24-6-2017
του Σπύρου Μανουσέλη
Στο προηγούμενο άρθρο παρουσιάσαμε τη σημασία της πρόσφατης ανακάλυψης στο Μαρόκο απολιθωμένων οστών και λίθινων εργαλείων που ανήκαν σε πρώιμους εκπροσώπους του είδους μας, οι οποίοι ζούσαν εκεί τουλάχιστον 300 χιλιάδες χρόνια πριν (βλ. «Εφ.Συν.», 17/18-6-17).
Η ανακάλυψη αυτή δεν αμφισβητεί ούτε βέβαια διαψεύδει την ευρέως αποδεκτή εξελικτική εξήγηση της προέλευσης του ανθρώπινου είδους από κάποια προανθρώπινα είδη θηλαστικών.
Το ακριβώς αντίθετο: παρέχει πολύ περισσότερο χρόνο -τουλάχιστον 100 χιλιάδες χρόνια επιπλέον!- στις βιολογικές εξελικτικές διεργασίες που διαμόρφωσαν τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του σύγχρονου ανθρώπου.
Οι πρόσφατες παλαιοανθρωπολογικές ανακαλύψεις και οι νέες τεχνικές της βιολογικής αρχαιολογίας όχι μόνο δεν αμφισβητούν αλλά, αντίθετα, ενισχύουν τις δαρβινικές εξηγήσεις για την αποκλειστικά ζωική προέλευση του είδους μας.
Επιπλέον, όπως θα δούμε, οι εντυπωσιακές κατακτήσεις των νευροεπιστημών και της εξελικτικής ψυχολογίας έχουν συμβάλει αποφασιστικά στην πρόοδο της Παλαιοανθρωπολογίας. Πρώτη φορά στην ιστορία μας αρχίζουμε να κατανοούμε τις εγκεφαλικές-εξελικτικές προϋποθέσεις για την ανάδυση του ανθρώπινου νου, δηλαδή του σύγχρονου νοήμονα Homo sapiens.
