Το μουσείο αποτελεί χώρο μη τυπικής μάθησης, όπου οι εκπαιδευτικές διαδικασίες στοχεύουν στη διασύνδεση της μάθησης με τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία, την έμπνευση, τη δημιουργία, ενώ η τελευταία ενεργοποιείται από τα εκτιθέμενα αντικείμενα. Τα μουσειακά εκθέματα προσφέρονται για πολλαπλές ερμηνείες και είναι δυνατόν να ωθήσουν τους εκπαιδευόμενους στην αναζήτηση της ερμηνείας τους με σκοπό την ανακάλυψη της γνώσης Ως εκ τούτου, τα μουσεία διοργανώνουν εκθέσεις με στόχο τη γνωστική και ψυχολογική εμπλοκή του κοινού/μαθητών με τα εκθέματα, ενώ ειδικότερα τα λογοτεχνικά μουσεία στοχεύουν στη λογοτεχνική μέθεξη των επισκεπτών που διδακτικά επιτυγχάνεται διά της ανακαλυπτικής μεθόδου, συχνά υπό παιγνιώδη μορφή. Κατά συνέπεια, οι επισκέπτες/μαθητές γίνονται συμμέτοχοι στην εμπειρία αυτή και όχι απλοί αποδέκτες μιας ήδη διαμορφωμένης έκθεσης.
Η εκπαιδευτική διάσταση του μουσείου ως φορέας αγωγής, δεν αμφισβητείται.Το μουσείο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη δημιουργία και διάχυση της γνώσης (Hooper-Greenhill 1991).
Κανείς δεν αποτυγχάνει στα μουσεία.
Frank Oppenheimer
Όμως, το τι ακριβώς συνιστά γνώση και πώς αυτή μπορεί να διαχυθεί μέσω του μουσείου εξελίσσεται και αλλάζει, όπως ακριβώς αλλάζει και το περιεχόμενο και η δομή των οργανισμών που αποκαλούμε μουσεία. Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι συλλογές, ο τρόπος με τον οποίο ταξινομούνται και καταγράφονται τα αντικείμενα, οι επιλογές του μουσείου ως προς το περιεχόμενο και την παρουσίαση των συλλογών του συνδέονται στενά με την αντίληψη περί γνώσης όχι μόνον του οργανισμού, αλλά και της κοινωνίας εντός της οποίας αυτός λειτουργεί.
Από την εκπαίδευση στη μάθηση: Μία σύντομη αναδρομή στην εξέλιξη των αντιλήψεων περί μουσείου και δημιουργίας της γνώσης
Σύμφωνα με την άποψη της Αλεξάνδρας Μπούνια (Καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστήμιου Αιγαίου) ήδη από τον 18ο αιώνα κυριαρχεί η στερεότυπη αντίληψη του «δημόσιου μουσείου», όπου η μεταφορά γνώσης συντελείται εντός του και ακολουθεί εν πολλοίς το μοντέλο της τυπικής εκπαίδευσης.Ο στόχος των μουσείων είναι η μεταφορά της πραγματικής, της «αληθινής» δομής της επιστήμης, της ιστορίας ή της τέχνης: αρκεί η επίσκεψη στο μουσείο για να κάνει τον επισκέπτη μέτοχο της επιστημονικής ή καλλιτεχνικής γνώσης που παρουσιάζεται εκεί. Ο επισκέπτης, παθητικός αποδέκτης αυτής της γνώσης, την προσλαμβάνει μέσω του δέους που η καλλιτεχνική δημιουργία ή η επιστημονική σκέψη μπορούν να εμπνεύσουν, ενώ η τοποθέτηση των αντικειμένων (όποιας κατηγορίας) στη «σωστή σειρά» αρκεί για να προσφέρει αυτό που η Kirschenblatt-Gimblett έχει περιγράψει ως «εικονογραφημένη διάλεξη» με τη μορφή έκθεσης.
Μέχρι πριν από 30 περίπου χρόνια στόχος είναι η μεταφορά της πραγματικής, της «αληθινής» δομής της επιστήμης, της ιστορίας ή της τέχνης: αρκεί η επίσκεψη στο μουσείο για να κάνει τον επισκέπτη μέτοχο της επιστημονικής ή καλλιτεχνικής γνώσης που παρουσιάζεται εκεί. Ο επισκέπτης, παθητικός αποδέκτης αυτής της γνώσης, την προσλαμβάνει μέσω του δέους που η καλλιτεχνική δημιουργία ή η επιστημονική σκέψη μπορούν να εμπνεύσουν, ενώ η τοποθέτηση των αντικειμένων (όποιας κατηγορίας) στη «σωστή σειρά» αρκεί για να προσφέρει αυτό που η Kirschenblatt-Gimblett έχει περιγράψει ως «εικονογραφημένη διάλεξη» με τη μορφή έκθεσης.
Από το 1986 όμως είχε επισημάνει από τον Screven ότι η μάθηση στο μουσείο είναι μη γραμμική, ακολουθεί τους προσωπικούς ρυθμούς του κάθε επισκέπτη, είναι εθελοντική και ανακαλυπτική . Οι επισκέπτες δεν αποτελούν παθητικούς αποδέκτες πληροφορίας, όσο σημαντική και αν είναι αυτή, αλλά θέλουν να έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα επιλογής και απόφασης για αυτά τα οποία θα μάθουν. Επιμένουν να συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία της γνώσης, επιδιώκουν να έχουν τη δική τους συνεισφορά και να βλέπουν να εκπροσωπείται στο μουσείο όχι μόνον η «επίσημη ακαδημαϊκή γνώση», αλλά και η βιωμένη εμπειρία των κοινοτήτων από τις οποίες προέρχονται.
Η ανάπτυξη δε και η υιοθέτηση θεωριών που τονίζουν την ενεργή συμμετοχή των επισκεπτών στη δημιουργία της γνώσης, όπως ο κονστρουκτιβισμός, τα πολλαπλά μαθησιακά στιλ και οι πολλαπλές νοημοσύνες του Gardner (1993), καθώς και οι θεωρίες γύρω από τα διαφορετικά μαθησιακά στιλ οδήγησαν στην αντίληψη ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και μαθαίνει διαφορετικά, δομώντας τη δική τους αντίληψη για τον κόσμο και προσλαμβάνοντας τις νέες γνώσεις με βάση τις ήδη υπάρχουσες.
Η ενεργοποίηση των επισκεπτών για τη δημιουργία νοήματος οδηγεί σε επανα-ορισμό της ίδιας της έννοιας της μάθησης: δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα της πρόσληψης συγκεκριμένου και εκ των προτέρων ορισμένου περιεχομένου, αλλά βιωμένη διαδικασία, εμπειρία (Hein 2011: 348).
O Gardner (1993) με τη σειρά του απέδωσε αξία στους διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της γνώσης και χρησιμοποίησε τον όρο «νοημοσύνη» (intelligence) για καθέναν από αυτούς. Η θεωρία του, σε συνδυασμό με την κονστρουκτιβιστική προσέγγιση έκαναν το μουσείο ιδανικό χώρο για αυτό που οι Falk και Dierking (2002) ονόμασαν «μάθηση ελεύθερης επιλογής» (free choice learning): με άλλα λόγια το μουσείο είναι ο χώρος όπου μπορεί να καλλιεργηθεί απόκτηση γνώσης χωρίς πίεση, χωρίς αυστηρά περιγράμματα και προδικασμένα αποτελέσματα. Πρόκειται για γνώση που αφορά όχι μόνον το μυαλό, αλλά και το συναίσθημα, ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις, βιώνεται σε ένα πλαίσιο που είναι ασφαλές για πειραματισμούς, δέχεται πολλαπλά ερεθίσματα και οδηγεί σε πολλαπλά αποτελέσματα. Το μουσείο είναι ο χώρος όπου η δημιουργικότητα ενθαρρύνεται ενεργά, επιδιώκεται συνεχής και δια βίου μάθηση, ο πειραματισμός και ο αναστοχασμός είναι έννοιες πλήρως ενταγμένες στην εμπειρία και συμβάλλουν στην καλλιέργεια ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η εκπαίδευση στο μουσείο μετακινήθηκε ουσιαστικά ως προς τις αρχές της: από παθητική έγινε συμμετοχική, από προσφέρουσα τυποποιημένα προγράμματα, πέρασε στην παροχή εξειδικευμένων και εξατομικευμένων προγραμμάτων, από τον διδακτισμό στην αλληλο-διδασκαλία, από τη μία φωνή γνώσης (και επομένως εξουσίας) στις πολλαπλές φωνές, από την πρόσληψη στην εφαρμογή της γνώσης (Culter 2010).
Οι αλλαγές αυτές δεν επηρέασαν μόνον τη μορφή και το περιεχόμενο των εκπαιδευτικών δράσεων των μουσείων. Επηρέασαν συνολικά τον τρόπο λειτουργίας τους και οργάνωσης των υπηρεσιών τους: αν οι επισκέπτες των μουσείων ποικίλλουν ως προς τα ενδιαφέροντά τους και τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβάνονται τον κόσμο, τότε τα μουσεία πρέπει να προσφέρουν διαφορετικούς τρόπους πρόσληψης του περιεχομένου τους, και άρα διαφορετικά και ποικίλα ερμηνευτικά μέσα. Ο εκθεσιακός τους σχεδιασμός πρέπει να υποστηρίζει διαφορετικά μαθησιακά στιλ και να προωθεί την ενεργή εμπλοκή και τη συνεργασία. Επιπλέον, το περιεχόμενο θα πρέπει να είναι διαβαθμισμένο και να αναπαριστά πολλαπλές αναφορές και απόψεις, ώστε να ενεργοποιεί τη δημιουργία νοήματος.
Αυτή η συνολική μετακίνηση αποτυπώνεται και στην επιλογή των όρων που χρησιμοποιούνται: ενώ στο παρελθόν μιλούσαμε για «μουσειακή εκπαίδευση» –με τη μοντερνιστική αντίληψη της παράδοσης προκαθορισμένων μορφών γνώσης με δομημένες δράσεις– σήμερα πλέον μιλάμε για «μουσειακή μάθηση»– με την έμφαση πλέον στην ατομική και κοινωνική δημιουργία νοήματος, την άτυπη (μη δομημένη) εξατομικευμένη δραστηριότητα και εμπειρία. Ελέγχοντας την πρόσβαση, τη συμμετοχή, τις απαντήσεις και τις συμπεριφορές οργανωμένων εκπαιδευτικών ομάδων, το μουσείο μπορούσε να λαμβάνει λίγο ή και καθόλου υπόψη τις διαφορετικές επιθυμίες ή μαθησιακές δυνατότητες του κοινού του. Το αποτέλεσμα ήταν η ενίσχυση της ιδέας του μουσείου ως χώρου προνομιακής μάθησης ή μάθησης όσων διαθέτουν το προνόμιο να ανήκουν σε συγκεκριμένες ομάδες – να διαθέτουν πολιτιστικό κεφάλαιο.
Η μεταμοντέρνα προσέγγιση, με κυρίαρχο όχημα τις θεωρίες που αναφέραμε παραπάνω, υποστηρίζει την ενεργή μάθηση, την ενσυνείδητη εμπλοκή στη δημιουργία νέας γνώσης, την προσωποποιημένη και εξατομικευμένη δημιουργία νοήματος.
Με την σύντομη αναδρομή στην εξέλιξη της αντίληψης για το μουσείο, τη σχέση του με τη δημιουργία γνώσης και την προσφορά εκπαίδευσης, παρατηρήσαμε ότι τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μία σαφής μετατόπιση προς μια πιο διευρυμένη αντίληψη τόσο για την έννοια όσο και για τον ρόλο του μουσείου στη δημιουργία και προσφορά γνώσης. Η αντίληψη αυτή αποτυπώνεται και στην πρόσφατη πρόταση για έναν νέο ορισμό του μουσείου, πρόταση στην οποία η λέξη «εκπαίδευση» δεν εμφανίζεται πια, ενώ το μουσείο φαίνεται να εστιάζει στην προώθηση «διευρυμένης κατανόησης για τον κόσμο», «ερμηνείας», αλλά και συμβολής στην «ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την κοινωνική δικαιοσύνη, την παγκόσμια ισότητα και την πλανητική ευεξία.
(Ας δούμε για παράδειγμα ένα εντελώς διαφορετικό μουσείο με έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Εκεί δεν θα δείτε πουθενά πινακίδα «Μην αγγίζετε» αλλά αντίθετα το άγγιγμα αποτελεί προϋπόθεση για να «δείτε» τα αγάλματα που φιλοξενούνται στον χώρο. Το Μουσείο Αφής δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης να αισθανθούν το σχήμα και την ανατομία ενός αρχαιοελληνικού αγάλματος αλλά και στα παιδιά να ευαισθητοποιηθούν και να εκπαιδευτούν σχετικά με τους ανθρώπους που έχουν ειδικές ανάγκες. Τα εκθέματα του Μουσείου είναι πιστά αντίγραφα των πρωτοτύπων που εκτίθενται σε άλλα Μουσεία της χώρας μας.)
Το ανανεωμένο ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια για τον «πολιτικό» ρόλο του μουσείου, τη μετάδοση όχι απλώς πληροφοριών, αλλά κυρίως αξιών και ηθικών (με την ευρεία έννοια του όρου) πρακτικών, δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για την «κριτική παιδαγωγική» (critical pedagogy), η οποία, έχει ως στόχο να «δημιουργεί πολιτικούς ακτιβιστές» (political radicals). Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει ότι η μουσειακή αγωγή έχει ηθικό και πολιτικό στόχο, στοχεύει να προωθήσει αυτό που η Ira Shor ορίζει ως «συνήθειες σκέψης, γραφής, ανάγνωσης και ομιλίας που πηγαίνουν κάτω από τα επιφανειακά μηνύματα, τις πρώτες εντυπώσεις, τους κυρίαρχους μύθους, τις επίσημες ανακοινώσεις, τα παραδοσιακά κλισέ, την παραλαμβανόμενη σοφία, και τις απλές απόψεις, στην κατανόηση των βαθιών νοημάτων, των ριζικών αιτιών, του κοινωνικού περιεχομένου, της ιδεολογίας και των προσωπικών συνεπειών κάθε πράξης, γεγονότος, αντικειμένου, διαδικασίας, οργάνωσης, εμπειρίας, κειμένου, θέματος, πολιτικής, μέσων μαζικής επικοινωνίας ή λόγου γενικότερα»
Με άλλα λόγια, η μουσειακή μάθηση δεν αφορά πλέον παρά τη δημιουργία συνθηκών για την ενδυνάμωση των επισκεπτών και τον εφοδιασμό τους με τα νοηματικά εκείνα εργαλεία που θα κάνουν δυνατή την κριτική εξέταση της κοινωνίας στο σύνολό της, τη συμβολή σε θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης, ισότητας και προώθησης κοινωνικών αξιών και ηθικών αρχών.
Επομένως, τα μουσεία του 21ου αι. έχουν και διαφορετικό ρόλο και διαφορετικές ευθύνες ως προς την εκπαίδευση του κοινού τους σε σχέση με το παρελθόν.
Στις μέρες μας τα μουσεία προσπαθούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός κόσμου o οποίος γίνεται όλο και πιο ψηφιακός. Για το λόγο αυτό επενδύουν σε νέες τεχνολογίες εντάσσοντάς τες στο μουσειακό περιβάλλον. Απώτερος στόχος είναι να ενισχυθεί η εμπειρία του επισκέπτη τόσο μέσα στο μουσείο όσο και έξω από τον καθεαυτό φυσικό του χώρο χρησιμοποιώντας το ίντερνετ και τα πολυμέσα για να ενεργοποιήσει τον επισκέπτη σχετικά με τις συλλογές και τις δραστηριότητες του μουσείου.
Τα θέματα που άπτονται του σχεδιασμού των εκθέσεων και όχι μόνον των εκπαιδευτικών δράσεων είναι οι επισκέπτες να δημιουργούν νόημα με βάση την πρότερη γνώση και τις εμπειρίες τους, τους στόχους τους πριν και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, την κοινωνική διάδραση κατά τη διάρκεια αυτής.
Το μουσείο,λοιπόν προσπαθεί να συμβάλει σε όλα αυτά τα επίπεδα:
- δίνοντας τη δυνατότητα στους επισκέπτες να συνδέσουν τα όσα βλέπουν εκεί με τα όσα συμβαίνουν γύρω τους (person),
- δίνοντας έλεγχο και επιλογή στη βίωση της μουσειακής εμπειρίας προσφέροντας, για παράδειγμα, εναλλακτικές διαδρομές σε μία έκθεση ή πολλαπλά ερμηνευτικά μέσα (purpose),
- δημιουργώντας ένα μαθησιακό περιβάλλον που προκαλεί και ενθαρρύνει, δίνοντας δυνατότητα για διάδραση (φυσική ή διανοητική) (process),
- σχεδιάζοντας εκθέσεις που ενθαρρύνουν τον διάλογο και την κοινωνική διάδραση (people),
- διαφοροποιώντας τις παροχές τους σε σχέση με άλλους φορείς παροχής άτυπης μάθησης (place),
- προσφέροντας όχι μόνον πληροφορίες για τα αντικείμενα που εκτίθενται, αλλά και για τις συνθήκες συλλογής, έκθεσης και μελέτης των αντικειμένων, με άλλα λόγια προσφέροντας πληροφορία όχι μόνον για το «τι», αλλά και για το «γιατί» και «πώς» σε κάθε περίπτωση (product) (Black 2012: 83).
Πηγή πληροφοριών: http://impschool.gr/deltio-site/?p=1442
Η μουσειακή μάθηση στις μέρες μας ορίζεται ως μία μετασχηματική εμπειρία, κατά την οποία ο επισκέπτης αναπτύσσει νέες στάσεις, ενδιαφέροντα, αξίες ή στάσεις ζωής, η οποία υποστηρίζεται από τα ερμηνευτικά μέσα, τα πολυαισθητηριακά εκθέματα και τα διαδραστικά πολυμέσα, εστιάζοντας κυρίως στα αντικείμενα.
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα αποτελούν έναν εναλλακτικό τρόπο επίσκεψης στο μουσείο που δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον ίδιο τον επισκέπτη, και κυρίως στο παιδί, αναπτύσσοντας μία σχέση εμπιστοσύνης με αυτό. Οργανώνονται κυρίως γύρω από τα εκθέματα, μέσα στο χώρο του μουσείου, ώστε να επιτευχθεί η διασύνδεση και η ερμηνεία μεταξύ κοινού και εκθεμάτων.
Η μουσειακή εκπαίδευση αποσκοπεί στην καλύτερη αξιοποίηση της εκπαιδευτικής αξίας του υλικού πολιτισμού με εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας και μάθησης. Καθορίζει το σχεδιασμό, την εφαρμογή και την αξιολόγηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, που ενθαρρύνουν άτομα και κοινωνικές ομάδες (ανεξάρτητα από προέλευση, ικανότητες, ηλικία και δεξιότητες) να προσεγγίζουν, να κατανοούν, να ερμηνεύουν και να αξιοποιούν δημιουργικά τους χώρους πολιτισμού. Ενισχύοντας τον εκπαιδευτικό τους ρόλο, η μουσειακή εκπαίδευση αποσκοπεί στην πολύπλευρη αξιοποίηση του υλικού πολιτισμού, στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και της γνώσης, αλλά και των συναισθηματικών, σωματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων˙ αποσκοπεί στην προώθηση της παιδείας στο σύνολο της κοινωνίας. Για την επίτευξη των στόχων αυτών, επαναπροσδιορίζει τον ορισμό της «μάθησης» που πραγματοποιείται σε χώρους πολιτισμού. Ο τρόπος που το άτομο προσεγγίζει τη νέα γνώση, οι παράγοντες που επηρεάζουν την εκπαιδευτική διαδικασία και η έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύπτει νοήματα, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία της μάθησης μέσα στο μουσείο.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα ορίζεται ως:η διαδικασία που επιδιώκει την εξοικείωση με το μουσείο, την ανάπτυξη των ικανοτήτων του κοινού και τον εφοδιασμό του με τρόπους για ανεξάρτητη μάθηση (Άλκηστις, 1995: 19)
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο επίσκεψης στο μουσείο που δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ίδιο τον επισκέπτη, και κυρίως στο παιδί, και στην ανάπτυξη της σχέσης του με αυτό. Δεν χρειάζεται να είναι προσανατολισμένο στη διδασκαλία ενός γνωστικού περιεχομένου, καθώς ο βασικός του στόχος δεν είναι η κατάκτηση κάποιας συγκεκριμένης γνώσης. Οι κυριότεροι στόχοι του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι:
- η εξέλιξη της αντίληψης του επισκέπτη για τη λειτουργία και τη σημασία του μουσείου, μεταμορφώνοντας την επίσκεψή του σε μια ευχάριστη εμπειρία προσαρμοσμένη στις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά του
- η εξοικείωση του επισκέπτη, και κυρίως των παιδιών, με τον μουσειακό χώρο, το έργο τέχνης, την πολιτιστική, τεχνολογική και φυσική κληρονομιά
- η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να ανακαλύψει τρόπους μελέτης με αφορμή τα μουσειακά αντικείμενα σε σχέση με την καθημερινή του ζωή, συνδέοντας με τρόπο ουσιαστικό τη νέα γνώση με την προϋπάρχουσα
- η ενθάρρυνση του επισκέπτη να παρατηρήσει, να ερευνήσει, να πειραματιστεί, να μάθει μέσα από τις αισθήσεις, χωρίς να του μεταδοθούν απλά πληροφορίες
- η ενίσχυση της ελεύθερης έκφρασης και της προσωπικής πρωτοβουλίας, χωρίς το άγχος της (σχολικής) εξέτασης και της αποτυχίας
Με τα εκπαιδευτικά προγράμματα η αλλαγή της οπτικής της χρήσης και της χρησιμότητας του μουσείου αποδεικνύεται μέσα από κάθε αίθουσα, κάθε έκθεμα, κάθε χρονολογική περίοδο που μπορεί να είναι θέμα εκπαιδευτικού προγράμματος. Η αυτοτέλεια του κάθε προγράμματος αφήνει την πύλη του μουσείου ανοιχτή για πολλές επισκέψεις με διαφορετικό στόχο, επιτρέπει την έρευνα, τη μελέτη, τη συνεργασία και συντελεί στη διαμόρφωση μιας ευχάριστης εμπειρίας – που μπορεί να αποτελεί η επίσκεψη στο μουσείο.
ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Ας μάθουμε πως δημιουργήθηκε το μουσείο…
Τι είναι το μουσείο; κάνε κλικ στον παραπάνω σύνδεσμο ή στην εικόνα
Βιβλία για μουσεία
από την Νταή Νάσια, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων Δ/νση Π.Ε.Αν. Θεσ/νίκης
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Οι εκπαιδευτικοί του 28ου ΔΣ Πειραιά, Βάνα Τσουκάτου και Μαρία Καναβού, δημιούργησαν την παρακάτω ιστορία.Μια έξυπνη ιδέα για να συμμετέχετε στις διαδικτυακές δράσεις των μουσείων με αφορμή την Διεθνή Ημέρα Μουσείων.
Δείτε την παρακάτω:
28-ΔΣ-Πειραιά.-Ημέρα-μουσείων.pdf
Δείτε πώς γράφεται το όνομά σας στην… Γραμμική Β’!
Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα εφαρμογή περιέχει η ιστοσελίδα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θηβών: Στην κατηγορία «παιχνίδια» δίνει την δυνατότητα στους ηλεκτρονικούς επισκέπτες της να δουν πώς γραφόταν το όνομά τους κατά την αρχαιότητα, από την Μυκηναϊκή Εποχή και την Γραμμική Β’ μέχρι και το Βυζάντιο.
Η εφαρμογή περιέχει δεκάδες ονόματα, από τα οποία ο χρήστης επιλέγει αυτό που θέλει να δει πώς γράφεται στην Γραμμική Β’, την γραφή της Αρχαϊκής εποχής, της Κλασικής αρχαιότητας, της Πρωτοβυζαντινής περιόδου και της Βυζαντινής εποχής.
Μάλιστα έχει την δυνατότητα να τυπώσει το αποτέλεσμα, ενώ μπορεί να την χρησιμοποιήσει όσες φορές θέλει.
Μπείτε στην εφαρμογή πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Ο ΛΕΩΝ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ
Το animation φιλμ από το Αρχαιολογικό Μουσείο Κυθήρων «I am the Leon of Kythera» (Είμαι ο Λέων των Κυθήρων), κέρδισε την πρώτη θέση στις προτιμήσεις του κοινού, μετά την ηλεκτρονική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στην πλατφόρμα του ευρωπαϊκού διαγωνισμού Museums in Short 2018. Από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, σε σκηνοθεσία Γιώργου Διδυμιώτη και σενάριο Εύης Πίνη
(Πατήστε στην διπλανή εικόνα)
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Κλικ στην παρακάτω εικόνα για το εκπαιδευτικό υλικό ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Εκπαιδευτικό υλικό για την έκθεση Αρχαιολατρεία και Φιλελληνισμός
ΓΡΙΦΟΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Επισκέψου 5 Μουσεία και μετά προσπάθησε να λύσεις τον γρίφο! Σε ποιο μουσείο βρίσκομαι;
Πατήστε τις τελίτσες και μετά το βελάκι για μετάβαση σε πλήρη οθόνη
Δείτε παρακάτω όλες τις δράσεις της Συνεργασίας Εκπαιδευτικών Σελίδων για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων!
Γίνετε μικροί ντετέκτιβ και να ζήσετε μια απίθανη περιπέτεια στο Μουσείο!
Παίξτε το Παιχνίδι που ακολουθεί για να το ολοκληρώσετε πρέπει να βρείτε τον μυστικό κωδικό που υπάρχει κρυμμένος σε έναν πίνακα.
Το Μαγικό εισιτήριο για να μπείτε στο Μουσείο είναι αυτό:
Για να μπείτε στο Μουσείο, πρέπει πρώτα να βρείτε το μυστικό στοιχείο που κρύβεται στο εισιτήριο. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ζωγραφίσετε μια ζελατίνα ΚΟΚΚΙΝΗ και να την τοποθετήσετε μπροστά από το τετράγωνο της κρυμμένης εικόνας, ώστε να μπορέσει να αποκαλυφθεί το κρυμμένο αντικείμενο.
Δείτε στο βίντεο με ποιο τρόπο!
Στη συνέχεια, παίξετε το παιχνίδι που ακολουθεί…Για να μπορέσετε να το ολοκληρώσετε, πρέπει να βρείτε τον μυστικό κωδικό που υπάρχει κρυμμένος σε έναν από τους πίνακες.
Επίσης το παρακάτω υλικό είναι ειδικά για όσους τους αρέσουν οι εξερευνήσεις.Αντλήθηκε από το site της κ. Νταή Αθανασία Υπεύθυνη ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ της ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ Π.Ε. ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Αν πατήσετε πάνω στους υπερσυνδέσμους μπορείτε να ταξιδέψετε στα διάφορα μουσεία και να κάνετε κάποιες δραστηριότητες εκεί.
Εδώ παρουσιάζονται δράσεις των μουσείων για παιδιά και εδώ μια διαδραστική εφαρμογή του Βρετανικού Μουσείου που παρουσιάζει εκθέματα του μουσείου της ίδιας χρονικής περιόδου σε διαφορετικούς πολιτισμούς και μας δίνει πληροφορίες για αυτά.
Βρες τα εργαλεία του αρχαιολόγου και τοποθέτησέ τα πάνω του:
Ας πάμε στο Μουσείο !!!
Στην παρακάτω διαδραστική εικόνα θα μπορέσεις να παίξεις αρκετά διαδραστικά παιχνίδια να πάρεις πολλές πληροφορίες και να επισκεφθείς αρκετά μουσεία
ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ
Ας κάνουμε και μια ψηφιακή περιήγηση
Ψηφιακό Μουσείο Comics
Στο τέλος ας δούμε και ένα καινούργιο είδος μουσείου που δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2021 μέσω δύσκολών συγκυριών .
“Στην Ελλάδα, ενώ comics υπάρχουν τουλάχιστον από τις αρχές του 20ου Αιώνα, άργησαν να αντιμετωπισθούν ως ξεχωριστό είδος δημιουργίας. Έχει ονομαστεί “σειρά γελοιογραφιών”, “κινηματογραφική απόδοση”, “κωμική ιστορία σε Χ σκηνές”, ακόμα και “εικονογραφημένη ιστορία”. Όταν πια άρχισε να αναγνωρίζεται ως αυτόνομο είδος δημιουργίας στις δεκαετίες ’50 και ’60 ήταν πολύ αργά και επικράτησε η ξένη ορολογία. Υπήρξαν φιλότιμες προσπάθειες, όπως π.χ. του Γιάννη Καλαϊτζή, που τα ονόμασε “εικονογραφήματα”, οι οποίες όμως δεν μπόρεσαν να επικρατήσουν. Στην δεκαετία του ’60, στις ΗΠΑ, ορισμένοι underground δημιουργοί comics, ο οποίοι – θέλοντας να διαφοροποιηθούν από τα εμπορικά comics – εισήγαγαν τον όρο “comix”. Αργότερα τον εισήγαγαν στην Ελλάδα και οι δικοί μας underground δημιουργοί, ως “κόμιξ”. Αν κοιτάξετε τα λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες, θα προσέξετε ότι στα περισσότερα δεν υπάρχει καν το λήμμα, και σε αυτά που υπάρχει παρατίθεται στην καλύτερη περίπτωση ένας ανεπαρκής ορισμός. Ισως γιατί ενώ υπάρχει ήδη έναν αιώνα, μόνο τις τελευταίες δεκαετίες αναδείχθηκε και αναγνωρίστηκε σαν ξεχωριστό είδος δημιουργίας. Η σχετικά πρόσφατη αυτή συνειδητοποίηση, είχε σαν επακόλουθο την εμφάνιση μελετητών των comics σε Ευρώπη και Αμερική, και στην Ελλάδα αργότερα, με πληθώρα ενδιαφερουσών απόψεων, θέσεων και θεωριών.”
Απόσπασμα από το εισαγωγικό άρθρο του Ηλία Ταμπάκεα, για τον κατάλογο της Πρώτης Πανελλήνιας Έκθεσης Κόμικς (1989)
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να επισκεφθείτε το Ψηφιακό Μουσείο Comics
Κάθε μέρα και ένα Μουσείο !!!
Στην παρακάτω διαδραστική εικόνα θα μπορέσεις να επισκεφθείς Τα πιο γνωστά Μουσεία σε όλο τον κόσμο , να κάνεις εικονικές περιηγήσειςαρκετά διαδραστικά παιχνίδια να πάρεις πολλές πληροφορίες και να επισκεφθείς αρκετά μουσεία
Ε-Book “Museums & Landmarks Adventures”
Το E-Book “Museums & Landmarks Adventures” δημιουργήθηκε από τον EdTech Teacher και το Teacherini στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων που εορτάζεται στις 18 Μαΐου.
Πολιτιστική κληρονομιά και νέα πανδημική κρίση
Είμαστε πολίτες ενός διασυνδεδεμένου κόσμου, που διαρκώς εξελίσσεται και έρχεται αντιμέτωπος με καινούργιες συνθήκες. Εντός ενός τέτοιου πλαισίου, η πολιτιστική μας κληρονομιά λειτουργεί ως ένα βασικό στοιχείο της ιδιαίτερης ταυτότητάς μας, το οποίο μας προσφέρει ένα είδος ασφάλειας και αίσθησης συλλογικότητας. Γι’ αυτό και οργανισμοί διεθνούς βεληνεκούς, όπως η UNESCO, συμβάλλουν στην προστασία, στη διατήρηση και στην ανάπτυξη της.
Η πολιτιστική κληρονομιά ορίζεται ως μια περιουσία μεγάλης αξίας, η οποία μπορεί να είναι υλική, άυλη ή και φυσική. Η υλική κληρονομιά χωρίζεται σε κινητή (π.χ. αρχεία, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά), ακίνητη (π.χ. αρχιτεκτονικά έργα, μνημεία), αλλά και ενάλια (π.χ. ναυάγια, υποβρύχια ερείπια και πόλεις). Η άυλη πολιτιστική κληρονομιά περιλαμβάνει όλες εκείνες τις συνήθειες και τις παραδόσεις, όπως είναι οι θρησκευτικές τελετές, η μαγειρική, ή ακόμα και η μουσική. Τέλος, η φυσική κληρονομιά περιλαμβάνει γεωλογικούς και φυσικούς σχηματισμούς, περιβάλλοντα ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς και άλλα.
Στο εβδομαδιαίο “Culture & COVID-19 Impact and Response Tracker”, πρωτοβουλία της UNESCO, μας δίνεται η δυνατότητα να ενημερωθούμε σχετικά με τον αντίκτυπο της πανδημίας στον τομέα του πολιτισμού και τις δράσεις των κρατών, σύμφωνα με τις νέες εξελίξεις. Πρόκειται για μια λίστα καταγραφής, μέσω της οποίας παρατηρείται πως η αναστολή της λειτουργίας πολλών, για παράδειγμα, αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, λόγω του νέου κορωνοϊού, ιδιαίτερα σε περιοχές οι οποίες πλήττονται ή έχουν πληγεί από ένοπλη σύρραξη, οδηγεί στην αύξηση της ανασφάλειας και του κινδύνου αναφορικά με την παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών. Προστατευόμενα φυσικά πάρκα χωρίς την κατάλληλη προστασία και την παρουσία τουριστών καθίστανται, σύμφωνα με το δελτίο του Μαΐου του 2020, πεδία δράσης για παράνομο κυνήγι ζώων υπό εξαφάνιση. Οι πρακτικές για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων, όπως και πολλών άλλων, ποικίλλουν ανάλογα με τη χώρα, την κοινότητα και άλλους παράγοντες. Είναι πάντως κατανοητό πως οι επιπτώσεις του COVID-19 θα επιφέρουν ριζικές αλλαγές στη λειτουργία του τομέα του πολιτισμού, ο οποίος έχει, δυστυχώς, χάσει μεγάλο μέρος της οικονομικής του δύναμης, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως γκαλερί. Επίσης, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που καταγράφονται στη συγκεκριμένη λίστα είναι το γεγονός ότι, αναφορικά με τη ζωντανή κληρονομιά, παρατηρείται μια αύξηση μετάδοσης των γνώσεων από γενιά σε γενιά, μέσω της εκμετάλλευσης των νέων τεχνολογιών.
Τελειώνοντας τονίζουμε πως έγινε πλέον αντιληπτο ότι η νέα πανδημική κρίση καθιστά αναγκαία την εύρεση λύσεων και τη μεταμόρφωση του χώρου του πολιτισμού, μέσω της συμβολής διεθνών οργανισμών, όπως η UNESCO. Φυσικά, πρέπει να έχουμε στον νου μας πως υπάρχουν κι άλλες, εξίσου σημαντικές πράξεις, συνεργασίες και έρευνες της UNESCO για τη γρήγορη επούλωση των πληγών της πολιτιστικής κληρονομιάς, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να αναφερθούν σε ένα μόνο άρθρο. Ας θυμόμαστε, τουλάχιστον, πως χωρίς πολιτισμό δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε.
πηγή :COVID-19 Response http://unesco.org
Παράρτημα : Μουσειακές Βαλίτσες
Οι Μουσειακές Βαλίτσες είναι εργαστήρια μουσειακής αγωγής για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, που ενθαρρύνουν το βιωματικό παιχνίδι με τον πολιτισμό. Τα παιδιά εξερευνούν διαθεματικά και διεπιστημονικά τα μουσεία και τις συλλογές τους μέσα από ομαδικές και πολυαισθητηριακές δραστηριότητες, ενώ έχουν την ευκαιρία να επεξεργαστούν αντιπροσωπευτικά δείγματα (αυθεντικά και αντίγραφα) του πολιτισμού μας. Μουσεία φυσικής ιστορίας, αστρονομίας, τέχνης, φυσικών επιστημών και κάθε είδους μουσεία ζωντανεύουν στα μάτια των παιδιών μέσα από το παιχνίδι με τα αντικείμενα.
Εξέχουσα σημασία στα εργαστήρια έχουν τα ίδια τα αντικείμενα, που αποτελούν και την κινητήριο δύναμη της περιέργειας, της φαντασίας και της ανακάλυψης. Μέσα από μεθόδους μη τυπικής εκπαίδευσης, οι Μουσειακές Βαλίτσες έχουν ως στόχο να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των παιδιών, να ενεργοποιήσουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους, προσφέροντας στα παιδιά την ευκαιρία να εκφράσουν απόψεις και προσωπικά βιώματα, να ανακαλύψουν και να ερμηνεύσουν τον κόσμο.
Αγάλματα και αγγεία, δεινόσαυροι και απολιθώματα, ζώα και παράξενα έντομα,
παλιά τηλέφωνα και φορεσιές, πλανήτες και φυσικές επιστήμες, ήθη και έθιμα του κόσμου ταξιδεύουν με τη χρονομηχανή για να μας αφηγηθούν ιστορίες από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Ελάτε να ανοίξουμε τις βαλίτσες μας και να ανακαλύψουμε τον κόσμο των μουσείων!
Μουσεία Αστρονομίας
Μουσείο Χρωμάτων
Μουσεία Επιστημών
Μουσεία Σύγχρονης Τέχνης
Μουσεία Μπισκότου
Αρχαιολογικά Μουσεία
Μουσεία Φυσικής Ιστορίας
Μουσεία Χριστουγέννων
Μουσείο Αυστραλίας
Μουσεία Δεινοσαύρων
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
