Μήνας: Ιανουάριος 2013
Επιβαρυντική η κίνηση των οχημάτων για την υγεία.Εγκεφαλικά επεισόδια και άνοια προκαλεί η ατμοσφαιρική ρύπανση
Κοπή Πίτας ΓΕΛ Νικήσιανης
Διαγώνισμα Φυσικής γ Λυκ Γεν Παιδείας Κεφ 1 ΓΕΛ Νικήσιανης: Σαχινίδης Συμεών
Πώς οι πάγοι της Γροιλανδίας γλίτωσαν από την αρχαία υπερθέρμανση
Οι πάγοι της Γροιλανδίας είναι λιγότερο ευάλωτοι στην άνοδο των θερμοκρασιών απ’ όσο πίστευαν έως σήμερα οι επιστήμονες, όπως αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης. Μελετώντας τις επιπτώσεις μιας θερμής περιόδου, πριν από 100.000 και πλέον χρόνια, είδαν ότι έλιωσε μόνο το εν τέταρτο του παγοκαλύμματος.
Το περασμένο καλοκαίρι, η παγωμένη επιφάνεια της Γροιλανδίας μετατράπηκε σε… λασπόνερα. Υποχώρηση παρατηρήθηκε ακόμη και στα ψυχρότερα τμήματά της, κάτι που οδήγησε ορισμένους επιστήμονες να διατυπώσουν την ανησυχία ότι σε περίπτωση ολοκληρωτικής τήξης, τα επίπεδα των υδάτων της θάλασσας παγκοσμίως θα μπορούσαν να ανεβούν ακόμη και κατά 7 μέτρα.
Η νέα έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 300 επιστήμονες από 38 πανεπιστήμια και ιδρύματα σε 14 χώρες, επικεντρώθηκε σε έναν αρχαίο πυρήνα πάγου, ο οποίος αποκάλυψε ότι το παγοκάλυμμα δεν είχε λιώσει και τόσο εύκολα στο παρελθόν. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, δεν είναι εξ ολοκλήρου καθησυχαστικά, καθώς αφήνουν να εννοηθεί ότι, στην άλλη άκρη του πλανήτη, η Ανταρκτική θα μπορούσε να οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης της θάλασσας μεγαλύτερη από αυτήν που υπολόγιζαν οι επιστήμονες.
Οι ερευνητές μελέτησαν έναν πυρήνα πάγου, τον οποίο πήραν από το παγοκάλυμμα της βορειοδυτικής Γροιλανδίας, από βάθος 2,5 χιλιομέτρων. Είδαν ότι, κατά στις αρχές της Έμιας μεσοπαγετώδους περιόδου, πριν από 130.000-115.000 χρόνια, το παγοκάλυμμα έχασε μόλις 400 μέτρα ή περίπου το 25% του πάγου του.
«Η ποσότητα πάγου που χάθηκε από το παγοκάλυμμα της Γροιλανδίας ήταν μικρότερη από αυτήν που περίμεναν πολλοί», δήλωσε στο Reuters η Ντόρτε Νταλ-Γένσεν από το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, βασική συντάκτρια της έκθεσης που δημοσιεύεται στο Nature. Η ίδια και οι συνάδελφοί της εξηγούν ότι είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς τι συνέβη εκείνη την περίοδο γιατί οι θερμοκρασίες που επικρατούσαν είναι «παρόμοιες, με αυτές στις οποίες οδεύουμε», όπως λένε.
Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Έθριτζ από τον Οργανισμό Επιστημονικών και Βιομηχανικών Ερευνών της Αυστραλίας, η αρχαία υπερθέρμανση οφειλόταν στο γεγονός ότι η Γη απορροφούσε περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία λόγω της τότε τροχιάς της. Η σημερινή υπερθέρμανση, λέει ο Δρ. Έθριτζ, ευθύνεται κυρίως στην αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.
Παλαιότερες μελέτες έδειχναν ότι, κατά την Έμια περίοδο, η θερμοκρασία της Γροιλανδίας ήταν κατά 4 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη σε σχέση με σήμερα. Σύμφωνα ωστόσο με τα αποτελέσματα της νέας έρευνας, φαίνεται πως ήταν έως και 8 βαθμούς υψηλότερη.
Επιπλέον, η στάθμη της θάλασσας παγκοσμίως βρισκόταν 6 μέτρα πιο πάνω, κάτι όμως που, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν μοιάζει να οφείλεται στο λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, παρά μόνο σε μικρό βαθμό. Γι’ αυτό και οι ίδιοι αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ανταρκτική να είναι πιο ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή.
«Τετραπλή» έλικα DNA βρέθηκε για πρώτη φορά στον άνθρωπο
Βίντεο της NASA συμπυκνώνει έναν αιώνα κλιματικής αλλαγής σε 52 δευτερόλεπτα
Νέα Υόρκη
Ο παγκόσμιος χάρτης σταδιακά κοκκινίζει σε νέο animation της NASA για την πορεία της κλιματικής αλλαγής από το 1880 μέχρι σήμερα.
Το βίντεο συγκεντρώνει τα αποτελέσματα νέας ανάλυσης που ολοκλήρωσε το Ινστιτούτο Διαστημικών Μελετών Goddard της NASA στη Νέα Υόρκη.
Η απεικόνιση δείχνει πόσο απείχε η μέση θερμοκρασία για κάθε έτος από το μέσο όρο των θερμοκρασιών το διάστημα 1951-1980, το οποίο χρησιμοποιείται ως βάση για τον προσδιορισμό των αποκλίσεων.
Στο δεύτερο μισό του animation, σχεδόν όλα τα έτη εμφανίζουν μέσες θερμοκρασίες πάνω από αυτή τη βάση.
Το 2012, προκύπτει από την ανάλυση, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη ήταν 14,6 βαθμοί Κελσίου, συγκριτικά με 14,0 βαθμούς την τριαντακονταετία 1951-1980. Από το 1880, χρονιά που ξεκινά το ιστορικό αρχείο των θερμοκρασιών, η άνοδος της θερμοκρασίας υπολογίζεται στους 0,8 βαθμούς.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι δέκα θερμότερες χρονιές στην τελευταία ανάλυση καταγράφηκαν από το 1998 και μετά, ενώ η τελευταία χρονιά που η θερμοκρασία βρισκόταν κάτω από το μέσο όρο του διαστήματος 1951-1980 ήταν το 1978.
http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231721
Ανακάλυψη αρχαίας λίμνης στον Άρη
NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona
Ο κρατήρας McLaughlin έχει διάμετρο 91,7 και βάθος 2,25 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο χαμηλό επίπεδο μίας πλαγιάς μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων στη δυτική πλευρά της περιοχής Arabia Terra. Στον πυθμένα του κρατήρα βρέθηκαν επίπεδα πετρώματα που περιέχουν ανθρακικά και αργιλικά ορυκτά, τα οποία σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού.
Επιστήμονες της NASA ανακοίνωσαν ότι ανακάλυψαν νέα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι μία αρχαία λίμνη μπορεί να υπήρξε εντός του τεράστιου κρατήρα McLaughlin. Τα νέα ευρήματα προέκυψαν μετά από ανάλυση των δεδομένων του φασματογράφου πάνω στον δορυφόρο MRO (Mars Reconnaissance Orbiter) που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη.
Ο κρατήρας McLaughlin έχει διάμετρο 91,7 και βάθος 2,25 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο χαμηλό επίπεδο μίας πλαγιάς μήκους εκατοντάδων χιλιομέτρων στη δυτική πλευρά της περιοχής Arabia Terra. Το βάθος και το χαμηλό υψόμετρό του είναι οι λόγοι που κίνησαν το ενδιαφέρον των επιστημόνων σε πρώτη φάση. Στον πυθμένα του κρατήρα βρέθηκαν επίπεδα πετρώματα που περιέχουν ανθρακικά και αργιλικά ορυκτά, τα οποία σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού.
Ο κρατήρας δεν έχει μεγάλα κανάλια εισροής, ενώ μικρά κανάλια που ξεκινάνε εντός του κρατήρα καταλήγουν σε ένα επίπεδο 500 μέτρων πάνω από τον πυθμένα, γεγονός που θα μπορούσε να σηματοδοτεί την επιφάνεια μίας λίμνης, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Στο βάθος του κρατήρα υπάρχουν διάφορα αναχώματα, τα οποία ίσως έχουν δημιουργηθεί από συγκρούσεις μετεωριτών ή κατολισθήσεις. Αυτό το γεγονός είναι σημαντικό, καθώς ίσως να διατήρησε οργανικό υλικό κάτω από την επιφάνεια.
«Οι παρατηρήσεις στον κρατήρα McLaughlin παρέχουν τις ισχυρότερες αποδείξεις σχηματισμού ανθρακικών αλάτων εντός ενός περιβάλλοντος λίμνης και όχι εξωτερικής προέλευσης», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Τζόζεφ Μικάλσκι, μέλος του Πλανητικού Ινστιτούτου Επιστήμης στην Αριζόνα και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η λίμνη στον κρατήρα McLaughlin υπήρξε για μία περίοδο πριν από 3,7 με 4 δισεκατομμύρια έτη, περίπου την ίδια περίοδο με τα αρχαιότερα πετρώματα που έχουν ανακαλυφθεί στη Γη. Η ερευνητική ομάδα αρχικά προσπαθούσε να αποδείξει ότι υπόγεια υδάτινα ρεύματα δεν διαρρήγνυαν την επιφάνεια του πλανήτη, αλλά τελικά ανακάλυψαν τα στοιχεία που υποδείκνυαν την ύπαρξη της λίμνης.
Η επιφάνεια του Άρη είναι αφιλόξενη για τη διατήρηση ζωής, λόγω της υψηλής ακτινοβολίας και της ιδιαίτερα χαμηλής θερμοκρασίας, αλλά οργανισμοί όπως μικρόβια ή βακτήρια κάτω από την επιφάνεια του πλανήτη θα προστατεύονταν από αυτές τις συνθήκες. Για αυτό το λόγο η πιο πολύπλοκη μορφή ζωής που θα μπορούσε να ανακαλυφθεί στον Άρη είναι μύκητες.