kantonopou’s blog

ΓΙΑΤΙ ΑΝΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΝΤΗΛΙ;

« Τὸ φῶς τῆς κανδήλας μᾶς θυμίζει τὸ φῶς μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς καταυγάζει τὶς ψυχές μας . Τὸ καντήλι μᾶς θυμίζει:

 α) Ὅτι ἡ ζωὴ μᾶς πρέπει νὰ εἶναι φωτεινὴ σὰν τῶν Ἁγίων, δήλ. τῶν ἀνθρώπων ποὺ ὁ Ἄπ. Παῦλος τοὺς ὀνομάζει “ τέκνα φωτὸς ”.

 β) Ὅπως τὸ καντήλι δὲν ἀνάβει χωρὶς τὰ δικά μας χέρια, ἔτσι καὶ τὸ ἐσωτερικὸ καντήλι τῆς καρδιᾶς μας δὲν ἀνάβει χωρὶς τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Οἱ κόποι τῶν ἀρετῶν μᾶς εἶναι ἡ καύσιμη ὕλη ( τὸ φυτίλι καὶ τὸ λάδι ) ποὺ γιὰ νὰ ἀνάψουν καὶ νὰ φωτίσουν χρειάζονται τὸ “ πῦρ ” τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

γ) Ἀνάβουμε τὸ καντήλι γιὰ νὰ μᾶς δείξει ὅτι στὴ ζωὴ μᾶς πρέπει νὰ εἴμαστε ἄνθρωποι αὐτοθυσίας. Ὅπως δήλ. μὲ τὸ λάδι καίγεται στὸ καντήλι τὸ φυτίλι , ἔτσι καὶ τὸ δικό μας θέλημα νὰ καίγεται μὲ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ ὑποτάσσεται πάντοτε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ποίηση

Στο σπίτι πάντα άναβε η μάνα μου καντήλι

και πρώτα -πρώτα άλλαζε το χθεσινό φυτίλι

ύστερα εκκαθάριζε τα λάδια στο ποτήρι

κι απ΄ το καλό του φαγητού έβαζε λαδωτήρι

Τέλος το ακούμπαγε αφού το ΄χε ανάψει

μέσα σε πιάτο με νερό κι όχι να μην μας κάψει

αλλά σαν έλθουν οι ψυχές, μου έλεγε, το βράδυ

με το νερό δεν καίγονται σαν πίνουνε το λάδι.

Είναι  ψυχές, μου έλεγε, προγονικές που κάνουν

γλέντια, γιορτές, συνάθροιση, όπως προτού πεθάνουν!“

Ποίημα : Πάν Καρτσωνάκης”

ΚΥΡΙΕ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ, ΕΚΦΡΑΣΤΗ ΚΑΙ ΕΝΣΑΡΚΕ ΛΟΓΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΖΩΝΤΟΣ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΞΙΟ ΚΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΔΟΥΛΟ ΣΟΥ.   

Πηγή:http://ixnilatis-fpaoa.blogspot.com/2009/09/o.html