Είναι σκληρό να βλέπεις ανθρώπους να μάχονται για την ζωή τους. Τι γίνεται όμως όταν αυτή τη μάχη την δίνουν παιδιά;
Η αίσθηση της αδικίας είναι ανυπόφορη, ειδικά όταν φεύγουν άνθρωποι νέοι, που ξέρεις ότι θα είχαν πολλά να προσφέρουν. Οι σκέψεις στις οποίες σε βάζει αυτό το ζήτημα, είναι αρκετές για να αναθεωρήσεις όλα όσα πίστευες μέχρι τώρα για τη ζωή σου. Aν νομίζεις ότι έχεις ζήσει τη χειρότερη πλευρά της, τώρα καταλαβαίνεις σίγουρα πόσο δώρο είναι κάθε ανάσα που μπορείς να αναπνέεις…
Με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνο), η 15η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου.
Για να μας υπενθυμίζει ότι οι μικροί μας φίλοι δίνουν με θάρρος αυτή τη μάχη, αλλά μας χρειάζονται στο πλευρό τους…
Μα κυρίως, για να θυμίζει σε όλους όσους θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα προβλήματα στον κόσμο, ότι υπάρχουν και άλλοι συνάνθρωποί μας, και μάλιστα μικρά παιδιά, που δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης ενάντια στον καρκίνο.
Ας ξεκινήσουμε με μια ιστορία- παραμύθι του Βασίλη Κουτσιάρη, με εικονογράφηση της Κατερίνας Βερούτσου, που εισάγει τα παιδιά στην αρρώστια αλλά ιδιαίτερα μιλά για τη θεραπευτική δύναμη της αγάπης……
Ο Ματίας κάνει κάτι για να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί στον μικρό του αδερφό που αγαπάει πάρα πολύ.
Στον καρκίνο που δεν είναι κληρονομικός, δεν είναι μεταδοτικός και δεν είναι ανίκητος!!!
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο παιδικός καρκίνος είναι η δεύτερη συχνότερη αιτία θανάτου μετά από τα ατυχήματα.
Ποιες είναι οι πιο συχνές μορφές;
Το “μοτίβο” των καρκίνων στην παιδική ηλικία διαφέρει σημαντικά από εκείνων σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. Σε γενικές γραμμές, η λευχαιμία αποτελεί περίπου το ένα τρίτο όλων των καρκίνων της παιδικής ηλικίας. Οι άλλες πιο κοινές μορφές καρκίνου στα παιδιά είναι τα λεμφώματα και οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος. Υπάρχουν διάφοροι τύποι όγκων που εκδηλώνονται σχεδόν αποκλειστικά σε παιδιά, όπως το νευροβλάστωμα, το νεφροβλάστωμα, το μυελοβλάστωμα και το ρετινοβλάστωμα. Οι καρκίνοι του μαστού, του πνεύμονα, του παχέος εντέρου ή του ορθού, τυπικά συμβαίνουν σε ενήλικες και είναι εξαιρετικά σπάνιοι σε παιδιά.
Στον καρκίνο της παιδικής ηλικίας δεν υπάρχει πρόληψη. Ωστόσο η έγκαιρη διάγνωση και η ενδεδειγμένη ιατρική φροντίδα, οδηγούν σε ίαση τα περισσότερα παιδιά. Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη προτεραιότητα και σημασία στη σωστή ενημέρωση των γονιών, ώστε να απευθύνονται έγκαιρα στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία.
Η ραγδαία εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και της τεχνολογίας θέτει στη διάθεση των παιδιών νέα διαγνωστικά και θεραπευτικά εργαλεία και νέες πρακτικές, με αποτέλεσμα τη δυνατότητα ίασης σε ποσοστό περίπου 80%. Στόχος και επιδίωξη είναι να προσφερθούν στα Ελληνόπουλα ίσες ευκαιρίες ίασης με κάθε παιδί στα μεγάλα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής.
Πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για τον παιδικό καρκίνο;
250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο πάσχουν από διάφορες μορφές καρκίνου, το 80% των οποίων στις χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.
Στη χώρα μας, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία. Το 70% από αυτά θεραπεύεται, λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού.
Αντίθετα, στις χώρες του τρίτου κόσμου τα ποσοστά θνησιμότητας είναι πολύ υψηλά.
Το αισιόδοξο είναι ότι ποσοστό μεγαλύτερο του 80% των παιδιών αυτών βγαίνουν νικητές από την μάχη με τον καρκίνο.
Τι πρέπει να κάνει κανείς για «να κλείσει την πόρτα» στον καρκίνο;
Πώς αισθάνεται ένα παιδί που βρίσκεται αντιμέτωπο με τον παιδικό καρκίνο;
Πώς πρέπει να το αντιμετωπίζουν οι γονείς και οι συμμαθητές του;
Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δόθηκαν στη διάρκεια διαδικτυακής εκδήλωσης, με θέμα τον παιδικό καρκίνο, που διοργάνωσε ο δήμος Κιλκίς, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Καρκινοπαθών «Άγιος Ευγένιος ο Τραπεζούντιος», με κύριες ομιλήτριες την ψυχολόγο του δήμου Κιλκίς Έλλη Φρεγγίδου και την ογκολόγο του Νοσοκομείου της πόλης Ολγα Ζαραλή.
Όπως επισήμανε ο κ. Ζαραλής, μπορούμε «να κλείσουμε την πόρτα» στον καρκίνο με την πρόληψη, η οποία «ξεκινάει από το πιάτο» μας, με έναν υγιεινό τρόπο διατροφής χωρίς λιπαρά, φαστ φουντ και αλκοόλ. Υπογράμμισε τη σημασία της διατήρησης φυσιολογικού σωματικού βάρους και της άσκησης, της διακοπής του καπνίσματος και της αποφυγής της αλόγιστης έκθεσης στον ήλιο. Επισήμανε ακόμη τη σημασία του εμβολιασμού κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και κατά της ηπατίτιδας Β’. Παράλληλα υπογράμμισε τη σημασία των προληπτικών εξετάσεων και τόνισε ότι σε περίπτωση οικογενειακού ιστορικού καρκίνου, αυτές πρέπει να αρχίζουν από μικρή ηλικία ώστε να μπορεί να γίνει έγκαιρη διάγνωση. Επισήμανε ακόμη ότι η καλή ψυχολογική κατάσταση παίζει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του καρκίνου.
Το παιδί που έρχεται αντιμέτωπο με τον καρκίνο αναρωτιέται γιατί νοσεί, αισθάνεται φόβο, αγωνία για την επόμενη ημέρα, για το αν θα πεθάνει, αισθάνεται θυμό, ντροπή για τα μαλλιά του που έχουν πέσει, αισθάνεται άσχημα όταν το ρωτούν πράγματα που δεν μπορεί ή δεν θέλει να απαντήσει, σημείωσε, από την πλευρά της, η κ. Φρεγγίδου.
Τα παιδιά μπορεί να νομίζουν ότι ο καρκίνος είναι τιμωρία για κάποιο λάθος που έκαναν και να νιώθουν ενοχές όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, σημείωσε η κ. Φρεγγίδου, τονίζοντας ότι οι ενήλικες έχουν μεγάλη ευθύνη να μιλήσουν στα παιδιά γι’ αυτό το θέμα. Ανέφερε ακόμη ότι οι γονείς μπορούν εξηγήσουν στα καρκινοπαθή παιδιά τους ότι δεν είναι τα μοναδικά διαφορετικά παιδιά στο σχολείο τους και να τους μιλήσουν για τις θεραπείες, τα φάρμακα και τις εγχειρήσεις που θα τα βοηθήσουν να θεραπευτούν. Τόνισε ακόμη ότι τα παιδιά με καρκίνο που νοσηλεύονται σε εξειδικευμένα νοσοκομεία μπορεί να περνούν δύσκολα, αλλά στο νοσοκομείο αναπτύσσουν δυνατές φιλίες με άλλα παιδιά που νοσούν. Επίσης ανέφερε ότι η Πολιτεία έχει προνοήσει να μην χάνουν τα μαθήματά τους καθώς υπάρχει η δυνατότητα της διδασκαλίας στο νοσοκομείο ή κατ’ οίκον, σημειώνοντας παράλληλα ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι πάντα εύκολη και γι’ αυτό απηύθυνε έκκληση για απλοποίησή της.
Απαντώντας στο ερώτημα «πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά με καρκίνο και πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε;», επισήμανε ότι τα παιδιά αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και όχι με οίκτο, με διακριτικότητα αλλά και με ενσυναίσθηση. Προέτρεψε τους γονείς να αφιερώσουν στα παιδιά αυτά περισσότερο ποιοτικό χρόνο, να μιλούν μαζί τους για την πάθησή τους, όταν αυτά ρωτούν, και να μην διστάζουν να πουν «δεν ξέρω», ότι δεν γνωρίζουν την απάντηση στο ερώτημα που θέτει το παιδί.
Η κ. Φρεγγίδου τόνισε ότι οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι ο καρκίνος δεν είναι μεταδοτικός και ότι δεν πρέπει να αποφεύγουν τους φίλους του που νοσούν, αλλά αντιθέτως να τα ενθαρρύνουν να έχουν επικοινωνία και αλληλεπίδραση με τους φίλους τους που πάσχουν από καρκίνο.
Συνέστησε δε στους μαθητές να πλησιάζουν τους φίλους τους που πάσχουν από καρκίνο, όσο αυτοί τους επιτρέπουν, και να τους καλούν σε δραστηριότητες, χωρίς όμως να επιμένουν γιατί μπορεί να μην το επιτρέπει η υγεία τους. Επίσης ανέφερε ότι οι μαθητές μπορούν να βοηθήσουν μέσα από τον εθελοντισμό, αλλά και προτρέποντας τους γονείς τους να γίνουν αιμοδότες, δωρητές μυελού και οργάνων.
Πηγή: https://cityportal.gr/pos-na-milisoyme-sta-paidia-gia-ton-paidiko-karkino/
Παιδικός καρκίνος. Όλα όσα φοβάσαι αλλά πρέπει να μάθεις
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Καρκίνος λοιπόν ….. Μία αρρώστια που έχει βασανίσει εκατομμύρια ανθρώπους. Μία αρρώστια που είτε θα βγεις νικητής είτε χαμένος. Μία από τις σοβαρότερες παθήσεις που έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς σκηνοθέτες, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί αριστουργηματικές ταινίες για τον καρκίνο.
Ο κινηματογράφος έχει τη δύναμη να μεταφέρει επί της οθόνης τον πόνο, την οργή, την απελπισία, την δύναμη της ελπίδας και όλα τα συναισθήματα των ασθενών και των οικογενειών τους. Συγκεντρώσαμε, με αφορμή τη σημερινή ημέρα, 2 από τις καλύτερες ταινίες του κινηματογράφου για τον καρκίνο που η κάμερα απαθανάτισε και έγιναν αληθινοί θρίαμβοι ανθρωπιάς κι επανεκτίμησης της ζωής.
“Η αγάπη δεν μας απογοητεύει”: Μια συγκινητική ταινία μικρού μήκους για τον παιδικό καρκίνο
“Η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη”. Αυτό είναι το μήνυμα του βίντεο για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου.
Η ταινία μικρού μήκους αφηγείται την ιστορία της μικρής Νίνα, ενός γενναίου κοριτσιού, που διαγνώσθηκε με καρκίνο, αλλά κατορθώνει τελικά να τον νικήσει με την υποστήριξη της οικογένειας της, των φίλων της τη βοήθεια των γιατρών, των δικών της ανθρώπων που την αγαπούν, αλλά κυρίως με τη θέληση τη δική της.
Το 3λεπτο βίντεο με τίτλο “Η αγάπη δεν μας απογοητεύει” έχει σκοπό να δείξει ότι η καλύτερη θεραπεία είναι η αγάπη. Δημιουργήθηκε από την “WMcCann” για το νοσοκομείο “Cancer De Barretos” στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ένα νοσοκομείο που ειδικεύεται στη θεραπεία των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο.Πρόκειται για ένα διεθνούς φήμης κέντρο θεραπείας για τον καρκίνο των παιδιών, που μάλιστα έχει μετονομαστεί σε Νοσοκομείο της Αγάπης, με σκοπό να αναδείξει τη θεραπευτική σημασία της αγάπης και της στοργής.
Η ταινία μικρού μήκους, παρουσιάζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένα παιδί και η οικογένειά του, όταν “πολεμά” τον καρκίνο. Αφηγείται την ιστορία της μικρής Νίνας, ενός γενναίου κοριτσιού, που διαγνώσθηκε με καρκίνο, αλλά κατορθώνει τελικά να το νικήσει με τη φροντίδα και την ενθάρρυνση των ανθρώπων που την αγαπούν, με την υποστήριξη της οικογένειας της, των φίλων της και των γιατρών της.
Η μικρή ταινία δεν έχει λόγια, ωστόσο καθ’ όλη τη διάρκειά της, ακούγεται το τραγούδι “Heart Full Of Love”, το οποίο γράφτηκε αποκλειστικά για τους σκοπούς της ταινίας και ερμηνεύει η Rebecca Peters.
Η Διεθνής Ένωση για τον Καρκίνο της Παιδικής Ηλικίας (Childhood Cancer International-CCI), ο μεγαλύτερος οργανισμός υποστήριξης ασθενών με καρκίνο παιδικής ηλικίας, στέλνει το φετινό μήνυμα για τον Καρκίνο της Παιδικής Ηλικίας, λέγοντας «Όλοι μαζί ενωμένοι θα καταφέρουμε να καταστήσουμε τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας μια εθνική και παγκόσμια προτεραιότητα για την υγεία των παιδιών και για να υποστηρίξουμε τους στόχους του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας».
Η εκστρατεία ICCD 2019 επικεντρώνεται στο “No More Pain” και στο “No More Loss” για τα παιδιά με καρκίνο και τις οικογένειές τους.
Τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τον Καρκίνο της Παιδικής Ηλικίας:
- Ο παιδικός καρκίνος είναι η 2η συχνότερη αιτία θανάτου μετά από τα ατυχήματα.
- Περίπου 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο νοσούν από καρκίνο κάθε χρόνο.
- Από αυτά μόνο το 20% έχει δυνατότητα πρόσβασης σε σωστή ιατρική φροντίδα.
- Το 80% από αυτά προέρχεται από χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.
- Πάνω από 150.000 θάνατοι κάθε χρόνο θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε δυνατότητα έγκαιρης διάγνωσης και εξειδικευμένης θεραπείας σε όλα τα παιδιά.
- Το 70% – 80% των παιδιών που έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη θεραπεία γίνεται καλά με την πρόοδο της ιατρικής και λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού.
- Κάθε μέρα εκτιμάται ότι περίπου 20 παιδιά πεθαίνουν από καρκίνο στην Ευρώπη.
- Στην Ελλάδα περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται κάθε χρόνο από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία.
- Ωστόσο, 8 στα 10 παιδιά που θα νοσήσουν από λευχαιμία θεραπεύονται και αυτό είναι το μήνυμα που θα πρέπει να συγκρατήσουμε όλοι μας.
Δε θα σε πειράξει κανείς (ιστορία)
Ο Ματίας ήταν ένας πολύ ζωηρός γάτος.
Μια μέρα που οι γονείς του έλειπαν, κλείστηκε στο μπάνιο και αποφάσισε να κάνει επιτέλους το κούρεμα που σκεφτόταν τόσο καιρό.
Στο σχολείο όμως δεν μπόρεσε να αποφύγει τα πειράγματα των συμμαθητών του.
Αλλά η κυρία του τον φώναξε, άκουσε όλα όσα είχε να της πει και στο τέλος του είπε: «Όλα θα πάνε καλά, θα δεις».
Καθώς οι μέρες περνούσαν όλα έγιναν καλύτερα.
Η μαμά του δεν τον μάλωσε καθόλου γιατί ήξερε ότι ο Ματίας είχε έναν σημαντικό λόγο για να το κάνει.
Πηγή : Ναι Μπορώ
“Δύο Ζωές”: ταινία μικρού μήκους για τον παιδικό καρκίνο
ΟΒαγγέλης Νάκης και η ομάδα του (PSDM ATHENS) σε συνεργασία με τον μη κερδοσκοπικό Οργανισμό “Το Χαμόγελο του Παιδιού” δημιούργησαν την μικρού μήκους ταινία “Δύο ζωές”, για την επέτειο των 25 ετών από την ίδρυση του Οργανισμού.
Στην μικρού μήκους ταινία διαδραματίζεται η ιστορία ενός εφήβου ο οποίος διαγνώστηκε με κακοήθεια και δίνει σκληρή μάχη με τον καρκίνο καθώς και ο παραλληλισμός του αγώνα που έδωσε 25 χρόνια πριν ο Ανδρέας Γιαννόπουλος ένα παιδί 10 ετών που νόσησε και απεβίωσε από την ασθένεια αφήνοντας ως επιθυμία του την ίδρυση ενός οργανισμού που θα δημιουργούσε το χαμόγελο στο πρόσωπο κάθε παιδιού που θα τον είχε ανάγκη. Μια επιθυμία, ένα όνειρο που έγινε αληθινό.
Στόχος της ταινίας μικρού μήκους είναι να δώσει το κίνητρο σε όλους τους ανθρώπους εκεί έξω που πάσχουν από την ασθένεια να δώσουν και να συνεχίζουν να δίνουν σκληρή μάχη, τονίζοντας τους πως ακόμα και αν δεν μπορούν να παλέψουν άλλο για τον εαυτό τους, να παλέψουν για όλους αυτούς που τους περιμένουν σπίτι, που τους περιμένουν να τους δουν νικητές.
Δείτε την ταινία παρακάτω:
Η ταινία μικρού μήκους έχει σκοπό να πληροφορήσει κάθε θεατή της σχετικά με την ύπαρξη ενός παιδιού και το όνειρο του που άλλαξε το “τότε” και δημιούργησε το “σήμερα”. Ένα μόνο παιδί αρκεί για να γίνει η αλλαγή!
Ο δημιουργός της λέει: “Να τοποθετήσετε το χέρι σας στην καρδιά σας, μπορείτε να το νιώσετε ; Αυτό είναι που ονομάζεται σκοπός.” και προτρέπει κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτου ηλικίας που δίνει μάχη με την ασθένεια να μην εγκαταλείψει.
Στέλνει σε όλους το μήνυμα πως “Εικοσιπέντε χρόνια πριν ένα παιδί δέκα ετών μπορεί να μην κέρδισε την μάχη αλλά πίσω του άφησε ένα όνειρο και το όνειρο έγινε αληθινό. Το αληθινό φωνάζει το όνομα του και ζει μέσα από αυτό γιατί οι θρύλοι, δεν πεθαίνουν ποτέ!”.
Η μικρού μήκους ταινία έχει δημοσιευτεί από 01.01.2021:
– Στην επίσημη σελίδα του Βαγγέλη Νάκη στο Instagram: v.nakis98 – Στην επίσημη σελίδα της ομάδας PSDM Athens στο Youtube: PSDM Athens – Στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας PSDM Athens: https//psdm.gr – Στην επίσημη ιστοσελίδα του Χαμόγελου του Παιδιού στο Facebook: Το Χαμόγελο του Παιδιού – The Smile of the child.
Το Λάθος Αστέρι (ταινία)
Η ταινία Το Λάθος Αστέρι (αγγλικά: The Fault in Our Stars) είναι μια κινηματογραφική ταινία, παραγωγής του 2014, είδους ρομαντική κωμωδία-δράμα, αφού συνδυάζει την κωμωδία με το δράμα η οποία σκηνοθετήθηκε από τον Τζος Μπόουν και είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Τζον Γκριν. Το σενάριο γράφτηκε από τους Σκοτ Νεστόντερ και Μαΐκλ Γουέμπερ ενώ πρωταγωνιστές είναι οι Σέιλιν Γούντλεϊ και Άνσελ Έλγκορτ στους ρόλους δυο καρκινοπαθών εφήβων οι οποίοι γνωρίζονται κατά την διάρκεια μιας ομάδας υποστήριξης καρκινοπαθών και αναπτύσσεται ερωτική σχέση μεταξύ τους. Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο αγαπήθηκε ιδιαιτέρως από το κοινό και απέσπασε άριστες κριτικές. Μία από τις καλύτερες ταινίες για τον καρκίνο, τη ζωή, τον θάνατο και την αγάπη.
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε ή να κατεβάσετε την ταινία
Η υπόθεση της ταινίας
Η Χέιζελ Γκρέις Λανκάστερ είναι μια 16χρονη έξυπνη και πνευματώδης έφηβη, που ζει στην Ινδιανάπολη. Στα δέκατρία της,η Χέιζελ διαγνώστηκε με καρκίνο του θυρεοειδούς που από τότε εξαπλώθηκε στους πνεύμονες της. Πιστεύοντας ότι είναι σε ύφεση, η μητέρα της Χέιζελ, Φράνυ την προτρέπει να παρακολουθήσει ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα υποστήριξης ασθενών που πάσχουν από καρκίνο, με σκοπό να κάνει νέους φίλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Μια βδομάδα αργότερα , η Χέιζελ συναντά τον Αύγουστο Ουότερς , έναν γοητευτικό έφηβο που έχασε το ένα του πόδι όταν είχε χτυπηθεί από καρκίνο των οστών, αλλά τώρα το έχει ξεπεράσει. Προσκαλεί τη Χέιζελ στο σπίτι του και εκείνη αποδέχεται την πρόσκλησή του. Εκεί συζητούν για τα ενδιαφέροντά τους και συμφωνούν να διαβάσουν το αγαπημένο βιβλίο του άλλου. Η Χέιζελ συνιστά στον Αύγουστο ένα μυθιστόρημα για ένα κορίτσι, την Άννα η οποία έχει καρκίνο και η ιστορία της είναι παράλληλη με την εμπειρεία της Χέιζελ. Ο Αύγουστος της δίνει ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Θα μείνουν σε επαφή μέσω μηνυμάτων κατά τη διάρκεια των εβδομάδων που θα ακολουθήσουν και σιγά-σιγά θα έλθουν πιο κοντά. Όταν ο Αύγουστος τελειώνει το βιβλίο, εκφράζει την απογοήτευση του με την απότομη διακοπή του (το βιβλίο τελειώνει στη μέση μιας φράσης). Η Χέιζελ του εξηγεί ότι ο μυστηριώδης συγγραφέας του μυθιστορήματος, ο Πίτερ Βαν Χούτεν μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος έφυγε για το Άμστερνταμ και από τότε κανένας δεν έχει ακούσει νέα του.
THE FAULT IN OUR STARS
Εβδομάδες αργότερα, ο Αύγουστος λέει στη Χέιζελ ότι έχει καταφέρει να εντοπίσει τη βοηθό του Πίτερ Βαν Χούτεν και έχει έρθει σε επαφή με τον ίδιο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η Χέιζελ τότε γράφει σε αυτόν για να μάθει περισσότερα σχετικά με το ασαφή τέλος του μυθιστορήματος και ο Πίτερ Βαν Χούτεν της απαντά ότι είναι διατεθημένος να λύσει της απορίες της συναντώντας την από κοντά. Συγκλονισμένη και ενθουσιασμένη, η Χέιζελ ρωτά την μητέρα της αν μπορεί να ταξιδέψει στο Άμστερνταμ για να τον επισκεφτεί, όμως η Φράνυ αρνείται λόγω των οικονομικών και ιατρικών περιορισμών. Ο Αύγουστος της προτείνει να χρησιμοποιήσει ως πρόφαση το γεγονός ότι έχει καρκίνο και δεν έχει ακόμα πολύ χρόνο ζωής όμως η Χέιζελ του εξηγεί ότι το έχει ήδη κάνει όταν ήταν νεότερη και ήθελε να επισκεφτεί τον κόσμο της Disneyland. Στη συνέχεια ο Αύγουστος και η Χέιζελ πηγαίνουν μαζί για πικ-νικ και σύντομα αρχίζουν να ερωτεύονται. Ωστόσο λίγες ημέρες μετά, η Χέιζελ πάσχει από υπεζωκοτική συλλογή και αποστέλλεται σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι γιατροί της συμφώνησαν τελικά να επιτρέψουν σε αυτή το ταξίδι καθώς αναμένουν ότι σύντομα θα είναι ανίκανη να κάνει το οτιδήποτε.
Η Χέιζελ και ο Αύγουστος φτάνουν στο Άμστερνταμ και παρουσιάζονται με κρατήσεις σε ακριβό εστιατόριο προ-πληρωμένο από τον Πίτερ Βαν Χούτεν. Κατά τη διάρκεια του γεύματος ο Αύγουστος ομολογεί στη Χέιζελ την αγάπη του γι αυτήν. Το επόμενο απόγευμα παίρνουν το λεωφορείο και φτάνουν στο σπίτι του Πίτερ Βαν Χούτεν.Εκεί η υποδοχή που τους γίνεται δεν είναι αύτη που περίμεναν και έτσι η Χέιζελ και ο Ογκάστους φεύγουν απογοητευμένοι.Η βοήθος του Πίτερ Βαν Χουτεν τον εγκαταλείπει ζητά συγνώμη στα δύο παιδιά για την ανάρμοστη συμπεριφορά του Πίτερ Βαν Χούτεν και τους προτείνει να επισκεφτούν το σπίτι της Άννας Φράνκ.Τα παιδιά περνάνε ένα αξέχαστο τριήμερο στο Άμστερνταμ όμως η κατάσταση του Ογκάστους επιδεινώνεται και λίγες μέρες αργότερα πεθαίνει αιφνιδίως.Την Χέιζελ την περιμένει μία έκπληξη όταν στην κηδεία του Ογκάστουσ συναντάει τον Πίτερ Βαν Χούτεν ο οποίος της λύνει τις απορίες σχετικά με το βιβλίο του.
- Σέιλιν Γούντλεϊ στον ρόλο της Χέιζελ Γκρεΐς Λάνκαστερ
- Λίλι Κέλμα στον ρόλο της Νεαρής Χεΐζελ
- Άνσελ Έλγκορτ στον ρόλο του Ογκάστους “Γκας” Γουότερς
- Νατ Γούλφ στοον ρόλο του Ισαάκ
- Λόρα Ντερν στον ρόλο της Φράνυ Λάνκαστερ
- Σαμ Τράμελ στον ρόλο του Μαΐκλ Λάνκαστερ
- Γουίλεμ Νταφόε στον ρόλο του Πίτερ Βαν Χούτεν
- Λότε Βέρμπικ στο ρόλο του Λαΐντεγουιτσζ Βλιένγκεχαρτ
- Μαΐκ Μπιρμπίγκλια στον ρόλο του Πάτρικ
- Άνα Ντέλα Κρούζ στον ρόλο της Δρ. Μαρία
- Ντέιβιντ Γουόλεν στον ρόλο του Κύριου Ουότερς
- Μιλίκα Γκόβιτς στον ρόλο της Κυρίας Ουότερς
“Θ ΑΝΟΙΞΩ ΦΤΕΡΑ”- ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ… «Ο Προκόπης ήταν 9, όταν τον πρωτογνώρισα και μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή, γιατί ήταν σπίρτο! Μόλις είχε διαγνωσθεί με λευχαιμία και φαινόταν πολυ ήρεμος και cool παρόλο που η κατάσταση του ήξερε ότι ήταν σοβαρή! Για περίπου δύο χρονια πολεμούσε με χημειοθεραπείες, χρειάστηκε να διακόψει το σχολείο και όλοι πιστεύαμε στο θαύμα! Και το θαύμα έγινε! Ο Προκόπης λίγο πριν φύγει, κι ενώ το σώμα το πραγματικά έλιωνε, το μυαλό του ωρίμαζε τόσο πολύ που οχι μόνο άντεχε τους φρικτούς πόνους αλλα και έδινε κουράγιο στην οικογένεια του. Ήμουν τυχερός που με θεωρούσε φίλο του. Με κάλεσε μια μέρα η μαμά του και μου είπε πως ο Προκόπης έχει γράψει κάτι στίχους διάσπαρτους. Της είπα, παίρνω την κιθάρα μου κι έρχομαι επίσκεψη. Έτσι κι έγινε. Σε 5 λεπτά βγήκε το τραγουδι. Στίχοι δικοί του. Ήταν μόλις 11…όταν άνοιξε φτερά…» Νεκτάριος Γουναρίδης –(Απόφοιτος ΕΠ 2001) Λονδίνο, 25 Φεβρουαρίου 2016
Στις 15 Φεβρουαρίου, (Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου), στα πλαίσια του μαθήματος των «Βιωματικών δράσεων» – project της Α+Β Γυμνασίου Αμαρουσίου της ΕΛΛ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ, αφιερώθηκε το μάθημά σε αυτά τα παιδιά.. Τα παιδιά αφού άκουσαν το τραγούδι , ανέλαβαν να το οπτικοποιήσουν σε ομάδες.
Προέκυψαν 3 βίντεο, εκ των οποίων ο Νεκτάριος επέλεξε το ένα, όπως ακριβώς το είχαμε αναγγείλει και στα παιδιά από την αρχή…
Σε πρώτη εκτέλεση, λοιπόν: “Θ΄ανοίξω φτερά…» ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ… Στίχοι:Προκόπης Μουσική:Νεκτάριος Επιμέλεια εργασίας:δ.Τσαχτσίου Μαρία (Φιλόλογος), κ. Γκαραγκούνη Όλγα (Αγγλικών) και Γουναρίδης Σταύρος (Φυσικής Αγωγής) ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ: Βασίλης Βαγιάννης
Εγώ, ο Ερλ και το Κορίτσι που Πεθαίνει:
Η φιλία στα πιο δύσκολα…
Η ταινία μιλάει για το Greg έναν έφηβο στην τελευταία τάξη του Λυκείου που προσπαθεί μαζί με το φίλο του Earl, να δει τι θα κάνει στο μέλλον του, να επιβιώσει και να τελειώσει το σχολείο.
Ο δεκαεφτάχρονος Γκρεγκ έχει καταφέρει είναι αρεστός σε όλες τις κοινωνικές ομάδες του σχολείου του χωρίς να είναι φίλος με κανέναν. Στον ελεύθερο χρόνο του, φτιάχνει φιλμάκια μικρού μήκους/ παρωδίες γνωστών ταινιών μαζί με τον συνεργάτη (και όχι φίλο!) του, Ερλ (RJ Cyler). Όλα αυτά θα αλλάξουν μόλις βρεθεί υποχρεωμένος για τελείως λάθος λόγους να κάνει παρέα με τη Rachel, συμμαθήτριά του με οξεία μυελογενή λευχαιμία.. Τελικά αυτή η σχέση καταλήγει σε μία πραγματική φιλία, η οποία θα τον αλλάξει βοηθώντας ταυτόχρονα τόσο τον ίδιο όσο και την Rachel.
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε την ταινία
Η υπόθεση της ταινίας
Ο Γκρεγκ είναι στην τελευταία τάξη του σχολείου του στο Πίτσμπουργκ και προσπαθεί να επιβιώσει στην ανωνυμία, αποφεύγοντας βαθύτερες σχέσεις ως στρατηγική για να επιβιώσει αυτού που ονομάζεται εφηβεία. Ακόμα και τον κολλητό του, τον Ερλ, με τον οποίο συνηθίζουν να κάνουν μικρές ταινιούλες, παρωδίες σε κλασικές ταινίες, τον αποκαλεί ως συνεργάτη, παρά καλύτερο του φίλο. Αλλά όταν η μητέρα του Γκρεγκ τού επιβάλει να περάσει χρόνο με τη Ρέιτσελ, μια συμμαθήτρια του που πάσχει από καρκίνο, αρχίζει να ανακαλύπτει την ισχύ αυτού που λέγεται φιλία.
Κριτική της ταινίας
Ο Andrews κατάφερε – αρχικά με το βιβλίο του κι έπειτα με το προσαρμοσμένο σενάριό του – να μιλήσει για την αρρώστια της Ρέιτσελ – τον καρκίνο – με έναν τρόπο γλυκό, κυνικό, και αδέξιο ταυτόχρονα, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να ταυτιστεί με οποιοδήποτε από τα στοιχεία της. Μέσα στις πολυπληθείς παρόμοιες ταινίες που υπάρχουν, αυτή ξεχωρίζει. Δεν εκβιάζει συναισθήματα, δεν χρησιμοποιεί την αρρώστια ως εφαλτήριο για κάποιον μεγάλο έρωτα ή μια μεγάλη τραγωδία, δεν τρίβει μες στη μούρη σου «μαθήματα ζωής» και όμορφες, κλισέ ατάκες από το στόμα του μελλοθάνατου.
Η νέα του ταινία αποτελεί μία ιδιαίτερη προσέγγιση επάνω στην έννοια του θανάτου, πότε κωμική, πότε τραγική, πότε μαύρη και σκοτεινή. Είναι αστεία εκεί που πρέπει -και όσο πρέπει- με γρήγορες ενναλαγές συναισθημάτων και ένα διαλογικό μέρος που κεντρίζει για το φλεγματικό χιούμορ και τις πνευματώδεις ατάκες. Μπορεί να μιλάει με την ίδια ευκολία για τη φιλία, την ενηλικίωση και το θάνατο ή να «ερωτοτροπεί» όποτε απαιτείται με την τέχνη του σινεμά, επικολλώντας την θεματικά μέσω αναφορών στην εφηβική κινηματογραφοφιλία.
Ο σκηνοθέτης αισθάνθηκε πολύ κοντά στην ψυχολογία του πρωταγωνιστή, όταν έχασε τον πατέρα του:«Είδα πολλά πράγματα του χαρακτήρα μου στον Γκρεγκ. Όταν χάνεις έναν γονιό, και είναι μια σχέση στην οποία εσύ είσαι πάντα το παιδί, τότε δεν έχεις πραγματικά τα εργαλεία να καταλάβεις τι έχει συμβεί. Η ταινία μου τα πρόσφερε και ήταν ένα όμορφο δώρο. Όπως ο Γκρεγκ, προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου. Το κάνω γιορτάζοντας τα νιάτα και τον κινηματογράφο».
Η ταινία που συνδυάζει το δράμα με την κωμωδία στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Τζέσι Άντριους. Παρότι έχει να κάνει με την αρρώστια και τον θάνατο, ο κινηματογραφιστής ελπίζει ότι οι θεατές θα απολαύσουν τους διασκεδαστικούς διαλόγους και την σπιρτάδα των ηθοποιών:
«Υπάρχει ένα ρητό: μερικές φορές οι πιο προσωπικές ταινίες γίνονται οι πιο παγκόσμιες. Εάν έχετε περάσει κάτι παρόμοιο, τότε θα βρείτε ανακούφιση στην ταινία και θα αισθανθείτε ότι δεν είστε μόνοι. Ήθελα να φερθώ με σεβασμό στους θεατές και μην εκμαιεύσω με το ζόρι τα συναισθήματά τους. Ήθελα να τους δώσω μια ευκαιρία, μέχρι το τέλος της ταινίας, να κάνουν το δικό τους προσωπικό ταξίδι».
Η ταινία μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε κάτι που το παρατηρούμε εδώ και καιρό στην κοινωνία μας.Πώς βλέπουμε την ασθένεια και το θάνατο;
Μέσα από τις κοινοτυπίες και τα στερεότυπα που αναπαράγονται από το περιβάλλον της Rachel βλέπουμε πως αντιμετωπίζει η σύγχρονη κοινωνία την ασθένεια και το θάνατο.
Η θετικότητα που έχει κυριαρχήσει τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να προβάλει οτι η ασθένεια και ο θάνατος είναι κάτι που μπορεί να ξεπεραστεί μονο με θετική ενέργεια και αν κάποιος είναι «δυνατός» και έχει «θέληση» μπορεί να τα ξεπεράσει όλα.
Η πραγματικότητα είναι όμως ότι δεν γίνεται πάντα αυτό.Μακάρι να γινόταν… Δυστυχώς δεν υπάρχει και λογική στο τρόπο που λειτουργεί το σύμπαν.
Η συνειδητοποίηση ότι ο θάνατος και η αρρώστια είναι κομμάτια της ίδιας της ζωής μας πολλές φορές αναπόφευκτα, είναι μέρος της συναισθηματικής μας ωρίμανσης και ενηλικίωσης.
Πολλές φορές αρνούμαστε να το παραδεχτούμε και προσπαθούμε να κλείσουμε τα μάτια και να το προσπεράσουμε. Όχι μόνο σαν άτομα αλλά και σαν κοινωνία. Έτσι σε κάποια στιγμή στη ταινία και ο Greg προσπαθεί να αρνηθεί την πραγματικότητα και θυμώνει με τη Rachel (άρνηση και θυμός: 2 από τα βασικότερα στάδια του πένθους). Αλλά και στην πραγματικότητα μας, ας πάρουμε ως παράδειγμα τη πανδημία που νομοτελειακά θα γίνει ενδημική, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει αυτό για τις ζωές μας.
Η πεποίθησή μας ότι αν σταματήσουμε ή παγώσουμε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες, το πρόβλημα θα εξαλειφθεί μαγικά και ότι μπορούμε να τα ελέγξουμε όλα, δείχνει συλλογική ανωριμότητα τόσο της κοινωνίας όσο και του πολιτικού και μέρους του επιστημονικού κόσμου.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
