Μήνας: Μάρτιος 2012

Ο ηλιακός ανεμοστρόβιλος αποτελείται από υπέρθερμο αέριο, η θερμοκρασία του οποίου αγγίζει τους 50.000 με 2.000.000 βαθμούς Κελσίου. (Πηγή: SDO/NASA).

Εικόνες και βίντεο ενός ασύλληπτα μεγάλου ηλιακού ανεμοστρόβιλου – τις πρώτες που έχουν καταγραφεί ποτέ- έδωσαν στη δημοσιότητα επιστήμονες. Ο ανεμοστρόβιλος είναι μάλιστα τόσο μεγάλος που θα μπορούσε να «καταπιεί» πέντε πλανήτες στο μέγεθος της Γης.

Οι εικόνες και το βίντεο παρουσιάστηκαν στο βρετανικό Εθνικό Συνέδριο Αστρονομίας του 2012, όμως κατεγράφησαν στις 25 Σεπτεμβρίου του 2001 χάρη στο τηλεσκόπιο AIA (Διάταξη Απεικόνισης της Ατμόσφαιρας του ήλιου), που βρισκεται πάνω στο δορυφόρο Solar Dynamic Observatory (Ηλιακό Δυναμικό Παρατηρητήριο) της NASA.

Ο ανεμοστρόβιλος αποτελείται από υπέρθερμο αέριο, η θερμοκρασία του οποίου αγγίζει τους 50.000 με 2.000.000 βαθμούς Κελσίου. Μέσα σε διάστημα τριών ωρών, η κολοσιαία μάζα μετακινήθηκε από την επιφάνεια του ήλιου σε ύψος 200.000 χιλιομέτρων, περίπου δηλαδή όση είναι η μισή ατμόσφαιρα μεταξύ Γης και σελήνης.

Η ταχύτητα των ανεμοστρόβιλων εδώ στη Γη μπορεί να φθάσει τα 150 χιλιόμετρα την ώρα. Τα αέρια των ηλιακών ανεμοστρόβιλων κινούνται ακόμη και με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων την ώρα.

Διάφορα στάδια του ηλιακού ανεμοστρόβιλου όπως καταγράφηκαν από το Πανεπιστήμιο του Αμπεριστουιθ. (Πηγή: Aberystwyth University).

Σύμφωνα με τους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Αμπεριστουιθ, στην Ουαλία, οι οποίοι κατέγραψαν τις συγκλονιστικές εικόνες, τέτοιοι ανεμοστρόβιλοι συχνά προκύπτουν στη «ρίζα» στεμματικών εκτοξεύσεων μάζας, οι οποίες εάν κατευθυνθούν προς τη Γη, μπορούν να προκαλέσουν καταστροφές σε δορυφόρους ή ακόμη και βλάβες στο δίκτυο ηλεκτροδότησης. «Αυτός ο μοναδικός και εντυπωσιακός ανεμοστρόβιλος πρέπει να διαδραματίζει κάποιο ρόλο στη δημιουργία παγκόσμιων ηλιακών καταιγίδων», επισημαίνει ο Δρ. Χιου Μόργκαν, ο οποίος παρατήρησε το φαινόμενο.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2158032

Κλεοπάτρα Μπουδαλακη

Σύμφωνα με το BBC, το σκάφος «Κασίνι» μπόρεσε να μελετήσει από κοντά τους θεαματικούς πίδακες πάγου και υδρατμών που ξεπηδάνε από τους πόλους του δορυφόρου του Κρόνου, Εγκέλαδου.

Ενισχύεται η πεποίθηση των επιστημόνων ότι ο δορυφόρος του Κρόνου Εγκέλαδος διαθέτει έναν υπόγειο ωκεανό υγρού νερού, μετά το πέρασμα του σκάφους «Κασίνι» σε κοντινό σημείο από το νότιο πόλο του.

Σύμφωνα με το BBC, το σκάφος μπόρεσε να μελετήσει από κοντά τους θεαματικούς πίδακες πάγου και υδρατμών που ξεπηδάνε από τους πόλους του δορυφόρου. Τα έως τώρα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι πίδακες, που ξεπηδάνε με ορμή προς το διάστημα μέσα από μεγάλες σχισμές στο έδαφος, τροφοδοτούνται από έναν ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του Εγκέλαδου.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2157029

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σεμπαστιέν Γκενό του Ινστιτούτου Φρεσνέλ και του πανεπιστημίου Αιξ- Μασσαλίας/CNRS, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Optic Express», έδειξαν ότι ένας τέτοιος θερμικός μανδύας είναι θεωρητικά εφικτός και πιστεύουν ότι μπορεί να κατασκευαστεί.

Ενα νέου τύπου θερμικό μανδύα, ο οποίος θα «εξαφανίζει» τα αντικείμενα από τη θερμότητα προτείνει μια ομάδα Γάλλων επιστημόνων.

Πρόκειται για μια εξελιγμένη θερμική ασπίδα, η οποία δεν θα αντέχει τη θερμότητα, όπως οι συμβατικές ασπίδες, αλλά θα «ξεγελά» τη θερμότητα, ώστε να διαχέεται γύρω από το αντικείμενο χωρίς να το επηρεάζει.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σεμπαστιέν Γκενό του Ινστιτούτου Φρεσνέλ και του πανεπιστημίου Αιξ- Μασσαλίας/CNRS, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Optic Express», έδειξαν ότι ένας τέτοιος θερμικός μανδύας είναι θεωρητικά εφικτός και πιστεύουν ότι μπορεί να κατασκευαστεί.

Αν κάτι τέτοιο όντως επιτευχθεί, μεταξύ άλλων, θα είναι πολύ χρήσιμο για τις βιομηχανίες μικροηλεκτρονικής και ημιαγωγών, καθώς θα οδηγήσει στην προφύλαξη των ευαίσθητων ηλεκτρονικών εξαρτημάτων και συσκευών από την άνοδο της θερμοκρασίας που μπορεί να τους κάνει ζημιά. Μελλοντικά, η τεχνολογία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σε μεγαλύτερα αντικείμενα, όπως διαστημικά σκάφη που υφίστανται μεγάλες εξωτερικές θερμοκρασίες.

Ο πρώτος μανδύας αορατότητας προτάθηκε το 2006 και από τότε σε όλο τον κόσμο γίνονται πολλές έρευνες, οι οποίες συνεχώς προοδεύουν και, παράλληλα, έχουν επεκταθεί και σε άλλα φυσικά φαινόμενα πέρα από το φως.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2156991

Σε αμφισβήτηση τίθεται η επικρατούσα θεωρία για τη δημιουργία της Σελήνης. Εδώ και χρόνια οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από μία σφοδρή σύγκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος όσο ο Αρης πάνω στη Γη, πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια. Ωστόσο, από μια νέα χημική ανάλυση των σεληνιακών πετρωμάτων, όσον αφορά στην ποσότητα του τιτανίου, διαπιστώθηκε ότι είναι υπερβολικά όμοια με την αντίστοιχη των γήινων πετρωμάτων, κάτι που δεν δικαιολογείται αν το φεγγάρι είχε σχηματιστεί από δύο διαφορετικά σώματα, τη Γη και το άλλο που έπεσε

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2155792

Fysikoi_poroi

Χιούστον, Τέξας

Ανταρκτικό Πυθμαίο Νερό ή νερό του πυθμένα της Ανταρκτικής: πρόκειται για μια υδάτινη μάζα που περιβάλλει την Ανταρκτική, για το πυκνότερο και ψυχρότερο νερό των ωκεανών. Δύο ωκεανολόγοι, από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον και τον Εθνικό Ωκεανογραφικό και Ατμοσφαιρικό Οργανισμό (NOAA) των Ηνωμένων Πολιτειών διαπίστωσαν όμως ότι η μάζα αυτή εξαφανίζεται με ταχύτατους ρυθμούς, της τάξεως των 8 εκατομμυρίων τόνων το δευτερόλεπτο, εδώ και δεκαετίες – ποσότητα νερού που, όπως λένε, ισοδυναμεί με 50 φορές τη μέση ροή του Μισισιπή. Επιπλέον, δεν γνωρίζουν σε τι οφείλεται αυτό το φαινόμενο.

Το Ανταρκτικό Πυθμαίο Νερό σχηματίζεται σε συγκεκριμένες περιοχές γύρω από την Ανταρκτική, εκεί όπου το θαλασσινό νερό ψυχραίνεται από τον υπερκείμενο αέρα και καθίσταται αλμυρότερο από το σχηματισμό πάγου. Το ψυχρό και αλμυρό νερό είναι πυκνότερο από αυτό που το περιβάλλει, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να «βυθίζεται» στον πυθμένα και να εξαπλώνεται προς το Βορρά, καλύπτοντας το βαθύ ωκεανό καθώς αναμειγνύεται με τα θερμότερα νερά βρίσκονται από πάνω του.

Τα ωκεάνια ρεύματα διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη μεταφορά θερμότητας και άνθρακα στον πλανήτη, κάτι που βοηθά στη ρύθμιση του κλίματος της Γης. Τα αποτελέσματα παλαιότερων μελετών είχαν καταδείξει ότι το νερό του πυθμένα της Ανταρκτικής έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες θερμότερο και λιγότερο αλμυρό, όμως η νέα μελέτη δείχνει και το σχηματισμό μικρότερης ποσότητας κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, μεταξύ 1980 και 2011.

«Σε κάθε ωκεανογραφική έρευνα που πραγματοποιούνταν γύρω από το Νότιο Ωκεανό από τη δεκαετία του 1980, [οι επιστήμονες έβλεπαν ότι] το Ανταρκτικό Πυθμαίο Νερό συρρικνώνεται με παρόμοιους ρυθμούς, κάνοντάς μας να πιστεύουμε ότι αυτή η εκπληκτικά μεγάλη συστολή επιμένει», λέει η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Σάρα Πέρκι.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2155040

Πώς γνωρίζουν τα φυτά πότε ήρθε η ώρα να «ξυπνήσουν» μετά το χειμώνα για να ανθίσουν και πάλι; Επιστήμονες στη Βρετανία πιστεύουν πως έχουν την απάντηση σε αυτό το μυστήριο της Φύσης: πρόκειται για το «γονίδιο της άνοιξης» – ή PIF4, όπως ονομάζεται- το οποίο πυροδοτεί την ανθοφορία όταν επιτευχθεί μια συγκεκριμένη θερμοκρασία.

«Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι μόνο ο παράγοντας της θερμοκρασίας μπορεί να ασκήσει τόσο συγκεκριμένο και ακριβή έλεγχο στη δράση του PIF4», λέει ο Δρ. Φιλ Ουιγκ, επικεφαλής της ομάδας του Κέντρου John Innes, στο Νόρουιτς της Βρετανίας, η οποία δημοσιεύει τα συναρπαστικά αποτελέσματα της μελέτης της στην επιθεώρηση Nature.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2154324