ΑΒΑΤΟΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Φεβρουαρίου, 2009
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την κατάργηση του άβατου του Αγ. Όρους και για την χειροτονία των γυναικών.
Οι φεμινίστριες ζητούν την κατάργηση του άβατου του Αγ. Όρους γιατί θεωρούν ότι θίγεται το ατομικό δικαίωμα τους να μπορούν να επισκεφθούν και πιθανώς να εγκαταβιώσουν και στο Αγ. Όρος.
Λησμονούν όμως ότι και οι μοναχοί (όπως και οι μοναχές) έχουν το ατομικό δικαίωμα να μονάζουν σε ένα τόπο που οι ίδιοι τον διάλεξαν, οι ίδιοι τον δημιούργησαν και οι ίδιοι τον θέλησαν άβατο. Και ακόμη όσοι βοήθησαν να δημιουργηθεί το Αγ. Όρος, ορθόδοξοι αυτοκράτορες και ηγεμόνες, Έλληνες και μη Έλληνες, και Οικουμενικοί Πατριάρχες, έτσι το ήθελαν και έτσι με χρυσόβουλα και σιγγίλια το κατοχύρωσαν. Ακόμη ότι και η έφορος του Αγ. Όρους , η Κυρία Θεοτόκος, με σημεία και θαύματα έδειξε την θέληση της το Άγ. Όρος να παραμείνει άβατο.
Κάποτε ρώτησαν έναν Αγιορείτη Γέροντα, γιατί οι Μοναχοί θέλουν το άβατο, κι αυτός έδωσε μια παράδοξη απάντηση ??Γιατί αγαπούν τις γυναίκες??. Πράγματι , οι Μοναχοί θέλουν να αγαπούν όλους τους ανθρώπους, και τους άνδρες και τις γυναίκες, με μια αγάπη που δεν θα είναι σαρκική ή φίλαυτη. Δηλαδή, να αγαπούν πνευματικά, όπως αγαπούσε ο Χριστός.
Για να αποκτήσουν όμως οι Μοναχοί αυτή την Χριστομίμητο αγάπη, πρέπει να ασκηθούν σε περιβάλλον που δεν θα υπάρχουν οι πειρασμοί και οι προκλήσεις του άλλου φύλου. Οι Μοναχοί είναι ρεαλιστές. Δεν παραγνωρίζουν την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης. Κατά τον λόγο του Κυρίου «πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν, ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού».
Όταν οι μοναχοί μετά από πολυχρόνιο αγώνα και άσκηση αποκτήσουν την απάθεια, μπορούν να αγαπούν απαθώς. Αυτή την απαθή, μη εμπαθή, αγάπη έχουν ανάγκη σε κάθε εποχή και σήμερα άνδρες και γυναίκες. Οι έχοντες αυτή την αγάπη μοναχοί προσεύχονται για τους συνανθρώπους και οι προσευχές γίνονται δεκτές από τον Θεό.
Αν οι φεμινίστριες είχαν πνευματικά και χριστιανικά κριτήρια και δεν ενεφορούντο από μία υλιστική και αθεϊστική ιδεολογία, όχι μόνο δεν θα ήθελαν την κατάργηση του αβάτου αλλά και θα παρακαλούσαν για την καθιέρωση του, αν δεν υπήρχε.
Τίθεται λοιπόν ένα σοβαρό ηθικό και νομικό ζήτημα. Μέχρι ποίου σημείου το ατομικό δικαίωμα κάποιου μπορεί να ασκείται εις βάρος του ατομικού δικαιώματος άλλου ή άλλων προσώπων;
Μετά χαράς πληροφορήθηκα ότι το 95% των γυναικών δεν θέλουν την κατάργηση του αβάτου. Οι ευσεβείς μάλιστα, πιστές και ταπεινές γυναίκες χαίρονται για το άβατο, γιατί γνωρίζουν τι σημασία έχει για όλη την Εκκλησία και τον κόσμο να υπάρχουν μοναχοί προσευχόμενοι απερίσπαστα και αγιαζόμενοι. Αυτοί οι μοναχοί στηρίζουν με τις προσευχές τους τις χριστιανικές οικογένειες.
Όσον αφορά το θέμα της χειροτονίας των γυναικών το κίνητρο των φεμινιστριών είναι το ίδιο: η έπαρσις. Να θέσουν το θέλημα τους και την ιδεολογία τους υπεράνω της παραδόσεως της Εκκλησίας, υπεράνω των ιερών κανόνων και των αγίων.
Στην αντίληψη τους η Εκκλησία είναι ένας ανθρώπινος θρησκευτικός οργανισμός που μπορεί κάθε φορά να μεταβάλλεται ανάλογα με τις επικρατούσες ιδεολογίες. Αυτή η τάση συνιστά την εκκοσμίκευση.
Αν η Εκκλησία ακολουθούσε και υιοθετούσε την εκκοσμίκευση δηλαδή δεχόταν την αλλοίωση της από τους συρμούς κάθε εποχής, δεν θα ήταν η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, αλλά η εκκλησία του κ. Τάδε ή της κ. Τάδε.
Η Εκκλησία αντέχει 2000 χρόνια τώρα, συχνά πολεμούμενη από πολλές πλευρές. Η αντοχή και η συνέχεια της οφείλεται στο αμετάβλητο της ταυτότητας της μέσα στους αιώνες. Αυτήν την αμετάβλητη ταυτότητα της αποτελεί η Ιερά Παράδοση, την οποία συντηρεί η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Όσοι με ταπείνωση δέχονται και υποτάσσονται στην Ιερά Παράδοση, είναι άξια μέλη της Εκκλησίας. Όσοι από υπερηφάνεια την αρνούνται ή θέλουν ανθρωποκεντρικά να αλλοιώσουν τον θεανθρω-ποκεντρικό χαρακτήρα της εξέρχονται του σώματος της Εκκλησίας.
Η χειροτονία των γυναικών αλλοιώνει την αποστολική παράδοση, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στοιχείο της ταυτότητας της. Οι διακόνισσες δεν ήταν ιερείς ή επίσκοποι. Είχαν μόνο το διακόνημα να βοηθούν στο βάπτισμα των γυναικών, όπου για λόγους σεμνότητας δεν βοηθούσαν οι άνδρες ιερείς. Δεν θα κάνουμε το λάθος των ετεροδόξων, να αλλάξουμε την αγία μας αποστολική παράδοση με την του αλάθητου ανθρώπου, του Πάπα ή του κάθε προτεστάντη που «αλάθητα» και ατομικιστικά ερμηνεύει την Αγ. Γραφή.
Ας προσέξουν οι κυρίες φεμινίστριες τι γράφει η Ρωσίδα Τατιάνα Γκορίσεβα, αναφερομένη στην αθεϊστική αγωγή που έλαβε στην Σοβιετική Ένωση: «τότε ήρθε Εκείνη. Εκείνη που σώζει τους ψυχορραγούντας. Χάρις σ?Εκείνη μπόρεσα να βρω τον εαυτό μου βρίσκοντας το Θεό. Ο Πνευματικός δεσμός με την Παναγία με βοήθησε να ανακαλύψω και να φανερώσω μέσα μου καθαρά και απόλυτα την γυναίκα? Το θήλυ που δαιμονοποιείται από τις ειδωλολατρικές θρησκείες και από τον θλιβερό και σύγχρονο παγανισμό εξαγιάζεται στην Παναγία δια του Αγίου Πνεύματος, σε τέτοιο σημείο ώστε να μπορέσει να δεχθεί τον Λόγο στο ίδιο της το σώμα και να γίνει αληθινά δοχείο του Πνεύματος»
Απαντώντας δε, όταν άκουσε για πρώτη φορά από δημοσιογράφους την ερώτηση ΄΄Γιατί δε θέλετε να γίνετε ιερέας;΄΄ είπε :
«Πρέπει να σας πω, πως για μια Ορθόδοξη Ρωσίδα αυτή η ερώτηση φαίνεται παράλογη.
Οφείλω να βρω την απάντηση.
Αυτή την απάντηση τη βρίσκω στα λόγια του Κυρίου: (Όστις θέλει πρώτος είναι, έστω ημών διάκονος). Στην Εκκλησία μας δεν υπάρχει το πρόβλημα της επίγειας ανισότητας η ισότητας. Οι νόμοι είναι τελείως διαφορετικοί.
Είναι ουρανός που κατεβαίνει πάνω στη γη. Οι γυναίκες μας τιμούν τους ιερείς, αλλά καταλαβαίνουν την υπευθυνότητα, που ο καθένας από αυτούς έχει μπροστά στο Θεό και τους ανθρώπους. Οι γυναίκες γνωρίζουν ότι ο σταυρός ενός ιερέα είναι πιο βαρύς από το σταυρό μιας λαϊκής και ότι η απλή και ασήμαντη ζωή οδηγεί πιο εύκολα στη σωτηρία»
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.