-Φτιάξαμε τα παραδοσιακά «μαρτάκια» για να καλωσορίσουμε την άνοιξη.

-Δραματοποιήσαμε το ποίημα της Ρίτας Μπούμη-Παπά: «Ο Μάρτης και η μάνα του».

«Ο Μάρτης και η μάνα του»

Τον γνωρίζετε τον Μάρτη,

τον τρελό και τον αντάρτη;

Ξημερώνει και βραδιάζει

κι εκατό γνώμες αλλάζει.

Βάζει η μάνα του μπουγάδα,

σχοινί δένει στη λιακάδα,

τα σεντόνια της ν’ απλώσει,

μια χαρά να τα στεγνώσει.

Να που ο Μάρτης μετανιώνει

και τα σύννεφα μαζώνει

και να μάσει η μάνα τρέχει

τα σεντόνια, γιατί βρέχει!

Να ο ήλιος σε λιγάκι,

φύσηξε το βοριαδάκι

κι η φτωχή γυναίκα μόνη

τα σεντόνια ξαναπλώνει.

Μια βροντή κι ο ήλιος εχάθη

μες στης συννεφιάς τα βάθη,

ρίχνει και χαλάζι τώρα,

πω πω πω, τι άγρια μπόρα!

Ως το βράδυ φορές δέκα

άπλωσε η φτωχή γυναίκα

την μπουγάδα κι όρκο δίνει

Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

-Μετά από συζήτηση για τις σημαντικές γιορτές και γεγονότα που μας φέρνει ο Μάρτης, κάθε παιδάκι έφτιαξε και εικονογράφησε το: «Βιβλίο του Μάρτη»

-Γίναμε μικροί εικονογράφοι και εικονογραφήσαμε άλλο ένα ποιηματάκι που αναφέρεται στο μήνα μας και με αυτό στολίσαμε την πόρτα της τάξης μας.

-Μάθαμε και την παροιμία: «Μάρτης είναι, χάδια κάνει. Μία κλαίει και μία γελάει» και την εικονογραφήσαμε ατομικά.

-Αντιστοιχίσαμε ανοιξιάτικες λέξεις που έχουν ομόηχη κατάληξη.

-Μάθαμε τα «χελιδονίσματα», τα κάλαντα της άνοιξης και τα είπαμε στους καλούς γείτονες του σχολείου μας, δεχόμενοι και τα ανάλογα γλυκά κεράσματα.

Χελιδονίσματα: Τα Κάλαντα της Άνοιξης

Περιστεράκι πέταξε,

ηύρε πύργο κι έκατσε

και χαμοκελάηδησε:

Μάρτη Μάρτη μου, καλέ.

Μάρτη Μάρτη μου, καλέ

και Φλεβάρη φοβερέ

κι αν χιονίσεις κι αν φλεβίσεις,

πάλι Άνοιξη θ’ ανθίσεις.

Μάρτη Μάρτη βροχερέ

και Απρίλη δροσερέ,

τα πουλάκια κελαηδούν,

τα δενδράκια φύλλ’ ανθούν.

Τα πουλάκια αβγά γεννούν

κι αρχινούν να τα κλώσουν.

Κύριε Γιάννη, κύριε Αποστόλη και κυρία Ελένη σας ευχαριστούμε πολύ!!!

Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες από τις δραστηριότητες:

Η 6^η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization) χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.

Στα πλαίσια αυτής της ημέρας διαβάσαμε το παραμύθι: «Η Μόνα σε καινούργιο της σχολείο», ιστορία γραμμένη και εικονογραφημένη από παιδιά, μια πρωτοβουλία της Εταιρίας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε).

Ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά για το πώς νιώθει η χελώνα, αν η συμπεριφορά των συμμαθητών της ήταν σωστή και για το τι μπορούσε να κάνει η ίδια, για να ξεπεράσει το πρόβλημα. Ακολούθησε αποτύπωση σε ατομικά φύλλα εργασίας των εντυπώσεων των παιδιών από την ανάγνωση της ιστορίας.

Γράψαμε τις λέξεις που μας πληγώνουν και στη συνέχεια τις βάλαμε σε μια σακούλα «απορριμμάτων», για να τις «πετάξουμε στα σκουπίδια» και να τις διαγράψουμε από το λεξιλόγιό μας.

Ακούσαμε και είδαμε από το youtube το τραγούδι των Locomondo: «Χέρια σαν κι αυτά» και τοποθετήσαμε σε ένα χαρτόνι κάνσον σε δύο στήλες τις εικόνες με τα χεράκια στα οποία λέμε ναι και τις εικόνες με τα χεράκια στα οποία λέμε όχι.

Τέλος, φτιάξαμε και την ομαδική αφίσα για την ημέρα, όπου καταγράψαμε το δικό μας σύνθημα γι’ αυτή τη μέρα :

«ΔΕ ΘΥΜΩΝΩ, ΔΕ ΜΑΛΩΝΩ, ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΝΑΧΑ ΑΠΛΩΝΩ!!!»

Ακολουθούν μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από τις δράσεις για την ημέρα στο Νηπιαγωγείο μας: