Παιδική Λογοτεχνία

Η βία στο σχολείο, σε όποια μορφή και αν εκδηλώνεται, επηρεάζει αρνητικά όλη τη σχολική κοινότητα δημιουργώντας ένα κλίμα φόβου, ανασφάλειας, έντασης, με συνέπειες στη σωματική και  ψυχική υγεία των παιδιών, ενώ παράλληλα υπονομεύει τη δημιουργία ενός ασφαλούς σχολικού περιβάλλοντος.

Θέλοντας να προλάβουμε και να αποφύγουμε τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν από το φαινόμενο της βίας, με αφορμή την 6^η Μαρτίου -που έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο- υλοποιήσαμε ποικίλες δράσεις ευαισθητοποίησης με στόχο την καλλιέργεια του σεβασμού, της αλληλεγγύης,  της αποδοχής του άλλου, του διαφορετικού, την εξάλειψη των προκαταλήψεων και την ειρηνική επίλυση των προβλημάτων/διαφορών στις διαπροσωπικές, ενδοσχολικές και κοινωνικές σχέσεις.

Η θεατρική παράσταση «Παράλληλες κίτρινες γραμμές», βιβλία που αξιοποιήσαμε, υλικό από το διαδίκτυο και σχετικά βίντεο που παρακολουθήσαμε, έδωσαν τροφή για συζητήσεις, βιωματικά παιχνίδια και εικαστική έκφραση.

Με το σύνθημα «ΜΙΛΑ ΤΩΡΑ» να γίνεται γροθιά ενάντια στη βία, καταλήξαμε να πούμε όλοι, με μια φωνή, «ΣΤΟΠ» στο φαινόμενο αυτό, ώστε να πορευόμαστε χέρι χέρι, φίλοι όλοι μαζί σε ένα ειρηνικό, γεμάτο ζεστασιά σχολικό περιβάλλον – αγκαλιά για όλους!

Η 15^η Φεβρουαρίου, η οποία  έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου, έδωσε αφορμή να προσεγγίσσουμε με τα παιδιά το σοβαρό και ευαίσθητο αυτό θέμα.

Γνωρίσαμε τον ήρωα του παραμυθιού της Ευδοκίας Σκορδαλά Κακατσάκη «Ο Ευτύχης και το Ουράνιο Τόξο», το αρκουδάκι που αντιμετώπισε τη σκληρή αυτή, αλλά όχι ανίκητη ασθένεια, χωρίς να χάσει το κουράγιο του! Δεν έπαψε στιγμή να  πιστεύει και να ελπίζει πως η «μπόρα» θα περάσει, ονειρευόταν και περίμενε να  φανεί το δικό του «ουράνιο τόξο», που θα σηματοδοτούσε το τέλος της περιπέτειάς του. Και πραγματικά, το «ουράνιο τόξο» ανέτειλε και ο Ευτύχης επέστρεψε στην ανέμελη παιδική ζωή του γνωρίζοντας πως οι «μπόρες» αντιμετωπίζονται με ελπίδα, πίστη και υπομονή!

Η ιστορία αυτή έδωσε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τα συναισθήματα που ένιωσε ο ήρωάς της στη διάρκεια της δοκιμασίας του καταγράφοντας όσα έκαναν την καρδιά του να σκοτεινιάζει, αλλά και όσα του έδωσαν δύναμη ώστε να βγει νικητής.

Ανοίγοντας το φάκελο που έφθασε στο σχολείο μας από το φιλανθρωπικό οργανισμό Make-A-Wish ( Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) μάθαμε για το πρόγραμμα «αστέρι ευχής» και θελήσαμε και εμείς να συμβάλλουμε ώστε να εκπληρωθούν οι ευχές παιδιών που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα, ρίχνοντας έτσι φως στο σκοτάδι τους, δίνοντάς τους δύναμη, ελπίδα, ζωή! Γνωρίσαμε το παιδί που είδαμε στην αφίσα και στα ενημερωτικά φυλλάδια, του οποίου την ευχή θα βοηθούσαμε να εκπληρωθεί, είδαμε όμως όλοι μαζί ιστορίες κι άλλων μικρών μαχητών που η ευχή τους πραγματοποιήθηκε, χαρίζοντάς τους χαμόγελα φωτεινά!

Αυτό που κρατήσαμε στο νου και στην καρδιά μας είναι πως… «μπόρες», δυσκολίες, μπορεί να παρουσιαστούν στη ζωή μας, αυτό όμως που δεν πρέπει να χαθεί είναι το κουράγιο και η ελπίδα ότι, κάποια στιγμή, το «ουράνιο τόξο» θα φανεί!

Την Τρίτη 21 Ιανουαρίου γιορτάσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Αγκαλιάς στο Νηπιαγωγείο μας!

Είπαμε τι σημαίνει η αγκαλιά για τον καθένα μας, πώς την αισθανόμαστε, συνειδητοποιώντας πόσο σπουδαία και ανακουφιστική είναι και πόσο την απολαμβάνουμε μικροί μεγάλοι! Μια αγκαλιά μπορεί με μαγικό τρόπο να εξαφανίσει τους φόβους, το άγχος μας, έχει τη δύναμη να διαλύσει τα σκοτάδια μας, να μαλακώσει την ψυχή μας, ενώ μοιάζει να είναι το καλύτερο φάρμακο του κόσμου!

Τη μέρα αυτή υποδεχτήκαμε στο σχολείο μας τον κύριο Σήφη Πατεράκη, πατέρα δυο μαθητών μας, που έχει σπουδάσει νηπιαγωγός! Με αφορμή το βιβλίο «Ένας πιγκουίνος… όχι και τόσο τέλειος» που μας διάβασε, συζητήσαμε για τη διαφορετικότητα, για το δικαίωμα όλων να έχουν φίλους και να αισθάνονται αγαπητοί και αποδεκτοί, καταλήγοντας στη δύναμη που έχει η αγκαλιά!

Έπειτα κάναμε όλοι μαζί τον κύκλο της αγάπης, όπου καθένας κρατούσε το χέρι του παιδιού που στεκόταν δεξιά του και άπλωνε το άλλο αριστερά για να δεχτεί το διπλανό του! Ακούσαμε και χορέψαμε το τραγούδι της αγκαλιάς «Hug Me», αγκαλιάζοντας αρχικά ένα φίλο μας και σταδιακά περισσότερα άτομα, ώσπου γίναμε όλοι μαζί μια μεγάλη και δυνατή αγκαλιά!

Τέλος, ζωγραφίσαμε τη δική μας αγαπημένη αγκαλιά και γεμίσαμε χαμόγελα και χαρά!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας, επισκεφθήκαμε με τη σειρά μας το γειτονικό μας ΚΗΦΑΑΜΕΑ (Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας -Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία), συμμετέχοντας σε μια γιορτή αλληλεγγύης και συμπερίληψης!

Το προσωπικό και τα παιδιά του Κέντρου μας υποδέχτηκαν με «ανοιχτές καρδιές και ανοιχτές αγκαλιές» ξεναγώντας μας στους χώρους του νεόδμητου, υπέροχου κτηρίου όπου στεγάζεται! Γνωρίσαμε τους θεραπευτές/εκπαιδευτές που το πλαισιώνουν και κάναμε νέους φίλους.

Τους δωρίσαμε την ομαδική εργασία που δημιουργήσαμε με τίτλο «Το δικό μας παιχνίδι τους χωράει όλους! Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι!», αλλά και την κάρτα-έκπληξη που «έκρυβε» ζωγραφιές των παιδιών.

Καλλιεργώντας στα παιδιά το πνεύμα της προσφοράς της αλληλεγγύης, αλλά και την συμπερίληψη, η μέρα ήταν γεμάτη δράσεις και εκπαιδευτικές γωνιές στο χώρο του ΚΗΦΑΑΜΕΑ.

Συμμετείχαμε σε τρία δημιουργικά εργαστήρια:

• ζωγραφικής

• παραμυθιού, μέσα από το οποίο γνωρίσαμε ένα δράκο… διαφορετικό

• και μουσικοκινητικού παιχνιδιού, με την «καυτή πατάτα»/έκπληξη!

Τα απολαύσαμε όλα αυτά πολύ!

Μετά την ολοκλήρωση των εργαστηρίων ακολούθησε  γλυκό κέρασμα…

…ενώ η επίσκεψή μας έκλεισε με αναμνηστικές φωτογραφίες και ευχές για συνέχιση τέτοιων δράσεων και από τις δύο πλευρές!

Επιστρέφοντας στο σχολείο μας, τις υπέροχες εικόνες που κρατήσαμε στο νου και στην καρδιά από μια μέρα ιδιαίτερης συνεργασίας, τις μεταφέραμε στο χαρτί.

Αυτή η γεμάτη χαμόγελα, φαντασία και ενσυναίσθηση εμπειρία, μας έδειξε πόσο πολύτιμη είναι η αλληλεπίδραση και η συμπερίληψη!

Mια μέρα ξεχωριστή ήταν η σημερινή καθώς δεχτήκαμε παιδιά και εκπαιδευτικούς από το ΚΗΦΑΑΜΕΑ (Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας-Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία) στο σχολείο μας. Αφού γνωριστήκαμε, τους ξεναγήσαμε στο χώρο μας και έπειτα μάθαμε για το δικό τους “σχολείο” βλέποντας φωτογραφίες. Είδαμε πώς περνά η μέρα τους εκεί και συνειδητοποιήσαμε πόσα ίδια πράγματα υπάρχουν στο καθημερινό μας πρόγραμμα!   

Η κ. Αγγελική Καπλανίδου, υπεύθυνη του Κέντρου, μας παρουσίασε ένα ξεχωριστό παραμύθι που πολύ μας άρεσε! Ένα παραμύθι για την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση, με πρωταγωνιστή τον «Ιπποπόκαμπο», έναν ήρωα που… παρότι διαφορετικός, αποζητούσε να γίνει αποδεκτός από τα άλλα ζωάκια. 

Πριν αποχαιρετήσουμε τους επισκέπτες μας, τους χαρίσαμε μια χριστουγεννιάτικη κάρτα με ζωγραφιές μας και ευχές για τις γιορτινές μέρες που πλησιάζουν και φωτογραφηθήκαμε παρέα! Αυτό που έμεινε σε όλους είναι πως, όσο κι αν είμαστε διαφορετικοί είναι πολλά τα κοινά σημεία που μας ενώνουν, όπως κοινές είναι και οι ανάγκες μας! Ανάγκες για μάθηση, για αποδοχή, συνδιαλλαγή, κοινωνικοποίηση, συνύπαρξη, πρόοδο, αγάπη!

Συνοδεύοντάς τους βγήκαμε όλοι μαζί παρέα στην αυλή και για λίγο δοκιμάσαμε να οδηγήσουμε τα αναπηρικά καροτσάκια μέχρι την έξοδο.

Τους κατευοδώσαμε χαρούμενοι γι’ αυτή τη σπουδαία συνύπαρξη, με ευχές για καλή αντάμωση σύντομα στο χώρο τους!