χρηματοοικονομικούς
σύμβουλους τραπεζίτες
τουτέστιν ατσαλάκωτους
κι ανίδρωτους κοπρίτες!

Κι ω! ειδέστε φάτσες πάνωθε ,
στα φράγκα γλυκαμένες,
πέτσες προσώπου στίλβουσες
στο λούσο μαθημένες,

‘δέστε τον κύριο γραβατιά,
γιορντάνι την κυρία…
Ψόφα, καψοφτωχολογιά,
να ζει η μπουρζουαζία,

ψόφα στην τάξη, δάσκαλε,
ψόφα με τρεις κι εξήντα
να βγαίνει ο κάθε τίποτας
στων μίντια την κουίντα,

σ’ ένα λεπτό, σε μια στιγμή,
να σβήνει ν’ ακυρώνει
με κόπο ό,τι σφυρηλατείς
μ’ οίστρο,σφυρί κι αμόνι,

λέξη τη λέξη, πάντα ορθός
στον πίνακα, στην έδρα,
πότε αυστηρά και “ξύλινα”
πότε γλυκά κι αλέγρα,

μα πάντα σαν τον ποιητή,
με το Χριστό στην πλάτη
κι άγιο κριτή το Σολωμό
και τον Παπαδιαμάντη.
………………………………….
Μήγαρις έχω μες στον νου
πάρεξ ντροπή κι αηδία,
οργή με φλόγα κεραυνού,
Γλώσσα κι Ελευθερία.
………………………………….
Νύχτα κι αγιάζι.Στο Μυστρά
τρελοί πραματευτάδες
σαράντα πέντε δάσκαλοι
κι εννιά καθηγητάδες

του ήλιου κρούουν το σήμαντρο
και τ’ άστρου την καμπάνα,
Χρέος και Γλώσσα διαλαλούν
και Των Ποιητών Το Μάνα,