Μέσα στη σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, περιλαμβάνεται και ο χάρτης των δικαιωμάτων των παιδιών στον αθλητισμό. Σε αυτά τα δικαιώματα αντιστοιχούν ανάλογες υποχρεώσεις από την πλευρά των ενηλίκων, οι οποίοι πρέπει να εγγυηθούν:
1) Το δικαίωμα στη διασκέδαση και το παιχνίδι. Όλα τα παιδιά πρέπει να παίζουν και να διασκεδάζουν και δε θα πρέπει εμείς οι ενήλικες να πηγαίνουμε κόντρα στη φύση του παιδιού. Το παιδί είναι «καταδικασμένο» να παίζει.
2) Το δικαίωμα να αθλείται. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στον αθλητισμό και στις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, στην ενασχόληση με ψυχαγωγικά παιχνίδια και δραστηριότητες που είναι κατάλληλες για την ηλικία του.
3) Το δικαίωμα να έχει τον κατάλληλο χρόνο ξεκούρασης. Πρέπει το παιδί να ξεκουράζεται και να αναπληρώνει την ενέργειά του. Πρέπει να αφήνουμε τον εγκέφαλο να ηρεμήσει και να εκκρίνει όλες τις παραίτητες ορμόνες για την ανάπτυξη και ολοκλήρωση όλων των λειτουργικών συστημάτων.
4) Το δικαίωμα να επωφεληθεί από ένα υγιές περιβάλλον. Με την έννοια περιβάλλον εννοείται το γήπεδο, οι συναθλητές, οι γονείς, οι προπονητές, οι ιδιοκτήτες της εγκατάτασης κλπ. Θα πρέπει οι εγκαταστάσεις, γήπεδο και αποδυτήρια, να είναι καθαρά. Οι συναθλητές να σέβονται και να μην βρίζουν κανέναν. Οι γονείς να είναι ευπρεπείς στις εκδηλώσεις τους, να εμψυχώνουν τα παιδιά, να σέβονται τους αντίπαλους παίκτες, να μη βρίζουν, να μη φωνάζουν και το σημαντικότερο από όλα: ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!!! Οι ιδιοκτήτες της κάθε εγκατάστασης να μην επεμβαίνουν στην εκπαίδευση και διαταράσσουν τις ισορροπίες.
5) Το δικαίωμα στο να αθλείται με ασφάλεια προς διαφύλαξη της δικής του. Πρέπει τα παιδιά να αθλούνται με ασφάλεια. Να μην υπάρχουν επικίνδυνα αντικείμενα, σταθερά ή μεταφερόμενα στον χώρο άθλησης, τα υλικά της προπόνησης και των παιχνιδιών (μπάλλες, κωνάκια, τέρματα) να είναι ελεγμένα και πιστοποιημένα, τα ρούχα να έχουν τις απαραίτητες προδιαγραφές για αθλητισμό, τα παπούτσια να είναι ανατομικά για τα πόδια του και τα κατάλληλα για το άθλημα. Οι γονείς να είναι υπεύθυνοι να παρέχουν στα παιδιά όλα τα απαραίτητα προστατευτικά, όπως επικαλλαμίδες, γάντια τερματοφύλακα κλπ.
6) Το δικαίωμα να περιβάλλεται και να προετοιμάζεται από εξειδικευμένο προσωπικό. Πρέπει οι ενήλικες που ασχολούνται με την αθλητική εκπαίδευση του παιδιού, να είναι εξειδικευμένοι και να έχουν τις απαραίτητες παιδαγωγικές γνώσεις.
7) Το δικαίωμα να παρακολουθεί προπονήσεις προσαρμοσμένες στους σωστούς ρυθμούς. Κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα θα πρέπει να ανταποκρίνεται στην ηλικία του παιδιού. Κάθε ηλικιακή κατηγορία χαρακτηρίζεται από τα βιολογικά, σωματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά των παιδιών. Αυτά καθορίζουν και τα περιεχόμενα της εκπαίδευσης, αλλά και τις απαιτήσεις.
8) Το δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς προσαρμοσμένους στις διάφορες ηλικίες, ακολουθώντας προπονήσεις που αντιστοιχούν σε σωστούς ρυθμούς εκμάθησης. Ανάλογα με την ηλικία θα πρέπει να είναι και διαμορφωμένα όλα τα συναγωνιστικά παιχνίδια μεταξύ των διαφόρων ομάδων, τόσο από άποψη ηλικίας όσο και από άποψη κανονισμών.
9) Το δικαίωμα να αντιμετωπίζει άλλους νέους που έχουν τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας. Είναι ξεκάθαρο: ΙΔΙΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ!!! Το παιδί πρέπει να το αισθάνεται αυτό. Να μην υπάρχει αθέμιτος ανταγωνσμός.
Για παράδειγμα στην κατηγορία των Pro Junior και βασιζόμενοι στο ηλικιακό μοντέλο της ΕΠΟ, σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία ανήκουν όσα παιδιά είναι 7 και 8 ετών δηλαδή γεννημένα το 2009-2010. Φανταστείτε λοιπόν ένα φυσιολογικά ανεπτυγμένο παιδάκι που θα πρέπει να παίζει σε ένα πρωτάθλημα οργανωμένο με αυστηρούς ηλικιακούς όρους συμμετοχής, το οποίο έχει γεννηθεί Δεκέμβριο του 2010 και συναγωνίζεται παιδιά που έχουν γεννηθεί Ιανουάριο του 2009!!! Δύο χρόνια διαφορά…
Πολλά παιχνίδια στις μικρές κατηγορίες τελειώνουν με μεγάλη διαφορά τερμάτων, ενώ πολλοί γονείς παραπονιούνται στο τέλος για το μεγάλο σωματότυπο των αντίπαλων παιδιών. Κι όμως αυτά τα παιδιά δε φταίνε. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν, αλλά ο “προπονητής” προκειμένου να πάρει τη νίκη χρησιμοποίησε τα πιο σωματώδη και πιο προχωρημένα.
Πολλές ακαδημίες μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων, για να εγγυηθούν τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας των δικών τους αθλητών, συμμετέχουν σε πρωταθλήματα χωρίς βαθμολογίες και χωρίς διαφορές τερμάτων, προκειμένου να αποτρέψουν τέτοιου είδους φαινόμενα.
10) Το δικαίωμα στο να ΜΗΝ είναι πρωταθλητής. Αμάν πια με τον πρωταθλητισμό! Θέλουμε να βλέπουμε τα παιδιά μας πρωταθλητές και παίκτες της αγαπημένης μας ομάδας, ίσως και με ακριβό συμβόλαιο που θα μας λύσει τα οικονομικά μας προβλήματα. Το παιδί θέλει να παίζει και όχι να ικανοποιεί τα όνειρα του ματαιόδοξου γονιού ή “προπονητή”.
Απλές και χρήσιμες συμβουλές που δεν πρέπει να ξεχνάνε οι εμπλεκόμενοι ενήλικες γύρω από ένα παιδί που αποφασίζει να ασχοληθεί ή ασχολείται με τον αθλητισμό :
- Το δικαίωμα να παίζει ως παιδί και όχι ως ενήλικος
- Το δικαίωμα να συμμετέχει σε αθλήματα, άσχετα με το επίπεδο της ικανότητας του
- Το δικαίωμα να παίρνει μέρος σε επίπεδο αντίστοιχο με το επίπεδο ανάπτυξής του
- Το δικαίωμα της ισότιμης ευκαιρίας να αγωνιστεί για την επιτυχία
- Το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια από όλους τους εμπλεκομένους
- Το δικαίωμα να διασκεδάζει με το αθλητισμό
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
