Το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την εξεταστέα ύλη των πανελλαδικά εξεταζομένων μαθημάτων για τη Γ΄ Λυκείου των Γενικών Λυκείων και τη Δ΄ Λυκείου των Εσπερινών. Μικρή πρόοδος: η ύλη ανακοινώνεται πριν την έναρξη του σχολικού έτους. Ας ευχηθούμε ότι την επόμενη χρονιά θα έχουμε την ύλη στην αρχή του καλοκαιριού καθώς η έγκαιρη γνωστοποίησή της είναι σημαντική και για τους μαθητές που προετοιμάζονται για τις εξετάσεις και για τους εκπαιδευτικούς που πρέπει να σχεδιάσουν τη διδασκαλία τους εγκαίρως. Δεν είναι δα και κρατικό μυστικό…

Από μια πρόχειρη ματιά στην ύλη της Θεωρητικής δε φαίνεται να υπάρχουν αλλαγές σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά με εξαίρεση τη Νεοελληνική Λογοτεχνία στην ύλη της οποίας δεν περιλαμβάνονται τα δυο ποιήματα της Κικής Δημουλά. Θα ήταν ενδιαφέρον να βλέπαμε το σκεπτικό που οδήγησε τους υπεύθυνους στην απόφαση καθώς τα ποιήματα κινούνται κοντά στην αναγνωστική πρόσληψη των μαθητών και κεντρίζουν πάντα το ενδιαφέρον τους…

• Η ύλη της Γ΄ Λυκείου των Γενικών Λυκείων
• Η ύλη της Δ΄ Λυκείου των Εσπερινών Λυκείων

Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο συγκέντρωσε το σύνολο των νομοθετικών κειμένων (νόμοι, διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις) της περιόδου 1899 – 1999 που αφορούν ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα και τα παρουσιάζει ταξινομημένα με βάση την ημερομηνία έκδοσής τους στον ιστότοπό του. Η προσπάθεια είναι από μόνη της εξαιρετικά σημαντική καθώς δίνει τη δυνατότητα όχι μόνο στους ερευνητές αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο να ανατρέξει σε κείμενα που προσδιόρισαν εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές σ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα.

“Με τη συλλογή αυτή του Π.Ι.”, όπως σημειώνει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο Σωτήριος Γκλαβάς, “δίνεται η δυνατότητα μιας ολικής εικόνας και γενικής εκτίμησης των κατά καιρούς αλλαγών στα προγράμματα σπουδών με τις οποίες επισφραγίζονται αλλά και οριοθετούνται σημαντικές προσπάθειες για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 20ού, όσον αφορά την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επιπλέον ανοίγεται δρόμος στην έρευνα επιμέρους θεματικών ενοτήτων, ενώ υπάρχει πλέον ένα γενικό και ολοκληρωμένο κείμενο αναφοράς αλλά και προσφυγής σε κάθε αναγκαία μελλοντική αναμόρφωση ή αλλαγή των ωρολογίων και αναλυτικών προγραμμάτων”.

Όμως, ο τρόπος που επιλέχτηκε για την “ψηφιοποίηση” του υλικού μάλλον ακυρώνει την προσπάθεια παρά διευκολύνει την πρόσβαση σ’ αυτή. Κάθε σελίδα φωτογραφήθηκε χωριστά και παρουσιάζεται ως αρχείο εικόνας (jpg ή tiff) και μάλιστα χαμηλής ανάλυσης. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία τεράστιων αρχείων zip που περιέχουν το σύνολο των σελίδων σε μορφή εικόνας. Πχ., το ΠΔ217 του 1985, που αναφέρεται στα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα των τεχνικών και επαγγελματικών Λυκείων της εποχής, αποτελείται από 158 (!) εικόνες συμπιεσμένες σ’ ένα αρχείο 50 Mb.

Κατανοώ ασφαλώς ότι η “πραγματική” ψηφιοποίηση απαιτεί χρόνο και εξειδικευμένο προσωπικό καθώς τα προγράμματα OCR (Οπτικής Αναγνώρισης Χαρακτήρων) ψηφιοποιούν πολυτονικά κείμενα, που μάλιστα προέρχονται από εκτυπώσεις όχι ιδιαίτερα ευκρινείς, παράγοντας πολλά λάθη που πρέπει να διορθωθούν και να ελεχθούν ένα προς ένα. Δεν κατανοώ όμως, στο βαθμό που το ψηφιακό υλικό υπάρχει, γιατί δεν επιλέχθηκε να μετατραπούν οι αρχικές φωτογραφίες σε αρχεία pdf για παράδειγμα, που θα πρόσφεραν τη δυνατότητα μελέτης του κειμένου χωρίς να απαιτείται το συνεχές άνοιγμα δύσχρηστων αρχείων ανά σελίδα.

Βεβαίως, όπως αναφέρει ο κ. Γκλαβάς στο εισαγωγικό του σημείωμα, έχει κατατεθεί στην ΕΥΔ/ΕΠΨΣ πρόταση για ψηφιοποίησή τους. Ποιος ο λόγος όμως, να γίνεται δυο φορές η ίδια δουλειά;

Ένα από τα πολλά σενάρια για τις συνέπειες της κρίσης στην ελληνική κοινωνία προβλέπει ότι ένα μεγάλο τμήμα του ενεργού οικονομικού πληθυσμού θα αναγκαστεί να μεταναστεύσει και ν’  αναζητήσει εργασία σ’ άλλη χώρα. Μόνο που σ’ αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα θέση δε θα έχουν οι ανειδίκευτοι εργάτες και οι αγροτικοί πληθυσμοί αλλά το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό.

Ως κλάδος φαίνεται ότι έχουμε το (μάλλον θλιβερό) προνόμιο να πρωταγωνιστούμε σ’ αυτή την εξέλιξη. Σύμφωνα με άρθρο της Καθημερινής, θέση εργασίας στα σχολεία της Κύπρου αναζητούν πάρα πολλοί υποψήφιοι εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα, οι οποίοι ενεγράφησαν στους καταλόγους διοριστέων.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» οι προερχόμενοι από την Ελλάδα υποψήφιοι καλύπτουν το 20% (δηλαδή, ένας στους πέντε) στους πίνακες για διορισμό στη Μέση Εκπαίδευση, ενώ στη Δημοτική, το ποσοστό τους ξεπερνά το 10%. Πέρσι τον Μάρτιο, οι υποψήφιοι από την Ελλάδα, επί του συνόλου των υποψηφίων εκπαιδευτικών της Κύπρου, δεν ξεπερνούσαν το 14,4%, συνεπώς, σε διάστημα ενός έτους αυξήθηκαν κατά 5,6%.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (ΕΕΥ) της Κύπρου, οι εξ Ελλάδος υποψήφιοι είναι για τα μαθήματα των Θρησκευτικών, της Φυσικής και των Φιλολογικών.

Φανταστείτε τι έχει να γίνει με τα τριαντάρια τμήματα…

Ανακοινώθηκαν σήμερα οι μεταθέσεις των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Με μια γρήγορη ματιά στα αρχεία των μεταθέσεων που ανακοίνωσε το Υπουργείο μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες:

• Γιατί δόθηκαν στη δημοσιότητα μόνο οι βάσεις και όχι αναλυτικά τα μόρια των εκπαιδευτικών που μετατέθηκαν; Αβλεψία; Ίσως, όμως, η επαγγελόμενη διαφάνεια θα πρέπει να είναι καθολική και για πολλούς εκπαιδευτικούς τα μόρια των συναδέλφων τους που πήραν μετάθεση είναι πολύτιμο εργαλείο για να προγραμματίσουν και τη δική τους ζωή.
• Φαίνεται να υπάρχει κάποια ασυμφωνία ανάμεσα στο αρχείο με τις βάσεις των μεταθέσεων ανά περιοχή και τα ονόματα των εκπαιδευτικών που πήραν μετάθεση. Για την ειδικότητα των φιλολόγων πχ, στο δεύτερο αρχείο φαίνεται να μετατίθενται 2 εκπαιδευτικοί στη Δ΄Αθήνας ενώ στο αρχείο των βάσεων ανά περιοχή δεν αναφέρεται καν η βάση μετάθεσης. Αβλεψία, βιασύνη, αλλαγές της τελευταίας στιγμής, ειδικές κατηγορίες μεταθέσεων; Ας μας το διευκρινίσουν…

Πάντως, οι σχετικά λίγες μεταθέσεις εκπαιδευτικών στις μεγάλες ειδικότητες, που σηκώνουν άλλωστε και το μεγαλύτερο βάρος στα Γυμνάσια και τα Λύκεια, δείχνουν ότι το Υπουργείο αποφάσισε τελικά να κάνει τις φετινές μεταθέσεις με βάση τα οργανικά και όχι τα (σχεδόν πάγια) λειτουργικά κενά των σχολικών μονάδων. Βεβαίως τι ακριβώς σημαίνει οργανικότητα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση είναι μια μεγάλη κουβέντα που δεν είναι του παρόντος.

Παραμένει απορία μου όμως, αν στον καθορισμό των κενών για τις μεταθέσεις λήφθηκε υπόψη το κύμα των συνταξιοδοτήσεων που ετοιμάζεται για το καλοκαίρι. Εκτός κι αν το Υπουργείο έχει κατά νου να καλύψει τα κενά που μοιραία θα δημιουργηθούν, είτε με το κλείσιμο τμημάτων (βλ τριαντάρια τμήματα) είτε με αποσπάσεις εκπαιδευτικών από άλλες περιοχές. Αλλά  στην πρώτη περίπτωση θα μιλάμε για ουσιαστική υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου ενώ στη δεύτερη για διαιώνιση πελατειακών σχέσεων που συνιστούν μια από τις πολλές πτυχές της παθογένειας του εκπαιδευτικού μας συστήματος.

Κάνοντας κλικ εδώ, μπορείτε να κατεβάσετε ένα αρχείο xls που ετοίμασα με τον αριθμό των εκπαιδευτικών που παίρνουν μετάθεση ανά ειδικότητα και περιοχή. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τους πίνακες που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο.

Δε διαβάσατε λάθος. Οι εκπαιδευτικοί ευθύνονται για την κρίση! Ακριβώς έτσι… Το συμπέρασμα ανήκει όχι σε κάποιον θαμώνα καφενείου αλλά στον πολύ κ. Μαρίνο, αρθρογράφο του ΒΗΜΑΤΟΣ και, αν δεν απατώμαι, μεγαλοστέλεχος του συγκροτήματος Λαμπράκη.

Μέθοδος απόδειξης η …αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Σε άρθρο του, λέει, πριν από δέκα χρόνια είχε προφητεύσει συμφορές εξαιτίας της ηθικής κατάπτωσης και της διαφθοράς των εκπαιδευτικών. Οι συμφορές ήρθαν, άρα το αρχικό συμπέρασμα ήταν σωστό. Σοφόν το σαφές!

Βεβαίως, το αρχικό άρθρο, δημοσιευμένο τον Νοέμβριο του 1999, μέσα στην καλή χαρά του Χρηματιστηρίου (αλλά και του “κάτσε καλά Γεράσιμε”), για να αποδείξει την κεντρική του θέση προσέτρεχε στην …αυθεντία. Όπου αυθεντία ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, ο οποίος φέρεται να είχε δηλώσει ότι: “…Μαθητές και καθηγητές με την ανοχή των γονέων έχουν μπει σε ένα σύστημα αμοιβαίας και συνεχώς διευρυνόμενης διαφθοράς και αγραμματοσύνης. (…) Επειδή μαθητές και καθηγητές έχουν αμοιβαίως διαφθαρεί και δεν εργάζονται στα δημόσια σχολεία, σπουδάζουν και μορφώνονται μόνο τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών. (…) Ούτε οι μαθητές ούτε οι καθηγητές δουλεύουν αρκετά. Δουλεύουν απαράδεκτα λίγο. Και η κύρια ευθύνη γι΄ αυτή την κατάσταση βεβαίως οφείλεται στις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ που κυβέρνησαν τον τόπο τα τελευταία 18 χρόνια…

“Ολα αυτά διευκολύνθηκαν και παγιώθηκαν με την εισαγωγή του κομματισμού στα σχολεία, έγραφε τότε ο καλός αρθρογράφος, με την εκπαίδευση κομσομόλων (!), που αναδείχθηκαν σε ηγεμονίσκους και εν ανάγκη τρομοκράτες(!!), ακόμη και των δασκάλων τους, με την κατάργηση της αξιολόγησης των καθηγητών, με την αποθέωση της συνδικαλιστικής δραστηριότητας διδασκόντων και διδασκομένων προς ψηφοθηρίαν των κομματικών πατρώνων τους. Και καθώς έτσι υπονομεύθηκε η πειθαρχία, επιβλήθηκε η αναξιοκρατία και διευκολύνθηκε η διαφθορά ,που αναπόφευκτα τροφοδοτήθηκε παράλληλα με τα ιδιαίτερα μαθήματα και τις ανίερες συναλλαγές(!!!) καθηγητών- μαθητών και των αναίσχυντων ή ανεγκέφαλων γονέων τους για να εξασφαλίσει το παιδί καλό βαθμό, έστω και επί πληρωμή.

Ταραχή εν κρανίω θα μου πείτε… Δε διαφωνώ ούτε και θα το έκανα θέμα σ’ άλλη περίπτωση. Κάτι μου λέει όμως ότι τέτοια κείμενα (δείτε κι εκείνα των διαπιστευμένων στο Υπουργείο Παιδείας συντακτών) είναι απλώς τα τροχιοδεικτικά του επικοινωνιακού βομβαρδισμού που θ’ ακολουθήσει μετά το Πάσχα, όταν θ’ ανοίξουν τα ζητήματα των αλλαγών στην Παιδεία και (κυρίως) του εργασιακού καθεστώτος των εκπαιδευτικών.

Διαβάστε το κείμενο του Γ. Μαρίνου στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Μήπως στο σχολείο αναπτύσσουμε ταχύτητα για να μην πλησιάζουμε το άγνωστο; Μήπως τρέχουμε για να μη βλέπουμε και να μην αισθανόμαστε; Μήπως βιαζόμαστε για να μη σκεφτόμαστε;

Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να δώσει απαντήσεις με κείμενό του ο Γ. Μαυρογιώργος, καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ο συγγραφέας αφού αναφέρεται στις κυρίαρχες παραδοχές για τη «διαχείριση» του σχολικού χρόνου καταλήγει σε μια ενδιαφέρουσα όσο και “αιρετική” άποψη: να φέρουμε τη βραδύτητα στα σχολεία.

[…] “Η ιδέα που προτείνεται στη συνέχεια μου ήρθε από το βιβλίο «Η βραδύτητα» του Κούντερα. Διαβάζω, λοιπόν:
«Γιατί χάθηκε η ηδονή της βραδύτητας; Α, πού είναι οι παλιοί αργόσχολοι; Πού είναι αυτοί οι φυγόπονοι ήρωες των λαϊκών τραγουδιών, αυτοί οι πλάνητες που χαζεύουν από μύλο σε μύλο και κοιμούνται στο ύπαιθρο; ‘Αραγε χάθηκαν μαζί με τους χωματόδρομους, μαζί με τα λιβάδια και τα ξέφωτα, μαζί με τη φύση;
Και αλλού:
Υπάρχει κρυφός σύνδεσμος μεταξύ βραδύτητας και μνήμης, μεταξύ ταχύτητας και λήθης. Ας πάρουμε μια όσο το δυνατόν πιο κοινότοπη κατάσταση: κάποιος περπατάει στο δρόμο. Ξαφνικά θέλει να θυμηθεί κάτι, αλλά του διαφεύγει η ανάμνηση. Εκείνη τη στιγμή, μηχανικά, επιβραδύνει το βήμα του. Αντιθέτως, κάποιος που προσπαθεί να ξεχάσει ένα δυσάρεστο περιστατικό που έζησε πριν από λίγο, επιταχύνει εν αγνοία του το βάδισμά του, σαν να θέλει να απομακρυνθεί γρήγορα από κάτι που, χρονικά, βρίσκεται ακόμα πολύ κοντά του…Στα υπαρξιακά μαθηματικά αυτή η εμπειρία παίρνει τη μορφή δύο στοιχειωδών εξισώσεων: Ο βαθμός της βραδύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της μνήμης. Ο βαθμός της ταχύτητας είναι ευθέως ανάλογος με την ένταση της λήθης».
Διάβαστε περισσότερα “Φέρτε τη βραδύτητα στο σχολείο!”

Η είδηση προβλήθηκε αρκετά τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τα ιστολόγια. Πρόταση εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στη Βρετανία εστιάζει:

• στη γνώση μπλογκ, podcast (εδώ και οι δεξιότητες wikis και twitter που προβλήθηκαν και περισσότερο) και της ικανότητας άνετου χειρισμού του πληκτρολογίου
• στην εκμάθηση ιεραρχικής χρονολόγησης συγκεκριμένων γεγονότων. Το σχολείο θα επιλέγει δύο βασικές περιόδους της βρετανικής Ιστορίας, οι οποίες και θα διδάσκονται.

Επειδή η είδηση αντιμετωπίστηκε με θαυμασμό και με μια δόση κρυμμένης ζήλειας (όπως κάθε φορά που κάτι νέο έρχεται από την Εσπερία).

Επειδή αντίρρηση (απ’ όσο γνωρίζω) δεν υπήρξε.

Επειδή έλλειψη αντίρρησης σημαίνει (λανθασμένα) συμφωνία, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε κάτι ανάλογο κι εδώ. 

Ποιες θα ήταν οι δυο περίοδοι που θα  επιλέγονταν;

Ποιες θα ήταν εκείνες που θα αποκλείονταν; 

Ποιες “λεπτομέρειες” θα αφαιρούνταν από τα σχολικά μας βιβλία;

Φαντάζεστε πολιτικό που θα στεκόταν απέναντι σ’ εκείνους που θα έλεγαν ότι έφυγε από την εκπαίδευση ο Βουλγαροκτόνος για να έρθει ο …Τουίτυ;

Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους…

---

Πάντα ανήσυχος και αντισυμβατικός, ο Περικλής Κοροβέσης επαναφέρει  το θέμα των μαθητικών παρελάσεων.

Στη Δυτική Ευρώπη μόνο η Ελλάδα και η Κύπρος εξακολουθούν να οργανώνουν τέτοιες εκδηλώσεις και η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται την διατήρηση τους, όπως προκύπτει από την απάντηση του Υπουργείου Παιδείας σε σχετική ερώτηση, σημειώνει.

Συγκεκριμένα, ο υφυπουργός Αν.Λυκουρέντζος σε πρόσφατη απάντησή του σημείωνε ότι «γίνονται στο πλαίσιο των σχολικών δραστηριοτήτων για να τιμηθούν πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα μιας ορισμένης χρονικής περιόδου. Το συμβολικό χαρακτήρα της παρέλασης αναδεικνύουν οι εκπαιδευτικοί βασιζόμενοι στο μέτρο και την ιερότητα των στιγμών».

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι οι μαθητικές παρελάσεις είναι μία στρατιωτικής- μιλιταριστικής λογικής διαδικασία που αντίκειται στην καλλιέργεια φιλειρηνικών στάσεων και δεν έχει γενικώς τίποτα το κοινό με τις εκπαιδευτικές αρχές που πρέπει να ευδοκιμούν στο ελληνικό σχολείο. Η χρήση τους από τα φασιστικά καθεστώτα στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα έφτασε επί Μεταξά στην Ελλάδα. Διάβαστε περισσότερα “Περί παρελάσεων”