kantonopou’s blog

Ο λόγος του Θεού δεν αποτελεί μία απροσγείωτη και αφ’ υψηλού θεωρία, την οποία ο άνθρωπος που κινείται στο πνυκτικό και ταραχώδες “εδώ και τώρα”, αδυνατεί να κατανοήσει. Ούτε είναι μια απομακρυσμένη φωνή, που έρχεται από τον απυρόβλητο χώρο του Ουρανού και επιβάλλεται στην ανήσυχη και ανίσχυρη ύπαρξή μας. Είναι λόγος – δύναμη ζωής, που ανατρέπει την φθοροποιό δράση της πολυποίκηλης αστοχίας και “χτίζει” μέσα μας τον όμορφο, δημιουργικό και ευλογημένο κόσμο της ελπίδος και της ελευθερίας του Χριστού.

Είναι πνευματική δύναμη, που λειτουργεί θεραπευτικά, αναγεννητικά και διασωστικά στον άνθρωπο και ευρύτερα στην κοινωνία. Τον προσγειώνει στην λυτρωτική ανάγκη της κάθε στιγμής και με τον φωτισμό της Χάριτος του Θεού μεταβάλλει το άγονο και πετρώδες της ύπαρξης σε εύφορο λιβάδι, που το τρέφει και το λιπαίνει αδιάκοπα η αγάπη του Θεού Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Στο Ευαγγέλιο του Σπορέα ακτινογραφείται με θαυμαστή τελειότητα και ψυχογραφείται με δυνατή ελπίδα η απάντηση του ταλαίπωρου ανθρώπου στην πρόκληση της Αγάπης.

Υποδεικνύεται το “λάθος” της επιλογής ή το αντίστοιχο κέρδος της προτίμησης και αφήνεται το προνόμιο της ελεύθερης επιλογής με το αντίστοιχο πάντα τίμημα. Όλα λειτουργούν στην δυναμική της σωτηρίας του ανθρώπου. Αυτή δεν είναι και η αγωνία, αλλά και ο αγώνας της Εκκλησίας, στην αλήθεια των οποίων δομεί την όλη της διακονία και προσφορά. Σ’ αυτό τον ισχυρό “ακρογωνιαίο” ποιμαντικό “λίθο” δεν εκδαπανάται για να τραφεί, να ζήσει και να αναστηθεί ο κόσμος;

Ανάλογα πάντοτε με την απόκριση του ανθρώπου στην κραυγή αγωνίας του Θεού το ιερό Ευγγέλιο μας προσφέρει τέσσαρες κατηγορίες: τους άπιστους, τους ολιγόπιστους, τους κλυδωνιζόμενους και εκείνους οι οποίοι “εν υπομονή” καρποφορούν.

Εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με τους κλυδωνιζόμενους. Οι οποίοι, όπως το πλεούμενο, ταλαιπωρούνται στον άγριο κυματισμό της ζωής και συχνά υψώνουν τα χέρια σε στάση βοήθειας.

Δεν είναι δύσκολο μέσα στο πλήθος των “Χριστιανών” να ξεχωρίσουμε σήμερα αυτή την κατηγορία των ανθρώπων. Τα αποτυπώματα της Χριστιανικής τους ταυτότητας εύκολα χαράσσονται στον ευαίσθητο κοινωνικό μας χάρτη και δείχνουν την θερμαντικότητα της πίστης? την αρτιότητα της πνευματικής τους αγωνίας την πιστότητα και ολοκλήρωση της ομολογίας τους στην αγάπη και την ελπίδα του ζώντος Χριστού με την καθημερινή τους παρουσία και ζωή.

Οι “κλυδωνιζόμενοι” είναι οι τολμηροί ακροβάτες στην άγρια καθημερινότητα. Οι διαπλέοντες τον άστατο ωκεανό της ζωής, οι οποίοι όμως εύκολα ή ξαφνικά απότομα ή εκρηκτικά, ενώ ξεκινούν τον αγώνα, τρομάζουν το ύψος του φοβούνται το αποτέλεσμα, όπως το καταγράφει ο αδύνατος δείκτης της καρδιάς τους εύκολα “παραδίδουν τα όπλα”, συμβιβάζονται μ’ εκείνα που νομίζουν ότι χάνουν, οπισθοχωρούν με αγωνία και αρχίζουν αντίθετο ή εχθρικό από την εντολή του Θεού αγώνα.

Επιμένουν να υποστηρίζουν με πείσμα την χριστιανική τους ιδιότητα. Ο λόγος τους απόλυτος επίμονος σταθερός και συχνά πειστικός επικεντρώνεται στην με πάθος διαβεβαίωση της αλήθειας της χριστιανικής τους ζωής. Σε στιγμές δε ομολογιακής αντοχής υποστηρίζουν με δύναμη αυτό τους το πιστεύω. Για το οποίο, λένε, μπορούν να οδηγηθούν στο μαρτύριο.

Μέχρις εκεί όμως. Γιατί η πίστη τους δεν έχει γαλβανισθεί στην ιερότητα, την σφοδρότητα και το πύρωμα της ταπείνωσης και της μετάνοιας. Δεν είναι απόσταγμα ζωής και ζωντανή εμπειρία θυσιαστικής πνευματικής ευθύνης. Είναι πίστη άγονη, άρριζη και αδύναμη. Που κυοφορείται, υπάρχει και διασώζεται στα στενά και φτηνά τα χώματα της λογικής. Γι’ αυτό έχει εύκολη μεταλλακτική ικανότητα. Ξεθωριάζει και ευτελίζεται στα απλά και δύσκολα. Αποδυναμώνεται και συμβιβάζεται με την καθημερινότητα και τις άγριες εντολές της.

Υποστηρίζει την αλήθεια του Χριστού αγωνίζεται για την ελευθερία του προσώπου, όμως δεν αντέχει να απομακρυνθεί από το ψεύδος και την υποκρισία του κόσμου. Στις μέριμνες, τις αγωνίες και τις περιπέτειες της ζωής αντέχει, τολμά και προτιμά να υπηρετεί το εύκολο φρόνημα της εγκόσμιας αγωνίας να παλεύει στον ανθρώπινο στίβο για την διαφύλαξη των ανθρώπινων στόχων, που θα διασφαλίσουν την γαλήνη, την ηρεμία και το όποιο κέρδος αυτής της ζωής.

Η προειδοποίηση του Κυρίου “ου πας ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ’ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου, του εν Ουρανοίς” (Ματθ. 7,21) δεν δικαιώνει την άτολμη και άστοχη προσωπική του αγωνία. Ο λόγος της πίστης του δεν περνά από το ιερό κόσκινο της αλήθειας της Εκκλησίας, ώστε να γίνει καθαρή πράξη ζωής, αλλά παραμένει εξωτερικό λεκτικό σχήμα. Δεν την χαρακτηρίζει το ποιοτικό βάθος. Είναι πνευματικά αβαρής, γι’ αυτό άρριζη και άγονη. Όπως επισημαίνει ο άγιος Διάδοχος ο Φωτικής «πίστη άεργη και έργο άπιστο με τον ίδιο τρόπο θα αποδοκιμασθούν».

Ο σταθερά κλυδωνιζόμενος άνθρωπος είναι ένα καρυδότσουφλο στον ανταριασμένο ωκεανό της ζωής. Δεν παραμένει γενναίος και ανυποχώρητος σε αρχές και αξίες που δημιουργούν συνθήκες ελπίδος και δημιουργικής ελευθερίας.

Γνώρισμα της ασταθούς προσωπικότητός του το ευμετάβολο, το ασταθές και το επικίνδυνο. Όση αγαθή διάθεση και αν έχει η αστάθειά του, ιδιαίτερα στο ζωτικό και σωτήριο θέμα της πίστης, γίνεται οδοστρωτήρας καταστροφής, εκρηκτικού συμβιβασμού και αποτυχίας.

Ένα τέτοιο πρόσωπο διαρκώς αφαιρεί από την ύπαρξή του τα αποτυπώματα της ελπίδος, που χαράχθηκαν με την χριστιανική του ταυτότητα και παραμένουν ενεργά σε κείνους που βιώνουν με ταπείνωση, υπομονή, αντοχή, αγάπη και υπακοή τον λόγο της πίστης, στην αλήθεια του Θεού.

Ο Ιερός Χρυσόστομος, μάρτυς σταθερός της αλήθειας του Θεού, υποστηρίζει: “Η πίστη είναι μεγάλο πράγμα και σωτήριο και χωρίς αυτή δεν είναι ποτέ δυνατόν να σωθεί κανείς. Δεν φθάνει όμως μόνη της για να πετύχει τη σωτηρία χρειάζεται και ορθός τρόπος ζωής”.

Ο σταθερός Χριστιανός, που δεν τρεκλίζει στα πνευματικά δύσκολα και δεν συμβιβάζεται με την ά-Χριστη καθημερινότητα είναι ο αληθινός άνθρωπος.

Είναι ο αυθεντικός και “πιστός” μάρτυρας του λόγου του Θεού, που διαθέτει ασυμβίβαστο εσωτερικό φρόνημα, άγρυπνη πνευματικά συνείδηση  καθαρή πίστη.

Μία πίστη, ισχυρή δύναμη, που δεν παραμένει απλός λόγος, δηλαδή νοητικό σχήμα ή ατελής θεωρητική ακροβασία ή τυπική ανθρώπινη σκέψη.

Είναι υπαρξιακό άνθισμα γνήσια λυτρωτική υπαρξιακή έκφραση ψυχοσωματική παλμική κίνηση, που εκφράζει ολόκληρο τον άνθρωπο και τον συντροφεύει διαρκώς, δίχως εσωτερικούς τρικυμισμούς επικίνδυνες αμφιβολίες και άγονες συναισθηματικές φορτήσεις, στην δύσκολη καθημερινή του περιπέτεια.

Ο αληθινός, τίμιος και υπεύθυνος Χριστιανός δεν ζει μέσα στον ογκόλιθο των συμβιβασμών, ούτε κινείται στο χέρσο χώμα των εύκολων, πνευματικά προδωτικών, μεταπτώσεων. Είναι ακλόνητος βράχος στην πίστη του και δεν έχει καμία σχέση με εσωτερικούς κλυδωνισμούς ή αδιέξοδες πνευματικές ανησυχίες. Είναι “εδραίος και αμετακίνητος” στο ιερό χαράκωμα της εν Χριστώ ελπίδος, έστω και αν αυτό σημαίνει αγώνα, δάκρυα, αγωνία, λαχτάρα, γονάτισμα, πάθος, Ανάσταση.

Ο σεμνός κοινωνικός αναστυλωτής και γνήσιος πνευματικός χειραγωγός άγιος Βασίλειος θα μιλήσει για τον αληθινό Χριστιανό, που διαρκώς οικοδομεί και ακατάπαυστα διδάσκει με τον λόγο και την ζωή του: Οι Χριστιανοί είναι «ναοί του Θεού άγιοι, καθαροί και πληρωμένοι με τα απαραίτητα για την λατρεία του Θεού. Διαθέττουν μόρφωση, που είναι απαραίτητη για την εικόνα του Θεού, σύμφωνα με το μέτρο που χαρίσθηκε στους ανθρώπους.

Σαν το αλάτι στη γη, ώστε με αυτούς που επικοινωνούν να ανανεώνονται πνευματικά και να κερδίζουν την αφθαρσία… «Ποιό;», ερωτά ο άγιος του Θεού, «το γνώρισμα του Χριστιανού;… Το να είναι πληρωμένος δικαιοσύνης σε κάθε του πράξη… Το να αγαπά ο ένας τον άλλον, όπως και ο Χριστός μας αγάπησε… Το να αισθάνεται διαρκώς δίπλα του τον Κύριον… το να είναι καθημερινά σε εγρήγορση και ετοιμότητα…!»Ο δε άγιος Ιωάννης ο συγγραφέας της Κλίμακας θα επισημάνει, πως «ο Χριστιανός είναι μιμητής του Χριστού κατά δύναμη ανθρώπινη, με λόγια και με έργα και γνώση πιστεύοντας ορθά και αμείωτα στην Αγ. Τριάδα».

Ένας τέτοιος Χριστιανός διαρκώς λιτανεύει, προβάλλει και διακονεί το πάντιμο όνομα του Χριστού. Είναι πρότυπο και δείχτης Χριστιανικής μαρτυρίας. Γι’ αυτό, είναι ανάγκη, «να φυλάξουμε το μεγάλο και πρώτο φάρμακο της σωτηρίας μας, την καλή κληρονομία της πίστεως» υποστηρίζει ο άγιος Μάξιμος.

Πρωτοπρεσβύτερος ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΖΑΜΠΕΛΗΣ