ΚΕΡΙΑ: η σημασία, η δύναμη και η γοητεία τους

Κερί…κεριά…Μεγάλα και μικρά, λευκά, χρωματιστά… στολισμένα…απλά… πασχαλιάτικα… χριστουγεννιάτικα…αρωματικά… ακόμα και αντικουνουπικά κεριά !!!! Παντού έχουν θέση στην καθημερινότητά μας  τα κεριά!!! Κεριά  και λαμπάδες…

Το κερί είναι ένα πολύ ισχυρό, συμβολικό αντικείμενο που ενεργοποιεί τη φωτιά και το φως στη ζωή μας, όχι μόνο στο υλικoσωματικό επίπεδο, αλλά και στο ψυχικό και στο πνευματικό.

Τα αναμμένα κεριά έχουν πάντα μια ρομαντική γοητεία όμως η χρήση τους δεν είναι μόνο διακοσμητική. Η Φωτιά ανέκαθεν ήταν κάτι ιερό, μαγικό και μυστηριώδες. Σε όλες τις μυθολογίες το στοιχείο της Φωτιάς αρχικά ανήκε στους Θεούς και με κάποιο τρόπο πέρασε στους ανθρώπους. Ο μύθος του Προμηθέα είναι απλά ένα παράδειγμα. Ανάβοντας ένα κερί συμμετέχουμε συνειδητά ή υποσυνείδητα σε ένα τελετουργικό που είναι προαιώνιο και σχετίζεται με την αρχέγονη τελετή και γιορτή της δημιουργίας. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι μεγάλες θρησκείες χρησιμοποιούν τα κεριά στη λατρεία τους. Αρκεί να οραματιστούμε ότι ένα κερί ανάβει και να συγκεντρωθούμε νοητικά σε αυτή την εικόνα για να μπορούμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα, κυρίως στο πνεύμα μας. Όταν όμως μπούμε σε μια διαδικασία να το ανάψουμε και κυριολεκτικά, τότε η ενέργειά του μεταφέρεται και στον χώρο μας και μας δημιουργούνται συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε πιο όμορφα και οικεία.

Κερί: Φως και φωτιά!

Το κερί από πολύ παλιά αποτελούσε ένα  ξεχωριστό, ισχυρό αντικείμενο γεμάτο με συμβολισμούς! Συνδυάζει  δε τη φωτιά με το φως, πολύ ισχυρά στοιχεία και τα δυο για τη ζωή μας,  όχι μόνο στο υλικό – σωματικό επίπεδο, αλλά και στο ψυχικό και στο πνευματικό.

• Το φως…

Το φως ήταν πάντα ένα σύμβολο της ανθρώπινης προόδου. Μεταφορικά αλλά και  πρακτικά, μετακινούμαστε από το σκοτάδι στο φως.  Αν καταφέρνουμε να δημιουργούμε, να παράγουμε  και να ελέγχουμε το φως, τότε πολλά πράγματα μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά από πριν στη ζωή μας. Δε χρειάζεται πια να εξαρτόμαστε από τις εποχές ούτε και  να περιμένουμε να ξημερώσει. Το φως μας δίνει χρόνο για δουλειά, για μελέτη, για δημιουργία… Το φως επομένως  προάγει τον ίδιο τον πολιτισμό.

Το κερί ήταν μια από τις πρώτες μορφές παραγωγής τεχνητού φωτισμού. Εύκολο να παραχθεί αλλά και  να μεταφερθεί. Για δυο χιλιάδες χρόνια φώτιζε τον δρόμο στους εξερευνητές, τους στρατιώτες, τους ιερείς και τους διανοούμενους.

Τα αναμμένα κεριά κρύβουν μια  ξεχωριστή γοητεία, μα η χρήση τους δεν είναι μόνο διακοσμητική.

• Η φωτιά…

Από τα πολύ παλιά χρόνια, οι άνθρωποι είχαν βρει τον τρόπο να έχουν τη συντροφιά της φωτιάς δίπλα τους, για πρακτικούς και θρησκευτικούς σκοπούς ή/και για χαλαρωτικούς.

Ας  μην ξεχνάμε πως  η φωτιά ανέκαθεν συγκέντρωνε τα στοιχεία της  ιερότητας, της μαγείας και του  μυστηρίου. Σε όλες τις μυθολογίες το στοιχείο της φωτιάς, αρχικά δεν ανήκε στους ανθρώπους, αλλά στους Θεούς και στη συνέχεια  πέρασε στους ανθρώπους. Ο μύθος του Προμηθέα  είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό  παράδειγμα:

Ανάβοντας ένα κερί συμμετέχουμε συνειδητά ή υποσυνείδητα σε ένα τελετουργικό που είναι προαιώνιο και σχετίζεται με την αρχέγονη τελετή και γιορτή της δημιουργίας.

 

Μας  συνοδεύουν  στις χαρούμενες και ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μας… και όχι μόνο σε αυτές!

 

• Στους  γάμους  οι  2 λαμπάδες… 

Το άναμμα κεριών ή λαμπάδων μέσα στο πλαίσιο της προσευχής στην Ορθόδοξη παράδοση, συμβολίζει το φως του Χριστού, που φωτίζει και αγιάζει κάθε «άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάν.α’,9).

Συμβολίζει επίσης και τις φλόγες της Πεντηκοστής που ήταν στην ουσία η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Έτσι και οι μελλόνυμφοι προσκαρτερούν την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και την δική τους Πεντηκοστή.

Κατά μία άλλη ερμηνεία, οι αναμμένες λαμπάδες συμβολίζουν τις πέντε φρόνιμες παρθένες της γνωστής παραβολής. Παλαιότερα ή και σήμερα κάποιες φορές, ο ιερέας δίνει τις λαμπάδες στα χέρια των νεονύμφων την ώρα του μυστηρίου, σαν να τους λέει: Όπως οι πέντε παρθένες, έτσι κι εσείς να περιμένετε να συναντήσετε τον Χριστό.

Οι λαμπάδες κινούνται πάντοτε μπροστά από το ζευγάρι, συμβολίζοντας το φως του Χριστού που παίρνουν οι νεόνυμφοι από το Μυστήριο και θα φωτίζει το δρόμο τους, στην καινούργια τους ζωή.

http://www.diakonima.gr

• Στη  βάφτιση των παιδιών μας η λαμπάδα …

Το έθιμο της λαμπάδας έχει τις ρίζες του πολλά χρόνια πίσω. Συγκεκριμένα, απαντάται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Τότε, οι πιστοί βαπτίζονταν συνήθως το Μεγάλο Σάββατο ή την Κυριακή της Ανάστασης και την ώρα του Μυστηρίου κρατούσαν μια αναμμένη λαμπάδα. Μπορεί πλέον οι βαπτίσεις να μην γίνονται αυτές τις μέρες, όμως ο συμβολισμός παραμένει.

Η φλόγα της λαμπάδας σηματοδοτούσε το φως του Χριστού που πλέον φώτιζε την ψυχή του Νεοφώτιστου. Στη συνέχεια, κατέληξε να σημαίνει την νίκη του φωτός ενάντια στο σκοτάδι, δηλαδή τη νίκη της ζωής ενάντια στον θάνατο.

Η λαμπάδα της βάπτισης έχει πίσω της ένα πολύ συμβολικό χαρακτήρα, συμβολίζει ότι το νεοφώτιστο πρέπει να βλέπει τα καλά έργα και όχι τα κακά που γίνονται γύρω του και να δοξάζει τον Θεό για αυτά. Το φως του Ιησού Χριστού που θα δεχθεί και θα καθοδηγήσει τον νεοφώτιστο στην υπόλοιπη ζωή του, συμβολίζεται με τη βαπτιστική λαμπάδα.

Είναι η λαμπάδα της πίστης στη χριστιανική αλήθεια, που θα τον ακολουθεί και θα διακατέχεται ο νέος χριστιανός σε όλη του τη ζωή. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη εκκλησία, κατά το μυστήριο της βάπτισης το μωρό γίνεται Χριστιανός και λαμβάνει το αληθινό φως της Χριστιανικής πίστης. Το σύμβολο του φωτός του Χριστού είναι λοιπόν η λαμπάδα, την οποία κρατά είτε ο νονός είτε ο ιερέας και τονίζει το φως που θα έχει ο βαπτιζόμενος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, να τον συντροφεύει και να τον καθοδηγεί.

Χαρακτηριστικό για το πόσο σημαντικός είναι ο συμβολισμός της λαμπάδας είναι ότι τις δυο πρώτες Κυριακές μετά την βάπτιση του παιδιού, που ο νονός/η νονά πηγαίνει το παιδί στην εκκλησία για να το μεταλάβει, θα πρέπει να κρατάει μαζί την λαμπάδα και να είναι στολισμένη, ενώ την τρίτη συνεχόμενη Κυριακή θα πρέπει να την πάρουν και πάλι μαζί αλλά να την ξεστολίσουν και να την αφήσουν εκεί και να καεί. Αξίζει να σημειωθεί πως η λαμπάδα θα πρέπει σε όλη την διάρκεια της λειτουργίας να είναι συνεχώς αναμμένη. 

 

• Είναι αναπόσπαστο κομμάτι των γενεθλίων  μας τα κεράκια που σβήνουμε πάνω στην τούρτα…

Γιατί  σβήνουμε  κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων;

Σύμφωνα με μια θεωρία, το έθιμο αυτό έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λέγεται ότι έφτιαχναν πίτες με μέλι, τις οποίες στόλιζαν με κεριά, προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος. Τα κεριά συμβόλιζαν τα αστέρια και το φεγγάρι. Οι αρχαίοι έσβηναν τα κεριά, γιατί πίστευαν ότι ο καπνός μεταφέρει τις ευχές τους στους θεούς. Την ίδια τελετή έκαναν και στα γενέθλια των παιδιών τους, γιατί θεωρούσαν ότι η θεά Άρτεμις ήταν προστάτιδα των παιδιών και έτσι θα τα προστάτευε από αρρώστιες και κάθε κακό….

«Ω κορυφαία Θεά των γεννήσεων, Ακραία Άρτεμη δέξου αυτόν τον σεμνό ύμνο και χάρισε την ευλογία σου σε αυτόν που γιορτάζει την ημέρα της γεννήσεως του στο υλαίο πεδίο της ύπαρξης….Σεμνή Θεά δώρισε την σπουδαιότητα και τον σεβασμό σε τούτη την ύπαρξη.» έλεγε η αρχαία ελληνική ευχή για τα γενέθλια.

Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, το σβήσιμο των κεριών προέρχεται από την Γερμανία του 18ου αιώνα. Οι Γερμανοί εμπλούτισαν λίγο τα κέικ που φτιάχνονταν μέχρι τότε και άρχισαν να φτιάχνουν τούρτες με ζαχαρόπαστα, τις οποίες στόλιζαν με κεριά. Συγκεκριμένα, το έθιμο καθιερώθηκε στο φεστιβάλ για παιδιά Kinderfeste. Συνήθως, έβαζαν πάνω στην τούρτα τόσα κεριά όσα ήταν τα χρόνια που ζούσε το παιδί, συν ακόμα ένα που συμβόλιζε την μακροζωία. Για πολλούς τα αναμμένα κεριά συμβολίζουν «το φως της ζωής», ενώ άλλοι θεωρούν ότι διώχνουν μακριά το κακό. Το έθιμο όμως, δεν αφορούσε μόνο τα παιδιά. Το 1746 ο Γερμανός κληρικός Nikolaus Ludwig von Zinzendorf γιόρτασε τα γενέθλιά του με μια τεράστια τούρτα γεμάτη κεριά.

Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ευχή των αρχαίων:

«Ω κορυφαία Θεά των γεννήσεων, Ακραία Άρτεμη δέξου αυτόν τον σεμνό ύμνο και χάρισε την ευλογία σου σε αυτόν που γιορτάζει την ημέρα της γεννήσεως του στο υλαίο πεδίο της ύπαρξης. Εσύ που δίνεις το τέλειο δώρο Ανυσιδώρα χάρισε δώρα υγίειας, ευδαιμονίας, πνευματικής και υλικής ανάπτυξης, χαράς, ευθυμίας, και κάθε άλλου ψυχικού ή υλικού δώρου που εσύ κρίνεις για την αρετοδρομία της υπάρξεως. Στάσου Βοηθός της υπάρξεως τούτης και Ευπλόκαμος, στρώνοντας άριστους δρόμους αρετής που οδηγούν σε έπαθλα αιώνια ώστε η ψυχή να ομοιάζει την Ευστέφανη χάρη Σου. Καθαρά Θεά, κράτα αμόλυντη την ψυχή από κάθε κακό. Μεγαλώνυμη και Ολβιόμοιρη Θεά χάρισε την μέγιστη ευτυχία της μοίρας ως Περασία βοήθησε την σκέψη να οδεύει ασφαλής από τις αναζητήσεις της. Σαόφρων χάρισε υγιή σκέψη. Σεμνή Θεά δώρισε την σπουδαιότητα και τον σεβασμό σε τούτη την ύπαρξη.»

http://www.valueforlife.gr/free-time/giati-svinoume-keria-sta-genethlia-poia-efxi-elegan-oi-arxaioi-ellines/

 

• Ξεχωριστή είναι και η πασχαλιάτικη λαμπάδα που ο νονός ή η νονά πηγαίνει  στο βαφτιστήρι, για να την κρατήσει με καμάρι αναμμένη  το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση. Των παιδιών συνήθως είναι   λευκή, αλλά μπορεί να έχει και οποιοδήποτε άλλο χαρούμενο χρώμα. Αλλά και όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, με λευκές λαμπάδες αναμμένες ευχόμαστε “Χριστός Ανέστη!!!” 

Την Μεγάλη Παρασκευή, στην περιφορά του Επιταφίου, μικροί και μεγάλοι κρατάμε μονόχρωμες λαμπάδες, οι οποίες συνήθως είναι καφέ, γιατί συμβολίζουν το πένθος των πιστών, ή φαναράκια. 

 

• Σημαντικό και το μικρό κεράκι που ανάβουμε στο μανουάλι της εκκλησίας μας  μπαίνοντας στον ναό…

 

• Αλλά και τα 7 κεριά στο ευχέλαιο…

Χρησιμοποιούμε 7 κεριά σε συμβολισμό της αγιότητας. Διαβάζονται  7 ευαγγέλια, 7 αποστολικά αναγνώσματα και  7 ευχές.

• …στις κηδείες, τα τρισάγια ή τα μνημόσυνα  των αγαπημένων μας, που δεν είναι πια μαζί μας…

 

• Κομμάτι επίσης της ζωής μας η λαμπάδα που αποτελεί τάμα στην εκκλησία…

• Τι να πει κανείς και για τα αρωματικά κεριά, που με τα ιδιαίτερα αρώματά τους, συνοδεύουν την καθημερινότητά μας και της δίνουν αυτή την αίσθηση “ζεστασιάς” και ηρεμίας που χρειαζόμαστε…

 

• Κεριά αντικουνουπικά …

 

ΤΟ ΚΕΡΙ ΚΑΙ Η  ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

•   Το κερί, σύντροφος  των ανθρώπων για εκατοντάδες χρόνια…

Πριν από τον  Τόμας Έντισον (Thomas Edison) και για εκατοντάδες χρόνια,  το κερί ήταν ο ένας από τους συντρόφους των ανθρώπων που είχαν αρνηθεί το δεδομένο «μόλις πέσει το σκοτάδι πάμε για ύπνο» και ήθελαν να ζουν, να εργάζονται, να μελετούν  και να μετακινούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Μεγάλοι του ανταγωνιστές ήταν βέβαια το πανάρχαιο λυχνάρι, ο πυρσός, και, μετά τον 19ο  αιώνα, η λάμπα πετρελαίου και τα φανάρια με το γκάζι.

 

• “Κερί”(;)… χωρίς φιτίλι

Το κερί χωρίς το φιτίλι χρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο εδώ και πέντε περίπου χιλιάδες χρόνια . Εικάζεται ότι τα πρώτα κεριά δημιουργήθηκαν από τους αρχαίους Αιγυπτίους οι οποίοι χρησιμοποιούσαν πυρσούς από καλάμια που τα βούταγαν σε λίπος. Οι  κατασκευές όμως αυτές  δεν είχαν φιτίλι για να μπορούμε να τις θεωρήσουμε κεριά.

Η κηροπλαστική,  σαν ξεχωριστός κλάδος τέχνης και όχι σαν παραγωγή φωτισμού, ήταν γνωστή στους Αιγυπτίους, στους Πέρσες, στους Ετρούσκους και στους Έλληνες. Στην Ελλάδα, οι κηροτέχνες έφτιαχναν ανθρώπινα ομοιώματα,  στέφανα και  άνθη τα οποία χρησιμοποιούσαν σε θρησκευτικές γιορτές.

 

• Τα  πρώτα  κεριά με φιτίλι από ζωικό λίπος

Οι Ρωμαίοι είναι αυτοί που κατασκεύασαν πρώτοι κεριά με φιτίλι, τα οποία θα φώτιζαν τα σπίτια και   θα οδηγούσαν τους οδοιπόρους μέσα στο σκοτάδι. Όπως και  οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι είχαν ως πρώτη ύλη το ΛΙΠΟΣ από πρόβατα και βοοειδή και το αναμμένο ρωμαϊκό κερί έβγαζε πολύ καπνό και μύριζε άσχημα.

Με την έλευση του Χριστιανισμού το κερί έγινε πρωταγωνιστής κάθε τελετουργίας και αυτό εδραιώθηκε τον Μεσαίωνα αλλά και εξαπλώθηκε και σε λατρείες  που δεν ήταν χριστιανικές .

 

• Κεριά από μελισσοκέρι

Τον Μεσαίωνα σαν πρώτη ύλη για την κατασκευή  κεριών εμφανίστηκε και το μελισσοκέρι , που παράγουν οι μέλισσες για να φτιάξουν τις κυψέλες τους.  Το μελισσοκέρι κατασκευάζεται από νεαρές, κηροπλάστριες μέλισσες, οι οποίες με αυτό φράζουν τις κυψέλες με το μέλι και διορθώνουν πιθανές ρωγμές στην κυψέλη. Το κερί δρα σαν μονωτικό υλικό και ήπιο αντισηπτικό. Είναι το δομικό υλικό της κυψέλης και συμβάλλει στη συντήρηση του μελιού μέσα στις κερήθρες.

Όταν  εμφανίστηκε το μελισσοκέρι ως πρώτη ύλη για την κατασκευή  κεριών,  αμφισβητήθηκε  η μοναδικότητα της παραγωγής κεριών από λίπος και επιπλέον τα κεριά αυτά  είχαν το πλεονέκτημα ότι δεν κάπνιζαν και δεν είχαν  δυσάρεστη μυρωδιά.

Τον 13ο αιώνα  περιπλανώμενοι κηροποιοί πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα, φτιάχνοντας καντήλια και κεριά για τους «φτωχούς» πελάτες τους από λίπος και για τους πλουσιότερους από μελισσοκέρι. Τα πρώτα καλούπια για την κατασκευή κεριών εμφανίζονται τον 15ο αιώνα στο Παρίσι.

 

• Σπαρματσέτο, το σκληρό κερί

Τον 18ο αιώνα, όταν άρχισε να αναπτύσσεται σε μεγάλη κλίμακα το κυνήγι της φάλαινας, επήλθε και η  πρώτη σημαντική αλλαγή στην κατασκευή κεριών από την εποχή του μεσαίωνα. Το σπαρματσέτο, ένα κερί που γινόταν από κρυσταλλοποιημένο λάδι κήτους, έγινε διαθέσιμο σε μεγάλες ποσότητες 

Spermaceti είναι λίπος που προέρχεται από τη φάλαινα. Από το 1750 χρησιμοποιήθηκε για να παρέχει τα πολύ ακριβά κεριά. Όπως και το μελισσοκέρι, το σπερματσέτο δεν προκαλούσε την εκδήλωση αποκρουστικής μυρωδιάς όταν καιγόταν. Επιπλέον το κερί σπερματσέτο ήταν σκληρότερο από τα άλλα δύο είδη, που γίνονταν από λίπος και μελισσοκέρι. Δεν μαλάκωνε ούτε έλιωνε το καλοκαίρι.  Τα πρώτα «τυποποιημένα κεριά» φτιάχτηκαν από κερί σπαρματσέτο.

Τον 18ο αιώνα, το λίπος της φάλαινας  έγινε το πιο διαδεδομένο υλικό παρασκευής κεριών μέχρι την ανακάλυψη της παραφίνης κατά τον αιώνα που ακολούθησε.

 

• Κερί με τη βοήθεια της…Χημείας

Κατά τον  19ο αιώνα, σημειώθηκε η πιο σημαντική εξέλιξη στην κατασκευή κεριών. Στην εξέλιξη αυτή συνέβαλε και η σημαντική πρόοδος που παρατηρήθηκε στη Χημεία από τις αρχές του αιώνα.

Το 1811  ο Γάλλος  χημικός Μισέλ Σεβρέλ ανακάλυψε  ότι  το ξύγκι περιείχε μια σημαντική χημική ένωση, το στεατικό οξύ. Αφού πειραματίστηκε εντατικά ,  κατάφερε να διαχωρίσει το στεατικό οξύ από τα υπόλοιπα λιπαρά οξέα.

Το 1825 ανακαλύφθηκε και το στριφτό φιτίλι αλλά η μεγάλη αλλαγή θα επέλθει μετά το 1850 με την εμφάνιση του πετρελαίου και της  ΠΑΡΑΦΙΝΗΣ ως  παράγωγό του. Με διαδικασίες διύλισης το ίζημα που έμενε μετά την απόσταξη του “αργού” πετρελαίου, έδινε ένα γαλαζωπό-άσπρο κερί που καιγόταν καθαρά και χωρίς ανεπιθύμητη οσμή. Το μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον παρουσίαζε το  χαμηλό κόστος του.

Τα χημικά παράγωγα παραφίνη και στεατίνη επέτρεψαν τη μαζική, βιομηχανική παραγωγή κεριού  που καιγόταν καθαρά και χωρίς ανεπιθύμητη οσμή, έχοντας επίσης χαμηλότερο κόστος.  Η παραφίνη είναι η βασική πρώτη ύλη της κηροπλαστικής ακόμα και σήμερα.

Η χρήση του κεριού ως μέσο φωτισμού σιγά σιγά  ελαττώθηκε και τελικά εξαφανίστηκε με την ανακάλυψη του ηλεκτρικού λαμπτήρα από τον Thomas Edison,  το 1879,και τη διάδοση του ηλεκτρισμού.

Η βιομηχανία κεριών αναβαθμίστηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα με την ανάπτυξη  των αμερικάνικων βιομηχανιών πετρελαίου .  Η εξάπλωση του αργού πετρελαίου έφερε και την εξάπλωση των υποπροϊόντων του που είναι τα βασικά συστατικά της σύγχρονης κηροπλαστικής, της παραφίνης και της στεατίνης.

Η κηροπλαστική 

Ωστόσο, η κηροπλαστική ως τέχνη, δεν έχει εξαφανιστεί. Συνεχίζεται και σήμερα με λίγες αλλαγές, κυρίως στις φόρμες και στο στυλ. Αναπτύχθηκε η τεχνολογία των καλουπιών και συγχρόνως η  προσθήκη βαφών και αρωμάτων η οποία έδωσε τη μορφή στα σημερινά κεριά.  Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για διακοσμητικούς και θρησκευτικούς σκοπούς. Το κερί συνδεδεμένο με θρησκευτικές πρακτικές, δε χρησιμοποιείται μόνο σε ναούς, αλλά και στον αγιασμό σε σπίτια, σχολεία και εργασιακούς χώρους, σε καντήλια σε εικονοστάσια, σε νεκροταφεία…

Πηγές:

http://users.sch.gr/kassetas/zzzzzzzzCandleHistory.htm

Φως στο σκοτάδι. Μια σύντομη ιστορία.

 

ΤΑ ΚΕΡΙΑ  ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ   ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ 

Όλες οι μεγάλες θρησκείες χρησιμοποιούν τα κεριά στη λατρεία τους. Στη χριστιανική θρησκεία τα κεριά  έχουν κεντρικό ρόλο. Τα συναντάμε σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και κάθε φορά με διαφορετικό συμβολισμό, στις προσευχές, την ιερή Ανάσταση του Ιησού, αλλά και  τον θάνατο.

Σε κάθε ορθόδοξο Ναό υπάρχει στην είσοδο, στον πρόναο ή το πρόπυλο, μανουάλι με κεριά για τους πιστούς και τους προσκυνητές.

Κάθε  Ορθόδοξος πιστός, από τη νηπιακή του ακόμη ηλικία  έως τα γεράματά του, ανάβει το κερί του κάθε φορά που εισέρχεται στον ιερό χώρο του Ναού.

Πώς ξεκίνησε  και γιατί διατηρήθηκε  το άναμμα των κεριών στους Ναούς μας;

Τα κεριά, όπως και άλλα φωτιστικά μέσα, αρχικά χρησιμοποιούνταν  για  λόγους καθαρά πρακτικούς, καθώς  αυτά υποκαθιστούσαν  το φυσικό φως, για να μπορούν οι πιστοί να βλέπουν στις λατρευτικές τους συγκεντρώσεις. Η χρήση τους έγινε ακόμη πιο απαραίτητη την περίοδο των διωγμών. Τότε που η Εκκλησία του Χριστού βρισκόταν στις σκοτεινές  κατακόμβες και χρειαζόταν φως.

Όταν τον 4ο αιώνα ο Μ. Κωνσταντίνος παύει τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έχουμε και την ανέγερση Ναών, όπου η Εκκλησία για να διασώσει ένα τμήμα από την ύπαρξή της, εντάσσει το κερί στη λατρεία της και του αποδίδει διάφορους συμβολισμούς.

Έτσι το κερί αποτελεί μια υπόμνηση εσωτερικής αλλοιώσεως, αλλαγής. Όπως αυτό αλλοιώνεται καθώς καίγεται, έτσι καλούμαστε να αλλοιωνόμαστε κι εμείς με το φως του Χριστού, το οποίο θα κατακαίει κάθε πάθος και κακία μας.

Το κερί αρχικά είναι σβησμένο και δεν έχει καν τη φωτιστική του ιδιότητα ούτε τη θερμότητα. Αυτά τα αποκτά αφού ανάψει από τη φλόγα κάποιου άλλου. Με τον ίδιο τρόπο καλούμαστε κι εμείς να «ανάψουμε» από τη φλόγα του Παναγίου Πνεύματος, να αποκτήσουμε τη θερμότητα της πίστεως και να ακτινοβολήσουμε το φως των καλών έργων στη ζωή μας και στην κοινωνία μας.

Το κερί όταν καίγεται, φωτίζει.  Και όταν φωτίζει, καίγεται και μειώνεται, μικραίνει, ξοδεύεται. Έτσι και κάθε πιστός. Μόνο όταν προσφέρεται και θυσιάζεται με έργα αγάπης και φιλανθρωπίας, φωτίζει το φως του Χριστού γύρω του.

Πριν ο πολιτισμός με το ηλεκτρικό του ρεύμα μπει και στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, ο φωτισμός των ιερών Ναών γινόταν με πολυελαίους που είχαν κεριά ή κανδήλια. Ο πολυέλαιος και τότε αλλά και σήμερα, συμβολίζει την Εκκλησία του Χριστού που θριαμβεύει.

Τα κεριά ή σήμερα οι ηλεκτρικές λάμπες, συμβολίζουν τους αγίους ή το φως των εν ουρανοίς  ευρισκομένων αγίων. Γι’ αυτό και σε ιερές πανήγυρεις και θείες Λειτουργίες, ιδιαίτερα στα μοναστήρια, σείουν τους πολυελαίους, για να φανερώσουν, ότι και οι άγιοι στα επουράνια συνεορτάζουν και συμμετέχουν και συγχορεύουν με την επίγεια Εκκλησία του Χριστού.

Το άναμμα των κεριών είναι μια βαθιά υπενθύμιση. …  για αγιασμό..   για θυσία… και φυσικά για φωτισμό. Κρύβει έναν μυστικό συμβολισμό που βοηθά τους πιστούς.

Αυτός είναι ο λόγος  που αιώνες τώρα ο  λαός μας διατηρεί αυτή την πρακτική. Και καλό είναι   και ο καθένας μας με τέτοια συναίσθηση  να την επιτελεί και να τη διδάσκει σε μικρούς και μεγάλους.

Συνεχίζοντας την προχριστιανική παράδοση, το κερί συνεχίζει να χρησιμοποιείται στην κατασκευή «ταμάτων». Βέβαια η πιο συνηθισμένη μορφή τάματος δεν είναι άλλο από τη λαμπάδα ενώ δε λείπουν και τα κέρινα τάματα με τη μορφή ανθρώπων ή μελών του σώματος.

Όταν η παραγωγή των κεριών ήταν χειροποίητη διαδικασία, μπορεί να χρειάζονταν ακόμα και εβδομήντα στρώσεις κεριού για να φτιαχτεί μια λαμπάδα, μια διαδικασία χρονοβόρα, δύσκολη και ακριβή. Γι’  αυτό το μια λαμπάδα «ίσα με το μπόι μου», έχει καθιερωθεί ως τάμα ιδιαίτερης σημασίας.

 

ΠΩΣ  ΓΙΝΟΝΤΑΙ  ΤΑ  ΚΕΡΙΑ;

Πόσο  εύκολη είναι η διαδικασία παρασκευής κεριών και λαμπάδων; Δείτε…

Κηροπλαστική Ιεράπετρας

 

ΤΑ ΚΕΡΙΑ   ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

Και τα τραγούδια όμως δε θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστα από τη γοητεία και το μυστήριο των κεριών. Έτσι πολλά από αυτά, μεταξύ των οποίων και παιδικά, μιλούν για το κερί…

 

• “Μια νέα αρχή”

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Το παιδί κρατάει
το κερί και σας ρωτάει
Ποιος θέλει που `χει την καρδιά ψυχρή να ζεσταθεί

 

Μες στην βροχή προσπαθεί ένα παιδί
Να ανάψει λευκό μικρό κερί
Άνεμος φυσάει και κανείς δεν βοηθάει
Να φανεί μια φλόγα στο κερί
Περνάει ο καιρός
Όλοι θέλουν λίγο φως
Μα κανείς δεν είναι τολμηρός
Υπάρχει πόνος που δε γιατρεύει ο χρόνος
την ψυχή σαν δεν ανοίξει ο ουρανός

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Το παιδί κρατάει
το κερί και σας ρωτάει
Ποιος θέλει που `χει την καρδιά ψυχρή να ζεσταθεί

Μια αστραπή, που την γέννησε η βροχή
Με μια λάμψη ανάβει το λευκό κερί
Τότε όλοι ξεχνάνε τον φόβο και ζητάνε
Απ’ το παιδί για να φωτίσει όλη την γη

Όλοι μαζί, μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα
Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να πεις πως είναι όμορφη η ζωή

Τι μικρός που είναι ο κόσμος τι μικρός
Είναι εύκολο να γίνει φωτεινός

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Για να λάμψει πια η φλόγα στο κερί

Όλοι μαζί (όλοι μαζί), μια νέα ελπίδα
Όλοι μαζί μια νέα αρχή, μια ηλιαχτίδα

Είναι αρκετή
Μια παλάμη παιδική
Να αγγίξεις για να πεις πως είναι όμορφη η ζωή

 

• “Το Τραγούδι μου Κερί”

Να ’ναι ανοιχτός ο ουρανός,
να ’ναι λάδι ο ωκεανός.
Να ’ναι το τραγούδι μου κερί,
που δε θα σβήσουνε ποτέ αυτοί οι καιροί.

 

• “Κερί Αναμμένο”

 

ΤΑ  ΚΕΡΙΑ  ΣΤΗΝ  ΠΟΙΗΣΗ

• “ΚΕΡΙΑ” – Ποίημα: Κωνσταντίνος Καβάφης

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμμένα –
μικρά, ζεστά, και φωτεινά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν –
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη –
κρύα κεριά, σβησμένα, και κυρτά…

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κοιτάζω τ’ αναμμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη δω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν…

 

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ  ΜΕ  ΚΕΡΙΑ

1.”Τα   τέσσερα  κεριά”

Σε ένα τραπέζι καθόταν τέσσερα αναμμένα κεριά. Φώτιζαν και έλιωναν αργά αργά… Επικρατούσε τόση ησυχία που μπορούσες να τα ακούσεις να μιλάνε…

Το πρώτο κερί είπε: “Είμαι η  ΕΙΡΗΝΗ… Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν. Πιστεύω πως δε μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!!!” Κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά…

Συνεχίζοντας  το δεύτερο κερί είπε: “Εγώ είμαι η  ΠΙΣΤΗ… δυστυχώς δε χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δε θέλουν να ξέρουν για εμένα κι έτσι δεν έχει νόημα να μένω αναμμένο…”  Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του ένα απαλό αεράκι φύσηξε πάνω του…και το έσβησε!

Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί λέει με τη σειρά του: “Εγώ είμαι η ΑΓΑΠΗ… Δεν έχω τη δύναμη να μείνω αναμμένο. Οι άνθρωποι δε μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι…” Και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει…

Ξαφνικά ένα παιδί μπήκε στο δωμάτιο κι είδε τα τρία κεριά σβησμένα…Φοβισμένο από το σκοτάδι, έβαλε τα κλάματα και είπε: “Γιατί δεν είστε αναμμένα; Έπρεπε  να μείνετε αναμμένα μέχρι να καείτε εντελώς! Εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!!!”

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια :“Μη φοβάσαι, καλό μου! Μην κλαις…Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο, θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τ’ άλλα τρία κεριά…Εγώ είμαι η ΕΛΠΙΔΑ!”

Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το παιδί πήρε το κερί της Ελπίδας και άναψε και τα άλλα τρία κεριά που είχαν σβήσει,  της Ειρήνης, της Πίστης και της Αγάπης!

Η φλόγα της ΕΛΠΙΔΑΣ δεν πρέπει να σβήνει ποτέ και έτσι θα υπάρχει ΠΙΣΤΗ, ΕΙΡΗΝΗ και ΑΓΑΠΗ!!!

 

Ιωάννης Πολέμης
“ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ”

Μη φοβηθείς το σπίτι, που άνοιξε
βαθιά στη γη τα θέμελα του,
κι ας έλθουν χίλιοι ανεμοστρόβιλοι
και τη σκεπή του ας ρίξουν κάτου.
Μη φοβηθείς το δέντρο, που άπλωσε
τις ρίζες του βαθιά στο χώμα,
κι ας σπάσει την κορφή του ο άνεμος
και τα πυκνά κλαδιά του ακόμα.
Μη φοβηθείς αυτόν, που στήριξε
στην Πίστη επάνω την ελπίδα.
Τον είδα στη ζωή να μάχεται
μα πάντα ανίκητο τον είδα.

 

Δείτε το και σε ψηφιακό βιβλίο, πατώντας πάνω στην εικόνα…

 

Εδώ μια όμορφη παραλλαγή της ιστορίας  των τεσσάρων κεριών:

ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΟ ΚΕΡΙ (ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΕΡΙΑ)

 

Κι εδώ μια  ιδέα για αξιοποίηση της όμορφης ιστορίας των τεσσάρων κεριών σε χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή:

 

“Τα  τέσσερα  κεριά”- Χριστουγεννιάτικο θεατρικό για μικρά παιδιά ( Uploaded  by Maria  Karintzia)

Δείτε το εδώ:https://www.scribd.com

Λήψη αρχείου

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ  ΙΔΕΕΣ  ΓΙΑ  ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ

1. Ανάλυση και Συζήτηση

• Τι συμβολίζει το κάθε κερί;
• Πώς η ελπίδα επανέφερε τα άλλα κεριά στη ζωή;

2. Δημιουργική Γραφή

• Συνέχεια της Ιστορίας: Ζητήστε από τα παιδιά να γράψουν μια συνέχεια της ιστορίας. Τι συμβαίνει μετά την ανάκτηση της φλόγας από το κερί της Ελπίδας; Ποιες άλλες δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσουν;
• Γράμμα στα Κεριά: Ενθαρρύνετε τα παιδιά να γράψουν ένα γράμμα σε ένα από τα κεριά, εξηγώντας, γιατί θεωρούν ότι η αξία που αντιπροσωπεύει είναι σημαντική για εκείνα.

3. Εικαστικά

• Ζωγραφική: Ζητήστε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν την ιστορία, απεικονίζοντας τα τέσσερα κεριά και τη σκηνή όπου το κερί της Ελπίδας ανάβει τα άλλα κεριά.
• Κατασκευές: Δημιουργήστε κεριά από χαρτί ή πηλό, και ζητήστε από τα παιδιά να γράψουν την αξία που αντιπροσωπεύει κάθε κερί και να το διακοσμήσουν ανάλογα.
• Ζωγραφική των Κεριών: Τι χρώμα θα μπορούσαν να είναι τα κεριά; Αν δεν ήταν όλα στο ίδιο χρώμα, τι χρώμα θα ταίριαζε στο καθένα;

Προτεινόμενα Χρώματα για τα Κεριά:

(αφήστε τα παιδιά να επιλέξουν εκείνα τα χρώματα που θα ήθελαν…)

Κερί της Ειρήνης: Λευκό (Το λευκό συμβολίζει την καθαρότητα, την ηρεμία και την ειρήνη)

Κερί της Αγάπης: Κόκκινο (Το κόκκινο είναι το χρώμα της καρδιάς και συμβολίζει την αγάπη, την ζεστασιά και το πάθος)

Κερί της Πίστης: Μπλε (Το μπλε συχνά συνδέεται με την πίστη, την αφοσίωση και την αλήθεια)

Κερί της Ελπίδας: Πράσινο (Το πράσινο συμβολίζει την αναγέννηση, τη ζωή και την ελπίδα)

• Συγγραφή Μηνυμάτων: Ζητήστε από τα παιδιά να γράψουν μικρά μηνύματα ή ποιήματα που αντιπροσωπεύουν την κάθε αξία. Μπορούν να τα κολλήσουν δίπλα από τα κεριά ή να τα παρουσιάσουν προφορικά.
• Δημιουργία Κολάζ: Δημιουργήστε ένα μεγάλο κολάζ στον τοίχο της τάξης, όπου θα τοποθετηθούν τα κεριά μαζί με τα μηνύματα και τις ζωγραφιές των παιδιών. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια συνεχής υπενθύμιση των αξιών που συζητήθηκαν.
• Παρουσίαση: Οργανώστε μια μικρή παρουσίαση όπου τα παιδιά θα μιλήσουν για το κερί που δημιούργησαν και γιατί επέλεξαν συγκεκριμένα χρώματα και σχέδια.

 

4. Δραματική Τέχνη

• Θεατρικό Παιχνίδι: Αναπαραστήστε την ιστορία σε μορφή θεατρικού έργου. Τα παιδιά μπορούν να υποδυθούν τα κεριά και να παρουσιάσουν τη σκηνή όπου η Ελπίδα ανάβει τα άλλα κεριά.
• Μιμήσεις: Δημιουργήστε μικρές σκηνές όπου τα παιδιά μιμούνται τα κεριά και τις αλληλεπιδράσεις τους.

5.Μουσική και Τραγούδι

Δημιουργία Τραγουδιού: Ενθαρρύνετε τα παιδιά να δημιουργήσουν το δικό τους τραγούδι ή ποίημα βασισμένο στις αξίες της ιστορίας.

6.Συζήτηση μετά τη Δραστηριότητα
Μετά την ολοκλήρωση της δραστηριότητας, συζητήστε με τα παιδιά πώς αισθάνθηκαν κατά τη δημιουργία των κεριών και ποιο κερί θεωρούν πιο σημαντικό και γιατί. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της κατανόησης των αξιών και του συμβολισμού πίσω από την ιστορία.

Αν κάνετε την ιστορία σε μικρότερη τάξη, μπορείτε να τους δώσετε να ζωγραφίσουν από το παρακάτω υλικό:
 https://drive.google.com/file/d/1acPGfREZ0Ow8A8Mz6FNpN5tIb2FmK6Is/view?usp=sharing

 

2.”Το Σπαρματσέτο”

Ένα άγνωστο παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν​
​Το χαμένο παραμύθι που ανακάλυψε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2012 ο Δανός ιστορικός Έσμπεν Μπράγκε, μελετητής του Άντερσεν, στο Εθνικό Αρχείο της Δανίας μέσα σε κούτες που περιείχαν κειμήλια οικονομικά εύρωστων οικογενειών της Οντένσε, γενέτειρας του Άντερσεν… Το παραμύθι αυτό το αφιέρωσε στη χήρα του πάστορα με το όνομα Μπούνκεφλοντ, που έμενε απέναντι από το σπίτι της οικογένειες και ο Δανός συγγραφέας συνήθιζε να πηγαίνει σε αυτήν για να διαβάζει και να δανείζεται βιβλία. Οι ειδικοί πιστεύουν πως αυτό το πρώτο παραμύθι γράφτηκε όταν ήταν ακόμη στην εφηβεία και πήγαινε σχολείο.

Πατήστε στο εξώφυλλο του παραμυθιού και  μεταφερθείτε στον ιστότοπο  https://ola-en-taxi.weebly.com  για να  δείτε όλο το υλικό, έντυπο και ψηφιακό, που δημιούργησα για το “Σπαρματσέτο”.

 

 

3.Ο  μύθος   των  κεριών 

Μια ιστορία, ένας μύθος για μικρά και μεγάλα παιδιά ή και πολύ…μεγάλα παιδιά!!! Για την συνεργασία και την ομαδικότητα, που όμως από κάπου πρέπει να ξεκινήσει. Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή και μάλλον δεν πρέπει να είναι πάντα “κάποιος άλλος και όχι εγώ”.

 

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ  ΓΙΑ  ΤΑ  ΚΕΡΙΑ

• Λένε πως αντί να καταριέσαι το σκοτάδι, καλύτερα να ανάψεις ένα κερί. Δεν λένε τίποτε για την περίπτωση που καταριέσαι την έλλειψη κεριών.

  George Carlin
  Αμερικανός κωμικός  (1936-2008)

• Καλύτερα ν’ ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι.

Κινέζικη παροιμία

• Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα μόνο κερί, χωρίς ο χρόνος της ζωής τους να λιγοστέψει. Έτσι και με την αγάπη. Ποτέ δεν λιγοστεύει όταν την μοιραζόμαστε.                                                                                                                        Buddha

• Ένα κερί δε χάνει τίποτα από τη λάμψη του ανάβοντας  ένα άλλο κερί.

 

• Ο χωρισμός ελαττώνει τα μέτρια πάθη και δυναμώνει τα μεγάλα, όπως ο άνεμος σβήνει τα κεριά αλλά φουντώνει τις φωτιές.

Λα Ροσφουκώ
Γάλλος συγγραφέας  (1613-1680)

 

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΕΡΙ  ΣΥΝΑΝΤΑ  ΤΟΝ  ΚΕΡΙΝΟ…ΑΝΘΡΩΠΟ…!!! 

Ποιος θα φανταζόταν ποτέ πως το κερί θα μπορούσε να αποτελέσει την πρώτη ύλη για τη δημιουργία ανθρώπινων ομοιωμάτων και μάλιστα σε φυσικό μέγεθος!!! Κι όμως…συνέβη και αυτό… Και για να γίνει πραγματικότητα δε φτάνει η θέληση και  η ιδέα! Απαιτείται πραγματικά  να έχει κανείς μεράκι και να είναι γνώστης πολλών πραγμάτων, ένας καλλιτέχνης  με όλο το βάρος και τη σημασία της λέξης…και φυσικά να διαθέτει τεράστια αποθέματα υπομονής. Το αποτέλεσμα μια τέτοιας προσπάθειας είναι εντυπωσιακό και αξίζει όλοι μας να επισκεφτούμε έναν τέτοιο χώρο και να θαυμάσουμε τα δημιουργήματα από κερί…

 

1. Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη

Ένας μοναδικός  χώρος τέχνης  είναι το εξαιρετικό  Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη. Το Μουσείο φιλοξενεί περίπου 150 κέρινα ομοιώματα και 36 ιστορικά θέματα εμπνευσμένα από σημαντικά γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας.

Το μεγαλύτερο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων και μια σημαντική προσφορά στην ιστορία της Ελλάδας. Όλα σε αυτό το  μουσείο, από την αρχική ιδέα μέχρι την εκτέλεσή της, είναι δημιούργημα ενός ανθρώπου που με απεριόριστη αγάπη για την χώρα του θέλησε με αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο  τρόπο να δημιουργήσει και να παρουσιάσει  στοιχεία τις ελληνικής ιστορίας.

Το μουσείο – μετά από πολύχρονη και  κοπιαστική εργασία – άνοιξε το 1995 για να παρουσιάσει στους επισκέπτες του “απίστευτες” εικόνες…

1. από την Προεπαναστατική περίοδο (Φιλική Εταιρεία, κρυφό σχολειό…)
2. από την Επανάσταση του 1821 (Κλέφτες, θάνατος του Αλή πασά…)
3. από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (γυναίκες της Πίνδου…)

Με ιδιαίτερο ταλέντο στην κλασική γλυπτική, εκτεταμένη μελέτη και πολλή φροντίδα, ο Παύλος Βρέλλης δημιούργησε κέρινα ομοιώματα γνωστών και άγνωστων αγωνιστών, τα τοποθέτησε σε χώρους που έχει ο ίδιος σχεδιάσει και υλοποιήσει, θέλοντας να προσφέρει στην διατήρηση της ιστορικής μνήμης του τόπου. 

Αξίζει να  δείτε περισσότερα στη σελίδα του μουσείου και να διαβάσετε την εισαγωγή του δημιουργού, με λόγια που συγκινούν!!! Σκεφτείτε πόσες ώρες δουλειάς!!!Πόσο μεράκι! Πόση αγάπη για όλες αυτές τις προσωπικότητες που με υπομονή δημιούργησε!

Ο ίδιος γράφει στην αρχική σελίδα, καλωσορίζοντάς μας στο Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων Παύλου Βρέλλη:

“Ευχαριστώ αυτούς που κράτησαν τη Θρησκεία μου, τη Γλώσσα μου και την Εθνικότητά μου, για να είμαι Χριστιανός και να λέγομαι Έλληνας.

Η αγάπη και η λατρεία που είχα, από μικρό παιδί, στους ήρωες της προεπανάστασης και της επανάστασης του 1821, έγινε αγάπη και θαυμασμός για τους μετέπειτα ήρωες. Αυτοί σφάχτηκαν, κρεμάστηκαν, γδάρθηκαν, ταπεινώθηκαν…, για να κερδίσουμε εμείς σήμερα τον τόπο τούτο ελεύθερο, χωρίς σκλαβιά.

Αυτός ο μικρός λαός της γης, έδειξε την ανδρεία του σε όλες τις εποχές. Αντικατέστησε το δόρυ με το καριοφίλι ή το σύγχρονο όπλο και βροντοφώναξε προς όλους τους λαούς της γης, “η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει”.

Σα φόρο τιμής, αγάπης και πίστης, στους ανώνυμους και επώνυμους ήρωές μας, έφτιαξα τούτο το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας με κέρινα ομοιώματα, στο χωριό Μπιζάνι Ιωαννίνων.

Θέλω να κάνω Ιστορική Αγωγή, μνήμη Ιερή όλων των ηρωικών μορφών και γεγονότων που έζησαν μέσα μου…”

Δείτε περισσότερα πατώντας στην εικόνα :

 

Ο Παύλος Βρέλλης μας ξεναγεί στο μουσείο Kέρινων ομοιωμάτων:

 

 

2.ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΕΡΙΝΩΝ ΟΜΟΙΩΜΑΤΩΝ Θεόδωρου Κοκκινίδη στα Κηπιά Καβάλας

 

 

ΔΕΙΤΕ  ΚΙ  ΑΥΤΟ…

 

Εσείς το ξέρατε πως υπάρχει … ;

“Παγκόσμια ημέρα Candle Lighting Day”

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΕΡΙ ΚΑΙ Η ΦΛΟΓΑ ΤΟΥ ΕΜΠΝΕΕΙ…

Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.