από την/ον ·0 σχόλια
Screenshot 14 1

Η έναρξη οποιουδήποτε ταξιδιού στο διάστημα είναι απαραίτητη για την πρόοδο της ανθρωπότητας. Εξερευνώντας – και εγκαθίστασταν – στο διάστημα, προωθούμε την τεχνολογική καινοτομία, εντοπίζουμε πολύτιμους πόρους και εμπνέουμε την παγκόσμια συνεργασία. Αυτή η προσπάθεια όχι μόνο αντιμετωπίζει πιεστικές προκλήσεις στη Γη, συμπεριλαμβανομένης της σπανιότητας των πόρων και της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, αλλά και διευρύνει τα όρια των γνώσεων και των δυνατοτήτων μας.
Ταξιδέψτε μαζί μας μέσα από το έγγραφο «Τεχνολογία 2040 Vision» καθώς κατευθυνόμαστε στο διάστημα το έτος 2040. Η παρουσία της ανθρωπότητας στο διάστημα θα έχει φτάσει σε πρωτοφανή ύψη, με μια κυκλική και βιώσιμη διαστημική οικονομία να ακμάζει, αφήνοντας μηδενικό αποτύπωμα από συντρίμμια. Σε πολύ χαμηλή τροχιά της Γης (VLEO), οχήματα υψηλής ταχύτητας θα πλοηγούνται στο διάστημα με ακρίβεια, αξιοποιώντας τις νέες δυνατότητες τηλεπισκόπησης. Οι μεγάλες διαστημικές δομές δεν θα περιορίζονται πλέον από την επίγεια κατασκευή, αλλά θα συναρμολογούνται στο κενό του διαστήματος μέσω τεχνικών αυτοσυναρμολόγησης σε τροχιά. Το Ηλιακό μας Σύστημα θα συνδέεται με ένα ισχυρό διαδίκτυο, επιτρέποντας την απρόσκοπτη επικοινωνία μεταξύ Γης, δορυφόρων και μακρινών διαστημοπλοίων. Οι ρομποτικές και ανθρώπινες αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη θα αποκαλύψουν νέα σύνορα και πολύτιμους πόρους. Θα εξορύσσονται σώματα κομητών και αστεροειδείς, τα υλικά τους θα βοηθήσουν στην αποκάλυψη της ιστορίας του Ηλιακού μας Συστήματος.
Οι δορυφόροι θα σχεδιάζονται έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν τον αντίκτυπό τους στο οικόσφαιρα της Γης, με όλα τα στάδια του κύκλου ζωής τους να διαχειρίζονται προσεκτικά για να διασφαλίζεται η προστασία του περιβάλλοντος. Τα ενεργειακά αποδοτικά συστήματα ηλιακής ενέργειας και οι καινοτομίες στα ταξίδια στο βαθύ διάστημα θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα στα πιο σκληρά περιβάλλοντα. Τα ανθρώπινα ενδιαιτήματα σε τροχιά, στη Σελήνη και στον Άρη θα είναι αυτοσυντηρούμενα, υποστηρίζοντας τη ζωή με προηγμένες τεχνολογίες. Σε αυτή τη νέα εποχή, οι άνθρωποι θα ευδοκιμούν ανάμεσα στα αστέρια, που θα χαρακτηρίζονται από καινοτομία, βιωσιμότητα και αδιάκοπη αναζήτηση γνώσης. Το σύμπαν δεν θα είναι πλέον ένα μακρινό σύνορο, αλλά ένα σπίτι.



Λήψη αρχείου

Πηγή: https://www.esa.int/ESA_Multimedia/Images/2025/06/Technology_2040

 

από την/ον ·0 σχόλια
Screenshot 14

Στις 31 Μαΐου, μια ζωντανή εκτέλεση του «Γαλάζιου Δούναβη» – που συχνά αναφέρεται ως «ύμνος του διαστήματος» – μεταδόθηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) στην απεραντοσύνη του διαστήματος. Η εκδήλωση σηματοδότησε έναν διπλό εορτασμό: την 50ή επέτειο της ESA και τα 200ά γενέθλια του Βασιλιά του Βαλς, Γιόχαν Στράους Β’ .

Στο πλαίσιο ενός μοναδικού πολιτιστικού αφιερώματος, η ESA συνεργάστηκε με τον Οργανισμό Τουρισμού της Βιέννης για να παρουσιάσει ζωντανά το έργο του Γιόχαν Στράους Β’ «  Ο Γαλάζιος Δούναβης  με το Σύμπαν».  Η συναυλία WALTZ INTO SPACE , που ερμηνεύτηκε από τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης ( Wiener Symphoniker  ) στο Μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών (MAK) της Βιέννης,   μεταδόθηκε επίσης ζωντανά στο κοινό του  Strandbar Herrmann  στη Βιέννη, του Πλανητάριου της Μαδρίτης και του Bryant Park της Νέας Υόρκης.

Η εκδήλωση ήταν κάτι περισσότερο από μια γήινη γιορτή. Το ψηφιοποιημένο σήμα της παράστασης μεταδόθηκε στο διάστημα μέσω της κεραίας Cebreros του ESA στην Ισπανία – μέρος του Estrack, του παγκόσμιου δικτύου επίγειων σταθμών του οργανισμού που υποστηρίζει την επικοινωνία με αποστολές όπως οι Juice, BepiColombo και Hera, καθώς και με διαστημόπλοια που λειτουργούν από διεθνείς εταίρους.

Οι λάτρεις της μουσικής συμμετείχαν επίσης σε μια διαδραστική εμπειρία που ονομάζεται  SpaceNotes , εκτοξεύοντας συμβολικά στο διάστημα μεμονωμένες νότες του  «Γαλάζιου Δούναβη»  . Κάθε μία από τις 13.743 νότες του βαλς «υιοθετήθηκε» από έναν χορηγό, το όνομα του οποίου μεταδόθηκε μαζί με τη νότα. Σε λιγότερο από 51 ημέρες από την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας, κάθε νότα είχε διεκδικηθεί – κατά μέσο όρο 270 νότες την ημέρα, με συμμετέχοντες από 92 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Η μετάδοση ευθυγραμμίστηκε ακριβώς με την τροχιά του Voyager 1 της NASA, του πιο μακρινού ανθρωπογενούς αντικειμένου στο διάστημα, που βρίσκεται σήμερα σε απόσταση πάνω από 25 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Το Voyager 1, που εκτοξεύτηκε το 1977, μεταφέρει τον εμβληματικό Χρυσό Δίσκο – μια χρονοκάψουλα της μουσικής και του πολιτισμού της Γης. Αν και  ο Γαλάζιος Δούναβης  δεν συμπεριλήφθηκε στον αρχικό δίσκο, έχει πλέον ενταχθεί στο κοσμικό ηχοτοπίο, ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός προς τα αστέρια. Το σήμα έφτασε στη θέση του Voyager 1 σε λίγο λιγότερο από μία ημέρα και τώρα θα συνεχίσει το ταξίδι του στο διάστημα επ’ αόριστον – χρειάστηκαν περισσότερα από τέσσερα χρόνια για να φτάσει στον Άλφα του Κενταύρου, το πλησιέστερο σε εμάς αστρικό σύστημα.

«Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η τεχνολογία μας μπορεί να μεταδώσει όχι μόνο επιστημονικά δεδομένα, αλλά και ανθρώπινη τέχνη σε μεγάλες αποστάσεις», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της ESA, Γιόζεφ Άσμπαχερ. «Είναι μια δυνατή στιγμή που αντικατοπτρίζει πώς η μουσική – όπως και το διάστημα – συνδέει ολόκληρη την ανθρωπότητα».

Χρησιμοποιήθηκε διάσημα στην ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ  «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος»  για να συνοδεύσει μια σκηνή πρόσδεσης διαστημοπλοίου, και  ο «Γαλάζιος Δούναβης»  έχει γίνει συνώνυμος με την εξερεύνηση του διαστήματος από την ανθρωπότητα. Με αυτή τη συμβολική αποστολή, η ESA τιμά τόσο μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά όσο και μια διαχρονική φιλοδοξία: ένα βιεννέζικο βαλς που αντηχεί ατελείωτα στο Σύμπαν.

«Η επιτυχής υλοποίηση της αποστολής WALTZ INTO SPACE αποτελεί απόδειξη της μοναδικής ικανότητας της Βιέννης να συνδυάζει την παράδοση με την καινοτομία», δήλωσε ο Norbert Kettner, Διευθύνων Σύμβουλος του Τουριστικού Οργανισμού της Βιέννης. «Είμαστε περήφανοι που συνεργαστήκαμε με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος, του οποίου η προθυμία να υποστηρίξει αυτό το εξαιρετικό έργο είναι τιμή και κάθε άλλο παρά δεδομένη. Η ειλικρινής μας ευγνωμοσύνη απευθύνεται σε όλους τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές που κατέστησαν δυνατή αυτή την κοσμική γιορτή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Βιέννης».

Η συναυλία  WALTZ INTO SPACE:

 

 

Πηγή: https://www.esa.int/About_Us/Branding_and_Partnerships/The_Blue_Danube_Waltz_sent_into_the_stars

από την/ον ·0 σχόλια
Webb glimpses the distant past pillars

27/5/25

Σε αυτή τη νέα φωτογραφία του μήνα από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb  της NASA/ESA/CSA, το μάτι τραβιέται αρχικά στο κεντρικό μεγατέρας που είναι το σμήνος γαλαξιών Abell S1063. Αυτή η γιγάντια συλλογή  γαλαξιών , που βρίσκεται 4,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό  Grus  (ο Γερανός), κυριαρχεί στο σκηνικό. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά, αυτή η πυκνή συλλογή βαριών γαλαξιών περιβάλλεται από λαμπερές ακτίνες φωτός, και αυτά τα παραμορφωμένα τόξα είναι το πραγματικό αντικείμενο του ενδιαφέροντος των επιστημόνων: αμυδροί γαλαξίες από το μακρινό παρελθόν του Σύμπαντος.

Ο Abell S1063 είχε  παρατηρηθεί προηγουμένως  από το πρόγραμμα Frontier Fields του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA. Διαθέτει έναν ισχυρό  βαρυτικό φακό : το σμήνος γαλαξιών είναι τόσο ογκώδες που το φως των μακρινών γαλαξιών που είναι ευθυγραμμισμένοι πίσω του κάμπτεται γύρω του, δημιουργώντας τα παραμορφωμένα τόξα που βλέπουμε εδώ. Σαν γυάλινος φακός, εστιάζει το φως από αυτούς τους μακρινούς γαλαξίες. Οι εικόνες που προκύπτουν, αν και παραμορφωμένες, είναι τόσο φωτεινές όσο και μεγεθυμένες – αρκετά ώστε να παρατηρηθούν και να μελετηθούν. Αυτός ήταν ο στόχος των παρατηρήσεων του Hubble, χρησιμοποιώντας το σμήνος γαλαξιών ως μεγεθυντικό φακό για να διερευνήσει το πρώιμο Σύμπαν.

Οι νέες εικόνες από την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας ( NIRCam ) του Webb μεταφέρουν αυτή την αναζήτηση ακόμη πιο πίσω στο χρόνο. Αυτή η εικόνα παρουσιάζει ένα απίστευτο δάσος από τόξα φακών γύρω από τον Abell S1063, τα οποία αποκαλύπτουν παραμορφωμένους γαλαξίες υποβάθρου σε μια σειρά κοσμικών αποστάσεων, μαζί με ένα πλήθος αμυδρών γαλαξιών και προηγουμένως αθέατων χαρακτηριστικών.

Αυτή η εικόνα είναι γνωστή ως βαθύ πεδίο – μια μακρά έκθεση μιας μόνο περιοχής του ουρανού, συλλέγοντας όσο το δυνατόν περισσότερο φως για να αναδείξει τους πιο αμυδρούς και μακρινούς γαλαξίες που δεν εμφανίζονται σε συνηθισμένες εικόνες. Με 9 ξεχωριστά στιγμιότυπα διαφορετικών μηκών κύματος φωτός εγγύς υπέρυθρου, συνολικά περίπου 120 ώρες χρόνου παρατήρησης και με τη βοήθεια του μεγεθυντικού φαινομένου του βαρυτικού εστιασμού, αυτό είναι το βαθύτερο βλέμμα του Webb σε έναν μόνο στόχο μέχρι σήμερα. Η εστίαση αυτής της παρατηρητικής δύναμης σε έναν τεράστιο βαρυτικό φακό, όπως ο Abell S1063, έχει επομένως τη δυνατότητα να αποκαλύψει μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες που σχηματίστηκαν στο πρώιμο Σύμπαν.

Το πρόγραμμα παρατήρησης που παρήγαγε αυτά τα δεδομένα, GLIMPSE (# 3293 , PIs: H. Atek & J. Chisholm), στοχεύει να διερευνήσει την περίοδο που είναι γνωστή ως Κοσμική Αυγή, όταν το Σύμπαν ήταν μόνο μερικών εκατομμυρίων ετών.

[ Περιγραφή εικόνας:  Ένα πεδίο γαλαξιών στο διάστημα, που κυριαρχείται από έναν τεράστιο, φωτεινό λευκό ελλειπτικό γαλαξία που αποτελεί τον πυρήνα ενός τεράστιου σμήνους γαλαξιών. Πολλοί άλλοι ελλειπτικοί γαλαξίες μπορούν να παρατηρηθούν γύρω του. Επίσης, γύρω του υπάρχουν κοντές, καμπύλες, λαμπερές κόκκινες γραμμές, οι οποίες είναι εικόνες μακρινών γαλαξιών υποβάθρου μεγεθυμένων και παραμορφωμένων από βαρυτικό φακό. Δύο αστέρια στο προσκήνιο φαίνονται μεγάλα και φωτεινά με μακριές αιχμές γύρω τους.]

Πηγή:  https://www.esa.int/ESA