Γράφει η Αικατερίνη Βελεσιώτου, μουσικός

Αφού ασχοληθήκαμε με  το ψηλά και το χαμηλά  , τον << Πάνω >> και τον << Κάτω>> όπως λέει η ενότητα στο βιβλίο, διακρίναμε ψηλούς και χαμηλούς ήχους στο φυσικό και τεχνητό περιβάλλον.. Χαρήκαμε με ολιγόλεπτα  βιντεάκια  με τη βοήθεια των οποίων μπορέσαμε να διακρίνουμε το τονικό ύψος στη φωνή και στα μουσικά όργανα .Το επόμενο βήμα ήταν να γνωρίσουμε την όπερα , με απλό και κατανοητό για την ηλικία τρόπο. Κάτι καταφέραμε νομίζω! Δε συμφωνείτε ;

Γράφει η Βελεσιώτου Αικατερίνη μουσικός

Γιατί άραγε μπορεί ένα λουλούδι  να είναι στενοχωρημένο ;

Πώς μπορεί η διαφορετικότητά του να το οδηγήσει στη μοναξιά ;

Υπάρχει μοναξιά ακόμη και όταν είσαι με άλλους ;

Η στενοχώρια με ποιο τρόπο το κάνει πιο άσχημο;

Τελικά μπορεί η μουσική να ‘’ ποτίσει ‘’αυτό το λουλούδι ;

Αν ψάχνετε τις απαντήσεις δεν έχετε παρά να διαβάσετε την ιστορία που έγραψαν τα παιδιά του Α3..Και όχι μόνο έγραψαν αλλά και εικονογράφησαν !!!

Γράφει η Βελεσιώτου Αικατερίνη μουσικός

Πόσο χαίρονται τα παιδιά όταν μπορούν να τραγουδήσουν στην αγγλική γλώσσα γνωστά σε αυτά τραγούδια. Κυρίως όταν πρόκειται για παιδιά Β΄ Δημοτικού!

Ξεκινήσαμε λοιπόν με το << Φεγγαράκι μου λαμπρό >>.Με τις καθηγήτριες των αγγλικών μελέτησαν τους αγγλικούς στίχους  και ανέλυσαν τη σημασία τους .

Ύστερα ήρθε η ώρα της μουσικής ! Με το αρμόνιο , κιθάρες και μεταλλόφωνο  προχωρήσαμε βήμα -βήμα ..Συνδυάσαμε τους ελληνικούς  με τους αγγλικούς στίχους και ιδού το υπέροχο αποτέλεσμα!!!!!

Χαρείτε το Β΄1  και το  Β΄3!

Και η συνέχεια με το <<Η καμπάνα του χωριού μας>>.

Α, είχαμε και κοινό! Το καταπληκτικό Α΄1!

Συνεργάστηκαν:

Περρή Καλιόπη , αγγλικών

Τσόκου Λιάνα, αγγλικών

Βελεσιώτου Αικατερίνη , μουσικός

Κωστόπουλος Λευτέρης , κιθάρα .

Τσιούρβα Μάγδα , κιθάρα ,

Φακή Γεωργία ., μεταλλόφωνο

Γράφει η Κατερίνα Βελεσιώτου, μουσικής ΠΕ16

…..Το σχολείο γι’ αυτόν ήταν ένα μαρτύριο. Καθόταν λοιπόν μόνος του στη γωνία ενός βράχου κι έτρωγε το πλαγκτόν, σχεδίαζε τα τριγωνάκια του και καμιά φορά σιγοτραγουδούσε μελαγχολικά:

Δεν είμαι χαζούλης,

δεν είμαι κουτός.

Ο Τριγωνοψαρούλης,

ο διαφορετικός.

Μαζί του τραγουδήσαμε κι εμείς γιατί νιώσαμε τον πόνο και την απόγνωσή του .Αναγνωρίσαμε σε  εκείνον στοιχεία του εαυτού μας. .Αγαπήσαμε αυτό το γλυκύτατο κίτρινο ψαράκι  που έγινε αντικείμενο κοροϊδίας από τους συμμαθητές και τη δασκάλα του..

Μέσα από την αφήγηση της ιστορίας , με την παρεμβολή των τραγουδιών , καταλάβαμε πως η διαφορετικότητα από μόνη της δεν κάνει τη διαφορά. Χρειάζεται να γνωρίσουμε τις αληθινές δυνατότητές μας  και να προσπαθήσουμε με υπομονή και επιμονή .

Έτσι καταλήγουμε να τραγουδήσουμε :

<< …ξέρω ποιος είναι ο πιο δυνατός …ο σοφός ..>>.

Βρε , πως αλλάζουν τα πράγματα!!

Ο Τριγωνοψαρούλης γίνεται συνώνυμο του πολύ έξυπνου!

Μπορείτε να απολαύσετε την ιστορία ( με ακριβείς φράσεις του βιβλίου) όπως την επένδυσαν με ζωγραφιές οι μαθητές της Α ΄και Β΄ τάξης..

Γράφει η Κατερίνα Βελεσιώτου, μουσικής ΠΕ16

«Η ποίηση δεν ανήκει σ΄ αυτούς που τη γράφουν, αλλά σε εκείνους που την έχουν ανάγκη»
(Π. Νερούντα)

Και την έχουμε τόση ανάγκη σήμερα. Έχουμε ανάγκη να ακουμπήσουμε στις λέξεις των ποιητών. Στα ποιητικά σύμβολα αναγνωρίζουμε καινούρια πάντα μηνύματα, αδέσμευτα και οικουμενικά, αναγκαία και ικανά να «θρέψουν» και τις σημερινές και αυριανές νέες γενιές.

Για τον σκοπό αυτό και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης – 21 Μαρτίου, τιμήσαμε τους ποιητές που οι στίχοι τους μελοποιήθηκαν με μία εκδήλωση στο αμφιθέατρο του 6^ου Λυκείου Λάρισας.

Οι μαθητές της Ε’ΤΑΞΗΣ ερμήνευσαν με την ψυχή τους τα τραγούδια αλλά με ψυχή και καρδιά μας οδήγησαν σε μαγευτικά ποιητικά μονοπάτια.

Ο πρόεδρος το Συλλόγου γονέων και Κηδεμόνων , κ. Γιώργος Παπανικολάου , έκανε την εναρκτήρια ομιλία. Ακολούθησε η εκπαιδευτικός – φιλόλογος Καλλιόπη Μάγκα Σελίμη.

Την εκδήλωση διοργάνωσε το Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων σε συνεργασία με το σχολείο μας και την ορχήστρα των εκπαιδευτικών του Πνευματικού Εργαστηρίου Ν. Λάρισας .

Συννεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί :
Παπανικολάου Γεώργιος , δάσκαλος
Κίτσιου Βίλλη , θεατρολόγος
Βελεσιώτου Κατερίνα , μουσικός

Γράφει η Κατερίνα Βελεσιώτου, μουσικής ΠΕ16

Ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα για το Σάββατο του Λαζάρου είναι τα «κάλαντα του Λαζάρου». Τα τραγουδούσαν αποκλειστικά μικρά κορίτσια, οι “Λαζαρίνες” αναγγέλλοντας τη γιορτή της ανάστασης του Λαζάρου. Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.
Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

Οι μαθητές  και μαθήτριες του Ε2 Και Ε3 τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου, με προέλευση από την Ευρυτανία Στερεάς Ελλάδας.
Ο ρυθμός και μελωδία είναι ίδια με το γνωστό μας τραγούδι “κάτω στο γιαλό , κάτω στο περιγιάλι”.

Γράφει η Σίσσυ Σαμαρά, δασκάλα της Α3 τάξης

“Χελιδονάκι πέταξε
βρήκε πύργο κι έκατσε
και γλυκοκελάηδησε…”

Πριν από λίγες μέρες οι μικροί μαθητές του Α3 τραγούδησαν στο σχολείο τα κάλαντα της άνοιξης το “Χελιδόνισμα“.
Είναι ένα έθιμο των παλαιών χρόνων. Στις αρχές του μαρτίου τα παιδιά κρατώντας στο χέρι τους τη “Χελιδόνα”
(έχα χάρτινο χελιδόνι πάνω σε ένα ξυλάκι γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν για τον ερχομό της άνοιξης και την αναγέννηση της φύσης.

Καλώς ήρθες άνοιξη!

Συνεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί:
Σαμαρά Σπυριδούλα, δασκάλα της Α3 τάξης
Βελεσιώτου Κατερίνα, μουσικής
Πετρίκης Σωτήριος, εικαστικών