Μήνας: Οκτώβριος 2012

Χάρβαρντ

Μια βρετανική εταιρεία ανέλαβε να επεξεργάζεται 5.000 τόνους οργανικών απορριμάτων το χρόνο -τα σκουπίδια 30.000 νοικοκυριών- ταΐζοντάς τα σε σκουλήκια.

Σύμφωνα με το Βήμα Science, οι 18 εκατομμύρια γεωσκώληκες της Wormtech χωνεύουν τα οργανικά υλικά των απορριμάτων και αποβάλλουν αζωτούχες ενώσεις, οι οποίες μπορούν να μετατραπούν σε λίπασμα.

Η ζωντανή χωματερή μπορεί έτσι να ανακυκλώνει το 60% των οικιακών σκουπιδιών.

Αν η επιχείρηση αποδειχθεί κερδοφόρος, η Wormtech σκοπεύει να διπλασιάσει τον όγκο των απορριμάτων που επεξεργάζεται -προφανώς και τα σκουλήκια της- έως το 2006.

Newsroom ΔΟΛ

Στοκχόλμη, Σουηδία

Newsroom ΔΟΛ

sax7007

sax7001

sax7001

«Τα πειράματά μας έδειξαν ότι οι ηλεκτρικές συνδέσεις στο βυθό πρέπει να είναι στέρεες βακτηριακές δομές» αναφέρει ο Κρίστιαν Πφέφερ του Πανεπιστημίου του Άαρχαους της Δανίας, μέλος της ερευνητικής ομάδας που είχε ανιχνεύσει τα ηλεκτρικά ρεύματα.
Σε συνεργασία με συναδέλφους τους από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, οι Δανοί ερευνητές εξέτασαν δείγματα του θαλάσσιου πυθμένα στο μικροσκόπιο. Εντόπισαν ένα άγνωστο ως σήμερα είδος βακτηρίων, τα οποία σχηματίζουν μακρόστενες, πολυκύτταρες αποικίες με μήκος περίπου ένα εκατοστό.

«Η τραβηγμένη ιδέα ότι τα βακτήρια συμπεριφέρονται ως καλώδια άρχισε να επιβεβαιώνεται όταν ανακαλύψαμε μέσα στα βακτήρια δομές σαν ίνες, τις οποίες περιέβαλε μια μεμβράνη» σχολιάζουν οι ερευνητές.

Χρησιμοποιώντας μεθόδους νανοτεχνολογίας, η ερευνητική ομάδα μπόρεσε να διαλευκάνει το μηχανισμό του παράξενου φαινομένου: τα ηλεκτρικά ρεύματα που τρέχουν κατά μήκος των βακτηρίων τα βοηθούν να τρέφονται.

Τα μικρόβια φαίνεται ότι χρησιμοποιούν αυτό το μηχανισμό επειδή η λάσπη του ωκεανού δεν περιέχει αρκετό οξυγόνο για την καύση των τροφών τους.
http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231219346

«Υπάρχουν τρεις μεγάλοι αστεροειδείς, των οποίων η τροχιά διασταυρώνεται με αυτή της Γης και θα μπορούσαν να συγκρουστούν μαζί της σε βάθος αρκετών δεκαετιών», δήλωσε ο Βιτάλι Λόποτα.

Ο Ρώσος επικεφαλής της γνωστής εταιρείας Energia δήλωσε σε ρωσικά μέσα ότι εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο κατασκευής ενός διαστημικού πυραύλου που θα έχει την ικανότητα στο μέλλον να καταστρέψει ή να αλλάξει πορεία σε αστεροειδείς που κατευθύνονται προς τη Γη.

«Υπάρχουν τρεις μεγάλοι αστεροειδείς, συμπεριλαμβανομένου του 99942 Απόφεως, των οποίων η τροχιά διασταυρώνεται με αυτή της Γης και θα μπορούσαν να συγκρουστούν μαζί της σε βάθος αρκετών δεκαετιών», δήλωσε ο Βιτάλι Λόποτα.

Ο 99942 Aποφις είναι ένας αστεροειδής που ανακαλύφθηκε το 2004 και έλαβε μεγάλη δημοσιότητα όταν η ΝΑΣΑ εξέδωσε αρχικές εκτιμήσεις που έκαναν λόγο για αρκετά πιθανή σύγκρουσή του με τη Γη ή τη Σελήνη το έτος 2029. Μεταγενέστερες μετρήσεις απέκλεισαν κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο αλλά έδωσαν πιθανότητες 1 προς 250.000 να γίνει μια παρόμοια σύγκρουση τον Απρίλιο του 2036. Το 2029 θα περάσει εν τέλει σε απόσταση 30 χιλιάδων χιλιομέτρων, η οποία είναι συγκριτικά δέκα φορές μικρότερη από ότι η απόσταση της Γης από τη Σελήνη.

Για περισσότερα  http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2246987

Τέσσερα δισεκατομμύρια πριν, η Γη έχασε σε μεγάλο ποσοστό την ατμόσφαιρά του. Το αργό και τα άλλα ευγενή αέρια βρήκαν «καταφύγιο» εντός του περοβσκίτη, αντίθετα, το ξένο μιας και δεν μπορούσε να διαλυθεί στο ορυκτό, χάθηκε στο διάστημα.

Το χημικό στοιχείο ξένο (Xe) είναι σχεδόν εξαφανισμένο από την ατμόσφαιρα και απαντάται σε ποσοστό μόλις 0,000008%. Γερμανοί επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν βρει την εξήγηση για το παράδοξο αυτό.

Η ατμόσφαιρά μας περιέχει πολύ λιγότερο ξένο συγκριτικά με τα πιο ελαφρά ευγενή αέρια (ήλιο, νέο, αργό, κρυπτό), αλλά και σε σχέση με μετεωρίτες που έχουν παρόμοια βραχώδη σύσταση με τη Γη όταν σχηματιζόταν. Το ξένο είναι το δεύτερο πιο βαρύ από τα χημικά αδρανή ευγενή αέρια, μετά το ραδιενεργό ραδόνιο.

Παρά την «εξαφάνιση» του ξένου, υπήρχε διαχρονικά μία θεωρία στην επιστημονική κοινότητα ότι ποσότητες ξένου «κρύβονται» σε μέρη όπως ο πυρήνας της Γης, παγετώνες ή διάφορα ορυκτά. Οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Bayreuth της Γερμανίας Χανς Κέπλερ και Σβιάτοσλαβ Στσέκα αναζήτησαν την απάντηση στα ορυκτά.

Το μαγνητικό πυρίτιο περοβσκίτη (το οποίο είναι ορυκτό οξείδιο του ασβεστίου και του τιτανίου) είναι ένα από τα κύρια συστατικά του χαμηλότερου μανδύα της Γης. Εφόσον ο μανδύας αναλογεί περίπου στη μισή μάζα της Γης, καταλαμβάνοντας το χώρο μεταξύ φλοιού και πυρήνα, οι επιστήμονες αναζήτησαν το ξένο εντός θυλάκων του μανδύα.

Οι ερευνητές διέλυσαν ξένο και αργό σε περοβσκίτη με θερμοκρασία άνω των 1600 °C και ατμοσφαιρική πίεση 250.000 φορές μεγαλύτερη από αυτή σε επίπεδο θάλασσας. Παρά τις ακραίες συνθήκες, εντόπισαν μόνο αργό και όχι ξένο. Η αποτυχία του πειράματος έκανε τον δρ. Κέπλερ να καταλήξει στη θεωρία του

Τέσσερα δισεκατομμύρια πριν, η Γη ήταν ακόμα σε κατάσταση τήξης. Σε συνδυασμό με τις αρκετές συγκρούσεις με μετεωρίτες, ο πλανήτης έχασε σε μεγάλο ποσοστό την ατμόσφαιρά του. Το αργό και τα άλλα ευγενή αέρια βρήκαν «καταφύγιο» εντός του περοβσκίτη.

Αντίθετα, το ξένο μιας και δεν μπορούσε να διαλυθεί στο ορυκτό, χάθηκε στο διάστημα. Όταν η θερμοκρασία της Γης έπεσε, τα άλλα ευγενή αέρια άρχισαν να εισχωρούν στην ατμόσφαιρα από τον περοβσκίτη. Για αυτό τον λόγο η μόνη ποσότητα ξένου που υπάρχει σήμερα στην ατμόσφαιρα είναι τα λιγοστά ίχνη που κατάφεραν να απορροφηθούν τότε.

Περαιτέρω απόδειξη της θεωρίας των Γερμανών επιστημόνων είναι το γεγονός ότι η σχετική σύσταση των τριών αερίων (ξένο, κρυπτό και αργό) στην ατμόσφαιρα είναι ανάλογη με το βαθμό διαλυτότητάς τους στον περοβσκίτη.

Παρά τη φαινομενική λύση του «μυστηρίου», η δρ. Κρυστέλ Σανλούπ του Ινστιτούτου Κιουρί στο Παρίσι αμφισβητεί την ορθότητά της και επισημαίνει ότι η θεωρία δεν εξηγεί το επιπλέον βαρύ ξένο στην ατμόσφαιρο και το επιπρόσθετο ξένο που παράγεται από τη ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου και του πλουτωνίου.

Τη λύση στην επιστημονική διαφωνία αναμένεται να δώσει ο Aρης. Το ίδιο φαινόμενο έχει παρατηρηθεί εκεί, και η ορθότητα της θεωρίας θα εξαρτηθεί από το αν ο «κόκκινος πλανήτης» διαθέτει και αυτός ικανές ποσότητες περοβσκίτη.

http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2246643

Δύο νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι η Σελήνη σχηματίστηκε από την ένωση μικροσκοπικών κομματιών ενός κονιορτοποιημένου πλανήτη που εκτοξεύτηκαν στο διάστημα από μία καταστροφική σύγκρουση με τη Γη 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Σύμφωνα με έρευνα, υπό την αστροφυσικό Ρόμπιν Κάναπ του Southwest Research Institute στο Κολοράντο των ΗΠΑ η Σελήνη σχηματίστηκε από την ένωση μικροσκοπικών κομματιών ενός κονιορτοποιημένου πλανήτη που εκτοξεύτηκαν στο διάστημα από μία καταστροφική σύγκρουση με τη Γη 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Τα νέα ευρήματα έρχονται να ενισχύσουν την επικρατούσα θεωρία της «γιγαντιαίας πρόσκρουσης». Προηγούμενες εκδοχές της θεωρίας υποστήριζαν ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από την πρόσκρουση στη Γη ενός αγνώστου ουράνιου σώματος στο μέγεθος του Αρη. Η παρόμοια κατεύθυνση της περιστροφής της Γης και της τροχιάς της Σελήνης είναι ένα από τα ισχυρότερα επιχειρήματα αυτής της θεωρίας. Όμως η θεωρία αυτή παρουσίαζε αρκετά κενά. Οι δύο νέες μελέτες προσφέρουν εξηγήσεις για το πώς η Γη και η Σελήνη έχουν την ίδια γεωχημική σύσταση, αλλά με δύο διαφορετικές προσεγγίσεις.

Η πρώτη έρευνα, υπό τον δρ. Ματία Κουκ του Ινστιτούτου SETI της Καλιφόρνια και την δρ. Σάρα Στιούαρτ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ισχυρίζεται ότι η απάντηση βρίσκεται στο ρυθμό περιστροφής της Γης.

Αν η γήινη ημέρα είχε διάρκεια δύο με τρεις ώρες την εποχή της σύγκρουσης, τότε η σύγκρουση μεταξύ της Γης και του άγνωστου πλανήτη θα ήταν δυνατό να είχε εκτοξεύσει αρκετό υλικό ώστε να σχηματιστεί η Σελήνη. Αλλωστε το μέγεθος της μάζας της είναι μόλις 1,2 τοις εκατό σε σχέση με τη Γη.

Για περισσότερα http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2246016