύει τα πρώτα του «Παραμύθια για παιδιά» και μόνο 8 χρόνια αργότερα κερδίζουν την επιδοκιμασία του κόσμου. Θα γράψει συνολικά 168 παραμύθια ως το 1872 με πιο γνωστά, «Τα κόκκινα Παπούτσια», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Η βασίλισσα του χιονιού», «Το ασχημόπαπο», «Το μολυβένιο στρατιωτάκι», «Το μικρό έλατο», «Η μικρή γοργόνα», «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα» και «Η Τοσοδούλα».

Ενώ τα έργα του Άντερσεν είναι σχεδόν άγνωστα έξω από τη Δανία και τις γειτονικές της χώρες, τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα σ’ όλη την ιστορία της λογοτεχνίας. Μολονότι βασίζονται σε λαϊκούς θρύλους, τα περισσότερα χαρακτηρίζονται από έναν ηθικό ρεαλισμό, παρά απ’ την ανάγκη εκπλήρωσης μιας επιθυμίας. Οι κακοί δεν είναι δράκοι ή μάγισσες των λαϊκών μυθιστοριών, αλλά εκπρόσωποι ανθρώπινων αδυναμιών, όπως ματαιοδοξίας, σνομπισμού ή εγωιστικής αδιαφορίας. Ορισμένα από τα παραμύθια του αποκαλύπτουν μία αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού και του ωραίου, άλλα είναι βαθιά απαισιόδοξα και έχουν δυσάρεστο τέλος.

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν θα διακριθεί και στην ταξιδιωτική λογοτεχνία. Από το 1833 ως το 1857 πραγματοποιεί 29 ταξίδια σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, γνωρίζεται με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής και καταγράφει τις εμπειρίες του σε σειρά ταξιδιωτικών βιβλίων.

Τα βήματά του θα τον φέρουν ως την Ελλάδα τον Μάρτιο του 1841. Στο οδοιπορικό του «Το Παζάρι ενός ποιητή», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Εστία» με τον τίτλο «Οδοιπορικό στην Ελλάδα» περιγράφει λεπτομερώς τη διαμονή στην Αθήνα.

Την άνοιξη του 1872, ο Άντερσεν έπεσε από το κρεβάτι του και χτύπησε σοβαρά. Δεν ξανάγινε ποτέ τελείως καλά και στις4 Αυγούστου του 1875 πέθανε, σε ηλικία 70 ετών.

Την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (Ιnternational Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μια αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της παιδικής λογοτεχνίας.

Πηγές : 

http://dreamskindergarten.blogspot.gr

http://www.sansimera.gr/biographies/

http://el.wikipedia.org/

 

-Στα πλαίσια του εορτασμού της ημέρας, μάθαμε για το Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και τα παραμύθια του, μιλήσαμε για το αγαπημένο μας παραμύθι και καταγράψαμε σε ομαδική αφίσα τους λόγους για τους οποίους αγαπάμε τα βιβλία.

-Φτιάξαμε και ατομικούς σελιδοδείκτες με τα παιδιά του κόσμου, στα πλαίσια και του περιβαλλοντικού προγράμματος που υλοποιείται στο νηπιαγωγείο μας: «Ήθη κι έθιμα ανθρώπων και λαών».

-Μάθαμε και το παρακάτω ποιηματάκι:

«Ο Ύμνος του Βιβλίου» του Ευγένιου Τριβιζά

Πες μου κάτι, τι αξίζει πιο πολύ από φλουριά;

Πες μου κάτι, τι χαρίζει γέλιο, κέφι και χαρά;

Έλα, πες μου τι γεμίζει παρηγόρια την καρδιά;

Έλα, πες μου, τι σκορπίζει την πιο μαύρη συννεφιά;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει και δακρύζω,

που με κάνει να γελάω, που με κάνει να ελπίζω;

Έλα, πες μου, τι ‘ναι εκείνο που με κάνει να γιορτάζω,

που με κάνει να πετάω, στα ουράνια να καλπάζω;

Ένα βιβλίο! Ένα βιβλίο!

-Επισκεφθήκαμε και τη Λαϊκή Βιβλιοθήκη της πόλης μας και δανειστήκαμε βιβλία.

DSC_0024 DSC_0029 DSC_0030DSC_0031P4080004IMG_20160224_110734IMG_20160224_121149IMG_20160225_094824IMG_20160225_094833IMG_20160225_094844IMG_20160225_095121IMG_20160225_095154IMG_20160225_095220IMG_20160225_095324IMG_20160225_101316IMG_20160225_101529IMG_20160225_102807