Στο πλαίσιο του προγράμματος 
του Συλλόγου Εθελοντικής Προσφοράς και Στήριξης για παιδιά και ενηλίκους με καρκίνο «Ορίζοντας», που υλοποιείται στο Νηπιαγωγείο μας,
η συγγραφέας Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη βρέθηκε κοντά μας την Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015 και διηγήθηκε στα παιδιά το παραμύθι της «Ο Ευτύχης και το ουράνιο τόξο».
Με την υπέροχη φωνή της τα καθήλωσε κυριολεκτικά και τα οδήγησε στον κόσμο της ευαισθησίας και της σκέψης στο συνάνθρωπο που πάσχει, εξιστορώντας την «περιπέτεια» του Ευτύχη…
Βέβαια ο Ευτύχης, το αρκουδάκι του «Ορίζοντα», ήταν εκεί μαζί μας και παρακολουθούσε με προσοχή τη «μαμά» του, που συγκινήθηκε όταν τον συνάντησε.
Μετά τη διήγηση ακολούθησε συζήτηση, στη διάρκεια της οποίας η συγγραφέας απάντησε και στις ερωτήσεις που είχαν ετοιμάσει τα παιδιά από την προηγούμενη ημέρα.
Κατόπιν, τραγουδήσαμε όλοι μαζί «Το τραγούδι του ουράνιου τόξου» -που περιλαμβάνεται στο παραμύθι- τους στίχους του οποίου έχει γράψει η κα Ευδοκία, έχει μελοποιήσει ο Στέφανος Κορκολής και έχει τραγουδήσει η Σοφία Μανουσάκη.
Αποχαιρετώντας την κα Ευδοκία τα παιδιά της χάρισαν κάρτα με τις ευχαριστίες τους για το καταπληκτικό πρωινό που πέρασαν μαζί της.
Στη συνέχεια δημιούργησαν υπέροχες ζωγραφιές γεμάτες συναισθήματα με όσα τα εντυπωσίασαν από αυτήν τη μοναδική εμπειρία…
Κι εγώ πέρασα ένα θαυμάσιο πρωϊνό στο Νηπιαγωγείο των Αγίων Σαράντα, με τα παιδιά και τις δασκάλες τους! Ο Ευτύχης μου είπε πως τα Νηπιαγωγάκια τον προσέχουν σαν τα μάτια τους, τον παίζουν, τον έχουν φίλο, τον αγαπούν! Τον είδα χαρούμενο κι ευτυχισμένο μαζί τους! Τι άλλο να λαχταρώ για το…”παιδί μου”; Γέμισε η καρδιά μου χαρά αληθινή και συγκίνηση! Πήρα φεύγοντας, ακριβά θυμητάρια, αγκαλίτσες και χαμόγελα και φιλάκια!!!! Να είστε καλά, μικροί μου φίλοι! Να είστε καλά, υπέροχες ΔΑΣΚΑΛΕΣ!Σας ευχαριστώ…..
Ευχαριστούμε πολύ κα Ευδοκία.
Ο Ευτύχης, το “παιδί” σας, έγινε και δικό μας παιδί, που με την παρουσία του άλλαξε, πραγματικά, την καθημερινότητά μας στο Νηπιαγωγείο. Κατάφερε, επίσης, με την τρυφερότητα που τον διακρίνει να στείλει μήνυμα σε παιδιά, γονείς και νηπιαγωγούς να προσπαθούν με αγωνιστικότητα, υπομονή, χαμόγελο και ελπίδα να αντιμετωπίζουν κάθε “μπόρα” στη ζωή τους..!
Έτσι δημιουργούν τα σχολεία σκεπτόμενους ανθρώπους, εξ’ απαλών ονύχων, και όχι όταν οι μαθητές έχουν περάσει στην απέναντι όχθη, της φαυλότητας. Συγχαρητήρια στη διεύθυνση του νηπιαγωγείου και στην συγγραφέα με την περίσσια ευαισθησία.