ΤΟ ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ

Διαβάσαμε το ποίημα του Ελύτη ΤΟ ΜΑΓΙΣΣΑΚΙ κι το δραματοποιήσαμε

Από τους χρόνους τους παλιούς – το ‘χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες – να βρω το Μαγισσάκι

Τ’ άπιαστο σαν αερικό – στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς – αλίμονο σου -εκάης

Έβγα έβγα Μαγισσάκι – Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
χτύπα χτύπα το ραβδάκι – Τι κι ετούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και μι και φα – Ντο και ρε και φα και μι
μες στα ροζ τα σύννεφα – φούχτα μου και δύναμη

Ποιος θα μου δώκει δύναμη – κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες – να βρω το Μαγισσάκι
Που ‘ναι σπηλιά του ο ουρανός – άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του – στην άκρια του κυμάτου

Χτύπα χτύπα το ραβδάκι – Τα παπιά και τα βαπόρια
χύνε το νερό στ’ αυλάκι – παν μαζί και πάνε χώρια
Φα και ρε και μι και ντο – Έξι τέσσερα κι οχτώ
μες στο μπλε το ξάγναντο – γούρι μου και φυλαχτό

Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές – ν’ ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά – για με το Μαγισσάκι

Που να κοιμάμαι ξυπνητός – να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά – μα να ‘μ’ ερωτευμένος

Οδυσσέας Ελύτης – Τα Ρω του Έρωτα

Αφήστε μια απάντηση