Αν κάτι έχει συντροφεύσει τα παιδικά χρόνια των περισσοτέρων από εμάς και έχει αφήσει στα χείλη μας γλύκα από καραμέλα, αυτή είναι η ανάμνηση του παππού και της γιαγιάς μας. Πείτε μου, πόσες φορές δεν αναπολείτε μικρούς περίπατους μαζί τους, «ξενάγηση» στις ντουλάπες τους όπου κρύβονται μικροί θησαυροί από το παρελθόν, τα παραμύθια που σας έχουν διηγηθεί από τα δικά τους τα χρόνια, τα παλιά και κυρίως, τη μεγάλη τους αγκαλιά; Σίγουρα, πολλές!!!!!
Κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» .
Η μέρα για την τρίτη ηλικία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ πρίν από 32 χρόνια, το 1990, για να αποτίσει φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν.
Η παγκόσμια ημέρα της Τρίτης Ηλικίας (1η Οκτωβρίου) δεν είναι μόνο μια ευκαιρία για την ανάδειξη της προσοχής μας και του σεβασμού μας προς τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αυτήν την περίοδο της ζωής τους, αλλά και μια ευκαιρία για αυτογνωσία και εσωτερικό στοχασμό. Να ξαναδούμε τις ευαισθησίες μας, την ανθρωπιά μας, τις ενοχές μας αλλά και τις ευθύνες μας, γιατί κατά το γνωστό «εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ‘ρθεις»
Ένα χρόνο αργότερα όρισε πέντε βασικές αρχές (ανεξαρτησία, ενεργό συμμετοχή των ηλικιωμένων στα κοινά, δυνατότητα εκπλήρωσης των προσωπικών στόχων, φροντίδα και αξιοπρέπεια), με σκοπό την διασφάλιση καλύτερης ποιότητας ζωής, που θα πρέπει να απολαμβάνει, από όλες τις κυβερνήσεις του κόσμου.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τους ηλικιωμένους, το 2000 ζούσαν σε όλο τον πλανήτη 600 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας άνω των 60 ετών. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2025, ο αριθμός αυτός θα έχει φτάσει το 1,2 δισεκατομμύρια, ενώ το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια.
Στην Ελλάδα, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία αναφέρει ότι μεγάλο μέρος του γενικού πληθυσμού της χώρας ανήκει στην ηλικιακή ομάδα άνω των 65 ετών, με τις γυναίκες να είναι περισσότερες από τους άνδρες, ενώ η πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον αυξάνεται στο 40% τα επόμενα δέκα χρόνια! Άρα χαρακτηρίζεται ήδη ως γερασμένη, αφού ξεπερνά κατά πολύ τα αντίστοιχα κριτήρια των δύο προαναφερόμενων Παγκόσμιων Οργανισμών, που είναι το 7%!
Επιπροσθέτως, ο πληθυσμός μας συρρικνώνεται σημαντικά, καθώς η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία καταγράφουν τον τρίτο χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων (9‰) στην Ε.Ε, μετά τη Γερμανία (8,4‰) και την Πορτογαλία (8,5‰).
Εκ των πραγμάτων, τα άτομα της Τρίτης Ηλικίας, αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Και παρά το ότι συνηθίζουμε να αναφερόμαστε σε αυτούς με τον όρο: «οι απόμαχοι της ζωής», οι ηλικιωμένοι παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη κοινωνία (στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη)μέσα από τις εμπειρίες και γνώσεις που μεταδίδουν στις νεότερες γενιές αλλά και μέσα από το εθελοντικό έργο που συχνά προσφέρουν. Συμβάλλουν επίσης αποφασιστικά και παίζουν έναν ολοένα σημαντικότερο ρόλο μέσα στην ελληνική οικογένεια , μέσω της βοήθειας που δίνουν στα παιδιά τους αναλαμβάνοντας τη φροντίδα των εγγονιών τους, αλλά και της οικονομικής βοήθειας που τους προσφέρουν με διαφορετικούς τρόπους, καθώς και της αυξανόμενης συμμετοχής τους στην αγορά εργασίας.
Η βοήθεια των παππούδων και των γιαγιάδων στο μεγάλωμα των παιδιών είναι όχι μόνο ζωτική και πολύτιμη αλλά και συχνά αναγκαία. Σε αρκετές οικογένειες, λόγω της δουλειάς των γονέων, ένα μεγάλο κομμάτι της ημέρας τα παιδιά το περνούν στο σπίτι του παππού ή της γιαγιάς, αποκομίζοντας τεράστια οφέλη.
Η σχέση των παππούδων και των γιαγιάδων με τα εγγόνια τους μοναδική και ξεχωριστή. Βοηθούν, φροντίζουν, αγκαλιάζουν, προσέχουν, χαίρονται, συντροφεύουν, καμαρώνουν, προσφέρουν, είναι πάντα εκεί, γίνονται παιδιά κοντά στα εγγόνια τους, αγαπούν και λατρεύουν χωρίς όρους…
Για τα παιδιά, η σχέση που αναπτύσσουν με τον παππού και τη γιαγιά είναι γεμάτη τρυφερότητα και απολαυστικές στιγμές, καθώς τα φροντίζουν στηριζόμενοι στην ανεκτικότητα, την κατανόηση και την αποδοχή. Επιπλέον η έννοια της οικογενειακής ταυτότητας εδραιώνεται από την επαφή με τις προγενέστερες γενιές και οι οικογενειακοί δεσμοί θεμελιώνονται.
❤️ Χρόνια πολλά στους αγαπημένους μας παππούδες και γιαγιάδες. ❤️
Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μέσος χρόνος σε λεπτά που διαθέτουν οι ηλικιωμένοι για να φροντίσουν όσους συγγενείς τους έχουν ανάγκη κυμαίνεται από 201 λεπτά στις ηλικίες 65-74 ετών έως 318 λεπτά στις ηλικίες 75 ετών και άνω.
Αντιθέτως, οι νεότεροι άνθρωποι αφιερώνουν μόλις 50 λεπτά για να φροντίσουν κάποιον που τους έχει ανάγκη, καθώς δεν μπορούν να διαθέσουν περισσότερο χρόνο.
Αυτού του είδους η συμβολή των ηλικιωμένων στη σύγχρονη κοινωνία μπορεί να εξασφαλισθεί μόνον εάν οι ηλικιωμένοι διατηρούν ένα ικανοποιητικό επίπεδο υγείας και μια καλή ποιότητα ζωής, τονίζουν δύο διεθνείς οργανισμοί (ΟΗΕ και ΠΟΥ)
Η πανδημία του κορωνοϊού έφερε τεράστιες ανατροπές στις ζωές μας απομάκρυνση, απομόνωση, περιορισμό, διχασμό, κατάθλιψη, έξαρση βίας και άλλα λυπηρά φαινόμενα τα οποία έπληξαν ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας για τους οποίους οι συνέπειες της πανδημίας ήταν πολυεπίπεδες και πιο σοβαρές από άλλες κοινωνικές ομάδες.
Ειδικότερα τώρα που διανύουμε μια δύσκολή εποχή εξαιτίας της πανδημίας του Covid-19, η 1η Οκτώβρη είναι δύο φορές πιο σημαντική για όλους μας, καθώς εμείς οι νεότεροι θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα για να προστατεύσουμε τον παππού και τη γιαγιά…
δημιουργός βίντεο : ΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
Η Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας. Είναι μια καλή αφορμή να μιλήσουμε για τους παππούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών, αλλά και γενικότερα για τα άτομα που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία. Μερικά θέματα τα οποία δίνουν αφορμή για συζητήσεις και δραστηριότητες είναι τα παρακάτω:
- Τι αγαπάμε περισσότερο στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας;
- Ποια είναι η ομορφότερη ανάμνηση που έχουμε μαζί τους;
- Τι αγαπάμε περισσότερο σε αυτούς;
- Ποια είναι η αγαπημένη μας ασχολία μαζί με τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας;
- Έχουμε κληρονομήσει κάτι από αυτούς; Από την εξωτερική τους εμφάνιση ή από το χαρακτήρα τους;
Αλλά και:
- Τι χρειάζονται οι άνθρωποι που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία;
- Πως μπορούμε να τους κάνουμε να νιώθουν ευτυχισμένοι και χαρούμενοι;
- Γιατί έχουν ξεχωριστές ανάγκες οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας;
Επίσης, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ημέρα αυτή ως αφορμή και αφετηρία να ξεκινήσουμε μια διαθεματική προσέγγιση για την οικογένειά μας.
Δύο τραγούδια για την Παγκόσμια Ημέρα του Παππού και της Γιαγιάς.
Χθες μες το συρτάρι Τι βρήκα; αν ξέρεις, πες!
Μια παλιά φωτογραφία μ’ αναμνήσεις μου πολλές.
Είναι ο παππούς μου, είναι η γιαγιά, που με πάει ο νους μου;
στη δικιά τους αγκαλιά (2)
Στο τζάκι καθισμένοι να με κρατούν σφικτά ακούω ιστορίες, παραμύθια μαγικά.
Ε, και κάπου κάπου όταν έλειπε η γιαγιά σκαρώναμε με τον παππού κάποια σκανταλιά!
Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ
Παιδικό τραγουδάκι
Στίχοι : Θέτη Χορτιάτη
Έχω μαγικό παππούλη που ’ναι λούνα παρκ τρελό
έχει γόνατα αλογάκια δίνω μια και καβαλώ
κάνω κούνια σε δυο χέρια και τσουλήθρα σ’ αγκαλιά
παίζω ένα βουβό ταμπούρλο τη μεγάλη του κοιλιά
φέγγουν πάνω του λαμπιόνια μάτια πίσω από γυαλιά
τραγουδάει βραχνή κασέτα και λαλεί σοφή μιλιά
έχει τσέπες μαγαζάκια νύχτα μέρα ανοιχτά
παίρνω τσίκλες σοκολάτες κι ό,τι θες χωρίς λεφτά
μα πληρώνω εισιτήριο κι είναι ακριβό πολύ
για να μπω στο λούνα παρκ μου δίνω σφυριχτό φιλί.
Η τρίτη ηλικία έχει πρόσωπο. Είναι οι γονείς μας, ο παππούς, η γιαγιά…
Οφείλουμε τουλάχιστον σεβασμό στη ζωή που πάλλεται μέσα τους για τόσα χρόνια και παρά τα τυχόν λάθη και τις αδυναμίες τους, πρέπει να φροντίζουμε να διατηρούν την αξιοπρέπειά τους.Η συμπεριφορά τους μπορεί να είναι σαν των μικρών παιδιών. Θα μας διακόψουν για να μας πουν κάτι που θυμήθηκαν. Μια ιστορία από τα παλιά ή κάτι άσχετο που απλά θέλουν να μοιραστούν μαζί μας. Γιατί πλέον γίναμε κομμάτι της μικρής, πλέον, ζωής τους.
Οι σωματικές λειτουργίες μπορεί να αλλάζουν με τα χρόνια, η σάρκα να ασθενεί ή να αδυνατεί, η ψυχή των περισσότερων ηλικιωμένων όμως, όταν είναι υγιής, παραμένει νέα και θέλει να συνεχίσει να προσφέρει και να χαίρεται.Τις δυνατότητες αυτές προσφοράς, αναγνώρισης και χαράς δεν πρέπει να είμαστε εμείς που θα τους τις στερούμε. Εμείς πρέπει να είμαστε κοντά τους όταν μας έχουν ανάγκη, να συγχωρούμε (γιατί «όλα είναι ανθρώπινα και τίποτα από τα ανθρώπινα δεν μας είναι ξένα») και να εκδηλώνουμε την αγάπη μας προς αυτούς τώρα που μπορούμε και είναι ακόμη εδώ.
Θα μας δώσουν κουράγιο γιατί οι ίδιοι έχουν περάσει φτώχια, πείνα, έχασαν νωρίς δικούς τους ανθρώπους, περπάτησαν χιλιόμετρα δίχως παπούτσια, κι όμως δεν το έβαλαν κάτω.
Θα γελάσουν με τα καμώματα των νέων. Για τις καφετερίες, τα μπιλιάρδα, τις μίνι φούστες και τα αγόρια με τα βαμμένα μαλλιά. Θα θυμηθούν τον τόπο τους, τα έθιμά τους, τα σπίτια τους, τις γλάστρες στο πατρικό τους, τις παρέες, τους συμμαθητές τους.
Δεν θα τους αφήσουμε να λυπηθούν. Θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε τις αναμνήσεις μέχρι το σημείο που δεν πληγώνουν- γιατί πάντα υπάρχουν αναμνήσεις που πληγώνουν. Όχι όμως για αυτούς. Αυτή την ώρα που είναι μαζί μας οι πληγές μένουν πίσω.
Είναι «μικρά παιδιά» με άσπρα μαλλιά, πολλά χρόνια στην πλάτη τους, ροζιασμένα χέρια, γυρτούς ώμους, μαλακά παντοφλάκια και μια καλή κουβέντα για όλους.
«Μικρά παιδιά» που αναζητούν λίγο την προσοχή μας. Να τους διαβάσουμε εμείς τώρα το παραμύθι κι αυτοί να κοιμηθούν στον καναπέ. Να τους τραγουδήσουμε ένα παλιό τραγούδι ή να τους πούμε τα κάλαντα. Να τους αποχαιρετήσουμε φεύγοντας και να μας πουν «Στο καλό! Θα σας περιμένουμε την επόμενη φορά».
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η πανδημία έχει επιβαρύνει την ψυχική τους υγεία, έχει υποβαθμίσει τη φροντίδα και την υποστήριξη που λαμβάνουν και έχει περιορίσει τον κοινωνικό τους ρόλο.
Ανέτρεψε την καθημερινότητα τους, στερώντας τους τις απλές συνήθειες και οδηγώντας τους στην απομόνωση και στην απέραντη μοναξιά. Έμειναν σπίτι, χωρίς να βλέπουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και αυτό τους προξένησε τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές επιπλοκές. Το γεγονός μάλιστα, ότι οι ηλικιωμένοι σε σημαντικό βαθμό, δεν έχουν εξοικείωση με την τεχνολογία, αποτέλεσε μία ακόμα αρνητική συνέπεια για αυτούς. Περνώντας όμως ο καιρός και αφού η κατάσταση βελτιωνόταν, η πλειοψηφία των ηλικιωμένων εμβολιάστηκε, αλλά ακόμα εξακολουθούν να βιώνουν καθημερινά το φόβο της έκθεσης στις νέες μεταλλάξεις του ιού και την ανησυχία για την υγεία των αγαπημένων τους προσώπων, με αποτέλεσμα ο δείκτης ευημερίας τους να υποβαθμίζεται τραγικά. Παρόλα αυτά, δεν το έβαλαν κάτω και παρά τις αντιξοότητες, αντιμετώπισαν την κατάσταση με σθένος και κέρδισαν τη μάχη.
Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, που εξακολουθούμε να βιώνουμε εξαιτίας της πανδημίας, πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι η προστασία τόσο της σωματικής υγείας των ηλικιωμένων, όσο και της ψυχικής τους.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων, θυμόμαστε να μην ξεχνάμε να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Όποια κι αν είναι η καθημερινότητά μας, ο χρόνος είναι το μόνο που δεν μπορούμε να κερδίσουμε ενώ ένα τηλεφώνημα πέντε λεπτών μπορεί να δώσει χαρά και ζωή. Μήπως τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να πάρεις τηλέφωνο τους δικούς σου;
Ας βάλουμε τέλος στη μοναξιά τους και ας τους δείξουμε έμπρακτα και με τον πιο απλό τρόπο ότι δεν είναι μόνοι. Ας παραδειγματιστούμε από τους ίδιους, που στέκουν πάντα δίπλα μας ως παππούδες, ως γονείς, ως δάσκαλοι όλα αυτά τα χρόνια στηρίζοντάς μας σε κάθε δυσκολία.
Το σημαντικότερο όμως είναι να τους αφιερώνουμε χρόνο. Ένα τηλεφώνημα, ένα γεύμα, μια βόλτα για ένα καφεδάκι είναι αυτό που χρειάζονται περισσότερο. Να ξέρουν ότι είναι μέρος της ζωής μας και ότι από την θέση τους μπορούν να συμβάλουν.
4 Κάρτες για τον παππού και τη γιαγιά – Παγκόσμια ημέρα τρίτης ηλικίας (επεξεργάσιμο αρχείο)
πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να μεταφερθείτε στον ιστότοπο
“The box”: Μία υπέροχη ταινία μικρού μήκους για την ανάγκη της συντροφιάς
Μια γλυκιά ταινία μικρού μήκους για την ιστορία ανάμεσα στους ενοίκους ενός σπιτιού: ενός παππού και ενός μικρού ποντικιού. Ο ηλικιωμένος αρχικά θέλει να παγιδεύσει το ποντίκι για να το ξεφορτωθεί. Όταν καταφέρνει όμως να το εγκλωβίσει, τα πράγματα αλλάζουν και η επαφή τους εξελίσσεται διαφορετικά. Η ταινία ξεδιπλώνει την ανάγκη σύνδεσης με τα ζώα, αλλά και τη βαθιά ανάγκη που όλα τα όντα έχουμε για επικοινωνία και συντροφιά.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας, οφείλουμε να επισημάνουμε πως η Πολιτεία έχει τις δικές της υποχρεώσεις απέναντι στους ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας που χρειάζονται ιδιαίτερο σεβασμό κι ένα ικανοποιητικό επίπεδο υγείας και παροχών, ώστε να απολαμβάνουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Για να μπορούν να γιορτάζουν χωρίς άγχος αυτήν την μέρα. Για να μπορούν με ελπίδα να βλέπουν την επόμενη μέρα. Για να μην νοιώθουν ότι είναι βάρος στα παιδιά τους. Για να μπορούν να ζουν!
Η Φίνος Φιλμ με τον δικό της ξεκαρδιστικό τρόπο στέλνει ευχές στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.Πρόκειται για αποσπάσματα από διάφορες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου με ξεκαρδιστικές ατάκες που άφησαν εποχή και μας κάνουν πάντα να γελάμε.https://twitter.com/i/status/1443817961651900416
Η Φίνος Φιλμ είναι ελληνική εταιρεία παραγωγής ταινιών. Ιδρύθηκε το 1943 από τον Φιλοποίμενα Φίνο και λειτούργησε αδιάκοπα μέχρι το θάνατό του, το 1977. Από το 2006, ωστόσο, επανήλθε στην παραγωγή και χρηματοδότηση ταινιών με ταινίες όπως η Uranya του Κώστα Καπάκα και το remake του Ο Ηλίας του 16ου. Ο συνολικός αριθμός των ταινιών ανήλθε στις 196 και σε 8 έκανε διανομή. Το διάστημα 1943-1977 (έτος θανάτου του Φιλοποίμενος) ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου και μια από τις μεγαλύτερες στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Υπήρξε για χρόνια ανταγωνιστής με την εταιρεία Καραγιάννης – Καρατζόπουλος η οποία αποτελούσε την δεύτερη σε μέγεθος εταιρεία στην Ελλάδα.
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ
Ο παππούς και η γιαγιά στη ζωγραφική του Νικολάου Γύζη (1842-1901)
Ο παππούς και η γιαγιά στη ζωγραφική του Γεωργίου Ιακωβίδη (1853-1932)
Φύλλα εργασίας
1.Στο παρακάτω pdf αρχείο θα βρείτε φύλλα εργασίας από το KindyKids για να τα εκτυπώσετε:
2 Φύλλα εργασίας από το blog της Νηπιαγωγού Νίκου Βασιλική
(http://nikoubasilikh.blogspot.com/ )
Κουκλοθεατρική παράσταση
΄΄Ο παππούς και η γιαγιά με την καλή τους την καρδιά ΄΄
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Μερικές συμβουλές για την ασφαλή και αξιοπρεπή διαβίωση των ηλικιωμένων από τους Αστυνόμους της Γειτονιάς του κιλκίς
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ ΠΑΖΛ
Μπορείτε να παίξετε με τα παζλ από το Blog της ΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα :
ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ …ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΖΙ… ΚΟΥΙΖ…
Πατήστε πάνω στην εικόνα και δείτε το κουίζ :
Δείτε το και από εδώ: https://wordwall.net/el/resource/78965233
ΤΑΠΕΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ
Δείτε περισσότερα για τις τάπες επιβράβευσης στον ιστότοπο “Εκπαιδεύοντας…χαρούμενα παιδιά!”
Πατώντας πάνω στην εικόνα θα βρείτε μια μεγάλη συλλογή με τάπες που καλύπτουν πολλά θέματα.
Μια ταινία που παρουσίασε με ιδιαίτερη ευαισθησία τα όνειρα και τις προσδοκίες των ηλικιωμένων είναι η ταινία κινουμένων σχεδίων “Ψηλά στον Ουρανό” (Up), παραγωγής Pixar που προβλήθηκε το 2009. Η ταινία επικεντρώνεται στον 78χρονο χήρο Carl Fredricksen και σε έναν μικρό, επίδοξο εξερευνητή, τον Russell. Δένοντας χιλιάδες μπαλόνια στο σπίτι του ο Carl και ο Russell ξεκινούν ένα ταξίδι στη Νότια Αμερική και με αυτό τον τρόπο ο Carl εκπληρώνει μια υπόσχεση που είχε δώσει στην αγαπημένη του σύζυγο που έχει φύγει από τη ζωή.
ΨΗΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (UP) –
Ταινία για την παιδική αθωότητα & τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας
Το ακόλουθο, συγκινητικό βίντεο από την ταινία “Up”, παρουσιάζει την ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Carl και την Ellie και μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να μην αφήνουμε τη ζωή μας να περνά δίχως να πραγματοποιούμε τα όνειρα μας και πόσο σημαντικό είναι να είμαστε κοντά στους ηλικιωμένους συγγενείς που χάνουν τον/τη σύντροφο τους.
Δείτε ολόκληρη την ταινία στο άρθρο που παραπέμπει η παρακάτω εικόνα
Πρόσθετο Υλικό
«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο˙ καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο˙ το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή» (Ν. Καζαντζάκης, «Ασκητική»).
Τον ύμνο της ζωής τον κατέγραψε εμφαντικά ο Ρουσσώ:
«Ζω δε σημαίνει αναπνέω, σημαίνει ενεργώ˙ σημαίνει χρησιμοποιώ τα όργανά μου, τις αισθήσεις μου, τις ικανότητές μου, όλα τα μέρη του εαυτού μου που μου δίνουν τη συναίσθηση της ύπαρξής μου. Ο άνθρωπος που έζησε περισσότερο δεν είναι εκείνος που μέτρησε περισσότερα χρόνια, αλλά όποιος ένιωσε περισσότερο τη ζωή».
Η παρακάτω ιστορία είναι ενδεικτική του τρόπου που αντιμετώπιζαν παλιά τους ηλικιωμένους και πόσο σημαντική είναι η θέληση κάποιων να αντιμετωπίσουν λαθεμένες και απάνθρωπες συνήθειες…
Στα παλιά χρόνια στην Ιαπωνία οι γέροι που δεν μπορούσαν πια να εργαστούν μεταφέρονταν στα βουνά και αφήνονταν εκεί μόνοι. Αυτός ήταν ο νόμος. Ο νόμος άλλαξε χάρη στην αγάπη ενός γιου και τη σοφία του πατέρα του. Τα ονόματά τους δε διασώθηκαν.
Όταν ήρθε η ώρα ο γιος να μεταφέρει και να εγκαταλείψει τον πατέρα του στο βουνό, τον πήρε στην πλάτη του και άρχισε να εισχωρεί στη δασωμένη βουνοπλαγιά. Ο πατέρας, γεμάτος έγνοια για το παιδί του, κάθε τόσο έσπαγε ένα κλαδάκι και το άφηνε χάμω στο μονοπάτι για να μη χάσει το δρόμο της επιστροφής ο γιος.
Όταν έφτασαν ψηλά μέσα σ’ ένα φαράγγι κι ο γιος κατέβασε τον γέροντα από την πλάτη του, εκείνος του είπε να ακολουθήσει τα κλαδιά: έτσι ούτε το δρόμο θα έχανε ούτε θα καθυστερούσε. Συγκινημένος από τη φροντίδα του πατέρα του ο γιος τον ξανάβαλε στην πλάτη κι επέστρεψε σπίτι τους. Αν τους ανακάλυπταν οι άνθρωποι του ντάιμιο (μεγάλος άρχοντας), θα τους τιμωρούσαν και τους δυο πολύ αυστηρά. Αλλά ο γιος, αποφασισμένος για όλα, έσκαψε μια υπόγεια σπηλιά στην πίσω αυλή κι έκρυψε το γέροντα εκεί, φροντίζοντας για την τροφή και τις ανάγκες του.
Μια μέρα ήρθε μήνυμα στο χωριό πως ο ντάιμιο ζητούσε σκοινί από στάχτες. Το είχε δει σε όνειρο και έπρεπε να το έχει. Κανένας από τους χωρικούς δεν ήξερε πώς να φτιάξει κάτι τέτοιο. Κανένας σε ολόκληρη την επικράτεια δεν μπόρεσε να το φτιάξει. Μόνο ο γέροντας στην υπόγεια σπηλιά είπε στο γιο του: «Στερέωσε σ’ ένα μακρύ, φαρδύ σανίδι ένα κομμάτι σκοινί ζικ – ζακ και κάψε το».
Ο γιος το παρουσίασε στον άρχοντα κι αυτός, ευχαριστημένος, τον επαίνεσε για την εξυπνάδα του και τον αντάμειψε.
Κι ο άρχοντας ομολόγησε τη μεγάλη του έκπληξη στο πως μόνο αυτός ο χωρικός σε όλη την επικράτεια μπόρεσε να λύσει τα προβλήματα.
«Άρχοντά μου» αποκρίθηκε ο χωρικός, «εγώ είμαι πολύ νέος για να έχω την πείρα και τη σοφία να λύσω τέτοια προβλήματα. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους κατοίκους της περιοχής μας. Μόνο κάποιος πολύ γηραιότερος θα μπορούσε να το κάνει. Η αλήθεια είναι πως εγώ βρήκα όλες τις λύσεις χάρη στη βοήθεια του πατέρα μου που είναι μεγάλος σε ηλικία κι έχει την απαραίτητη πείρα και σοφία». Μετά, με τη σκέψη της πιθανής τιμωρίας, συνέχισε δακρύζοντας: «Δεν άντεξα να αφήσω το γέροντα πατέρα μου στο βουνό να πεθάνει μόνος κι αφρόντιστος. Τον έκρυψα στο σπίτι μας. Εκείνος βρήκε αυτές τις λύσεις».
Ο άρχοντας εντυπωσιάστηκε. Καταλαβαίνοντας ξαφνικά πόσο πολύτιμοι για τη χώρα θα ήταν οι γέροντες με την πείρα και τη σοφία τους, αντέστρεψε το νόμο. Από τότε κι έπειτα απαγορεύτηκε στους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τους γέροντες πατέρες τους στην άγρια ερημιά των βουνών.
Παραμύθι: Η Ευγνωμοσύνη του Γερανού
Ιαπωνικό παραμύθι Κείμενο: Σατορου Μάμπουτσι
Κι ύστερα με μια κραυγή φώναξε “κεεεεε” και πέταξε μακριά.
Παραμύθι :Ο Θησαυρός Των Αστεριών
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας γέρος ψαράς. Είχε ολόλευκα μαλλιά, μακριά γένια και μουστάκια, και δυο μεγάλα γαλανά μάτια. Φαινόταν τόσο καλός και τα χέρια του άγγιζαν το κάθε τι με τόση τρυφεράδα που έμοιαζε με άγγελο. Ο γέρος αυτός είχε και ένα εγγονάκι, τον Καστανούλη.
Ο Καστανούλης θαύμαζε τον παππού του πάρα πολύ και τον θεωρούσε τον πιο καλό παππού του κόσμου.
Ένα απόγευμα, ο παππούς και ο εγγονός αποφάσισαν να πάνε για ψάρεμα.
Μπήκαν στη βάρκα και ξεκίνησαν. Σιγά-σιγά βράδιαζε και η νύχτα φαινόταν μαγευτική. Η θάλασσα ήταν ήσυχη.
Ο παππούς τότε είπε: ”Απόψε, παιδί μου, δε θα ρίξουμε τα δίχτυα. Είναι κρίμα να στερήσουμε τη ζωή από τα ζώα του βυθού. Ας αφήσουμε τη βάρκα να μας πάει όπου θέλει”. Ξαφνικά, εκεί που κουβέντιαζαν, ο παππούς είδε έναν ασημένιο δρόμο που ξεκινούσε από το φεγγάρι και συνέχιζε στην θάλασσα.
Ο παππούς είπε: ”Γιόκα μου, αυτός είναι ο δρόμος της αγάπης”. Η βάρκα μόλις τον άκουσε έστριψε και άρχισε να κινείται πάνω στο δρόμο της αγάπης. Ξαφνικά, ένιωσαν έναν τρίτο άνθρωπο μέσα στη βάρκα. Γύρισαν και είδαν μια όμορφη νεράιδα.
Στα μαλλιά της είχε μια κορδέλα από φύκια, το φόρεμά της έμοιαζε με το ουράνιο τόξο και αντί για παντόφλες φορούσε δυο γυαλιστερά κοχύλια.
Ο γέρο ψαράς την καλωσόρισε και της πρόσφερε ψωμί, τυρί και χταπόδι.
Η νεράιδα όμως του είπε: ”Δεν έχουμε καιρό για φαγητό.
Θα ρίξουμε τα δίχτυα σε λίγο, αλλά κανένα ζωντανό δεν θα κινδυνεύσει. Μην ανησυχείτε”.
Συνέχισε λέγοντας ότι ο δρόμος της αγάπης δεν τελειώνει ποτέ όταν ξαφνικά ένα λαμπερό αστέρι έπεσε από τον ουρανό και χάθηκε στη θάλασσα. Η νεράιδα ρώτησε τον Καστανούλη: ”Είδες το αστέρι;”
”Ναι”, απάντησε ο Καστανούλης.
”Έχω δει πολλά τις νύχτες που δεν έχει φεγγάρι”.
”Και ξέρεις που πάνε;”, ρώτησε η νεράιδα.
”Πέφτουν”, απάντησε ο Καστανούλης. Εκείνη τη στιγμή έφτασαν σε ένα παράξενο μέρος.
Ξαφνικά η βάρκα έγινε μεγάλη, ο παππούς έγινε μεγάλος και τα χέρια του έδειχναν πλασμένα από μετάξι και καλοσύνη.
Η νεράιδα είπε στον παππού να ρίξει τα δίχτυα.
Αντί όμως να ψαρεύουν ψάρια, ψάρευαν λαμπερά αστέρια. Η νεράιδα πήρε τα χέρια του παππού και τα φίλησε.
Τους εξήγησε ότι καθένα από αυτά τα αστέρια ήταν κάποτε ένα δάκρυ χαράς ή λύπης. Επειδή όμως κανείς δεν μπορούσε να τα δει, ο Θεός αποφάσισε αυτά τα δάκρυα να γίνουν άστρα, να φωτίζουν τον ουρανό και τις όμορφες νύχτες να πέφτουν στη θάλασσα.
Μόνο τα χέρια ενός καλού ανθρώπου μπορούν να τα φέρουν στον κόσμο. Τότε η λύπη τους σβήνει και η χαρά τους λαμποκοπά.
Οι ψυχές των καλών ανθρώπων μπορούν να τα δουν. Είναι ευλογημένα, γι’ αυτό όταν οι άνθρωποι τα βλέπουν να πέφτουν και προλάβουν να κάνουν μια ευχή, η ευχή τους θα πραγματοποιηθεί. Αυτά είπε η νεράιδα για τον θησαυρό των αστεριών.
Έπειτα έφυγε… και ο Καστανούλης πλησίασε τον παππού του με τη σκέψη ότι θα καταλάβει καλύτερα τα λόγια της νεράιδας όταν μεγαλώσει.
Από 5 ετών
Κατερίνα Ζωντανού
Τα μαγικά της Κυριακής
Εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου
Τις Κυριακές, στο σπίτι μας, στις τρεις η ώρα ακριβώς, συμβαίνει κάτι μαγικό: Όλα μεταμορφώνονται όπως στα παραμύθια. Και μια το σπίτι γίνεται πελώριο καράβι, την άλλη κάστρο άπαρτο ή μυθικό βασίλειο ή πολιτεία άγνωστη ή έρημο νησί με ναυαγούς. Τις Κυριακές, στο σπίτι μας, στις τρεις η ώρα ακριβώς, έρχεται ο παππούς.
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 6 ετών
Ιωάννα Μπαμπέτα
Παραμύθια με καρπούζι
Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη
Τρία είναι τα πράγματα που αγαπώ περισσότερο το καλοκαίρι: τη θάλασσα, το καρπούζι και τα παραμύθια της γιαγιάς. Κάθε καλοκαίρι απολαμβάνω και τα τρία με το που κλείνουν τα σχολεία. Ώσπου ένα καλοκαίρι κάτι αλλάζει. Η θάλασσα παραμένει λαμπερή και το καρπούζι γλυκό, ενώ η γιαγιά κοιτά ψηλά από τον ουρανό.
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 6 ετών
Κατερίνα Δημόκα
Ένα πράσινο τηλέφωνο
Εικονογράφηση: Γεωργία Στύλου
Ο μικρός Σταύρος νοσταλγεί τη γιαγιά Ευδοκία. Η γιαγιά μετά την αρρώστια της μετακόμισε σε μια όμορφη και ήσυχη αλλά μακρινή γειτονιά, όπου δεν πιάνει το τηλέφωνο. Έτσι κι ο Σταύρος παίρνει ένα παιχνίδι, ένα πράσινο τηλέφωνο, και με σύνδεση τη φαντασία του συνομιλεί με την αγαπημένη του γιαγιά!
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 6 ετών
Αδερφοί Φαν (κείμενο-εικονογράφηση)
Εκεί που ο ωκεανός συναντά τον ουρανό
Ο Φιν ζει κοντά στη θάλασσα και η θάλασσα ζει κοντά του. Κάθε φορά που κοιτάζει απ’ το παράθυρό του θυμάται τις ιστορίες που του έλεγε ο παππούς του για το σημείο όπου ο ωκεανός συναντά τον ουρανό. Εκεί όπου αιωρούνται φάλαινες και μέδουσες, εκεί όπου επιπλέουν πουλιά και κάστρα. Ο παππούς του δεν είναι πια εδώ, όμως ο Φιν ξέρει τον τέλειο τρόπο για να τον τιμήσει. Έτσι, φτιάχνει ένα δικό του καράβι και ανοίγει πανιά για να βρει αυτό το μαγικό μέρος!
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 10 ετών
Ο δεκάχρονος Αντώνης και ο παππούς του ο Μάριος περνούν όλα σχεδόν τα απογεύματα μαζί. Ο παππούς, συνταξιούχος ηθοποιός, του διηγείται πολλές και απίθανες ιστορίες από όλα όσα έχει ζήσει. Ο Αντώνης όμως δεν τον πιστεύει, γιατί τις περισσότερες φορές οι ιστορίες του φαίνονται υπερβολικές και απίστευτες. Για τη γιαγιά όμως ο παππούς δε λέει κουβέντα. Ένα οικογενειακό μυστικό θα έρθει σιγά σιγά στο φως κι έτσι ο Αντώνης θα ωριμάσει και θα καταλάβει τελικά την αλήθεια του «ψεύτη παππού».
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ, ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
Από 4 ετών
Τζιν Γουίλις
Αστερόσκονη
Εικονογράφηση: Μπράιονι Μέι Σμιθ
Ένα κοριτσάκι ονειρεύεται να γίνει αστέρι, αλλά, ό,τι και να κάνει, η μεγάλη της αδερφή λάμπει πάντα περισσότερο. Για τον παππού της όμως είναι αστέρι. Της σκουπίζει τα δάκρυα από τα μάτια και, καθώς κοιτούν και οι δύο τον έναστρο ουρανό, της διηγείται μια ιστορία. Την ιστορία της αρχής του κόσμου. Όλα και όλοι είμαστε φτιαγμένοι από αστερόσκονη και λάμπουμε, ο καθένας με τον δικό του τρόπο…
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 9 ετών
Λίνα Μουσιώνη
Καράβι στον ουρανό
Εικονογράφηση: Σοφία Παπαδοπούλου
Σειρά: Διαβάζω ιστορίες
Τι κάνεις όταν δεν ταιριάζεις με την οικογένειά σου; Τίποτε. Γιατί οι οικογένειες είναι σαν τα δώρα, λέει ο Ανδρέας. Τα κρατάς ό,τι κι αν κλείνουν. Ο Θάνος και η Ναυσικά συμφωνούν. Κρίμα που έχουν όλοι απαράδεκτες οικογένειες. Ώσπου μια γιαγιά –απαράδεκτη κι αυτή– αποκαλύπτει το μυστικό. Έχουν όλες αστέρι στο ουρανό. Θα το βρεις;
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ
Από 4 ετών
Πολ Μακάρτνεï
Η μαγική πυξίδα
Εικονογράφηση: Κάθριν Ντερστ
Ένας ατρόμητος παππούς εξερευνητής, τέσσερα εγγόνια πρόθυμα να τον ακολουθήσουν παντού και μια μαγική πυξίδα που επιφυλάσσει ένα σωρό περιπέτειες! Διασχίστε μαζί τους εξωτικές θάλασσες καβάλα στη ράχη ιπτάμενων ψαριών, καλπάστε σε άνυδρες κοιλάδες πλάι σε καουμπόηδες και βουβάλια και τρέξτε να γλιτώσετε από ορμητικές χιονοστιβάδες ψηλά στα ελβετικά βουνά!
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Από 3 ετών
Ευγένιος Τριβιζάς
Οι γιαγιάδες με τα γιο-γιο
Εικονογράφηση: Βαγγέλης Ελευθερίου
Σειρά: Παραμύθια Ντορεμύθια
Πού πάνε οι γιαγιάδες όταν κανένας δεν τις βλέπει; Πού πάνε οι παππούδες στιγμές στιγμές όταν δεν πρέπει; Γιατί εξαφανίζονται πού και πού και άδικα φωνάζεις «Γιαγιά, γιαγιά, παππού, παππού»; Γιατί προσποιούνται ότι πάνε στο κομμωτήριο, στο καφενείο, στον μανάβη ή στο καθαριστήριο, ενώ στην πραγματικότητα κατευθύνονται κάπου αλλού; Τι θα ανακαλύψει αν τους ακολουθήσει κανείς κρυφά σε ξεχασμένες γειτονιές, έρημες πλατείες και άγνωστες στοές; Ένα νοσταλγικό παραμύθι για τα χρόνια που περνάνε και φεύγουνε, γεμάτο απρόοπτα και εκπλήξεις, που θα συγκινήσει τους παππούδες και τις γιαγιάδες και θα διασκεδάσει τα εγγονάκια τους.
Από 7 ετών
Η γιαγιά τερματοφύλακας
Σοφία Μαντουβάλου
Εικονογράφηση: Δέσποινα Καραπάνου
Μια απολαυστική ιστορία για έναν σούπερ εγγονό που ησυχία δεν έχει και μια σούπερ γιαγιά έτοιμη για όλα. Η γιαγιά δε σκαμπάζει πολλά από ποδόσφαιρο. Είναι όμως καλή μαθήτρια και ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του εγγονού της. Κλότσα κλότσα η γιαγιά, κλότσα κλότσα ο εγγονός, βάζουν στο τέρμα της καρδιάς χίλια γκολ απανωτά.
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 7 ετών
Η μέρα που η γιαγιά χάλασε το ίντερνετ
Μαρκ Ούβε Κλινγκ
Εικονογράφηση: Άστριν Χεν
Μια χιουμοριστική ιστορία για το πώς μια τυχαία τεχνική βλάβη στο διαδίκτυο επηρεάζει μια φυσιολογική σύγχρονη οικογένεια. Ιστορία με όμορφα σκίτσα, χιούμορ, αλλά και τροφή για σκέψη μετά το πέρας της ανάγνωσης… Τελικά μπορεί κανείς να περάσει όμορφα στο σπίτι ακόμα και χωρίς ίντερνετ;
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
Από 10 ετών
Λώρη Κέζα
10 μέρες στην τρελογιαγιά
Οι γονείς της Βιργινίας και της Καρολίνας πρέπει να απουσιάσουν το ίδιο δεκαήμερο για τις επαγγελματικές υποχρεώσεις τους. Τα κορίτσια πηγαίνουν να μείνουν στα Βίλια, στο αγρόκτημα της Αμερικανίδας γιαγιάς τους, η οποία έχει ταξιδέψει από την Τουλούζη ως τη Σαραγόσα με το μηχανάκι της, έχει ζήσει τα γεγονότα τον Μάη του ’68 στο Παρίσι, έχει φίλες από την Ιαπωνία και τη Σουηδία. Μέσα στο δεκαήμερο τα κορίτσια θα κάνουν μια ακίνητη βόλτα με το παλιό μηχανάκι, θα χορέψουν χορό της κοιλιάς, θα στήσουν στον κήπο ινδιάνικη σκηνή, θα βρουν φωτογραφίες του παππού από την Αφρική και θα αναρωτηθούν αν εκμεταλλεύτηκε τους ιθαγενείς για να πλουτίσει.
Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.
ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΚΡΟΒΙΟΤΕΡΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
Αν και το ελιξίριο της ζωής που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στην αθανασία δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί από τους επιστήμονες, ωστόσο κάποιοι λαοί έχουν πετύχει τη μακροζωία.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Ευτυχίας για το 2017 και το BBC στις πέντε χώρες με τους μακροβιότερους κατοίκους συγκαταλέγονται:
Ιαπωνία
Οι Ιάπωνες καταγράφουν σήμερα το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, με τους κατοίκους της χώρας να ζουν περίπου 83-85 έτη. Η Okinawa, που συχνά ονομάζεται «γη των αθανάτων», υπήρξε ένα παγκόσμιο κέντρο έρευνας για τη μακροζωία, καθώς στα νότια ιαπωνικά νησιά ζουν περισσότεροι από 400 άνθρωποι άνω των 100 ετών! Βασικός λόγος θεωρείται η ποιοτική τοπική διατροφή, η οποία περιλαμβάνει μεγάλες ποσότητες ψαριών, γλυκοπατάτας και tofu (τοπικό έδεσμα). Ο ενεργός κοινωνικός ρόλος που έχουν οι ηλικιωμένοι αποτελεί βασικό επιχείρημα για τα μειωμένα επίπεδα άγχους και την καλή τους διάθεση.
Ισπανία
Η μεσογειακή διατροφή, πλούσια σε ελαιόλαδο, λαχανικά και κρασί και ο …μεσημεριανός ύπνος συμβάλλουν κατά κύριο λόγο στη μακροζωία των Ισπανών. Ένα επίσης προνόμιο που τους απαλλάσσει από το πρόσθετο άγχος είναι οι κοντινές αποστάσεις. Οι άνθρωποι πηγαίνουν στις δουλειές τους με τα πόδια ή με ποδήλατα και δεν χρειάζεται πάντα να οδηγούν ή να χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς!
Σιγκαπούρη
Η μικρής έκτασης νησιωτική χώρα φημίζεται για τις σύγχρονες ιατρικές εγκαταστάσεις της και για το εξαιρετικό σύστημα περίθαλψης, ενώ η κουλτούρα και το προσιτό αστικό περιβάλλον συμβάλλουν επίσης στο μεγάλο προσδόκιμο ζωής. Οι κάτοικοι συνηθίζουν να γυμνάζονται ή να τρέχουν στα άφθονα δημόσια πάρκα, ενώ πρόσφατα εγκαινιάστηκε και το πρώτο θεραπευτικό πάρκο, που σχεδιάστηκε για να μειώνει το άγχος και να βελτιώνει την ψυχική ευεξία τους.
Ελβετία
Ως μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης, η Ελβετία έχει πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη, γεγονός που ευνοεί τη μακροζωία. Οι πολίτες αναφέρουν πως τους δίνεται η δυνατότητα για συχνά σύντομα ταξίδια κατά τα Σαββατοκύριακα, απαραίτητη προϋπόθεση για τη χαλάρωση τους.
Νότια Κορέα
Το κράτος αυτό της ανατολικής Ασίας αναμένεται να αποτελέσει την πρώτη χώρα με προσδόκιμο ζωής τα 90 χρόνια, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, οι οποίες αναφέρονται στην αναπτυσσόμενη οικονομία, στην υγειονομική περίθαλψη και τη χαμηλή αρτηριακή πίεση των πολιτών. Το διαιτολόγιο των κατοίκων είναι πλούσιο σε τρόφιμα που μειώνουν τη χοληστερόλη, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και προλαμβάνουν τον καρκίνο. Οι κάτοικοι τονίζουν πως η ενασχόληση με τα πολιτιστικά δρώμενα και τις παραδόσεις συμβάλλουν στην ποιότητα της καθημερινής τους ζωής
Εξωτερικά άρθρα
Δείτε και αξιοποιήστε τα παρακάτω άρθρα πατώντας στις εικόνες
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
