Είναι νέες, δυναμικές και αποφασισμένες να αποδείξουν ότι η σύγχρονη επιχειρηματικότητα έχει γένος θηλυκό και… χρώμα πράσινο
Από τη Μάρω Βασιλειάδου
Φωτογραφίες: Κωστής Δριμιτζίας, Εικονογράφιση: Σίνα Μουταφίδου
Η οικονομία θα επανακάμψει. Ισως όχι σύντομα, αλλά θα γίνει. Και η ερώτηση που τίθεται, ειδικά σε εμάς τις γυναίκες, είναι η εξής: Η παρούσα οικονομική κρίση θα μας αναγκάσει να επιστρέψουμε σπίτι ή θα μας κάνει δημιουργικότερες και πλουσιότερες;
Πιθανόν το δίλημμα να μοιάζει ουτοπικό αλλά, στην πραγματικότητα, η απάντηση έχει να κάνει με τη δυνατότητά μας να βλέπουμε μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι στη ζωή μας. Ναι, σύμφωνα με τα στοιχεία, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που πλήττονται από την οικονομική ύφεση, οι πρώτες που χάνουν τη δουλειά τους και εκείνες που βρίσκουν δυσκολότερα μια νέα θέση εργασίας. Και ναι, το 2007 μόνον τρία στα δέκα άτομα που βρίσκονταν στη φάση έναρξης μιας νέας επιχειρηματικής δραστηριότητας ήταν γυναίκες, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΙΟΒΕ (Στ. Ιωαννίδης – Αγγ. Τσακανίκας, Η Επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα 2007-2008, Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών). Αυτή όμως είναι και η πρόκληση, λέει η Σάρα Δρακοπούλου-Ντοντ, επίκουρη καθηγήτρια Επιχειρηματικότητας στο ΑLBA Graduate Business School. Και εξηγεί: «Η σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία ίσως αποτελεί μία από τις λίγες ευκαιρίες για να ξεκινήσουν κάτι δικό τους γυναίκες με γνώσεις, ικανότητες και όνειρα, που μέχρι τώρα δούλευαν ως υπάλληλοι και βρίσκονται αίφνης εκτός εργασίας. Η εποχή βοηθά όσους επιχειρούν με συγκεκριμένους στόχους, καλά επεξεργασμένες, πρωτότυπες ιδέες και βεβαίως πίστη στον εαυτό τους».
Εχουμε ταλέντο!
Αυτοπεποίθηση σε μια τόσο δύσκολη περίοδο και δη από επίδοξες γυναίκες επιχειρηματίες, οι οποίες, σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, συνήθως υποτιμούν τις δυνατότητές τους; Και πάλι ναι. Επειδή τα στοιχεία επισημαίνουν εκτός των αδυναμιών και τα πλεονεκτήματά μας: «Οι Ελληνίδες νέες επιχειρηματίες εμφανίζουν πολύ υψηλότερη εγρήγορση και δυνατότητα αντίληψης επιχειρηματικών ευκαιριών από τους άντρες συμπατριώτες τους» (ΙΟΒΕ, 2008). Με άλλα λόγια, οι γυναίκες διαθέτουμε μύτη που «οσφραίνεται» νέες τάσεις και μάτι που βλέπει στο μέλλον.
Και κάτι ακόμη, όπως επισημαίνει η Σάρα Δρακοπούλου-Ντοντ: «Επαγγελματικά οι γυναίκες είναι λιγότερο κομφορμίστριες σε σχέση με τους άντρες, που προτιμούν την πεπατημένη. Σε αντίθεση με εκείνους, εμείς απολαμβάνουμε μεγαλύτερη κοινωνική ελευθερία στο θέμα της εργασίας, γεγονός που μας επιτρέπει να πειραματιστούμε. Συχνά το κέρδος από αυτές τις επιχειρήσεις δεν είναι γρήγορο, αλλά σίγουρα υπάρχει περισσότερος χώρος για το όνειρο».
Και το σύγχρονο όνειρο στην επιχειρηματικότητα είναι όλο και περισσότερο «πράσινο», φιλικό προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Ευσεβείς πόθοι, θα πείτε. Αντιθέτως, ρεαλισμός και σωστή αντίληψη των αναγκών. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες ώστε η «πράσινη επιχειρηματικότητα» να αποτελέσει δυναμικό τομέα ανάπτυξης. «Το πολύ καλό με την «πράσινη επιχειρηματικότητα» είναι ότι σχετίζεται με δύο σύγχρονες τάσεις», σχολιάζει η Σάρα Δρακοπούλου-Ντοντ. «Από τη μια πλευρά, βασίζεται στις ήπιες μορφές ενέργειας και στην ανακύκλωση υλικών που καλύπτουν την ανάγκη μείωσης του κόστους. Από την άλλη, εκφράζει απόλυτα το πνεύμα των πολιτών αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που την ενισχύει θεσμικά. Αποτέλεσμα των παραπάνω: ο οικολογικός τρόπος ζωής είναι πλέον μόδα, από τα χαμηλότερα μέχρι τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα».
Ολα τα παραπάνω τα γνωρίζουν πολύ καλά η Ιωάννα, η Ελευθερία, η Μαρία, η Κατερίνα και η Αδριάνα, κι ας μην είναι ειδικές στην επιχειρηματικότητα. Είναι όμως νέες, μορφωμένες, φιλόδοξες, ήδη έμπειρες εργαζόμενες και αρκούντως έξυπνες ώστε να επιθυμούν να επιχειρήσουν οικολογικά. Οι ιδέες τους διακρίθηκαν στον διαγωνισμό «Green Dream – Πράσινη Επιχειρηματικότητα», που διοργανώνεται από τη Λέσχη Επιχειρηματικότητας σε συνεργασία με το ALBA και διεξήχθη για πρώτη φορά το 2008 με μεγάλη απήχηση. Και οι πέντε θα επιθυμούσαν να υλοποιήσουν το συντομότερο τα σχέδιά τους και να φτιάξουν τις δικές τους επιχειρήσεις από τις οποίες θα ζουν. Ξέρουν ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, όμως, δεν το βάζουν κάτω. Αλλωστε οι ιδέες τους διαθέτουν φαντασία και οι επιδιώξεις τους ρεαλισμό.
Πόσο καυσαέριο εκπέμπετε σήμερα;
Το προσωπο: Μαρία Μπενετάτου, 25 ετών, πολιτικός μηχανικός
Η ιδέα: Μια ηλεκτρονική συσκευή μέτρησης της εκπομπής καυσαερίου ενσωματωμένη στον κινητήρα κάθε αυτοκινήτου
  |
Το καλοκαίρι όλοι πήγαιναν για μπάνιο και εκείνη σκεφτόταν τι θα γράψει για την πρόταση που ήθελε να καταθέσει στον διαγωνισμό. Η Μαρία Μπενετάτου είναι μόλις 25 ετών, ζει στην Πάτρα και έχει ήδη τελειώσει με τις σπουδές της και τα μεταπτυχιακά της ως πολιτικός μηχανικός. Είναι απίστευτα οργανωμένη και παρά την ηλικία της πλήρως κατασταλαγμένη.
«Η ιδέα μου αφορά τα αυτοκίνητα και ξεκίνησε από έναν προβληματισμό: Με ποιον τρόπο μπορούμε να περιορίσουμε τους ρύπους σε ένα μέσον που χρησιμοποιούμε καθημερινά και αποδεδειγμένα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα», λέει. «Σκέφτηκα λοιπόν μια τεχνική πατέντα, τη χρήση κάποιων ειδικών συστημάτων μέτρησης διοξειδίου του άνθρακα, που θα τοποθετούνται από εξειδικευμένους μηχανικούς στα ΙΧ.
Η μέτρηση θα είναι ακριβής και θα γίνεται από τη στιγμή που ο οδηγός «βάζει μπροστά» το αυτοκίνητο. Ο χρήστης δεν θα μπορεί να έχει οποιαδήποτε παρέμβαση στη συσκευή για να αλλοιώσει το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια θα πρέπει να θεσπιστεί ένα μέγιστο όριο εκπομπής, ώστε όποιος το ξεπερνά θα έχει μια «ποινή», ενώ όποιος έχει μικρή κατανάλωση θα επωφελείται από κάποιο μπόνους. Ετσι δίνουμε κίνητρα στους χρήστες των «καθαρών» ΙΧ και παράλληλα μειώνουμε έναν από τους κύριους ρυπογόνους παράγοντες της ατμόσφαιρας».
Ο μηχανισμός είναι μεν απλός αλλά, όπως λέει, το καλύτερο θα ήταν να ενσωματώνεται στο όχημα κατά τη φάση της παραγωγής του. Επειδή όμως στην πρότασή της αναφέρεται κι ένας τρόπος για την αξιολόγηση και την«επιβράβευση» των οδηγών με «πράσινη» συνείδηση και λίγα καυσαέρια, ας της ρίξει μια ματιά, εκτός των μηχανικών αυτοκινήτων, κάποιος αρμόδιος από το Υπουργείο Συγκοινωνιών!
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ: Εξειδκευμένοι μηχανικοί αυτοκινήτων για την κατασκευή και την τοποθέτηση της ηλεκτρονικής συσκευής. Για περισσότερες πληροφορίες: m.beneta@gmail.com
Βάλτε τους σπόρους στην τράπεζα!
Τα προσωπα: Κατερίνα Βαλαβάνη, 33 ετών, ιδιωτική υπάλληλος και Ανδριάνα Αραβανή, 23 ετών, φοιτήτρια
Η ιδέα: Μια «τράπεζα» πρωτογενών σπόρων -δηλαδή μη γενετικά τροποποιημένων- για όλα τα είδη που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, που θα παρέχει πιστοποίηση για τη βιολογική γεωργία
 |
«Η ιδέα για μια περιβαλλοντική επιχείρηση στηρίζεται στην ποιότητα των φρούτων και των λαχανικών που διαθέτει αυτή τη στιγμή η αγορά. Η τάση στο εμπόριο είναι η χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων, επειδή είναι πιο ανθεκτικοί στις αλλαγές της θερμοκρασίας και στις ασθένειες ενώ παράλληλα έχουν μικρότερο χρόνο ωρίμανσης του καρπού για μεγαλύτερη παραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι να τρώμε φρούτα και λαχανικά που καμιά σχέση δεν έχουν με το… όνομά τους». Η Κατερίνα Βαλαβάνη γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και όπως λέει η ίδια, «έχω μεγαλώσει τρώγοντας προϊόντα του σπιτιού, γι’ αυτό ακόμη θυμάμαι και καταλαβαίνω τη γεύση τους». Εργάζεται ήδη αρκετά χρόνια ως υπάλληλος γραφείου και μαζί με τη φίλη της Ανδριάνα Αραβανή, φοιτήτρια λογιστικής, αποφάσισαν να καταθέσουν την ιδέα τους στον διαγωνισμό επειδή πιστεύουν στην οικολογία.
«Σκεφτήκαμε να ονομάσουμε την επιχείρησή μας «τράπεζα» για να δείξουμε πόσο πολύτιμο θεωρούμε το προϊόν μας, τους πρωτογενείς σπόρους. Πιστεύουμε ότι πρέπει, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος, να τους συλλέξουμε για να δημιουργήσουμε μια «κιβωτό» για το μέλλον. Ελπίζουμε ότι πελάτες μας θα γίνουν οι αγρότες -παραγωγοί που ενδιαφέρονται για τη βιολογική γεωργία. Σε αυτούς θα μπορούμε να διαθέσουμε μεγάλη ποσότητα σπόρων με πιστοποιημένη ποιότητα για πραγματικές βιολογικές καλλιέργειες. Τέλος, νομίζω ότι θα συμβάλουμε με τη δουλειά μας στη συνειδητοποίηση των καταναλωτών, όλων των ανθρώπων δηλαδή, που σαν εμάς αναζητούν την ποιότητα των τροφίμων στο τραπέζι τους».
Υπάρχει βεβαίως ένα πρόβλημα, κι αυτό είναι η συλλογή των σπόρων που θα «θωρακίσουν», όπως λένε, στην «τράπεζά» τους. «Ξέρω ότι οι γεωργοί κρατούν λίγους σπόρους από τις παλιές τους καλλιέργειες», λέει η Κατερίνα. «Πρέπει λοιπόν να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα και να συλλέξουμε τουλάχιστον ένα σπόρο από κάθε είδος, για να δημιουργήσουμε στο μέλλον μια επαρκή ποσότητα για τους γεωργούς. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι οι συνειδητοποιημένοι καταναλωτές θα ζητούν προϊόντα με την πιστοποίηση πρωτογενών σπόρων».
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ: Επενδυτές και γεωπόνοι που θα μπορέσουν να κάνουν τη συλλογή και την καλλιέργεια.
Για περισσότερες πληροφορίες, katerinavalavani@gmail.com
Η φύση ανεβαίνει στην ταράτσα
Το προσωπο:Ιωάννα Γραμματικοπούλου, 28 ετών, γεωπόνος
Η ιδέα: Μια εταιρεία μελέτης, σχεδιασμού και παροχής λύσεων βιοκλιματισμού για να μειωθούν οι ενεργειακές ανάγκες εσωτερικών κατοικήσιμων χώρων
 |
Στο μπαλκόνι του σπιτιού της, σε μια πολυκατοικία στον Νέο Κόσμο, έχει έναν μικρό φοίνικα, μια γιούκα και μια γλάστρα με έναν «τραυματία», λόγω καιρού, μαϊντανό. «Εχω λίγα φυτά στο μπαλκόνι επειδή μένω ψηλά και τα χαλάει ο αέρας. Αν βρω τρόπο να κλείσω κάπως τον χώρο, θα φτιάξω ένα λαχανόκηπο, με μαρούλια, ντομάτες… Το κλίμα της Αθήνας θα μπορούσε να θρέψει τα πάντα», λέει η Ιωάννα Γραμματικοπούλου, που γεννήθηκε στην Καλαμάτα, ούτε 30 χρόνων ακόμη, με μεταπτυχιακές σπουδές στη Δανία στα Οικονομικά Περιβάλλοντος. Εργάζεται ως γεωπόνος, είναι ελεύθερος επαγγελματίας αλλά ονειρεύεται να γίνει επιχειρηματίας. «Πήρα μέρος στον διαγωνισμό επειδή σκέφτηκα ότι είναι ώρα να δημιουργήσω κάτι με τα σχέδια που «κουβαλάω» στο κεφάλι μου. Η αφορμή αυτής της ιδέας ήταν ένα όνειρο: Αγαπώ την Αθήνα, και ειδικά το κέντρο της, αλλά λυπάμαι τόσο με το τσιμέντο… Κι από την άλλη, σκέφτομαι πως είναι πανεύκολο να εφαρμοστεί ένα διαφορετικό πλάνο που θα μεταμόρφωνε την πόλη.
Ο βιοκλιματισμός και τα «έξυπνα» κτίρια είναι η λύση. Η δική μας εταιρεία λοιπόν θα μελετά τον χώρο του πελάτη, θα προτείνει και θα δημιουργεί το κατάλληλο φυτικό περιβάλλον, με το ζητούμενο κόστος. Τοποθετώντας με τον κατάλληλο τρόπο φυτά βεράντας και δέντρα στους ακάλυπτους χώρους πολυκατοικιών, στις ταράτσες, στα μπαλκόνια και στους κάθετους τοίχους, πετυχαίνεις μόνωση του χώρου. Αποτέλεσμα: Μικρές απώλειες θερμότητας, ζέστη τον χειμώνα και δροσιά το καλοκαίρι, εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα, λιγότερη σκόνη και περιορισμένες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο λύνεται το πρόβλημα με τα ενοχλητικά περιστέρια, γιατί δεν πλησιάζουν σε χώρους που είναι καλυμμένοι με φυτά.
Η συγκεκριμένη επιχειρηματική ιδέα πρέπει να ωριμάσει παραπάνω κι όταν αυτό συμβεί, θα είμαι πραγματικά ευτυχισμένη να ζω από αυτήν. Θέλει μια καλή μελέτη αγοράς, μια πιλοτική εφαρμογή και μερικούς καλούς συνεργάτες».
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ: Εμπειροι συνεργάτες με ειδικότητα την αρχιτεκτονική τοπίου, γεωπόνοι που θα προμηθεύουν τα φυτά και ένας πολιτικός μηχανικός για τη μελέτη του χώρου. Για περισσότερες πληροφορίες, ioannagram@yahoo.gr
Ενα καράβι-θησαυρός
Tο προσωπο: Ελευθερία Μαγιάφη, 33 ετών, ναυπηγός – μηχανικός
Η ιδέα: Μια εταιρεία, η Aqualysis Inc., με ένα -κατ’ αρχήν- τάνκερ στην κατοχή της, στο οποίο θα παράγεται με αφαλάτωση πόσιμο νερό εν πλω και θα διανέμεται στα νησιά.
 |
Αν ένα από τα πιο δύσκολα βήματα σε αυτήν την επιχειρηματική ιδέα ήταν να βρεθεί το καράβι που θα μετασκευαστεί για να κάνει τη δουλειά, τότε, στην προσπάθεια της Ελευθερίας Μαγιάφη και του Μανώλη Αλεξάνδρου, το πρώτο βήμα έχει γίνει. Και το δεύτερο επίσης, αφού έχουν ιδρύσει την εταιρεία τους και έχουν κάνει έρευνα αγοράς στα νησιά καταγράφοντας τις ανάγκες τους σε πόσιμο νερό. Αλλωστε εκείνη έχει σπουδάσει ναυπηγός-μηχανικός και εργάζεται σε μια εταιρεία παροχής υπηρεσιών σε ναυτιλιακές, κι εκείνος είναι marine engineer.
«Είχα από μικρή κλίση στη μηχανολογία», λέει η Ελευθερία. «Κι αν δεν αγαπούσα τόσο τη δουλειά μου, θα μπορούσα να γίνω ναυτικός, όπως ο πατέρας μου». Θα ήθελε να βρίσκεται στο πρώτο ταξίδι του καραβιού τους στα νησιά κι ελπίζει ότι θα μπορέσουν στο μέλλον να αποκτήσουν ένα ακόμη πλοίο για να εξυπηρετούν καλύτερα τις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα. Η καταγωγή της είναι από το Καστελόριζο, όπου εγκαταστάθηκε στο παρελθόν η πρώτη πλατφόρμα αφαλάτωσης. «Η ιδέα γεννήθηκε από την ανάγκη: Ξέρουμε τα πολλά προβλήματα παροχής νερού που αντιμετωπίζουν στα νησιά. Υπάρχουν ήδη κάποιες πλωτές δεξαμενές αφαλάτωσης νερού στο Αιγαίο αλλά η προσπάθεια έμεινε εκεί. Στο δικό μας σχέδιο, όμως, η αφαλάτωση θα γίνεται εν πλω, πάνω σε ένα καράβι, το οποίο με ειδική μετασκευή θα πάρει την ανεμογεννήτρια και τα ηλιακά συστήματα που χρειάζονται για εξοικονόμηση ενέργειας. Ετσι θα μπορούμε να παράγουμε μεγαλύτερη ποσότητα νερού, θα εξυπηρετούμε περισσότερα νησιά με μικρότερο κόστος και δεν θα επιβαρύνουμε το περιβάλλον με μια σταθερή κατασκευή, όπως είναι οι πλωτές πλατφόρμες αφαλάτωσης. Εχουμε ήδη βρει το πλοίο, ένα τάνκερ 8 χιλιάδων τόνων από «δεύτερο χέρι» και βρισκόμαστε στο στάδιο αναζήτησης κονδυλίων για να ξεκινήσουμε», λέει.
«Ξέρουμε ότι το κόστος είναι υψηλό, αλλά η απόσβεση θα γίνει γρήγορα», υπόσχεται σε όσους επενδυτές ενδιαφέρονται και παράλληλα αναζητά με τον συνεταίρο της χρήματα μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων.
ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ: Ενας ή περισσότεροι χρηματοδότες κι αργότερα πλήρωμα. Για περισσότερες πληροφορίες, eleftheria.magiafi@gmail.com
