Μην αποστρέφετε το βλέμμα. Τούτες εδώ τις φωτογραφίες να τις κοιτάξετε με μάτια επίμονα. Ξανά και ξανά. Και τα video παρακάτω να τα δείτε και να σταθείτε για λίγο στοχαστικοί. Παιδιά είναι. Τα παιδιά του κόσμου μας. Ζούμε στον 21ο αιώνα …. Στις μέρες μας οι κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις γίνονται ακόμη πιο σκληρές όταν παίρνουν τη μορφή πολιτισμικών διακρίσεων και στιγματίζουν παιδιά μέσα και έξω από το σχολείο σε όλο τον κόσμο.Ο προβληματισμός σχετικά με το νομοθετικό πλαίσιο του φαινομένου της παιδικής εργασίας και η ανάληψη πρωτοβουλιών, ως ενεργοί πολίτες, καταθέτοντας και υποστηρίζοντας τη δική μας «νομοθετική» πρόταση είναι σχεδόν ανήπαρκτη. Η εκπαίδευση ως αξία ζωής και η ανάπτυξη αντιστάσεων στην παραίτηση από αυτήν σε θεωρητικό επίπεδο καλά κρατεί….
Άπειρα παιδιά, οι «σταυρωμένοι» αυτού του κόσμου, καθημερινά ανηφορίζουν για τον καθημερινό τους Γολγοθά, ματώνοντας, δακρύζοντας, καρφώνοντας λόγχες στο κορμί και στη ψυχή τους, και δυστυχώς… ναι, είναι παιδιά… Πλάσματα αθώα, ανυπεράσπιστα, που κουβαλούν φορτία βαριά, θαρρείς όλα τα κρίματα της ανθρωπότητας σε έναν τρυφερό παιδικό ώμο.
Παρόλο που οι ορισμοί διαφέρουν, ως παιδική εργασία ορίζεται η δουλειά που γίνεται από παιδιά κάτω των 15 ετών (σε μερικές αναπτυσσόμενες χώρες κάτω των 14) η οποία επιβαρύνει ή βλάπτει τη σωματική, συναισθηματική, διανοητική, κοινωνική ή/και πνευματική ανάπτυξη ενός παιδιού.
Διαδραστικό βίντεο : Παιδική εργασία
Η παιδική εργασία συνιστά Ανισότητα,Ρατσισμό, Κρίση του θεσμού της οικογένειας,και Κοινωνικό αποκλεισμό, και έχει σαν αποτέλεσμα την Απουσία εκπαιδευτικού συστήματος Αδιαφορία, Οικονομική κρίση και Φτώχεια όπου εφαρμόζεται……
“Η παιδική εργασία / εκμετάλλευση αποτελεί τη μεγαλύτερη πληγή, στο σώμα της ανθρωπότητας !! Και δυστυχώς κακοφορμίζει μπροστά στα μάτια μας…
Κάθε στίχος του παρακάτω τραγουδιού, είναι γροθιά στο στομάχι, που μάλλον την αντέχουμε ως φαίνεται!! ” όπως επεσήμανε μια αξιόλογη φίλη εκπαιδευτικός …..
Πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο για να δείτε τοτραγούδι / βίντεο:
Κοινοί Θνητοί | Του Κόσμου Οι Λαοί
Χώρες στις οποίες είναι ορατή η παιδική εργασία σήμερα:
- ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ
- ΒΡΑΖΙΛΙΑ
- ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ
- ΚΟΝΓΚΟ •
- ΜΙΑΝΜΑΡ
- ΜΠΑΓΚΛΑΝΤΕΣ
- ΣΟΥΔΑΝ
- ΑΪΤΗ
- ΠΑΚΙΣΤΑΝ
- ΚΕΝΥΑ
- ΥΕΜΕΝΗ
- ΝΕΠΑΛ
- ΝΙΓΗΡΙΑ
- ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ
- ΓΕΩΡΓΙΑ
- ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ
- ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
- ΚΙΝΑ
- ΡΩΣΙΑ
- ΙΤΑΛΙΑ
- ΜΠΟΥΡΟΥΝΤΙ
- ΣΟΜΑΛΙΑ
- ΜΟΛΔΑΒΙΑ
Παιδική εργασία στον κόσμο – Οι αριθμοί της ντροπής
Οι διακρίσεις συνεχίζουν να είναι σκληρές και στιγματίζουν τα παιδιά . Ας ακούσουμε την άγρια γλώσσα των αριθμών που δε γνωρίζει από συναισθήματα, όμοια όπως η γλώσσα του κέρδους, να μετρήσουμε για μια ακόμα φορά τ’ άδικα του κόσμου μας και ν’ αντικρύσουμε την άλλη όψη του φεγγαριού, εκεί που δεν υπάρχουν γιαγιάδες ν’ αφηγούνται παραμύθια αλλά ασυνείδητοι ενήλικες που εκμεταλλεύονται παιδιά.
- Έχει υπολογιστεί ότι 158 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5-14 ετών, είναι αναγκασμένα να εργάζονται.
- Περισσότερο από ένα τρίτο των παιδιών εργάζονται.στην Αφρική
- Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας υπολογίζει ότι περισσότερο από τα δύο τρίτα του συνόλου της παιδικής εργασίας αφορούν το γεωργικό τομέα. Διαπιστώνει επίσης, ότι τα παιδιά στις αγροτικές περιοχές – κορίτσια κυρίως – αρχίζουν τη γεωργική εργασία στην ηλικία των 5-7 ετών.
- Εντούτοις, τα αγόρια εργάζονται σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα κορίτσια επειδή συμμετέχουν στην οικονομική δραστηριότητα. Εκείνα που συμμετέχουν στις οικιακές εργασίες, είναι σε συντριπτικό ποσοστό τα κορίτσια.
- Για την πληρέστερη κατανόηση της παιδικής εργασίας, εκπονήθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, την Παγκόσμια Τράπεζα και τη ΙΙΝΙΟΕΡ, ένα κοινό πρόγραμμα για τη μελέτη συγκρίσιμων στοιχείων από διάφορες χώρες σχετικών με την παιδική εργασία. Παρατηρήθηκε μια μείωση της συμμετοχής των παιδιών στην οικονομική δραστηριότητα στις περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων όπως η Βραζιλία, η Ινδία και το Μεξικό. Αλλά σε διάφορες άλλες χώρες, η τάση είναι σταθερή ή ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται έχει αυξηθεί.
Παιδιά! Σε σκληρούς χώρους δουλειάς! Πώς ζωγραφίζουνε τον άθλιο κόσμο των μεγάλων τα κοκκινισμένα από τις φούσκες του κάματου παιδικά δάχτυλα; Πώς συνταιριάζουν οι σκέψεις της ανεμελιάς και του παιχνιδιού, του γέλιου και του ραχατιού με τις εξανλητικές, απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς; Πώς στέκονται πλάι-πλάι τα δικαιώματα του ανθρώπου και οι διεθνείς οργανισμοί, οι ατσαλάκωτες κυβερνήσεις, τα ημερολόγια που γράφουν 2022 και τούτες εδώ οι φωτογραφίες; Για ποιά εκπαίδευση μιλάμε όταν τα παιδιά αντί για μολύβι και χαρτί πιάνουν το φτυάρι και το σφουγγαρόπανο;
Παιδική εργασία! Πες με κακοποίηση, θ’ ακούσω καλύτερα…
Παιδική εργασία Ιστορική εξέλιξη.
Το φαινόμενο αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά τον 19ο αιώνα. Την περίοδο αυτή οι αγρότες αποτελούσαν την πλειονότητα του πληθυσμού. Οι άνθρωποι ζούσαν υπό εξαιρετικά ασταθείς συνθήκες, εκτεθειμένοι στις διαθέσεις των μεγαλοκτηματιών.
Στις πρώτες εποχές της βιομηχανικής επανάστασης οι οικογένειες συνεχίζουν να προσλαμβάνονται ως ενιαίες μονάδες από τους βιομηχάνους, δημιουργώντας το επαχθές φαινόμενο της παιδικής βιομηχανικής εργασίας, που σύντομα δημιουργεί προβλήματα ως αντιπαραγωγική, μη-δημοφιλής και σκληρή για τα παιδιά.
Στη συνέχεια το 1920 ορίζεται η ελάχιστη ηλικία εργαζόμενων στη ναυτιλία, το 1921 στην αγροτική οικονομία, το 1932 για επαγγέλματα εκτός βιομηχανίας. Το 1973 ορίζεται ότι η ηλικία του εργαζόμενου δεν πρέπει να είναι μικρότερη από την ηλικία που απαιτείται για την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (και όχι κάτω των 15 ετών).
Από τον Οκτώβρη του 1997, στη διάσκεψη που οργανώθηκε στο Όσλο της Νορβηγίας- από το Υπουργείο εξωτερικής βοήθειας της χώρας- αποφασίστηκε η προώθηση διεθνούς σύμβασης κατά της παιδικής εργασίας μέσα στο 1998.
Η παιδική εργασία είναι επιβλαβής για την υγεία των ανηλίκων λόγω των επικίνδυνων συνθηκών, είτε εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών, των δονήσεων και των δυνατών θορύβων, είτε εξαιτίας ορισμένων φυτοφαρμάκων, χημικών ουσιών, λιπασμάτων και μικροβίων που βρίσκονται και δημιουργούνται στους χώρους εργασίας τους.
Επίσης τονίζουμε ότι τα παιδιά εργάζονται παρά την θέληση τους και τους προκαλούνται σημαντικά ψυχολογικά τραύματα. Κύριος παράγοντας τους είναι η σωματική κακοποίηση τους. Ακόμα σημαντικές απώλειες στην ζωή των ανηλίκων φέρνουν και τα διάφορα μηχανήματα, εξοπλισμοί και εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούν στην χειρωνακτική εργασία
Ο παιδικός πληθυσμός συναντάται στον εργασιακό χώρο των υποανάπτυκτων και ανεπτυγμένων χωρών, να εργάζεται μαζί με τους ενηλίκους: σε απάνθρωπες και ανθυγιεινές εργασίες. Στις φυτείες, όπου πολλές φορές εργάζονται αναγκαστικά (Σαν Σαλβαδόρ). Σε εργοστάσια ταπητουργίας όπου τα παιδιά κάθονται γονατιστά για ώρες στοιβαγμένα σε στενούς χώρους για να υφαίνουν τα «ωραιότερα» χαλιά του κόσμου (Ινδία, Πακιστάν). Σε βυρσοδεψεία, όπως στην Αίγυπτο, τα περισσότερα παιδιά εργάζονται πάνω από 8 ώρες την ημέρα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο αριθμός φθάνει τα 5,5 εκατομμύρια, ενώ στην Ελλάδα οι ανήλικα εργαζόμενοι ξεπερνούν τις 15.000.
► Μόνο στη Λατινική Αμερική υπάρχουν 48 εκατομμύρια παιδιά που εργάζονται.
► Κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο 22 χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από αιτίες που σχετίζονται με την εργασία.
► Περίπου 8,4 εκατομμύρια παιδιά είναι θύματα δουλείας και πορνείας.
► Επιπλέον περισσότερα από 100 εκατομμύρια από αυτα τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο σχολείο.
► Οι περιοχές όπου εντοπίζεται έντονα το πρόβλημα της παιδικής εργασίας είναι: Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική και Καραϊβική, Μέση Ανατολή.
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ
Η σοκολάτα είναι η πιο βελούδινη απόλαυση, αλλά την ώρα που πασαλείβει εκατομμύρια προσωπάκια, την ίδια ώρα καταδικάζει σε απελπισία τα «παιδιά του κακάο» στην Ακτή Ελεφαντοστού που εργάζονται για την παραγωγή της. Εκεί κρύβεται η πιο δυστυχισμένη πλευρά της πιο χαρούμενης βιομηχανίας του κόσμου!
Περίπου 109.000 παιδιά 7 έως 14 ετών απάγονται από τις οικογένειές τους ή αγοράζονται για 230 ευρώ για να δουλέψουν σκληρά και να υφίστανται ξυλοδαρμούς και σεξουαλική κακοποίηση στις φυτείες του κακάο, όπως καταγράφεται τραγικά στο ντοκιμαντέρ «Η σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας»
Ο βραβευμένος Δανός δημοσιογράφος Μίκι Μιστράτι ερευνά το εμπόριο παιδιών και την παράνομη παιδική εργασία στη βιομηχανία της σοκολάτας. Στο Μάλι και στη γειτονική Ακτή του Ελεφαντοστού καταφέρνει να κάνει γυρίσματα στα κρυφά: ακόμα και επτάχρονα παιδιά δουλεύουν σε σκληρή και επικίνδυνη δουλειά στις φυτείες, κόβουν το κακάο και κουβαλούν βαριά φορτία. Οι συνεντεύξεις με παιδιά που τα ελευθέρωσαν, με ακτιβιστές, δουλεμπόρους, κυβερνητικούς παράγοντες και αστυνομικούς αποκαλύπτουν μια πολύ πιο σκοτεινή όψη της σοκολάτας απ’ αυτήν που μας παρουσιάζουν οι σοκολατοβιομηχανίες.
Στο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ των δύο δανών δημοσιογράφων, των Μ. Mistrati και R. Romano, αποκαλύπτονται τα εργατικά χέρια όπου βασίζονται οι καλλιεργητές κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού (ο μεγαλύτερος παραγωγός κακάο διεθνώς). Εκεί όπου πρόσφατα ο διεθνώς αμφισβητούμενος πρόεδρος Λόραν Γκμπάγκμπο εθνικοποίησε τις τοπικές αγορές και τις εξαγωγές του κακάο με στόχο την προστασία των εσόδων από φόρους και δασμούς. Εσοδα που μοιράζονται εκτός των άλλων και στη συντήρηση των μισθοφόρων!
Οταν πριν από δύο χρόνια ο Mistrati θέλησε να φάει μια σοκολάτα, πήγε σε ένα σουπερμάρκετ και άρχισε να ψάχνει: «Παρατήρησα ότι από τις επτά διαφορετικές σοκολάτες που είχα στα χέρια μου, μόνον μία ακολουθούσε τις αρχές του fair trade. Αναρωτήθηκα τι να συμβαίνει με τις υπόλοιπες», περιγράφει στην «Κ.Ε».
Απλώς, οι υπόλοιπες προμηθεύονταν την πρώτη ύλη από την Ακτή Ελεφαντοστού όπου βρίσκεται σε εξέλιξη το πλέον απροκάλυπτο δουλεμπόριο παιδιών 7 έως 14 ετών. Γι’ αυτά τα παιδιά σοκολάτα σημαίνει αρπαγή από τις οικογένειές τους, σκληρή δουλειά, ξύλο, σεξουαλική κακοποίηση και επικίνδυνες χαντζάρες. Αυτή είναι η πραγματικότητα που χρηματοδοτεί η πανίσχυρη βιομηχανία που γλυκαίνει τις αισθήσεις…
Γνωστές σοκολατοβιομηχανίες υπέγραψαν το 2001 το Πρωτόκολλο του Κακάο με τη δέσμευση να εξαλειφθεί πλήρως η παιδική εργασία στο κακάο έως το 2008. Όμως, κάποια χρόνια μετά, σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ βλέπουμε παιδιά θύματα δουλεμπορίου να δουλεύουν στην παραγωγή του κακάο. Μήπως η αγαπημένη σας σοκολάτα έχει πικρή γεύση;
Και τι έχει συμβεί άραγε έως τώρα στα χρόνια που πέρασαν και εν καιρό πανδημίας;
Φύλλο εργασίας για την Παιδική εργασία
Η παιδικότητα που συνθλίβεται από το βάρος της δουλειάς
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να δείτε το άρθρο
Αλλά και στη χώρα μας τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα!!Δεκάδες χιλιάδες παιδιά εργάζονται παράνομα στην Ελλάδα, σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες και με χαμηλά μεροκάματα, χωρίς να είναι πουθενά καταγεγραμμένα, σημειώνει ο βοηθός συνήγορος για τα δικαιώματα του Παιδιού. Ενδεικτικό είναι ότι μόνο μέσα σε μιά χρονιά, 70.000 παιδιά σταμάτησαν το σχολείο.
Τα περισσότερα παιδιά εργάζονται σε καφενεία, καφετέριες, καταστήματα, κάνουν αγροτικές εργασίες και στα νησιά απασχολούνται στον τουρισμό, κοντά σε ενήλικες, με χαμηλά μεροκάματα και σε συνθήκες εξαιρετικής πίεσης, χωρίς να καταγράφονται πουθενά. Όσα παιδιά εργάζονται στο δρόμο ή επαιτούν είναι κυρίως ημεδαποί Ρομά, αλλοδαποί ή μετακινούμενοι Βαλκάνιοι, πληθυσμοί ιδιαίτερα ευάλωτοι, πάρα πολύ αδύναμοι οικονομικά.
Για πολλούς από μας, η σκέψη και μόνο ότι παιδιά μεγαλώνουν κάτω από πανάθλιες, απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς φροντίδα, χωρίς αγάπη, χωρίς γονείς, χωρίς όλα αυτά που η ανθρωπότητα οφείλει να προσφέρει σε ένα παιδί, η σκέψη αυτή λοιπόν μας τσακίζει, θαρρείς κι εμείς οι ίδιοι τα εγκαταλείψαμε.
Για κάποιους άλλους όμως τα παιδιά αυτά αποτελούν πηγή πλουτισμού και αισχροκέρδιας. Τα στοιχεία ανηλίκων – εργαζομένων στην Ελλάδα είναι αποκαρδιωτικά.
«Σχολάω από το σχολείο, πηγαίνω στο σουβλατζίδικο και μένω μέχρι το βράδυ. Βασανίζομαι αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα».
«Πηγαίνω έκτη δημοτικού, δουλεύω σε καφετέρια. Κάποιοι ήρθαν ένα βράδυ για έλεγχο και οι μεγάλοι μου είπαν να κρυφτώ».
Περιγραφές ανηλίκων που αναγκάζονται να εργάζονται με χαμηλά μεροκάματα, πέντε – δέκα ευρώ, σε συνθήκες εξαιρετικής πίεσης. Ιστορίες ανηλίκων που μετέφερε ο βοηθός συνήγορος για τα δικαιώματα του Παιδιού.
Πρόκειται για παιδιά – εργαζόμενους που δεν είναι καταγεγραμμένα από την πολιτεία. Τα παιδιά που εργάζονται στην Ελλάδα είναι «αόρατα», δηλώνει η επικεφαλής του Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού. «Έχουν εξαφανιστεί σε ένα περιβάλλον που έχει άλλες προτεραιότητες» τονίζει.
Στην Ελλάδα, με βάση εκτιμήσεις και όχι τα πραγματικά στοιχεία, καθώς δεν υπάρχουν, είναι δεκάδες χιλιάδες τα παιδιά που εργάζονται παράνομα, αριθμός που ξεπερνά τις 100.000. Ο ίδιος χαρακτηρίζει ανησυχητικό το γεγονός της μείωσης της αδειοδοτημένης εργασίας ανηλίκων.Ιδιαίτερα σημαντική είναι η διαρροή μαθητών από τα Επαγγελματικά Λύκεια, μετά την ηλικία των 15 ετών, οπότε δεν είναι υποχρεωτική η εκπαίδευση. Όπως μεταφέρουν οι καθηγητές, τα παιδιά δεν «βλέπουν» μέλλον μέσα από το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να τα συγκρατήσουν στα θρανία.
Τα περισσότερα παιδιά εργάζονται σε καφενεία, καφετέριες, καταστήματα, κάνουν αγροτικές εργασίες, στα νησιά απασχολούνται στον τουρισμό, κοντά σε ενήλικες.Όσα παιδιά κάνουν απολύτως απαγορευμένες μορφές εργασίας, δηλαδή εργάζονται στο δρόμο, π.χ. πουλώντας αντικείμενα, κάνοντας επαιτεία, είναι κυρίως ημεδαποί Ρομά, αλλοδαποί ή μετακινούμενοι Βαλκάνιοι, πληθυσμοί ιδιαίτερα ευάλωτοι, πάρα πολύ αδύναμοι οικονομικά.
Καταγεγραμμένα με ονοματεπώνυμο, υπάρχουν περίπου εννιακόσια παιδιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που εργάζονται στο δρόμο .οΙ ΕΙΔΙΚΟΊ με πολύ μεγάλη έμφαση ζητούν «να μη δίνουμε χρήματα στα παιδιά αυτά. Ποτέ! Πρόκειται για συντήρηση του φαινομένου».
Το Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού,όφειλε να υπάρχει και να συλλέγει τα στοιχεία για την παιδική εργασία που δεν συγκεντρώνει ούτε το υπουργείο Εργασίας, ούτε κανείς!!!
Εργαστήριο : Δικαιώματα του παιδιού και παιδική εργασία
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: «ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΙΑ: ΦΤΩΧΕΙΑ»
Κλικ στην εικόνα για το υλικό
“Εργασία” του Εντουάρντο Γκαλεάνο
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, από την Ουρουγουάη, είναι ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους λατινοαμερικάνους συγγραφείς. Κατά καιρούς έχει υπάρξει δημοσιογράφος και ποιητής, αφηγητής και ιστορικός και μας υπενθυμίζει ότι μια μικρή ιστορία έχει να πει μερικές φορές τόσα όσα μια μεγάλη ανάλυση. ασ την ακούσουμε…
“Ο Μοχάμεντ Ασράφ δεν πηγαίνει σχολείο. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι την ανατολή της σελήνης, κόβει, ξεχωρίζει, μοντάρει και ράβει μπάλες ποδοσφαίρου που φεύγουν από το χωριό του Ουμαρκότ στο Πακιστάν και κυλούν προς τα γήπεδα όλου του κόσμου. Ο Μοχάμεντ είναι έντεκα χρονών. Κάνει αυτή τη δουλειά από όταν ήταν πέντε. Αν ήξερε να διαβάζει, κι αν ήξερε να διαβάζει αγγλικά, θα καταλάβαινε αυτό που είναι γραμμένο στις ετικέτες που κολλάει πάνω σε κάθε έργο του: Αυτή η μπάλα δεν είναι προϊόν παιδικής εργασίας.”
Το κείμενο είναι απόσπασμα από το τελευταίο του έργο που μεταφράστηκε στα Γαλλικά, με τίτλο «Les Voix du Temp’s», Lux, Montreal, 2011.
Διαβάστε το παρακάτω κείμενο της εκπαιδευτικού από την Κάλυμνο Νίνας Γεωργιάδου κι αφήστε χώρο στη ψυχή για τα σταυρωμένα παιδιά αυτού του απάνθρωπου και τόσο άδικου κόσμου μας…
Κουβαλάνε, κάθε μέρα, ένα σταυρό. Ανεβαίνουν, κάθε μέρα, ένα Γολγοθά.
Κάθε βδομάδα, μια βδομάδα των παθών στην, έτσι κι αλλιώς, μικρή ζωή τους κι όλη τους η ζωή μια ακούσια, σκληρή σαρακοστή.
Κανένας υμνωδός δεν στιχούργησε γι αυτά και καμιά γονυκλισία δεν τα προσκύνησε. Η μάνα τους δεν έχει καν το κουράγιο να τους πει , έστω και δίχως μέλος, το «ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνο» γιατί έχει αφυδατωμένο πρόσωπο, στραγγισμένα στήθια και σπασμένη φωνή.
Δεν έχει την αναγεννησιακή, τροφαντή φρεσκάδα για να εικονογραφηθεί ως Παναγία και η αποστεωμένη βυζαντινή εικονογράφηση απορρίπτει τη σκοτεινή της απελπισία.
Τα παιδιά της δεν θα γίνουν ποτέ ο Χριστός κανενός. Είναι πολύ μαυριδερά για τις καθιερωμένες αγιακές προτιμήσεις. Το Χριστό σου τον προτιμάς ξανθό και γαλανομάτη κι ας θεωρείται Μεσανατολίτης. Δεν έχουν καν το ήρεμο βλέμμα της άφεσης. Τα μάτια τους, όταν δεν κοιτάνε ισοβίως το χώμα, στάζουν φόβο ή παραίτηση. Σπανίως οργή.
Η οργή είναι η παραμονή της επανάστασης. Γι αυτά δεν υπάρχει επανάσταση γιατί δεν υπάρχει ελπίδα και τη νύχτα κοιμούνται λίγο, εξοντωμένο και ανονείρευτο ύπνο.
Δεν ευκαιρούν να κάνουν όνειρα για επανάσταση.
Ούτε λόγος βέβαια για ανάσταση.
Η παιδική τους ηλικία κύλησε δίχως αναστάσιμα παραμύθια.
Κύλησε, δίχως καν, να την υποψιαστούν.
Στις προκλήσεις των καιρών η θετική απάντηση που έχουμε να αντιτάξουμε είναι η συνηδητοποίηση πως κανένα παιδί στον κόσμο δεν πρέπει να μένει χωρίς παιδεία. Καθώς στις νεαρές ηλικίες συγκροτείται η ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητα, είναι σημαντικό το περιβάλλον που δημιουργούμε για τα παιδιά μας να τους προσφέρει ελευθερία γνώμης, κριτική ματιά και υπεύθυνη στάση. Η πολιτεία πρέπει να βρίσκεται κοντά τους, να τους καθοδηγήσει μέσω ειδικών. Είναι ζήτημα ορθής συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά, σεβασμού των δικαιωμάτων τους και των διεθνών συμβάσεων που τα προστατεύουν» υπογραμμίζει ο βοηθός Συνήγορος για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Το παιδί-πολίτης, ένα υπό διαμόρφωση μέλος της δημοκρατικής κοινωνίας, δικαιούται να έχει ισότιμη πρόσβαση στις κοινωνικές διεργασίες, να συμμετέχει και να παίζει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της ζωής και του μέλλοντός του. Έχουμε υποχρέωση να φροντίσουμε και να υποστηρίξουμε ιδιαίτερα τα παιδιά που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες, όπως τα παιδιά σε κατάσταση φτώχειας, τα παιδιά που εγκαταλείπουν πρώιμα το σχολείο, τα έγκλειστα παιδιά σε ιδρύματα, φυλακές ανηλίκων και κέντρα κράτησης, τα παιδιά με αναπηρίες, τα παιδιά Ρομά, τα παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες, καθώς και όλες τις άλλες ομάδες που κινδυνεύουν με αποκλεισμό.
Το κάθε σχολείο πρέπει να γίνει ένας αέναος “Φάρος αγάπης και υποστήριξης!!!” Αξίζει να μετατρέψουμε τις σκέψεις μας σε πράξη και να σχεδιάσουμε παρεμβάσεις που θα φέρουν αλλαγές στο λόγο, τις συνειδήσεις και τις καθημερινές κοινωνικο-πολιτισμικές πρακτικές μας. Μην ξεχνάμε ότι η διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι μια συνεχής διαδικασία και υπόθεση όλων μας!
Πηγές: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία, Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων– Μακεδονία
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons Αναφορά δημιουργού4.0.
