Φέτος συμμετέχουμε στην Eυρωπαϊκή Eβδομάδα Προγραμματισμού με τίτλο «Color monster mix up» , χρησιμοποιώντας την Βee bot για ρομποτική και κωδικοποίηση.

Το τερατάκι των συναισθημάτων έχει μπερδευτεί!!! Δεν καταλαβαίνει τι είναι όλα αυτά που νιώθει κι εμείς  είμαστε οι βοηθοί του!! Οδηγώντας την Βee bot σε κάθε χρώμα στο ταμπλό  βοηθήσαμε το τερατάκι να ξεχωρίσει τα συναισθήματα του κι εμείς συζητήσαμε  γι αυτά σε κάθε βήμα!!  Το τερατάκι ταξίδεψε σε κάθε χρώμα-συναίσθημα ξεχωριστά, ώσπου έφτασε και στο τελευταίο που  είναι η αγάπη! Αγάπη για όλους τους μαθητές που το βοήθησαν στο πρόβλημά του! Η δραστηριότητα πλαισιώθηκε  πρώτα με παιχνίδια ρομποτικής όπου τα παιδιά βοήθησαν το ρομποτάκι να κινηθεί  σε πίστα που  φτιάξαμε  στο δάπεδο με τις δικές μας εντολές!  Στα παιδιά δόθηκε  και φύλλο εργασίας με κωδικοποίηση όπου εμφανίστηκε το τερατάκι!

Καθόμαστε σε κύκλο και, πετώντας ένα  μπαλάκι, το κάθε παιδί λέει το όνομά του. Μετά ρωτάμε τα παιδιά τι μπορεί να είναι συναίσθημα ( τα παιδιά απαντούν: να μαλώνουν κάτι παιδάκια, καλά πράγματα, να μιλάμε όμορφα, να είμαστε καλά παιδιά, έχει σχέση με τις συμπεριφορές, , είναι για να αγκαλιάζουμε, να δίνουμε αγκαλιά, να είσαι με ένα φίλο , να κλαις που δεν πήγες βόλτα, να είσαι καλά …)  Ύστερα από συζήτηση  στην παρεούλα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι νιώθουν όλα αυτά τα συναισθήματα, τη χαρά , τη λύπη, το φόβο,  το θυμό,την ηρεμία την ζήλια κλπ .

Διαβάσαμε το βιβλίο ” Το τερατάκι των χρωμάτων” το οποίο δεν ξέρει τι του συμβαίνει. Έχει μπερδέψει  τα συναισθήματά του και εμείς  θα το βοηθήσουμε να τα τακτοποιήσει. (χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, ηρεμία, αγάπη).   

Διάλεξαν το κατάλληλο χρώμα μαντήλι που αντιστοιχεί σε ένα του  συναίσθημα και το παρουσίασαν (κίτρινο-χαρά, κόκκινο- θυμός, μπλε -λύπη, πράσινο-ηρεμία, ροζ-αγάπη).

Τα παιδιά ζωγράφισαν το τερατάκι!

Προγραμμάτισαν το ρομποτάκι Bee bot να πάει στο συναίσθημα που τους υπέδειξε ο βοηθός τους.

 

Η εκπαιδευτικός  έπαιξε στο κουκλοθέατρο παράσταση με τίτλο “Ο σκύλος και η γάτα που έγιναν φίλοι”. Μετά ακολούθησε συζήτηση με τα  παιδιά σχετικά με το πώς νιώθουν τα πρόσωπα της ιστορίας μας και πώς τα συναισθήματά τους επηρεάζουν τους άλλους ήρωες.

Παρουσιάζουμε στα παιδιά εικόνες με φάτσες και τους ζητάμε να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα και να κάνουν την γκριμάτσα που δείχνει η κάθε εικόνα (Χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, ηρεμία). Συζητάμε με τα παιδιά πιθανές αιτίες για τις οποίες μπορεί να νιώθουν έτσι.

Περπατάμε στο χώρο  με μουσική. Στο σταμάτημά της  κάνουμε όλοι το συναίσθημα που ζητάμε. Όποιον αντικρίζουμε, του δείχνουμε το συναίσθημα αυτό.

Μετά, παίρνουμε το ζάρι των συναισθημάτων και σε όποια φάτσα σταματήσει, κάνουμε το συναίσθημα που δείχνει. Στο τέλος, ζητάμε να δείξουν το συναίσθημα που νιώθουν τώρα.

Δίνουμε διαδοχικά στα παιδιά ένα μαντήλι. Τους λέμε: «Πολύ συχνά, δε χρειάζεται να μιλήσουμε για το πώς νιώθουμε, αφού τα συναισθήματά μας φαίνονται στο πρόσωπό μας. Το μαντήλι, λοιπόν, που κρατάτε στα χέρια σας θα σας βοηθήσει να κρύψετε για λίγο το πρόσωπό σας και να σκεφτείτε ένα συναίσθημα. Στη συνέχεια, θα προσπαθήσετε να το εκφράσετε με το πρόσωπο και μόλις νιώσετε έτοιμοι θα κατεβάσετε το μαντήλι και όλοι οι άλλοι θα προσπαθήσουμε να μαντέψουμε για ποιο συναίσθημα πρόκειται.» Κάθε φορά που κατεβάζουν το μαντήλι θα πρέπει τα άλλα παιδιά να πουν τι συναίσθημα πιστεύουν ότι έχει παρουσιαστεί.

Με το παλαμάκι μας, τα παιδιά μένουν ακίνητα αγάλματα. Λέμε μια συνθήκη και τα παιδιά πρέπει να εκφράσουν το συναίσθημα που νιώθουν με όλο τους το σώμα.

Π.χ  ανοίγουμε ένα δώρο και μέσα βλέπουμε κάτι που μας αρέσει πολύ! Πως νιώθουμε;

«Κάποιος μας είπε για ένα φάντασμα» . Πως νιώθω;

«Ένα παιδί τρώει παγωτό». Το κοιτάζω. Εγώ δεν έχω. Πως νιώθω;

«Ο μπαμπάς με μάλωσε πολύ». Πως νιώθω;

«Ο φίλος  μου μου άρπαξε τη μπάλα μέσα από τα χέρια μου» , πως νιώθω;

Παίζουμε με το μαγνητικό πίνακα των συναισθημάτων. Συνθέτουν στο πρόσωπάκι το ανάλογο συναίσθημα.

 

Με υφάσματα δημιουργούμε ένα ηφαίστειο . Τα παιδιά κάνουν ένα κύκλο γύρω από αυτό.

. Εξηγούμε στα παιδιά ότι το ηφαίστειο είναι σαν δείκτης στον οποίο διαβαθμίζονται τα αρνητικά συναισθήματα, δηλαδή ότι τα αρνητικά συναισθήματα δεν κορυφώνονται απευθείας αλλά ακολουθούν μια πορεία. Τα παιδιά καλούνται να κινηθούν και ανάλογα με τη συνθήκη που τους δίνουμε να αναπαραστήσουν.

«Η μαμά δεν με αφήνει να πάω βόλτα».

«Ένα παιδί με έσπρωξε».

«Η φίλη μου μου έφερε το αγαπημένο μου παιχνίδι κατεστραμένο».

Βλέπουμε τις αντιδράσεις των παιδιών και ζητάμε κάθε φορά να μας δείξουν πώς νιώθουν σε σχέση με το ηφαίστειο. Στο τέλος εξηγούμε ότι  την συμπεριφορά μας μπορούμε να την ελέγξουμεπιο εύκολα  στα πρώτα στάδια βίωσης του αρνητικού συναισθήματος.

Μιλάμε με τα παιδιά στην παρεούλα για το θυμό.  Τι μας δημιουργεί θυμό; Όταν είμαστε πολύ θυμωμένοι μπορεί να κάνουμε κακό σε κάποιον ή να τον στεναχωρέσουμε. Υπάρχει όμως λύση. Μπορούμε να κάνουμε  πράγματα για να αντιμετωπίσουμε το θυμό. Παίρνουμε βαθιές ανάσες και χαλαρώνουμε, μετράμε ώς το 10 αργά, πάμε σε ένα δωμάτιο να ηρεμήσουμε, μπορούμε να πάμε στον κήπο , να ζωγραφίσουμε, να ακούσουμε μουσική.

Στην παρεούλα μιλήσαμε για το συναίσθημα του φόβου. Πότε φοβόμαστε; Τα παιδιά ζωγράφισαν τους φόβους τους, τους έβαλαν μέσα στην κοιλιά του Δρακούλη για να τους εξαφανίσει. Μετά  χόρεψαν μαζί του χαρούμενα!

   

Μοιράζουμε στα παιδιά από ένα φύλλο χαρτί μεγέθους Α4 και μαρκαδόρους και τους ζητάω  να ζωγραφίσουν την ΕΥΤΥΧΙΑ, όπως το κάθε παιδί την αντιλαμβάνεται. Στη συνέχεια, συγκεντρώνουμε τις ζωγραφιές τους και τις παρουσιάζουμε στην τάξη.

 

 

Βάζουμε το τραγούδι των συναισθημάτων και κινούμαστε σύμφωνα με τα συναισθήματα που περιγράφει το τραγούδι. Αμέσως μετά κάνουμε κύκλο, χορεύουμε μαζί και πάμε όλο και πιο μπροστά για να κάνουμε όλοι μια αγκαλιά και να νιώσουμε τι θα πει τελικά Ευτυχία!

Τα παιδιά ακούνε τη μουσική  και  φωνάζουν το συναίσθημα που τους προκαλεί κάθε φορά!